Η Κατρίνα, ο Τσάρλυ, ο Ιβάν, ο Φιντέλ και ο Τζωρτζ
Δεν μπορώ να καταλάβω την σπουδή κάποιων να δικαιολογήσουν την ανεπάρκεια της Αμερικανικής κυβέρνησης και του μηχανισμού πολιτικής προστασίας μπροστά στα όσα συνέβησαν με τον Τυφώνα Κατρίνα. Δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί να μην αντλήσει κανείς συμπεράσματα για την λογική της αμερικάνικης κρατικής μηχανής, των προτεραιοτήτων της σημερινής κυβέρνησης, αλλά και για τα όρια του Αμερικανικού μοντέλου από αυτήν την καταστροφή. Δεν νομίζω πως είναι ούτε λογικό, ούτε σοβαρό, να κάνουμε σαν να πρόκειται για κάτι το μη-αντιμετωπίσιμο, γιατί ξέρουμε πως χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν τζάμπα επειδή τόσο τους αποτιμά η Αμερικανική κρατική μηχανή. Ο τυφώνας είναι τυφώνας και η αδιαφορία αδιαφορία.
Οι αρχές των ΗΠΑ, σε όλα τα επίπεδα, από τον πρόεδρο και τις ομοσπονδιακές αρχές μέχρι και τον Δήμαρχο (ο οποίος σαν να το ψιλοχάνει ή να έχει παράξενη αίσθηση του χιούμορ), απέτυχαν να προστατεύσουν τα πιο ευάλωτα στρώματα του πληθυσμού της Νέας Ορλεάνης. Αλλά βέβαια το πρόβλημα δεν είναι η αποτυχία αυτή καθεαυτή γιατί δεν είναι συγκυριακή: Είναι σαφές ότι δεν υπήρχε κανένα σοβαρό σχέδιο εκκένωσης - και αυτό που υπήρχε έλεγε στους φτωχότερους (ένας στους πέντε κατοίκους της Νέας Ορλεάνης είναι τόσο φτωχός που δεν έχει καν αυτοκίνητο), "λύσε το πρόβλημά σου μόνος σου". Στις 24 Ιουλίου η Times-Picayune περιέγραφε την ομολογημένη αδυναμία των αρχών να κάνουν κάτι για τους φτωχότερους κατοίκους της Νέας Ορλεάνης:
Πρόκειται λοιπόν για κάτι περισσότερο από μια ολιγωρία κάποιας κρατικής μηχανής: πρόκειται για την αποκάλυψη ότι μεγάλα τμήματα της πλουσιότερης και ισχυρότερης χώρας στον κόσμο ζουν υπό συνθήκες και με υποδομές που λίγο απέχουν από τριτοκοσμικές - και ως κάτοικοι τριτοκοσμικής χώρας αντιμετωπίζονται και εκτιμώνται. Όταν η Μερντοχιάδα, μέσω του Ααρόνοβιτς, μεταξύ μιας ήπιας απολογητικής για την εμφανή αδράνεια της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, παρατηρεί ότι:
... δεν χρειάζεται να προσθέσει κανείς κάτι περισσότερο...
Ο Μάικ Ντέιβις (συγγραφέας του City of Quarz και του Ecology of Fear για όσους τον έχουν υπόψη τους) είχε γράψει κάποια, προφητικότατα από ότι αποδείχθηκε, πράγματα σχετικά με την περσινή εκκένωση της Νέας Ορλεάνης εν όψει του τυφώνα Ιβάν, σε ένα κείμενο διαφωτιστικό για τα όσα συνέβησαν τώρα και, ίσως, για όσα πρόκειται να συμβούν:
Αυτά πέρυσι. Σε παρόμοια εκκένωση χωρίς τελικά χτύπημα τυφώνα. Θα πρέπει λοιπόν να διορθώσω τα όσα έγραψα στο προηγούμενο σχετικό ποστ: δεν πρόκειται για περιστασιακή ολιγωρία: οι φτωχοί, μαύροι ως επί το πλείστον, κάτοικοι της Νέας Ορλεάνης δεν υπολογίζονταν ποτέ σε κανένα σχέδιο σωτηρίας. Αυτό είναι το ουσιώδες. Τα άλλα περί αποχρηματοδότησης των δημοσίων αρχών πολιτικής προστασίας και υποβάθμισης της προστατευτικής παράλιας ζώνης κ.ο.κ., είναι ορθά και πρέπει να τονιστούν, αλλά είναι δευτερεύοντα.
Είπα Ιβάν και τι θυμήθηκα: πέρυσι τέτοια εποχή περίπου η Κούβα, χώρα του Τρίτου Κόσμου σύμφωνα με τα κλασικά οικονομετρικά στάνταρ υποθέτω, δέχτηκε την επίσκεψη δύο τυφώνων στο έδαφος και τα νερά της. Στο καπάκι. Και στις δύο περιπτώσεις μετακινήθηκαν και βρήκαν επαρκές καταφύγιο πάνω από ένα εκατομμύριο κάτοικοι της περιοχής που επλήγη, με 4 (τέσσερεις) νεκρούς από τον τυφώνα Τσάρλι και 0 (μηδέν) νεκρούς ή τραυματίες από τον τυφώνα Ιβάν (μεγέθους 5). Τυφώνες με ελάχιστες απώλειες δηλαδή - σε ένα κράτος με μηδαμινές οικονομικές δυνατότητες σε σχέση με τις ΗΠΑ. Η σύγκριση με τα όσα δεν έγιναν στις ΗΠΑ δεν είναι κολακευτική για την υπερδύναμη και τις κοινωνικές και πολιτικές της προτεραιότητες και δίνει το πραγματικό μέγεθος του σκανδάλου - ή του εγκλήματος κατά τους παροικούντες την Νέα Ορλεάνη. Δεν μπορώ παρά να σημειώσω, πρέπει να το πούμε, ότι το Αμερικάνικο μοντέλο που ζηλώνουν κάποιοι και για τα καθ' ημάς στην γηραιά έδειξε γυμνά τα όρια και τις προτεραιότητές του. Σας αρέσουν;
ΥΓ: Παρελκόμενα: Ο Χριστόδουλος να τα βλέπει να παίρνει μαθήματα - Για την καταστροφή της Νέας Ορλεάνης φταίνε οι ομοφυλόφιλοι, οι άσωτοι (Σόδομα και Γόμορα the sequel - αλλά ο Θεός προφύλαξε τους θεοσεβούμενους από χειρότερα. Ευτυχώς) και η εκκένωση των εποίκων στην Γάζα.
Για πιο ρατσιστές, προφανώς φταίνε οι μαύροι για τις συνέπειες, ενώ η κερδοσκοπία εν μέσω βιβλικής καταστροφής είναι, κατά τους φανταμενταλιστές της αγοράς, η μόνη ορθολογική μέθοδος διαχείρισης των ελλείψεων.
ΥΓ2: ο σ. Albert λέει τα ίδια περίπου, αλλά τα λέει καλύτερα και πληρέστερα στο Znet...
Οι αρχές των ΗΠΑ, σε όλα τα επίπεδα, από τον πρόεδρο και τις ομοσπονδιακές αρχές μέχρι και τον Δήμαρχο (ο οποίος σαν να το ψιλοχάνει ή να έχει παράξενη αίσθηση του χιούμορ), απέτυχαν να προστατεύσουν τα πιο ευάλωτα στρώματα του πληθυσμού της Νέας Ορλεάνης. Αλλά βέβαια το πρόβλημα δεν είναι η αποτυχία αυτή καθεαυτή γιατί δεν είναι συγκυριακή: Είναι σαφές ότι δεν υπήρχε κανένα σοβαρό σχέδιο εκκένωσης - και αυτό που υπήρχε έλεγε στους φτωχότερους (ένας στους πέντε κατοίκους της Νέας Ορλεάνης είναι τόσο φτωχός που δεν έχει καν αυτοκίνητο), "λύσε το πρόβλημά σου μόνος σου". Στις 24 Ιουλίου η Times-Picayune περιέγραφε την ομολογημένη αδυναμία των αρχών να κάνουν κάτι για τους φτωχότερους κατοίκους της Νέας Ορλεάνης:
...Οι αρχές της Πόλης, της Πολιτείας και της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης ετοιμάζονται να δώσουν στους φτωχότερους των φτωχών της Νέας Ορλεάνης, ένα ιστορικά ωμό μήνυμα: Σε περίπτωση μεγάλου τυφώνα κάνετε ότι μπορείτε μόνοι σας.
Σε προετοιμασμένες εμφανίσεις που γράφονται ήδη, αξιωματούχοι όπως ο δήμαρχος Ρέι Νέιγκιν, η Διευθυντής του τοπικού Ερυθρού Σταυρού και ο Πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου επικοινωνούν το μήνυμα ότι η πόλη δεν έχει τους πόρους για να μετακινήσει σε ασφαλή σημεία περίπου 134.000 ανθρώπους που δεν έχουν μέσο μεταφοράς.
Στο βίντεο που γυρίζεται από την φιλανθρωπική οργάνωση Total Community Action, παροτρύνουν τους ανθρώπους αυτούς να προετοιμαστούν από τώρα βρίσκοντας δικά τους μέσα και τρόπους για να φύγουν από την πόλη σε περίπτωση εκκένωσης
"Είσαι υπεύθυνος για την ασφάλειά σου και θα πρέπει να είσαι υπεύθυνος για τον διπλανό σου", λέει η Διευθυντής του Ερυθρού Σταυρού. "Αν έχεις χώρο για να πάρεις κάποιον έξω από την πόλη, ο Ερυθρός Σταυρός θα έχει χώρο για τον άνθρωπο αυτό έξω από την [πληγείσα] περιοχή. Μπορούμε να βοηθήσουμε. Αλλά δεν έχουμε μέσα μεταφοράς"
Πρόκειται λοιπόν για κάτι περισσότερο από μια ολιγωρία κάποιας κρατικής μηχανής: πρόκειται για την αποκάλυψη ότι μεγάλα τμήματα της πλουσιότερης και ισχυρότερης χώρας στον κόσμο ζουν υπό συνθήκες και με υποδομές που λίγο απέχουν από τριτοκοσμικές - και ως κάτοικοι τριτοκοσμικής χώρας αντιμετωπίζονται και εκτιμώνται. Όταν η Μερντοχιάδα, μέσω του Ααρόνοβιτς, μεταξύ μιας ήπιας απολογητικής για την εμφανή αδράνεια της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, παρατηρεί ότι:
...Η αλήθεια είναι ότι η καταστροφή στην Νέα Ορλεάνη είναι χειρότερη από αυτήν της 11ης Σεπτεμβρίου και είναι χειρότερη από οποιαδήποτε άλλη καταστροφή στην Δύση στην σύγχρονη εποχή εκτός της έκρηξης της Αίτνας και του σεισμού στο Σαν Φραντζίσκο. Με αυτήν την έννοια μας λέει μόνο πόσο ευάλωτοι είμαστε.
Δηλαδή, όχι όλοι μας εξίσου. Όταν συμβούν καταστροφές ή πυρκαγιές, ή βομβαρδισμοί, ανακαλύπτεις ποιοι ταξιδεύουν στα τραίνα σου, ποιοι είναι στοιβαγμένοι στους ξενώνες σου, και ποιος ζούσε στα χαμηλά σημεία. Δεν είναι η αποτυχία αντίδρασης στην Νέα Ορλεάνη, η πραγματική ιστορία εδώ, είναι η πελώρια, ανασφάλιστη, αβοήθητη, αυτό-περιθωριοποιημένη κλίμακα της φτώχειας που αποκαλύπτεται. Μοιάζει με σκηνή από τον τρίτο κόσμο γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα...
... δεν χρειάζεται να προσθέσει κανείς κάτι περισσότερο...
Ο Μάικ Ντέιβις (συγγραφέας του City of Quarz και του Ecology of Fear για όσους τον έχουν υπόψη τους) είχε γράψει κάποια, προφητικότατα από ότι αποδείχθηκε, πράγματα σχετικά με την περσινή εκκένωση της Νέας Ορλεάνης εν όψει του τυφώνα Ιβάν, σε ένα κείμενο διαφωτιστικό για τα όσα συνέβησαν τώρα και, ίσως, για όσα πρόκειται να συμβούν:
Η Νέα Ορλεάνη έχει ξοδέψει δεκαετίες προετοιμαζόμενη για την αναπόφευκτη βύθισή της από την καταιγιστική εισροή υδάτων που θα προκαλέσει ένας τυφώνας μεγέθους 5. Οι αρχές πολιτικής προστασίας παραδέχτηκαν ότι είχαν δέκα χιλιάδες νεκροφόρους σάκους έτοιμους για να αντιμετωπίσουν το χειρότερο ενδεχόμενο. Αλλά κανένας δεν ασχολήθηκε από ότι φαίνεται με τον σχεδιασμό κάποιου πλάνου για την εκκένωση των φτωχότερων και ασθενέστερων κατοίκων της πόλης. Μια μέρα πριν ο τυφώνας πλήξει την ακτή του Κόλπου του Μεξικού, η καθημερινή εφημερίδα της Νέας Ορλεάνης, η Times-Picayune, δημοσίευσε ένα ανησυχητικό άρθρο για μια "μεγάλη ομάδα κατοίκων... συγκεντρωμένη ως επί το πλείστον στις φτωχότερες γειτονιές που ήθελαν να φύγουν από την πόλη αλλά δεν μπορούσαν".
Μόλις την τελευταία στιγμή, με τους άνεμους να δέρνουν ήδη την λίμνη Pontchartrain, επέτρεψε απρόθυμα ο δήμαρχος της πόλης Ray Nagin να ανοίξουν το Superdome της Λουιζιάνα και μερικά σχολεία, για τους απελπισμένους κατοίκους. Aναφέρθηκε πως ανησυχούσε ότι οι χαμηλής κοινωνικής τάξης πρόσφυγες θα μπορούσαν να προκαλέσουν ζημιές ή να γεμίσουν με γκράφιτι το Superdome.
Αυτά πέρυσι. Σε παρόμοια εκκένωση χωρίς τελικά χτύπημα τυφώνα. Θα πρέπει λοιπόν να διορθώσω τα όσα έγραψα στο προηγούμενο σχετικό ποστ: δεν πρόκειται για περιστασιακή ολιγωρία: οι φτωχοί, μαύροι ως επί το πλείστον, κάτοικοι της Νέας Ορλεάνης δεν υπολογίζονταν ποτέ σε κανένα σχέδιο σωτηρίας. Αυτό είναι το ουσιώδες. Τα άλλα περί αποχρηματοδότησης των δημοσίων αρχών πολιτικής προστασίας και υποβάθμισης της προστατευτικής παράλιας ζώνης κ.ο.κ., είναι ορθά και πρέπει να τονιστούν, αλλά είναι δευτερεύοντα.
Είπα Ιβάν και τι θυμήθηκα: πέρυσι τέτοια εποχή περίπου η Κούβα, χώρα του Τρίτου Κόσμου σύμφωνα με τα κλασικά οικονομετρικά στάνταρ υποθέτω, δέχτηκε την επίσκεψη δύο τυφώνων στο έδαφος και τα νερά της. Στο καπάκι. Και στις δύο περιπτώσεις μετακινήθηκαν και βρήκαν επαρκές καταφύγιο πάνω από ένα εκατομμύριο κάτοικοι της περιοχής που επλήγη, με 4 (τέσσερεις) νεκρούς από τον τυφώνα Τσάρλι και 0 (μηδέν) νεκρούς ή τραυματίες από τον τυφώνα Ιβάν (μεγέθους 5). Τυφώνες με ελάχιστες απώλειες δηλαδή - σε ένα κράτος με μηδαμινές οικονομικές δυνατότητες σε σχέση με τις ΗΠΑ. Η σύγκριση με τα όσα δεν έγιναν στις ΗΠΑ δεν είναι κολακευτική για την υπερδύναμη και τις κοινωνικές και πολιτικές της προτεραιότητες και δίνει το πραγματικό μέγεθος του σκανδάλου - ή του εγκλήματος κατά τους παροικούντες την Νέα Ορλεάνη. Δεν μπορώ παρά να σημειώσω, πρέπει να το πούμε, ότι το Αμερικάνικο μοντέλο που ζηλώνουν κάποιοι και για τα καθ' ημάς στην γηραιά έδειξε γυμνά τα όρια και τις προτεραιότητές του. Σας αρέσουν;
ΥΓ: Παρελκόμενα: Ο Χριστόδουλος να τα βλέπει να παίρνει μαθήματα - Για την καταστροφή της Νέας Ορλεάνης φταίνε οι ομοφυλόφιλοι, οι άσωτοι (Σόδομα και Γόμορα the sequel - αλλά ο Θεός προφύλαξε τους θεοσεβούμενους από χειρότερα. Ευτυχώς) και η εκκένωση των εποίκων στην Γάζα.
Για πιο ρατσιστές, προφανώς φταίνε οι μαύροι για τις συνέπειες, ενώ η κερδοσκοπία εν μέσω βιβλικής καταστροφής είναι, κατά τους φανταμενταλιστές της αγοράς, η μόνη ορθολογική μέθοδος διαχείρισης των ελλείψεων.
ΥΓ2: ο σ. Albert λέει τα ίδια περίπου, αλλά τα λέει καλύτερα και πληρέστερα στο Znet...
Σχόλια
Δεν μπορώ να καταλάβω την σπουδή κάποιων να δικαιολογήσουν την ανεπάρκεια της Αμερικανικής κυβέρνησης και του μηχανισμού πολιτικής προστασίας μπροστά στα όσα συνέβησαν με τον Τυφώνα Κατρίνα
Κι όμως το εξηγείς πολύ καλά σε όλο το υπόλοιπο ποστ: είναι το κοινωνικό πρότυπο που απειλείται με απόρριψη, όχι ο Μπους ή ο οποιοσδήποτε. Εξ ου και η επιμονή να δικαιολογηθούν οι εκπρόσωποί του. Είναι καθαρά ιδεολογικό το θέμα (άντε να είναι και κομματικό εν μέρει στην Αμερική, αλλά πόσο πια;).
Δεν ξέρω, δε μπορώ παρά να παρατηρήσω ότι o Rush Limbaugh, η Ann Coulter, o Sean Hannity, o Michael Savage και οι λοιποί Αμερικανοί συντηρούκλες συγγραφείς/ραδιοεκφωνητές ίσως να ήταν λιγότερο σθεναροί στην υπεράσπιση αυτού του "αμερικανικού μοντέλου" από αυτούς που αναφέρεις.
Απορώ πού βρίσκεις χρόνο να συγκεντρώσεις τις πηγές. Διάβασα μερικά άρθρα. Είναι τρομερό ότι στην εποχή των ίσων δικαιωμάτων ο μαύρος ή/και φτωχός άνθρωπος αντιμετωπίζεται ακόμα (και ευθαρσώς μάλιστα) σαν κάτι λιγότερο από άνθρωπο. Άραγε το κράτος δεν έχει υποχρέωση να υπερασπιστεί τα ευάλωτα στρώματα της κοινωνίας με την ίδια προθυμία που φαίνεται πως αντιμετωπίζει τα υπόλοιπα στρώματα; Για παράδειγμα, μία από τη χρησιμότητα των Νόμων είναι να προστατεύεται ο αδύνατος, εκείνος που έχει τα μικρότερα περιθώρια να αντιδράσει στις αυθαιρεσίες των εκπροσώπων του κοινωνικού προτύπου που βάζεις στο μικροσκόπιο.
Και, ναι, το αμερικανικό μοντέλο εκτέθηκε. Δεν είναι κακό να το παραδεχτεί κάποιος αυτό. Ότι ζεις ή πρόσκεισαι φιλικά σε μια κοινωνία, αλίμονο αν σήμαινε ότι πρέπει να συμφωνείς σε όλα!
Right on. Κι όμως αυτό δεν περνάει στη mainstream πολιτική συζήτηση - είτε γιατί θεωρείται ακραίο (...), είτε γιατί η ευθύνη δεν τελειώνει στο GOP. Για κάτι τέτοια είναι που χρειάζονται καλοήθεις λαϊκιστές σαν τον M. Moore.
μήπως ανακαλύπτουμε την Αμερική?
πριν λίγο καιρό δεν είχαμε συμφωνήσει για τις "ολοκληρωτικές πλουτο-ολιγαρχίες"?
Να σημειώσω πάντως ότι πολλές ολιγαρχίες επιδεικνύουν σημαντικά λιγότερη περιφρόνηση προς τους απόκληρούς τους - αν μη τι άλλο υπό τον φόβο της οργής τους.
Πρέπει να μάθουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους και να μη χρυσώνουμε το χάπι που καταπίνουμε οι ίδιοι.
Ο ολοκληρωτισμός των σύγχρονων καταναλωτικών δικτατοριών και των νέων καθεστώτων του υπερπλούσιου 1%, είναι πολύ πιο επικίνδυνος και πολύ πιο απόλυτος απ οποιοδήποτε
"παλαιοπολιτικό" σύστημα.
First, I am sorry to write this note in English, but I am a fourth generation Greek American with two Greek great-grandparents who left what is now Turkish Thrace close to 100 years ago. I do know a bit of Greek from Church but my Greek is much too redimentry to write properly. Perhaps one of you might be kind enought to translate this note.
I was looking for a blog from Greece so I might express my deep personal thanks and warm feeligns for the aid Greece has sent at the recent catastrophy on the Gulf coast.
I am aware (and proud) that Greece is now a fully modern country, but I am also aware that it is a small country and that even two cruise ships to house the homeless are more than simply a token.
From my poor Greek I can see that this is apolitcal discussion blog, and it seems to be highly critical of US policies. Really I would like to engage, with the most goodwill, in some of those discussions to give you an idea of how people here see things, because just as we in the US often are fed one diminesional characatures of others, so sometimes, this occurs in the other direction. I can see Rush Limbaugh, Ann Coulter and Michael Savage referenced in the comments here. Please do not think these morons represent anything but the most idiotic extreme of the American debate.
In any case I just wish to say thank you, and to posit my own veiw that this aid from Greece and elsewhere is not aid to President Bush, but to people suffering. There are, of course, people suffering much more in the rest of the world, and they do deserve your and our attention both at immedate and casual factors. But your gesture also has a larger significance as something that connects the US to the world, which is probably theraputic for us in itself. Don't discount the value of that.
Best wishes and thanks from a distant cousin in the US,
George