Το δικό μου το εργαλείο;
Τι σχέση έχουν μεταξύ τους οι μάρτυρες του Ιεχωβά, η λέσχη Bildberg, το σύστημα παρακολούθησης Echelon, το ΚΕΜΕΤΕ-ΟΛΜΕ, ο Νίκος Μουζέλης, ο οικουμενισμός, οι Illuminati, οι μειονότητες, οι μετανάστες (οι ξένοι στην Ελλάδα - όχι οι Έλληνες στο εξωτερικό), ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, o προσκοπισμός, η κατάργηση της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες, το Χόλυγουντ και το ΧΑΑ;
Οι παραπάνω αναφερθέντες τι σχέση έχουν με τον Ανδριανόπουλο, τον Ανδρουλάκη, τον Νίκο Δήμου, την ομάδα του Ιου της Ελευθεροτυπίας, τον Μπουτάρη (που βγάζει τα κρασιά), τον Γιωργάκη Παπαντρέου, τον Γιάννη Τζανετάκο, την Mandleine Allbright, ton Jaques Derrida; τον Samuel Huntington, ο Francis Fukuyama και ο Alain Touraine;
Από την άλλη ποια η σχέση των αποπάνω με τους: Ζουράρι, Κανέλλη, Καραμπελιά, Κολλάτο, Παπαθεμελή, Ραφαηλίση, Τριάντη, Τσοβόλα, Τάκη Φωτόπουλο, αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, τον Γκαροντί, τον David Irving, τον Ken Livingston και τον Noam Chomsky, καθώς και με το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (ΣΕΚ);
Πολύ απλά, οι πρώτες δύο λίστες είναι εργαλεία και εργάτες της Νέας Τάξης Πραγμάτων (ΝΤΠ), ενώ η τελευταία είναι αντεργάτες της ενλόγω ΝΤΠ... Σύμφωνα με τον ιστοχώρο new-world-order.org δηλαδή. Στους αντεργάτες συμπεριλαμβάνονται έστω και σε δεύτερη μοίρα η 17Ν, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο Άκης Τσοχατζόπουλος, το ΚΚΕ, ο συν-ιστολογών Θανάσης Τσακίρης, Ο Μπαμπινιώτης, ο Joseph Stiglitz, η Ορθοδοξία, οι αρχαιοελληνιστές, κάτι καθολικά φασισταριά και το ΚΚ Ρωσίας...
Λίθοι, πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι. Η λέξη σύγχυση είναι φτωχή για να περιγράψει το υποβόσκον ιδεολογικό αλαλούμ... Και μένω να αναρωτιέμαι αν εγώ με το Ιστολόγιον σαν εργαλείο της δουλειάς είμαι συνεργός ή αντίπαλος της ΝΤΠ, εργάτης (όπως ο προσφιλής μου Ιός) ή αντεργάτης (όπως ο προσφιλής μου Τσόμσκυ);
Οι παραπάνω αναφερθέντες τι σχέση έχουν με τον Ανδριανόπουλο, τον Ανδρουλάκη, τον Νίκο Δήμου, την ομάδα του Ιου της Ελευθεροτυπίας, τον Μπουτάρη (που βγάζει τα κρασιά), τον Γιωργάκη Παπαντρέου, τον Γιάννη Τζανετάκο, την Mandleine Allbright, ton Jaques Derrida; τον Samuel Huntington, ο Francis Fukuyama και ο Alain Touraine;
Από την άλλη ποια η σχέση των αποπάνω με τους: Ζουράρι, Κανέλλη, Καραμπελιά, Κολλάτο, Παπαθεμελή, Ραφαηλίση, Τριάντη, Τσοβόλα, Τάκη Φωτόπουλο, αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, τον Γκαροντί, τον David Irving, τον Ken Livingston και τον Noam Chomsky, καθώς και με το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (ΣΕΚ);
Πολύ απλά, οι πρώτες δύο λίστες είναι εργαλεία και εργάτες της Νέας Τάξης Πραγμάτων (ΝΤΠ), ενώ η τελευταία είναι αντεργάτες της ενλόγω ΝΤΠ... Σύμφωνα με τον ιστοχώρο new-world-order.org δηλαδή. Στους αντεργάτες συμπεριλαμβάνονται έστω και σε δεύτερη μοίρα η 17Ν, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο Άκης Τσοχατζόπουλος, το ΚΚΕ, ο συν-ιστολογών Θανάσης Τσακίρης, Ο Μπαμπινιώτης, ο Joseph Stiglitz, η Ορθοδοξία, οι αρχαιοελληνιστές, κάτι καθολικά φασισταριά και το ΚΚ Ρωσίας...
Λίθοι, πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι. Η λέξη σύγχυση είναι φτωχή για να περιγράψει το υποβόσκον ιδεολογικό αλαλούμ... Και μένω να αναρωτιέμαι αν εγώ με το Ιστολόγιον σαν εργαλείο της δουλειάς είμαι συνεργός ή αντίπαλος της ΝΤΠ, εργάτης (όπως ο προσφιλής μου Ιός) ή αντεργάτης (όπως ο προσφιλής μου Τσόμσκυ);
Σχόλια
Αχ, επιπόλαιη δουλειά. Πάνε να κάνουν ένα καλό και το αφήνουν στη μέση.
Καλή χρονιά στα αδέρφια μας Μπουτάρη, Σημίτη, Τζανετάκο!
Κάνα μπουκάλι για μας περισσεύει ρε;
βαρόμετρο
Αναπολώ με νοσταλγία, πλέον, την παλιά καλή εποχή που όλοι ήταν ή ορθόδοξοι Μαρξιστές ή Ορθόδοξοι Χριστιανοί και ήξερες τι σου γινόταν, ποιος είναι με τον ορθό λόγο και ποιος με την ορθή ράβδο, ενώ οι θεωρίες συνομωσίας δεν φτουρούσανε... Ήρθε η παγκοσμιοποίηση όμως και τα έκανε όλα ένα χυλό.
Γνωρίζοντας το πολιτικό ποιόν των συντελεστών της NewWorldOrder δεν εκπλήσσομαι που περιλαμβάνομαι στους "αντεργάτες". Θα προτιμούσα, όμως, να περιλαμβάνομαι στους ΑΡΤΕΡΓΑΤΕΣ, για ευνόητους λόγους.
Κατά τ' άλλα ο Γ. Μηλιώκας τους ταιριάζει γάντι:
Τσίρκο, παράγκα, φίρμα γκρέκα
τέμπο, μουργέλα, αγγαρεία
γκράντε μαέστρο καλαμπόρτζο
ράτσα μπαρούφα, ομελέτα, ιστορία
γκράντε μαέστρο καλαμπόρτζο
ράτσα μπαρούφα, ομελέτα, ιστορία
Μασκαρά, γκρέκο μασκαρά
μασκαρά, γκρέκο μασκαρά
Μάτσο αμάκα καπιτάλε
σκάρτο, τανάλια, πολιτσία
φράγκο μαντζάρε, πολιτσία
Μασκαρά, γκρέκο μασκαρά...
Σβέλτα, μαντόνα, μανιβέλα
φρένο, στραπάτσο, αραμπόλα
μόδα, καβάλα, ντόλτσε βίτα
τρόμπα, φιγουρα, σαχλαμάρα κι άρπα-κόλλα
Μασκαρά, γκρέκο μασκαρά...
tsakthan
http://tsakiris.snn.gr
http://tsakthan.blogspot.com
Tsakthan: Λοιπόν δεν ξέρω τίποτα για το πολιτικό ποιον των newworldorder (υποψιάζομαι βέβαια...), ξέρεις ποιοι είναι; Κατά τα άλλα, θα πρέπει να νοιώθεις υπερήφανος που το ονομά σου παρατίθεται πλέον δίπλα και κολλητά στον Δαφέρμο, τον Καραμπελιά και τον Ευ. Βενεζέλο! Θα τα πούμε μέσω της κοινής γνωστής σύντομα υποθέτω και ελπίζω!
Αν και έχω κάποιες αμφιβολίες για την ποιότητα-ακρίβεια-ορθολογισμό του site στο οποίο μας οδηγείς...
Εστω ότι ο διαχωρισμός είναι σωστός...
δηλώνω κατά μεγάλο ποσοστό εργάτης!
Καλός ο Ζουράρης κι η Κανέλλη, αλλά εκείνο το Χριστούδουλος κάτι μου κάνει.. :-)
Είναι απλό: έχουν internet αλλά δεν έχουν Frontpage.
ΘτΠ
Εξηγούμαι: από τη μια είναι οι (νεο)φιλελεύθεροι/δεξιά ή όπως άλλως θέλεις ονοματισέ τους, και από την άλλη είναι η αριστερά, η σκληροπυρηνική αριστερά ή όπως άλλως θέλεις ονοματισέ τους επίσης, και όλοι αυτοί πρεσβεύουν λίγο-πολύ ουσιαστικά τα ίδια πράγματα (αυτά, δηλαδή, που ο,π.χ., Μάνος πρεσβεύει εδώ και χρόνια).
Τι θεωρώ ότι μας επιφυλάσσει το μέλλον; Οι φιλελεύθερες ιδέες θα επικρατήσουν λίγο-πολύ, και αυτό θα γίνει επειδή οι κοινωνοί τους θα είναι, ουσιαστικά, οι "αριστεροί" και οι "αναμορφωμένοι αριστεροί". Με άλλα λόγια, το ορθόν το πρεσβεύουν οι φιλελεύθεροι, αλλά για να το αποδεχτεί ο "λαός" πρέπει να το ακούσει από τους "αριστερούς" ή τους "αναμορφωμένους αριστερούς"...
Ιστορικά, ο φιλελευθερισμός εξέφρασε, ως συνέχεια του πνεύματος του Διαφωτισμού, την εξέλιξη των (δυτικοευρωπαϊκών) κοινωνιών μέσα από διαδικασίες χωρίς επαναστατικές και βίαιες ανατροπές και ρήξεις : άνοδος και ευδοκίμηση της αστικής τάξης, ελεύθερο και χωρίς φραγμούς εμπόριο που θα δημιουργούσε νέα -δυναμικά-κοινωνικά στρώματα και, υποτίθεται, θα βοηθούσε την την διεθνή ειρήνη. Τα έθνη-κράτη, συναλλασσόμενοι πλέον σε εμπορικές πράξεις, θα "ξεχνούσαν" ή θα παρέβλεπαν τις διαφορές τους, οι οποίες, συχνά, οδηγούσαν σε πόλεμο.
Στήν φάση της Ιστορίας που εμείς βιώνουμε αυτές και άλλες απόψεις εκφράζονται σαν "παγκοσμιοποίηση". Υποσενάριό της η ελληνοτουρκική "φιλία" που ευαγγελίζονται διάφοροι σήμερα.
Παρόμοιες απόψεις ήταν δημοφιλείς ή κυρίαρχες στην Ευρώπη την περίοδο 1870-1914.
Την επαύριο του Α΄ Παγκ. Πολέμου το "όραμα" είχε καταρρεύσει. Ούτε ο μεσαίος χώρος του αστικού φιλελευθερισμού ούτε η 2η Διεθνής πρόβαλε σαν λύση. Τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, που ήταν οικονομικά και κοινωνικά κατεστραμμένα, στράφηκαν σε άλλες πολιτικές κατευθύνσεις.
Οκτωβριανή Επανάσταση.
Άνοδος του φασισμού στην Ιταλία, με τον τέως σοσιαλιστή Μουσολίνι.
Αποτυχία της επανάστασης στην Γερμανία ("Αϊ Ρόζα Λούξεμπουργκ τι σούχω φυλαγμένα..."), κατάρρευση της εύθραυστης "Δημοκρατία της Βαϊμάρης", άνοδος του Χίτλερ.
Ουγγρική επανάσταση του 1919.
Φράνκο στην Ισπανία.
Σήμερα, με την επιλογή ως πολιτικής της "οικονομικής συνεννόησης", από την Ευρωπαϊκή ψευδεπίγραφη Ένωση, οι πόλεμοι, από τα πεδία των μαχών έχουν μεταφερθεί στα πεδία των Βρυξελλών.
Όμως, σε κοινωνικό επίπεδο, επικρατεί πανευρωπαϊκά ακρίβεια, ανεργία, αβεβαιότητα. Κύματα νομίμων και λαθραίων μεταναστών, με εντελώς διαφορετικές πολιτισμικές καταβολές, κατακλύζουν τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, χωρίς αυτές να ερωτηθούν, ανατρέποντας την εθνική και κοινωνική συνοχή.
Στον μέσο πολίτη, παντού, τα παραπάνω δημιουργούν αισθήματα ανασφαλείας και διάθεση αντίδρασης, που όμως δεν μπορεί να εκφρασθεί. Αυτοί που καρπώνονται τις "ευκαιρίες" της εποχής και τα κέρδη από την εργασία των μεταναστών, μέσω των πληρωμένων εκφραστών τους (πολιτικοί,ΜΜΕ), τον κατηγορούν ως "ρατσιστή" και "ξενόφοβο".
Κάποιος πρέπει να εκφράσει και αυτόν (τον μεσο πολίτη). Και βρίσκονται διάφοροι. Με διάφορες -προσωπικές- επιδιώξεις. Άλλοι ειλικρινείς, άλλοι όχι.
Συμπαθάτε με λοιπόν αγαπητοί φίλοι, αλλά δεν θα συμμεριστώ την οπτική με την οποία τέθηκε και σχολιάσθηκε το θέμα.
Δεν είναι καθόλου "λιθοι, πλίνθοι, κέραμοι".
Συγκρούονται δύο απόψεις.
Η μία (ΝΤΠ)έχει συμφέρον και στόχο κοινωνίες πολιτών-καταναλωτών με ομογενοποιημένα χαρακτηριστικά, χωρίς εθνικές, φυλετικές, πολιτισμικές, ιστορικές, γλωσσικές αναφορές.
Η άλλη ("αντεργάτες") την διατήρηση -μέχρι πρόσφατα-παγιωμένων ιστορικών και κοινωνικών καταστάσεων.
Συναντώνται, και στο ένα "στρατόπεδο" και στο άλλο, πανσπερμίες επιδιώξεων.
Γι΄ αυτό προκύπτει η τόσο ετερόκλητη γκάμα των "εργατών" και των "αντεργατών".