Ο κυνικός διαφημιστής
Ένα άρθρο του Μανώλη Ανδριωτάκη στην Ελευθεροτυπία, με θέμα την διαφήμιση και τους διαφημιστές, που είμαι σίγουρος ότι θα προκαλέσει, μια και και δεν γενικεύει αλλά ειδικεύει:
Πόσο προσωπική είναι η ευθύνη; Πόσο οι διαφημιστές είναι απλά "εξαρτήματα" μιας μηχανής χειραγώγισης; Πόσο υπεύθυνοι είναι για την ευτέλεια που μας περιστοιχίζει;
Εγώ λέω πολύ. Η μηχανή είναι μηχανή, και δουλεύει ερήμην τους, αλλά αυτό δεν αποτέλεσε ποτέ προσωπικό ηθικό άλλοθι. Ειδικά όταν το μέτρο το καθορίζεις εσύ σε ατομικό επίπεδο, με τις προσωπικές σου επιλογές. Η ευτέλεια μας περιστοιχίζει και τώρα πια που η διαφήμιση έχει γίνει ο κυρίαρχος τρόπος του λόγου και της αναπαράστασης, η ευτέλεια αυτή εσωτερικεύεται απ' όλους.
Ο Ανδριωτάκης έχει και ένα προσωπικό ιστοχώρο, με ένα "μπλογκ" (για μένα πρόκειται για διαδικτυακό ημερολόγιο πάντως και όχι για ιστολόγιο - το ιστολόγιο, ή μπλογκ, έχει κάποια διασύνδεση με το υπόλοιπο διαδίκτυο, αν είναι προσωπικές απόψεις, αναλύσεις, εκμυστηρεύσεις προτιμώ να το ονομάζω διαδικτυακό ημερολόγιο, αν και η διαφοροποίηση είναι δικιά μου - μην την δεχτείτε αν θέλετε!) Τα κείμενα είναι πάντα ενδιαφέροντα και έχω την αίσθηση ότι θα τα συνδέω συχνά-πυκνά και από εδώ.
...Πρέπει κανείς να εχθρεύεται τον άνθρωπο ή εν πάση περιπτώσει να μην έχει καμία εμπιστοσύνη στην αντίληψη των ζωντανών, για να προσπαθεί να τους πουλήσει τα πάντα μέσω του σεξ. Πρέπει κανείς να μισεί τη συνείδηση, όταν έχει κάνει επάγγελμά του το ψέμα. Και πρέπει να είναι εξαιρετικά κυνικός εκείνος που λέγοντας «εγώ κάνω τη δουλειά μου», συμβάλλει καθημερινά με τη δουλειά του στη δημιουργία ενός πιο άδικου, πιο ψεύτικου και λιγότερο ζωντανού κόσμου. Οι επαγγελματίες του χώρου αυτού σού λένε: Αναγκαζόμαστε, δεν είναι επιλογή μας να αναδεικνύουμε ή να επινοούμε ό,τι χειρότερο υπάρχει στα σκουπίδια της ανθρωπότητας - αφού αυτό πουλάει! Λάθος: πουλάει ό,τι προωθείτε εσείς. Αν εσείς δεν ευαισθητοποιηθείτε πρώτοι, ο κόσμος δεν θα μάθει, θα συνεχίσει να εξαπατάται ως θύμα...
Πόσο προσωπική είναι η ευθύνη; Πόσο οι διαφημιστές είναι απλά "εξαρτήματα" μιας μηχανής χειραγώγισης; Πόσο υπεύθυνοι είναι για την ευτέλεια που μας περιστοιχίζει;
Εγώ λέω πολύ. Η μηχανή είναι μηχανή, και δουλεύει ερήμην τους, αλλά αυτό δεν αποτέλεσε ποτέ προσωπικό ηθικό άλλοθι. Ειδικά όταν το μέτρο το καθορίζεις εσύ σε ατομικό επίπεδο, με τις προσωπικές σου επιλογές. Η ευτέλεια μας περιστοιχίζει και τώρα πια που η διαφήμιση έχει γίνει ο κυρίαρχος τρόπος του λόγου και της αναπαράστασης, η ευτέλεια αυτή εσωτερικεύεται απ' όλους.
Ο Ανδριωτάκης έχει και ένα προσωπικό ιστοχώρο, με ένα "μπλογκ" (για μένα πρόκειται για διαδικτυακό ημερολόγιο πάντως και όχι για ιστολόγιο - το ιστολόγιο, ή μπλογκ, έχει κάποια διασύνδεση με το υπόλοιπο διαδίκτυο, αν είναι προσωπικές απόψεις, αναλύσεις, εκμυστηρεύσεις προτιμώ να το ονομάζω διαδικτυακό ημερολόγιο, αν και η διαφοροποίηση είναι δικιά μου - μην την δεχτείτε αν θέλετε!) Τα κείμενα είναι πάντα ενδιαφέροντα και έχω την αίσθηση ότι θα τα συνδέω συχνά-πυκνά και από εδώ.
Σχόλια
Σοβαρά τώρα. Για να δούμε τι υποστηρίζει ο συντάκτης του κειμένου. Εχμ, για να δούμε...ε, για να δούμε...μα να με συμπαθάτε αλλά δεν βλέπω τίποτα!
Όχι, δεν είμαι τυφλός. Βλέπω μια ωραία έκθεση ιδεών -ξέρετε, από εκείνες που γράφαμε στο γυμνάσιο και ως η καλύτερη της τάξης προκρινόταν εκείνη που είχε ωραίες λέξεις, έδειχνε ανθρωπιά, αξίες, ιδανικά κ.λπ. (όχι ότι όλα αυτά είναι άσχημα, αμέσως να με παρεξηγήσετε!)- αλλά πού ακριβώς είναι η ουσία, το επιχείρημα, η αιτιολόγηση σε αυτό το κείμενο;
Αν μέσα σε αυτό το...λογοτεχνικό κείμενο, βρείτε εσείς την ουσία, το επιχείρημα, την αιτιολόγηση, πείτε μου και μένα για να κάνω το σχόλιό μου.
ΥΓ Και ας μου επιτρέψει ο συντάκτης να του υπενθυμίσω ότι αν δεν υπήρχε η διαφήμιση δεν θα υπήρχε και η εφημερίδα στην οποία δουλεύει.
Το οτι κάποιοι διαφημιστές μπορούν να ξεφεύγουν από κάποια όρια είναι μια πραγματικότητα, προφανώς.
Αλλα σε ποια κατηγορία επαγγέλματος κάποιοι δεν ξεφεύγουν απο κάποια όρια. Να ξεκινήσω με τους δημοσιογράφους μήπως? Τι θα λέγατε για τους πολιτικούς? αυτους που κυβερνούν ιδιαιτέρως?
Για τους χρηματιστές? Για κάποιους μαρκετίστες που προκειμένου να πάρουν τα bonus τους είναι ικανοί να πουλήσουν και την μάνα τους με φανταχτερές κορδελίτσες σε οικονομική συσκευασία με ενδεικτικό λαμπάκι και εγγύηση επιστροφής χρημάτων?
Απλά νομίζω η διαφήμιση είναι ένας εύκολος στόχος για επίκριση και κατάκριση (πολλές φορές δικαίως,)μιας και λόγω της φύσεως της είναι περισσότερο απο άλλα επαγγέλματα πιο εκτεθιμένο. Οντως επίσης έχει προσελκύσει όχι πολυ υψηλού επιπέδου ανθρώπινο υλικό, αλλα αν ψαχνεται τα στραβά της κοινωνίας μας πρέπει να μην μείνουμε στην "επικοινωνία" αλλα στα ζητούμενα για "επικοινωνία". Στα "πονηρά-ανηθικα" συμφέροντα των πολυεθνικών που "εχθρευονται τον ανθρωπο και δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη στη αντίληψη των ζωντανών"
τα σεβη μου.
Oλιβέιρο Tοσκάνι: Δεν ξέρω για τη διαφήμιση. Ξέρω ότι η πρόκληση ανήκει στην τέχνη
Δημοσ.: Πώς θα μπορούσαμε κατά τη γνώμη σας να δραπετεύσουμε από την επίδραση της ιλουστρασιόν εικόνας του life style που κατακλύζει τη ζωή μας;
Oλ. Tοσκ.: Nα μην την κοιτάτε!