Προσευχή και πυγμή

Ο Τζωρτζ Ντάμπγια είναι τεράστιος ηγέτης τελικά. Αφού πήρε χαμπάρι τι γινόταν στην Νέα Ορλεάνη καμιά εβδομάδα αργότερα από όλον τον υπόλοιπο κόσμο, φρόντισε και: κάλεσε για προσευχή...

αλλά δείτε τι έχουν να πουν για αυτό κάποιοι "τριτοκοσμικοί":
.. Ο πρόεδρος Μπους δεν διακινδυνεύει τίποτα, έχει ξανά ζητήσει την Θεία αρωγή και έχει επισήμως κηρύξει το [προηγούμενο] Σαββατοκύριακο ως "Εθνικές ημέρες προσευχής και μνήμης"

Η έκκλησή του για προσευχή θα σύρει την Αμερική πιο κοντά ακόμα Στον Τρίτο κόσμο. Ο V S Naipaul, για παράδειγμα, θα το δει σαν ένα ακόμα σημάδι παρακμής των ΗΠΑ γιατί μόνο μια τριτοκοσμική κοινωνία επικαλείται τον Θεό αντιμετωπίζοντας μια φυσική καταστροφή.

... φρόντισε για την ενίσχυση της τοπικής κοινωνίας καταργώντας το βασικό μεροκάματο στις πληγείσες περιοχές (αλλοίμονο αν μια καταστροφή μας κάνει να ξεχάσουμε τις προτεραιότητές μας)...

Ο Πρόεδρος Μπους εξέδωσε διαταγή την Πέμπτη που επιτρέπει σε εργολήπτες της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, που ανοικοδομούν την περιοχή μετά τον τυφώνα Κατερίνα, να πληρώνουν κάτω από το βασικό ημερομίσθιο.

... ενώ κλήθηκαν ιδιωτικές εταιρίες ασφαλείας να αναλάβουν την τήρηση της τάξης. Μια από αυτές είναι η περιβόητη Blackwater, τα παλληκάρια που αγόρασαν εκ Χιλής και χρησμοποίησαν στο Ιράκ τόσο πολύτιμη τεχνογνωσία, που αγάπησαν την δουλειά τους όσο λίγοι και που αγαπήθηκαν από τον Ιρακινό λαό. Παρά τις συκοφαντίες περί διαπλοκής, η εταιρία θριαμβεύει οικονομικά.

Προφανώς είναι η ιδανική εταιρία για να φυλάξει όλους αυτούς τους "επικίνδυνους μαύρους" εκεί κάτω (η εμπειρία από επιχειρήσεις στον Τρίτο Κόσμο πρέπει να έπαιξε ρόλο στην επιλογή της από την κυβέρνηση των ΗΠΑ: τι Σομαλός τις Αφροαμερικάνος στον Νότο), μια και πρώτο μέλημα μετά από μια φυσική καταστροφή πρέπει να είναι, ως γνωστόν, να ξαμολήσει κανείς τρελαμένους μισθοφόρους ανάμεσα στους επιζήσαντες. Ελπίζω να μην έφεραν μαζί τους και τους Χιλιανούς.