Γιούρο-γιούρια

Ένα σχόλιο του Δημήτρη Τζιαντζή στην Ελευθεροτυπία, με το οποίο συμφωνώ ενθουσιωδώς, με συριγμούς και αλαλαγμούς. Ενδεικτικά αποσπάσματα:

"...Τελικά δεν είμαστε ούτε ευρω-σκεπτικιστές ούτε ευρω-λιγούρηδες, αλλά μάλλον ευρω-αγνωστικιστές, ευρω-αφασικοί οπορτουνιστές, γνήσιοι γιουροβιζιονιστές. Η Ελλάδα συμμετέχει στον ευρω-στρατό, προμοτάρει με μανία ελάσσονος σημασίας ευρω-φιέστες, αλλά κάνει το κορόιδο όσον αφορά τον διάλογο για το κορυφαίας σημασίας ζήτημα, το ευρω-σύνταγμα. Χαρακτηριστικό είναι ότι η μόνη είδηση για το ευρωκοινοβούλιο, και γενικότερα για τους θεσμούς της ευρωδημοκρατίας, που συζητήθηκε πρόσφατα -εκτός από την επίπληξη της Κομισιόν για τον «Βασικό Μέτοχο»- είναι τα άσεμνα φωτομοντάζ με θύμα γυναίκα ευρωβουλευτή. Μέχρι τώρα ο πιο πετυχημένος και πιο πολυσυζητημένος «θεσμός» τής Ευρωπαϊκής Δημοκρατίας είναι η πατέντα του μπιγκ-μπραδερισμού (που γεννήθηκε στην Ολλανδία) και η επανάσταση της κρυφής κάμερας και της κάθε λογής παρακολούθησης...

... Το δημοψήφισμα για το Ευρωσύνταγμα διεξάγεται στις περισσότερες χώρες της Ε.Ε., σε όλες σχεδόν τις αναπτυγμένες αλλά ακόμα και σε χώρες πολύ πιο «νέες» και «ψαρωμένες» στα ευρωπαϊκά δρώμενα. Ενώ εμείς έχουμε έναν πρωθυπουργό που ψήφισε οικογενειακώς υπέρ της διεξαγωγής δημοψηφίσματος για το θέμα τών ταυτοτήτων και έναν αρχηγό αξιωματικής αντιπολίτευσης που επαγγέλλεται το μια «συμμετοχική δημοκρατία», η οποία μέχρι τώρα εξαντλείται στο «δικαίωμα» να ψηφίζουν οι οπαδοί σε πολλές κάλπες με ένα ουσιαστικά ψηφοδέλτιο. Κανείς δυστυχώς από αυτούς δεν φαίνεται να επιθυμεί τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το μεγαλύτερο δημοκρατικό ζήτημα των ημερών, μια κίνηση που αν μη τι άλλο θα επέτρεπε να υπάρξει μια ενημέρωση και μια ουσιαστική πολιτική συζήτηση.

Ενώ η Ελλάδα εξακολουθεί να δίνει τη μάχη για τη Γιουροβίζιον με όλες της τις δυνάμεις, ξοδεύοντας τα περισσότερα χρήματα για προμόσιον από όλες τις άλλες χώρες, ο υπουργός Τουρισμού τρέχει στο Χόλιγουντ για να πείσει τους σκηνοθέτες να μας προτιμήσουν· αλλά στο μεγάλο ζήτημα του δημοκρατικού πολιτισμού παραμένουμε ουραγοί. Ποιο ευρωδημοψήφισμα και πράσινα άλογα; Ο λαός των πάνελ απαιτεί πλουραλιστικό ευρωσύνταγμα τώρα: Και Δάντης και Μπίγαλης."

Τρεις επιπλέον επισημάνσεις:

- Όπως σημειώνει και ο Μιχαηλίδης στο ίδιο φύλλο: "Καμία σοβαρή χώρα δεν παίρνει στα σοβαρά τη Γιουροβίζιον. Στην Αγγλία, στη Γαλλία και στην Ισπανία, χρόνια τώρα, εκείνοι που παρουσιάζουν τη βραδιά, με ωραίο ειρωνικό χιούμορ την εξευτιλίζουν. Ακόμα και τις δικές τους συμμετοχές. Μόνον εμείς, οι Κύπριοι, οι Τούρκοι και οι πρώην Ανατολικοί παίρνουμε στα σοβαρά τη Γιουροβίζιον..."

- Μια ένσταση για το "είμαστε" του Τζιαντζή. Κυρίως γιατί δεν ξέρω ποιον περιλαμβάνει. Οι απέχοντες της όλης διαδικασίας είναι άλλωστε εξ ορισμού αόρατοι για τα ΜΜΕ και δεν τους καταγράφει κανείς.

- Η όλη αισθητική της Μπόκοτα, της μετα-Μπόκοτα, της Γιουροβίζιον, των "εθνικών επιτυχιών και στόχων" περί των τετριμμένων, αλλά και όλη η δημόσια επικρατούσα με δυναστικό τρόπο "καλλιτεχνική", "ψυχαγωγική", αλλά και "ενημερωτική" αισθητική, μου θυμίζει την αντίστοιχη της χούντας. Έχουμε όμως πλέον την δημοκρατική ευτυχία να έχουμε πολλές ΥΕΝΕΔ, πολλές αδελφές Μπρόγιερ, πολλούς Μαστοράκηδες και πολλές φιέστες τύπου "πολεμικής αρετής των Ελλήνων". Για να μην μιλήσω για τα "τάματα του έθνους"...