Εδώ στην Μεγάλη Σοβιετική Πατρίδα...

Η αμετροέπεια και η σχεδόν σουρρεαλιστική ρητορική της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ δεν παύουν ποτέ να με εντυπωσιάζουν. Άννα Διαμαντοπούλου έφα:

Σύντροφοι, ίσως είμαστε η τελευταία Κομμουνιστική χώρα στην Ευρώπη. Το κράτος καταδυναστεύει το 55% της οικονομίας, δεν συμβαίνει ούτε στις νέες χώρες και καταδυναστεύει όλους τους θεσμούς.


Δεν είμαι σίγουρος αν πρόκειται για αυτοκριτική ή για μομφή στην ΝΔ επί νεοκομμουνισμώ. Αυτή η προσφώνηση "σύντροφοι", όμως, στην αρχή κάνει την δήλωση ακόμα πιο Μόντυ Πάιθον. Υπενθυμίζω πάντως ότι και η Ιταλία και η Γαλλία (τουλάχιστον) έχουν παρόμοια επίπεδα κρατικού μεριδίου της οικονομικής δραστηριότητας - αν αυτό το νεοφιλελεύθερο "καταδυναστεύει" αναφέρεται στο νούμερο αυτό. Δυστυχώς δεν μας εξηγεί τι ακριβώς προκρίνει για άμεση ιδιωτικοποίηση για να γνωρίζουμε τι μας μέλλει να πάθουμε.

Να σημειώσουμε βέβαια ότι δεν γίνεται πουθενά λόγος για την καταστροφική επιρροή της Πασοκικής διακυβέρνησης πάνω στην παραγωγικότητα του κρατικού τομέα. Δηλαδή αυτοί που διάλυσαν και ξεχείλωσαν τον δημόσιο τομέα για να κάνουν πελατειακή πολιτική, είναι αυτοί που μέμφονται την "καταδυνάστευση" της οικονομίας από αυτόν ακριβώς τον δημόσιο τομέα που έχουν κάνει σαν τα μούτρα τους. Χωρίς μια αυτοκριτική κουβέντα.

Υπό το πρίσμα αυτό τα όσα είπε ο Σπύρος Βούγιας έρχονται να συμπληρώσουν την σπουδή στο οξύμωρο που αποτελεί η κατασκευαζόμενη νέα ταυτότητα του ΠΑΣΟΚ:

Ήθελα να πω τότε πως μπορεί να έφυγα από το Συνασπισμό, αλλά δεν έφυγα από την αριστερά. Ίσα - ίσα παρέμεινα στην αριστερά, γιατί το ΠΑΣΟΚ είναι αριστερά και μάλιστα είναι μια λαϊκή, βαθιά ριζωμένη στην Ελλάδα αριστερά...


Με συγχωρείτε τώρα γιατί έχω να πάω στα κολχόζ μου για να βοηθήσω ως καλός σταχανοβίτης την επίτευξη του Νέου Πενταετούς Πλάνου.

Σχόλια

Ο χρήστης Michael είπε…
Με συγχωρείτε τώρα γιατί έχω να πάω στα κολχόζ μου για να βοηθήσω ως καλός σταχανοβίτης την επίτευξη του Νέου Πενταετούς Πλάνου.

Φοβάμαι πως έχεις μείνει πίσω, φίλε μου. Το σύγχρονο σοσιαλιστικό κίνημα διαθέτει πλέον Τετραετή Πλάνα, ώστε να προσαρμόζονται με τις εκλογικές αναμετρήσεις. :)
3/15/2005 7:30 μ.μ.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
'Οταν κάναμε Οικονομικά στην Αγγλία έτσι λέγανε την Ελλάδα, Κομουνιστικό Κράτος γιατί είχε (τότε) 40% κρατικό έλεγχο στο ΑΕΠ. Τα στοιχεία για την Ιταλία, Γαλλία που τα βρήκες; Δεν το πιστεύω ότι ειναι τόσο αποτυχημένοι σαν κι εμάς.
3/15/2005 11:36 μ.μ.
Ο χρήστης talos είπε…
Χμμμ αν "τότε" (πότε;) η Ελλάδα είχε 40% "κρατικό έλεγχο στο ΑΕΠ", τώρα θα έχει λιγότερο και η Διαμαντοπούλου δεν ξέρει τι λέει. Το πιθανότερο είναι ότι πρόκειται για διαφορετικούς δείκτες.

Η Αγγλία αποτελεί ένα ωραίο παράδειγμα των πιθανών συνεπειών της ιδωτικοποίησης των παντων. Μέσα σε δύο δεκαετίες η φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός πολλαπλασιάστηκε. Αλλά έβγαλαν πολλά λεφτά στο Σίτυ και αυτός είναι άλλωστε ο σημαντικότερος οικονομικός δείκτης. Αυτά σε μια χώρα πάμπλουτη σε σχέση με την δική μας.
3/16/2005 1:18 π.μ.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
«...δεν συμπαθώ το κόκκινο/μήτε το μαύρο/κάθε φορά που συλλογίστηκα πάνω στα χρώματα/πήγαινα με το πράσινο...». Τάκη Σινόπουλου, Η γνωριμία με τον Μαξ (1956)

Οταν η επικαιρότηυτα και η ποίηση εκθέτουν την ποίηση

Κ.
3/17/2005 1:36 μ.μ.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
«...δεν συμπαθώ το κόκκινο/μήτε το μαύρο/κάθε φορά που συλλογίστηκα πάνω στα χρώματα/πήγαινα με το πράσινο...». Τάκη Σινόπουλου, Η γνωριμία με τον Μαξ (1956)

Οταν η επικαιρότηυτα και η ποίηση εκθέτουν την ποίηση

Κ.
3/17/2005 1:36 μ.μ.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
«...δεν συμπαθώ το κόκκινο/μήτε το μαύρο/κάθε φορά που συλλογίστηκα πάνω στα χρώματα/πήγαινα με το πράσινο...». Τάκη Σινόπουλου, Η γνωριμία με τον Μαξ (1956)

Οταν η επικαιρότηυτα και η ποίηση εκθέτουν την ποίηση

Κ.
3/17/2005 1:37 μ.μ.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
«...δεν συμπαθώ το κόκκινο/μήτε το μαύρο/κάθε φορά που συλλογίστηκα πάνω στα χρώματα/πήγαινα με το πράσινο...». Τάκη Σινόπουλου, Η γνωριμία με τον Μαξ (1956)

Οταν η επικαιρότηυτα και η ποίηση εκθέτουν την ποίηση

Κ.
3/17/2005 1:37 μ.μ.
Ο χρήστης Sakis Rizos είπε…
Πότε θα σταματήσει το ΠΑΣΟΚ να βαυκαλίζεται επιτέλους;!
3/17/2005 5:05 μ.μ.
Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα πολλά πρόσωπα της ψηφιακής λογοκρισίας

Εικόνα
Είμαστε στην εποχή που μεταξύ της Google και του Facebook διαμορφώνεται, διακινείται και διαχέεται σχεδόν όλη η παγκόσμια δημοσιογραφική παραγωγή (εκτός Κίνας και Ρωσίας). Είμαστε επίσης στην εποχή που χωρίς τη μεσολάβηση αυτών των δύο εταιρειών και των υπηρεσιών τους, κάθε δημοσιογραφική παραγωγή, ανεξάρτητα από την πηγή της, είναι καταδικασμένη στη σχετική ή πλήρη αφάνεια. Δηλαδή έχει καταστεί αδύνατον για οποιονδήποτε επαγγελματία της επικοινωνίας ή της δημοσιογραφίας, κάποιον ακτιβιστή ή κάποιο δημόσιο πρόσωπο να «βγει» από τον κύκλο των υπηρεσιών αυτών χωρίς να υποστεί ποινή περιθωριοποίησης. Η Google και το Facebook αποτελούν με διάφορους τρόπους και σε διαφορετικά πεδία ολοκληρωτικά μονοπώλια. Κάθε συζήτηση για την ελευθερία του λόγου και την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών στις ημέρες μας, ιδίως στη Δύση, δεν μπορεί παρά να αφορά τη ρύθμιση και τον έλεγχο των πρακτικών αυτών των εταιριών. Η ρύθμιση αυτή, αν θέλουμε να είναι ουσιώδης, δεν μπορεί να είναι αυτορρύθμιση, δεν μπ...
Διαβάστε περισσότερα

Brexit: Το αναπάντεχο καλοκαίρι της Βρετανίας

Εικόνα
{Το άρθρο αυτό γράφτηκε λίγες εβδομάδες μετά το Βρετανικό δημοψήφισμα για την έξοδο από την ΕΕ, και δημοσιεύτηκε στο τεύχος καλοκαιριού του περιοδικού "Δημοσιογραφία" } Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος για την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ, είναι ένα κοσμοϊστορικό γεγονός. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το Brexit είναι ένα «εν δυνάμει» κοσμοϊστορικό γεγονός επειδή η κατάληξη του ζητήματος της αποχώρησης ή μη του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πιθανότερο να περάσει από αρκετά ακόμα κύματα πριν καταλήξει στην πράξη σε κάποιο οριστικό αποτέλεσμα. Ακόμα όμως και το ενδεχόμενο απόρριψης τελικά της λαϊκής βούλησης, όπως εκφράστηκε μέσα από το δημοψήφισμα, σε μια χώρα «πρώτης γραμμής» ως προς την παγκόσμια ισχύ της και τη δημοκρατική της παράδοση, θα αποτελούσε μείζονα εξέλιξη, και θα επιβεβαίωνε την προκεχωρημένη αποδημοκρατικοποίηση και μεταδημοκρατικοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποτελώντας και σε αυτήν την περίπτωση μια παγκόσμια, κοσμοϊστορική και ...
Διαβάστε περισσότερα

Στρίβοντας δεξιά στη διακλάδωση του Wallerstein

Εικόνα
1. Η διακλάδωση    “Things fall apart; the centre cannot hold” – The Second Coming, W. B. Yeats (1919) Η Θεωρία των Παγκοσμίων Συστημάτων (ΘΠΣ) αποτελεί μια προσέγγιση της ιστορίας και των κοινωνικών μεταβολών η οποία χρησιμοποιεί έννοιες και μεθοδολογίες ανάλυσης προερχόμενες από τη μελέτη των δυναμικών συστημάτων στη φυσική. Ο Ιμάνουελ Βαλερστάιν , είναι ίσως ο επιφανέστερος θεωρητικός της ΘΠΣ, και ο ευρύτερα γνωστός εκφραστής της. Κατά τον Βαλερστάιν έχουμε μπει εδώ και τουλάχιστον δύο δεκαετίες σε μια διαδικασία μετάβασης του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος προς δύο πιθανές κατευθύνσεις. Η διαδικασία αυτή διαρκεί αρκετές δεκαετίες και, κατά τον Βαλερστάιν πάλι, έχει ήδη τεθεί σε κίνηση από την «παγκόσμια επανάσταση του 1968». Το υπάρχον σύστημα διέρχεται βαθιά κρίση διαρκείας και εμφανίζει εδώ και χρόνια χαοτική συμπεριφορά: περνάει από καταστάσεις «τυχαίων διακυμάνσεων σε όλες τις παραμέτρους του ιστορικού συστήματος»: την παγκόσμια οικονομία, το σύστημα δια...
Διαβάστε περισσότερα