Περί γλωσσικών μύθων

Με αφορμή την έξαρση της τερατολογίας περί της Ελληνικής γλώσσας, και την επιδεικτική ημιμάθεια που παρελαύνει πλέον και διαδίδεται επίσημα από τα ΜΜΕ, θα ήθελα να σας προσφέρω ως ψύχραιμο, έλλογο και τεκμηριωμένο αντίλογο από τις σελίδες του Φιλολογικού Ιστοχώρου (Pagina Philologiae), μερικά κείμενα για την γλώσσα που συμπεριλαμβάνουν την σειρά άρθρων που είχαν φιλοξενηθεί στα ΝΕΑ με τον γενικό τίτλο "Γλωσσική Μυθολογία. 10 μύθοι για τη νεοελληνική γλώσσα" (όλα τα άρθρα σε αρχείο .zip)

Ενδεικτικά να ξεχωρίσω το κείμενο του Δημήτρη Μαρωνίτη με τίτλο "Αρχαία ελληνική γλώσσα: Μύθοι και μυθοποίηση" (αρχείο Word):

...Η βασικότερη ιδεολογική (μυθολογική και μυθοποιητική) παρεξήγηση περί της αρχαίας ελληνικής γλώσσας αναγνωρίζεται στην αυθαίρετη ταύτισή της με την αρχαία ελληνική γραμματεία. Σύμφωνα με τούτο το ιδεολόγημα, η υψηλή στάθμη της γλώσσας εξασφαλίζει εκ των προτέρων την υψηλή στάθμη της γραμματείας, ως σχέση μάλιστα αιτίου προς αιτιατό. Τούτο προφανώς σημαίνει αξιολογική πρόταξη πλέον της γλώσσας έναντι των γραμμάτων• σάμπως να πρόκειται για ένα είδος γλωσσικής γεννήτριας, προορισμένης να παράγει στο διηνεκές αξεπέραστης αξίας λογοτεχνικά και γραμματειακά έργα...

Καθώς και το κείμενο της Μαρίας Κακριδή Φερράρι (αρχείο Word)για τις "πλούσιες και φτωχές" γλώσσες:

...Δεδομένου λοιπόν ότι όλες οι γλώσσες του κόσμου, χωρίς εξαίρεση, εμφανίζουν τις ίδιες κατηγορίες στοιχείων και ιδιοτήτων και λειτουργούν με τις ίδιες διαδικασίες, η όποια έλλειψη ισορροπίας τις διακρίνει στο μυαλό των ανθρώπων μπορεί να εξηγηθεί μόνο σε σχέση με το κύρος του πολιτισμού που εκφράζει η καθεμία. Οι πολιτισμοί όμως είναι και αυτοί αποτέλεσμα ιστορικών και κοινωνικοοικονομικών συγκυριών και δεν μπορούν να αξιολογούνται έξω από την κοινωνία και τις συνθήκες που τους γέννησαν. Και οπωσδήποτε δεν νοείται να αξιολογούνται ως δημιούργημα «ανώτερων» φυλών. Όπως δεν υπάρχουν «ανώτερες» φυλές αλλά μόνο φυλές διαφορετικές μεταξύ τους, έτσι δεν υπάρχουν και «ανώτερες» γλώσσες ως έκφραση «ανώτερων» πολιτισμών. Υπάρχουν μόνο γλώσσες που διαφέρουν μεταξύ τους ως προς τα επιμέρους στοιχεία τους, όχι όμως ως προς τα γενικά χαρακτηριστικά και τις ιδιότητες που συνιστούν το φαινόμενο γλώσσα. Αν οι γλώσσες ενσωματώνουν την ιστορία και τον πολιτισμό της κοινότητας που τις χρησιμοποιεί, το κάνουν όλες με τα ίδια γλωσσικά μέσα...