Η κοινοτυπία της κοινωνιοπάθειας
Δεν σοκάρομαι εύκολα - τουλάχιστον σε ότι αφορά τα ΜΜΕ και την εικόνα, θέλω να πιστεύω ότι είμαι πάντα στην αναμονή για το χειρότερο και έτσι δεν ξαφνιάζομαι όταν το δω. Πάρτε το Άμπου Γκράιμπ. Περίμενα (ήξερα) ότι συμβαίνουν πολύ χειρότερα από αυτά που απεικονίστηκαν, δεν μπορώ να πω ότι οι φωτογραφίες με σόκαραν. Με στενοχώρησαν, ναι - αλλά δεν μπορώ να πω ότι σοκαρίστηκα (παρά από μια μετα-φωτογραφία). Με τις σκοτεινές μιντιοστραφείς τελετουργίες θανάτου, τους μαγνητοσκοπημένους αποκεφαλισμούς όμως, κώλωσα. Τα πράγματα έπαιρναν τον δρόμο για τον μεσαίωνα, όχι τόσο σε ότι αφορά την ίδια την βία - που η μηχανή της ιμπεριαλιστικής κατάκτησης είχε δρομολογήσει και μόνον αφελείς και αποβλακωμένοι δεν έβλεπαν την επερχόμενη και συνεπακόλουθη φρίκη της, αλλά ως προς το τελετουργικό της που ήθελε να φέρει την πιο ωμή βία μέσα σε κάθε σπίτι του κόσμου - η χαμηλής τεχνολογίας απάντηση και απομυθοποίηση της τηλεσκηνοθεσίας της απάτης του "έξυπνου" πολέμου.
Με σόκαρε και η σφαγή της Φαλούτζα γιατί η μεθοδικότητα και τα ναζιστικού τύπου συλλογικά αντίποινα καταγράφηκαν με συγκλονιστικές λεπτομέρειες. Με σόκαρε γιατί έδειξε ότι όλες οι συμβάσεις περί πολέμου - οι συμβάσεις που υποτίθεται ότι ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος έκανε αυτονόητες στην Δύση - δεν ίσχυαν πλέον.
Η πιο πρόσφατη θηριωδία είναι όμως η λιγότερο άμεσα βίαιη, αλλά και η πιο ψυχρά απάνθρωπη. Το είδα στο μπλογκ του Ιορδανού Ραέντ (του γνωστού φίλου του Σαλάμ Παξ) και ακολούθησα τα λινκ για να φτάσω σε ένα σάιτ που φιλοξενεί φωτογραφίες τραβηγμένες στο Ιράκ από Αμερικανούς φαντάρους. Οι περισσότερες είναι τοπία και οι αναμενόμενες ανοησίες και πειράγματα που κάνουν οι εικοσάχρονοι φαντάροι.
Κάποιες είναι από άλλο λεύκωμα:
Δείχνουν κομμάτια και μέλη ανθρώπων (που πιθανόν έχουν μόλις σκοτώσει οι ίδιοι ή φίλοι τους - δεν έχει σημασία). Και τα σχόλια είναι χαβαλές και λογοπαίγνια.
Δεν είμαι σε θέση να σας πω από όλα που έχουν δει τα μάτια μας σε αυτόν τον εγκληματικότατο πόλεμο, αυτό με πείραξε με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Ίσως να με τρομάζει η ιδέα ότι ο στρατός της μιας υπερδύναμης περιέχει ανθρώπους που είναι επικίνδυνοι κοινωνιοπαθείς και που δεν διστάζουν να το επιδείξουν. 'Ίσως με τρομάζει η ιδέα ότι δεν καταλαβαίνουν την αρρώστια τους - ή ίσως ότι η διοίκησή τους θα πρέπει να τους ενθαρρύνει - και δεν είναι παρά εικόνα των ψυχοπαθών που ηγούνται σήμερα της πιο ισχυρής χώρας στην ιστορία του πλανήτη.
Όπως και νάχει, αν ήμουν Ιρακινός και έβλεπα όλα αυτά, θα έτρεχα να πάρω το καλάσνικωφ.
Δεν ξέχασα τα λινκ, θα τα παραθέσω αμέσως παρακάτω, αλλά θα ήθελα να σας προειδοποιήσω ότι οι εικόνες είναι πολύ άγριες και δεν σας συνιστώ να τις δείτε παρά μόνον αν έχετε γερό στομάχι. Το εννοώ.
Το ποστ του Ραέντ
Το ποστ σε ένα από τα μπλoγκ που έχουν σώσει τις επίμαχες φωτογραφίες (με τα λινκ)
Ο επίμαχος ιστοχώρος Under Mars. Οι περισσότερες φωτογραφίες είναι "ουδέτερες" και αρκετά μικρές ώστε να μην καταλαβαίνεις (συνήθως) τι απεικονίζουν. Οι σκληρές φωτογραφίες δεν είναι στις πρώτες σελίδες.
Με σόκαρε και η σφαγή της Φαλούτζα γιατί η μεθοδικότητα και τα ναζιστικού τύπου συλλογικά αντίποινα καταγράφηκαν με συγκλονιστικές λεπτομέρειες. Με σόκαρε γιατί έδειξε ότι όλες οι συμβάσεις περί πολέμου - οι συμβάσεις που υποτίθεται ότι ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος έκανε αυτονόητες στην Δύση - δεν ίσχυαν πλέον.
Η πιο πρόσφατη θηριωδία είναι όμως η λιγότερο άμεσα βίαιη, αλλά και η πιο ψυχρά απάνθρωπη. Το είδα στο μπλογκ του Ιορδανού Ραέντ (του γνωστού φίλου του Σαλάμ Παξ) και ακολούθησα τα λινκ για να φτάσω σε ένα σάιτ που φιλοξενεί φωτογραφίες τραβηγμένες στο Ιράκ από Αμερικανούς φαντάρους. Οι περισσότερες είναι τοπία και οι αναμενόμενες ανοησίες και πειράγματα που κάνουν οι εικοσάχρονοι φαντάροι.
Κάποιες είναι από άλλο λεύκωμα:
Δείχνουν κομμάτια και μέλη ανθρώπων (που πιθανόν έχουν μόλις σκοτώσει οι ίδιοι ή φίλοι τους - δεν έχει σημασία). Και τα σχόλια είναι χαβαλές και λογοπαίγνια.
Δεν είμαι σε θέση να σας πω από όλα που έχουν δει τα μάτια μας σε αυτόν τον εγκληματικότατο πόλεμο, αυτό με πείραξε με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Ίσως να με τρομάζει η ιδέα ότι ο στρατός της μιας υπερδύναμης περιέχει ανθρώπους που είναι επικίνδυνοι κοινωνιοπαθείς και που δεν διστάζουν να το επιδείξουν. 'Ίσως με τρομάζει η ιδέα ότι δεν καταλαβαίνουν την αρρώστια τους - ή ίσως ότι η διοίκησή τους θα πρέπει να τους ενθαρρύνει - και δεν είναι παρά εικόνα των ψυχοπαθών που ηγούνται σήμερα της πιο ισχυρής χώρας στην ιστορία του πλανήτη.
Όπως και νάχει, αν ήμουν Ιρακινός και έβλεπα όλα αυτά, θα έτρεχα να πάρω το καλάσνικωφ.
Δεν ξέχασα τα λινκ, θα τα παραθέσω αμέσως παρακάτω, αλλά θα ήθελα να σας προειδοποιήσω ότι οι εικόνες είναι πολύ άγριες και δεν σας συνιστώ να τις δείτε παρά μόνον αν έχετε γερό στομάχι. Το εννοώ.
Το ποστ του Ραέντ
Το ποστ σε ένα από τα μπλoγκ που έχουν σώσει τις επίμαχες φωτογραφίες (με τα λινκ)
Ο επίμαχος ιστοχώρος Under Mars. Οι περισσότερες φωτογραφίες είναι "ουδέτερες" και αρκετά μικρές ώστε να μην καταλαβαίνεις (συνήθως) τι απεικονίζουν. Οι σκληρές φωτογραφίες δεν είναι στις πρώτες σελίδες.
Σχόλια
Κι όμως, ο παππούς μου, ο οποίος πολέμησε στο 'Αλβανικό Έπος', ισχυριζόταν πως αυτή ακριβώς είναι η φύση του ίδιου του πολέμου: "σε αποκτηνώνει", έλεγε. Ο πόλεμος σε καθιστά αναγουλιαστικά κοινωνιοπαθή και αιμοδιψή ψυχωσικό, ακόμα κι αν είσαι "πράο ανθρωπάκι ως πολίτης" -- για να θυμηθώ και πάλι τον συγχωρεμένο. Δε φταίει ο αμερικανικός στρατός και το ότι στρατολογεί μισθοφόρους, κυρίως φταίει το ότι είναι στρατός και ότι έχει αποστολή αυτό που οι επιτελείς αφηρημένα αποκαλούν "εξόντωση του εχθρού".
Και επειδή, πάντα tua res agitur, βλέποντας αυτούς τους ανθρώπους να έχουνε καταντήσει ατιμασμένοι οικτρά σφάγια, θυμήθηκα τις σπάνιες και λογοκριμένες φωτογραφίες των δολοφονημένων και σφαγιασμένων Τουρκοκυπρίων μεταξύ 1963 και Αυγούστου 1974 (οπότε η μανούλα τους ανταπέδωσε, ας πούμε, τα ίσα), ακρωτηριασμένων και καμένων και θαμμένων ημιθανών. Και οι φονιάδες τους, εν προκειμένω, δεν ήτανε πάντα τακτικός στρατός εκπαιδευμένος να σκοτώνει, αλλά οι γείτονες και συγχωριανοί τους ενίοτε.
Πάντως σ' ευχαριστώ για το ξύπνημα, αν και βάρβαρο.
Ο γνωστός λοξός ανώνυμος
Θα έλεγα "ειδικά αν είσαι 'πράο' ανθρωπάκι ως πολίτης".
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εδώ μιλάμε για πόλεμο και για ανθρώπους που έχουν εκπαιδευτεί να σκοτώνουν. Και, το σημαντικότερο, ας μην είμαστε τόσο σίγουροι ότι, αν ήμαστε στη θέση τους, δεν θα κάναμε τα ίδια.
Διαβάζοντας αυτό το post θυμήθηκα ένα παρόμοιο post που είχε γράψει η mandy (btw, καλή ανάρρωση mandy!). Εκεί είχα κάνει το παρακάτω σχόλιο που νομίζω ότι μπορεί να μεταφερθεί αυτούσιο κι εδώ.
"Πάντως, ίσως να μην πρέπει να είμαστε και τόσο σίγουροι ότι "...οι ταπεινώσεις και τα βασανιστήρια..." είναι "...αποτέλεσμα της ανεξέλεγκτης έκφρασης των σαδιστικών ενστίκτων του κάθε καραγκιόζη". Ίσως να κάναμε και εμείς τα ίδια και όχι γιατί είμαστε καραγκιόζηδες.
Κάποτε είχε γίνει ένα πείραμα (βλέπε εδώ, εδώ κι εδώ, κλασικό πλέον στην κοινωνική ψυχολογία, σχετικά με το θέμα. Ειδικότερα, ο στόχος των υπευθύνων του πειράματος ήταν να μελετήσουν κατά πόσον "evil resides in the individuals" ή "evil resides in the inherent dynamics of prison life".
Τι κάνανε; Φτιάξανε μια φυλακή στο υπόγειο του Τμήματος Ψυχολογίας στο Stanford University και εκεί εξηγήσανε στους συμμετέχοντες του πειράματος, οι οποίοι ήταν "decent, intelligent college men" τα "important features of the prison situation". Έπειτα έδωσαν στους μισούς τον ρόλο του φύλακα και στους άλλους μισούς τον ρόλο του κρατούμενου. Στους πρώτους έδωσαν "uniforms, billy clubs, and whistles and instructed them to enforce certain rules". Οι δεύτεροι "were locked in cells and made to wear humiliating outfits".
Με το τέλος της πρώτης ημέρας του πειράματος, οι φύλακες και οι κρατούμενοι, "and even the experimenters, caught up in the situation. The guards devised cruelly degrading routines. The prisoners broke down, rebelled, or became apathetic. Όπως δήλωσε αργότερα ο υπεύθυνος του πειράματος, "There developed a growing confusion between reality and illusion, between role-playing and self-identity...This prison which we had created...was absorbing us as creatures of its own reality."
Το πείραμα είχε προγραμματιστεί να κρατήσει δύο εβδομάδες. Αλλά: "At the end of only six days we had to close down our mock prison because what we saw was frightening. It was no longer apparent to us or most of the subjects where they ended and they roles began.
The majority had indeed become "prisoners" or "guards", no longer able to clearly differentiate between role-playing and self. There were dramatic changes in virtually every aspect of their behavior, thinking and feeling.
In less than a week, the experience of imprisonment ended (temporarily) a lifetime of learning; human values were suspended, self-concepts were challenged, and the ugliest, most base, pathological side of human nature surfaced.
We were horrified because we saw some boys ("guards") treat other boys as if they were despicable animals, taking pleasure in cruelty, while other boys ("prisoners") became servile, dehumanized robots who thought only of escape, of their own individual survival, and of their mounting hatred of the guards."
Και όλα αυτά σε ένα απλό πείραμα με "decent, intelligent college men"...
Zimbardo, P. G. (1971). "The psychological power and pathology of impisonment". A statement prepared for the U.S. House of Representatives Committee on the Judiciary, Subcommittee No. 3: Hearings on Prison Reform, San Francisco, Calif., October 25.
Zimbardo, P. G. (1972). The Stanford prison experiment. A slide / tape presentation produced by Philip G. Zimbardo, Inc. P. O. Box 4395, Stanford, Calif. 94305.
Δεύτερον μην αφήνεις τις γενικότητες να συσκοτίζουν τις σημαντικές διαφορές: όχι, εγώ προσωπικά, υπό κανένα καθεστώς δεν θα έβγαζα φωτογραφίες διαμελισμένων πτωμάτων για να τις στείλω σε δημόσιο σάιτ, με υβριστικά ή περιπαιχτικά σχόλια. Με τίποτα. Η πλειοψηφία των Αμερικανικών στρατευμάτων κατοχής το ίδιο (όπως φαίνεται από την θεματολογία των περισσοτέρων φωτογραφιών). Είναι λοιπόν μια (μειοψηφία) μέσα στον στρατό κατοχής που είναι κοινωνιοπαθείς. Δεν υπάρχει άλλη λέξη για αυτό. Αλλά η ακράια συμπεριφορά διαμορφώνεται και ενισχύεται από το πνεύμα ανοχής του στρατού κατοχής, που ενθαρρύνει τέτοιου είδους ακρότητες (τις οποίες αν τις κάνανε οι "εχθροί" θα τις χαρακτήριζε τερατώδεις).
Άλλωστε δεν είναι όλοι που συμπεριφέρονται σαν κτήνη στον πόλεμο. Οι συνθήκες, η ιδιοσυγκρασία και το πνεύμα και οι ηθικοί κανόνες που επιβάλλει ένα στράτευμα είναι σημαντικότατα. Άλλο π.χ. η Ιταλική κατοχή στην Ελλάδα και άλλο η Γερμανική έτσι; Άλλο η Σουηδική αστυνομία και άλλο ο Θεοφιλογιαννάκος και η ΕΣΑ. Άλλο οι Νορβηγικές φυλακές και άλλο οι Αμερικανικές ή οι Τούρκικες.
Για το ότι δεν έχουν επίγνωση της αρρώστιας τους αυτό τεκμαίρεται αδιάσειστα από το γεγονός ότι *δημοσιεύουν* τις φωτογραφίες τους με τα σχόλια - εξασφαλίζοντας ότι κάποιος θα τα πάρει χαμπάρι και (σίγουρα) κάποιες καμπάνες θα πέσουν! Άρα δεν τους πέρασε καν από το μυαλό ότι είναι κάτι το άρρωστο!
Τέλος για τους ψυχοπαθείς που ηγούνται του Λευκού Οίκου: Είναι η πιο ειδεχθής μορφή κοινωνιοπάθειας να ξεκινάς έναν πόλεμο για να βγάλουν φράγκα οι εταιρίες σου και αυτές των φίλων σου, πόσο μάλλον για να αποκτήσεις γεωπολιτικό πάτημα. Αυτού του είδους η εξουσιομανία αποτελεί την πηγή ιλλιγγιωδών δεινών...
Ανώνυμε, αφού είναι λογοκριμένες εσύ που τις είδες τις φωτό των Τ/Κ; 11 χρόνια σφαγές είναι πολύ πράμα να το πετάς έτσι ελαφρά. Και η εισβολή έγινε 20 Ιουλίου, όχι Αύγουστο. Όσο για τον αν ανταπέδωσε τα ίσα....ότι πεις εσύ.
'ελαφρά'; 'πετάς'; Δυστυχώς πρόκειται για τη βαρειά αλήθεια και, όπως και να την 'πετάξει' κανείς, είναι η αλήθεια. Σημειωτέον πως έτσι προέκυψαν Τουρκοκύπριοι αγνοούμενοι, τους οποίους υποτίθεται πως επίσης ψάχνουν τώρα. Επώδυνα πράγματα είναι αυτά.
Το γεγονός ότι η ελληνική (κυπριακή) πλευρά λογοκρίνει και αποκρύπτει τα ντοκουμέντα της περιόδου 1963-1974, δε σημαίνει πως δεν υπάρχουν άλλες πηγές: οι ίδιοι οι Τούρκοι (που φυσικά χρησιμοποιούν αυτό το υλικό για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα), αλλά -- ευτυχώς -- και πολλές άλλες και ανεξάρτητες πηγές. Πρόσφατα μάλιστα ένας ελληνοκύπριος γύρισε ντοκυμαντέρ για τις σφαγές των Τουρκοκυπρίων μεταξύ Ιουλίου και Αυγούστου του 1974 στις Επαρχίες Λεμεσού και Αμμοχώστου.
Να υπενθυμίσω πως η επιχείρηση στην οποία χάθηκε το 37% του νησιού, ο 'Δεύτερος Αττίλας', ξεκίνησε στις 14 Αυγούστου. Μία από τις αφορμές (όχι, φυσικά, η αιτία) ήταν οι εκτεταμένες σφαγές Τουρκοκυπρίων, κυρίως στα χωριά βόρεια της Αμμοχώστου, μετά το πρώτο κύμα της 20ης Ιουλίου.
Περισσότερα εδώ: http://www.cyprus-conflict.net
Κατά τα άλλα, ο Θεός να μας φυλάει από ενεργές μειοψηφίες και απαθείς πλειοψηφίες που συναινούν σιωπηλά.
Με εκτίμηση,
Ανώνυμος και πάλι
- Είναι ο ίδιος στρταός που κατηγορεί τους ισλαμιστές ως αιμοσταγείς τρομοκράτες (είναι) και χαρακτηρίζει έτσι όλη την αντίσταση (που δεν είναι)
- Δεν μπορώ να φανταστώ άλλο δυτικό στρατό που οι φαντάροι του να κυκλοφορούν τέτοιες φωτογραφίες και να μην πέσει άμεσα ο πέλεκυς για να τους απομακρύνουν από όπλα
- Δεν είναι οι φωτογραφίες (που είναι φρικιαστικές, αλλά αυτό είναι ο πόλεμος) που με εξοργίζουν αλλά τα σχόλια που με πειράζουν. Λίγο απέχουν σαν πρόθεση από το να κάνεις πυραμίδα από ανθρώπινα κεφάλια.... Οι Ναζί δεν θα επέτρεπαν τέτοια συμπεριφορά....
- Οτιδήποτε αποκαλύπτει την ξεκάθαρα την φρίκη του πολέμου πρέπει να προβάλλεται... Της ξένης κατοχής ακόμα περισσότερο, μια που οι φαντάροι που έχουν αυτήν την περιφρόνηση προς τους "εχθρούς" είναι εκείνοι που ήρξαντο χειρών αδίκων.
Είναι ένα μάτσο απειθάρχητων ηλιθίων. Σε αυτό σίγουρα διαφέρουν από τους Τούρκους γαλαζοσκούφηδες και την πυραμίδα από ανθρώπινα κεφάλια. Για τους Ναζί....και πάλι διαφωνώ εκτός αν είναι σχήμα λόγου. Αυτοί εκτελούσαν ολόκληρα χωριά. Δεν νομίζω να τους ενοχλούσε μια φωτό (εκτός ως θέμα πειθαρχίας ίσως). Δεν αντιδικώ..αλλά από τη δική μου σκοπιά μου φαίνεται αξιοθρήνητη τέτοια συμπεριφορά αλλά όχι ανησυχητική (εκτός αν δεν είναι μειοψηφία που δεν τον ξέρω).
Με την άδεια σου δυο λόγια στον ανώνυμο: άμα συγκρίνεις τα δύο σου comments θα δεις ότι δεν λένε το ίδιο πράγμα. Όσο για την αφορμή της 2ης εισβολής να είναι οι "σφαγές" στα Βαρώσια, σε παραπέμπω στους ίδιους του Τούρκους οι οποίοι ανέκαθεν επιμένουν ότι αφορμή και αιτία είναι το πραξικόπημα της Ελλάδας στην Κύπρο (έτσι το αποκαλούν) και τίποτα άλλο. Τα περί σφαγών τα ανακάλυψαν την περασμένη 10ετία όταν ήταν της "μόδας" λόγω Βοσνίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έγιναν πολύ πολύ κακά πράγματα στη Κύπρο. Έγιναν. Αλλά η Κύπρος δεν είναι Ρουάντα. Αν ο συνειρμός σου εξακολουθεί από το Ιράκ να πηγαίνει στους Τ/Κ, έχεις κατά την άποψή μου εντελώς λανθασμένη εικόνα για το νησί και τους Κυπρίους (Ε/Κ και Τ/Κ).