Χωρίς χρόνο
Ο Τζούλιαν Μπαρμπούρ είναι ένας φυσικός φιλόσοφος. Ένας αριστοκράτης της φυσικής που ακολουθεί τον δικό του, εξωακαδημαϊκό, ερευνητικό δρόμο χαίροντας παρόλα αυτά της αναγνώρισης και της εκτίμησης (αλλά όχι πάντα και της συμφωνίας) των κορυφαίων φυσικών που ασχολούνται με θεμελιακά ζητήματα της φυσικής με κέντρο την προσπάθεια διατύπωσης μιας κβαντικής θεωρίας της βαρύτητας (μια περίληψη των διαδραματιζομένων θα βρείτε εδώ). Βγάζει τα προς το ζην μεταφράζοντας ρώσικα επιστημονικά κείμενα - και η σημαντική του φιλοσοφική/φυσική συνεισφορά είναι έτσι "ερασιτεχνική" - με την πρωταρχική έννοια του όρου.
Το πολύ ενδιαφέρον διαδικτυακό περιοδικό physics4u.gr φιλοξενεί μια συνέντευξή του στο περιοδικό "Edge" μεταφρασμένη στα Ελληνικά (πρωτότυπο στα αγγλικά εδώ)...
Αν και είναι ένα απαιτητικό κείμενο αξίζει μια προσπάθεια ανάγνωσης για την τελείως πρωτότυπη σκέψη και προσέγγιση του Μπαρμπούρ... Δεν εκφράζει την πλειοψηφία των πεποιθήσεων των φυσικών αλλά σίγουρα προσφέρει γόνιμες ιδέες... Απόσπασμα:
Το πολύ ενδιαφέρον διαδικτυακό περιοδικό physics4u.gr φιλοξενεί μια συνέντευξή του στο περιοδικό "Edge" μεταφρασμένη στα Ελληνικά (πρωτότυπο στα αγγλικά εδώ)...
Αν και είναι ένα απαιτητικό κείμενο αξίζει μια προσπάθεια ανάγνωσης για την τελείως πρωτότυπη σκέψη και προσέγγιση του Μπαρμπούρ... Δεν εκφράζει την πλειοψηφία των πεποιθήσεων των φυσικών αλλά σίγουρα προσφέρει γόνιμες ιδέες... Απόσπασμα:
BARBOUR: Η βασική μου ιδέα είναι ότι δεν υπάρχει ο χρόνος. Δεν υπάρχει κάποιο αόρατο ποτάμι χρόνου. Αλλά υπάρχουν πράγματα που θα μπορούσαμε να τα αποκαλέσουμε στιγμές χρόνου ή "Τώρα". Καθώς ζούμε, φαίνεται να κινούμαστε μέσα από μια διαδοχή από "Τώρα", και η ερώτηση είναι τι είναι αυτά; Είναι διατάξεις των πάντων στο σύμπαν, σχετιζόμενες η μια με την άλλη κάθε στιγμή, για παράδειγμα, τώρα.
έχουμε την ισχυρή εντύπωση, ότι εσείς κι εγώ καθόμαστε ο ένας απέναντι στον άλλο, ότι υπάρχει ένα βάζο με λουλούδια επάνω στο τραπέζι, ότι υπάρχει μια καρέκλα εδώ - και όλα αυτά είναι εκεί σε συγκεκριμένες θέσεις το ένα με το άλλο. Στοχεύω να αφαιρέσω κάθε τι που δεν μπορούμε να δούμε (άμεσα ή έμμεσα) και απλά να κρατήσω την ιδέα πολλών διαφορετικών πραγμάτων που συνυπάρχουν κάποια στιγμή σε μια συγκεκριμένη αμοιβαία συσχέτιση. Αυτή η διασυνδεδεμένη ολότητα γίνεται το βασικό μου πράγμα, ένα Τώρα. Υπάρχουν πολλά τέτοια Τώρα, όλα διαφορετικά το ένα από το άλλο. Αυτή είναι η δική μου οντολογία για το σύμπαν - υπάρχουν Τώρα, και τίποτε περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Σχόλια
Πετρος
Υ.Γ Χερετισματα στην οικογένεια Μιχαλη.