Μιχάλης Παπαγιαννάκης
Ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης εκπροσωπούσε στην Ελλάδα έναν χώρο που δεν ευδοκίμησε ποτέ ιστορικά στο Ελληνικό πολιτικό τοπίο, την γνήσια και ξεκάθαρη σοσιαλδημοκρατία, το κράτος-πρόνοιας. Υπηρέτησε την αριστερά στην χώρα και στην Ευρώπη με συνέπεια, με νου και με αξιοπρέπεια και ήταν κήρυκας του δημόσιου ορθού λόγου σε ένα τοπίο λόγου και διαλόγου που δεν τον πολυσήκωνε. Υπήρξε μαχητικός οικολόγος, σαν πολίτης, σαν Ευρωβουλετής, σαν βουλευτής και είναι αρμόζον το γεγονός ότι η τελευταία παρέμβασή του στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, η τελευταία θεσμική του παρέμβαση αφορούσε τον Αχελώο και την διαχείριση υδάτινων πόρων.
Αν και δεν θέλω να ηθικολογώ, πρέπει να σημειώσω πως υπάρχουν δύο είδη ακεραιότητας: εκείνων που κανένας δεν ενδιαφέρεται να τους "εξαγοράσει" και οι εκείνων που κανένας δεν μπορεί. Ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης θα μπορούσε αν ήθελε να είχε γίνει υπουργός, να είχε φτάσει σε εξαιρετικά υψηλά αξιώματα: η σύγκριση άλλωστε με τους κρατούντες θα ήταν συντριπτική υπέρ του ως προς την ποιότητα και τις ικανότητες. Αλλά δεν θα μπορούσε να ήθελε: παρέμεινε στο μετερίζι του, χωρίς ανταλλάγματα, μειοψηφία μέσα στον ίδιο τον πολιτικό του χώρο, πασχίζοντας για το καλύτερο, γιατί το δικό του όραμα η δική του θέση δεν ήταν ωφελιμοθηρική. Ως προς τούτο ήταν όαση σε μια ηθική έρημο δεοντολογικών εκπτώσεων.
Δεν κρύβω πως στον μικρό πολιτικό χώρο της αριστεράς, δεν βρέθηκα από την πλευρά του, σε πολλά ζητήματα: αλλά αυτό είναι αναμενόμενο ίσως. Πάντα όμως βασιζόμασταν στην εμβέλειά του, στο επικοινωνιακό του χάρισμα στην καθαρότητα του λόγου και της σκέψης του για να βοηθήσει να περάσουν κοινές εντέλει αξίες, θέσεις και οπτικές.
Μακάρι όλοι μας να έχουμε φωτεινό παράδειγμα την ακεραιότητά του και την καθαρότητα του λόγου του. Μετά τον Άγγελο τον Ελεφάντη πέρυσι, τώρα ο Μιχάλης ο Παπαγιαννάκης - και ξαφνικά, για όλους όσοι είμαστε σε μια ενδιάμεση ηλικία και έχουμε σχέση με την ανανεωτική (κομμουνιστική και μη) αριστερά, χάνονται ένα-ένα όλα τα σημεία αναφοράς των τάσεων της αριστεράς που φώτιζαν την πολιτική μας διαμόρφωση και διαμόρφωσαν τον πολιτικό μας λόγο.
- Η τελευταία του συνέντευξη στην Αυγή πριν από λίγες ημέρες...
Σχόλια
Ας μου επιτραπεί ν'αναφέρω ένα δευτερεύον στοιχείο, που ταιριάζει και τονίζει το ύψος της συγκρότησής του: το υποδειγματικό γλωσσικό ύφος, τα τέλεια ελληνικά, οι κοφτερές και ακριβείς διατυπώσεις. Χωρίς ίχνος βερμπαλισμού, σύγχισης, εκζήτησης, είναι τόσο μάταιο να ψάξει κανείς τη μπούρδα, την κακογουστιά και τη φλυαρία στα γραπτά του και τα λεχθέντα του, όσο μάταιο είναι ν'αναζητήσει κανείς την καθαρότητα, ακρίβεια, την ορθότητα, τη σεμνότητα, στη λογοδιάρροια των περισσότερων από τους κορυφαίους του πολιτικού προσωπικού της χώρας, που κατά τα άλλα δηλώνουν καταρχήν συμβατοί με την πολιτική θέση που ο ίδιος υπερασπιζόταν με συνέπεια και πάθος. Ήταν και σε αυτό, δάσκαλος.
Το ελληνικό και ευρωπαϊκό κοινοβούλιο.
Πολιτικός με πολλές αρετές.
Πρώτη εξ όλων, η παρρησία του.
Ειλικρινής, θαρραλέος, αποφασιστικός, πολυμαθής, σεμνός, ευγενής, οξυδερκής, δεκτικός μα χωρίς συμψηφισμούς και υστεροβουλίες.
Άριστος.