Τυφώνες και κλίμα
... επειδή πολλά λέγονται και γράφονται για το αν ο τυφώνας Κατρίνα ήταν αποτέλεσμα της υπερθέρμανσης του πλανήτη, θα ήθελα να προσφέρω την προφανή απάντηση: κανένας δεν μπορεί να ξέρει απόλυτα. Η αιτιακή συσχέτιση ενός μεμονωμένου μετεωρολογικού φαινομένου με μια γενική τάση δεν μπορεί να διακριβωθεί πειστικά. Τυφώνες, μεγάλοι τυφώνες, χτυπούσαν τις ΗΠΑ από αρχαιοτάτων χρόνων. Άρα το αν ο συγκεκριμένος τυφώνας θα συνέβαινε ή θα είχε αυτήν την πορεία αν δεν υπήρχε ανθρωπογενής αύξηση της θερμοκρασίας είναι μεταφυσικό ερώτημα αλλά και λάθος ερώτημα.
Το σωστό ερώτημα είναι αν η ανθρωπογενής θέρμανση του πλανήτη τον τελευταίο αιώνα έχει κάποια ποσοτική επίδραση στην εμφάνιση τυφώνων. Η απάντηση σε ότι αφορά την συχνότητά τους - και από όσο μπορούμε να ξέρουμε - είναι γενικώς παραδεκτή και είναι αρνητική. Η συχνότητα εμφάνισης τυφώνων παγκοσμίως είναι περίπου 90 τον χρόνο και δεν έχει αλλάξει πολύ από τότε που αρχίσαμε να τους μετράμε. Μέχρι πρότινος η συζήτηση έληγε εδώ.
Πρόσφατες όμως μελέτες [Emanuel, Nature 2005, Trenbreth (σχετικό άρθρο), Science 2005] φαίνεται πως δείχνουν ότι η ένταση των τυφώνων επηρεάζεται σαφώς από την δρομολογημένη κλιματική μεταβολή και μάλιστα πολύ περισσότερο από ότι αρχικά πιστεύονταν. Ένα κατατοπιστικότατο άρθρο στο Real Climate επί του θέματος, νομίζω ότι διασαφηνίζει πολύ καλά το τι γνωρίζουμε σχετικά σήμερα).
Συνοψίζοντας: αν και η ευθύγραμμη συσχέτιση του "Κατρίνα" με την θέρμανση του πλανήτη είναι αδύνατη, η θέρμανση του πλανήτη φαίνεται πως συσχετίζεται εντέλει με την ένταση των τυφώνων ανά τον πλανήτη - και πιθανόν έχει συνεισφέρει στην μεγέθυνση της συγκεκριμένης καταιγίδας. Προσοχή πάντως: κάθε περιοχή που χτυπιέται από τυφώνες έχει τις δικές της παραμέτρους. Εν τέλει, απρόβλεπτα φαινόμενα μπορεί να επηρεάζουν διαφορετικά την ένταση των τυφώνων σε διαφορετικούς ωκεανούς. Π.χ. η ταχύτερη τήξη των πάγων της Γροιλανδίας μπορεί να κατεβάσει εντέλει την θερμοκρασία στον Ατλαντικό, ενώ μια αλλαγή της πορείας των θερμών ρευμάτων του Ατλαντικού, μπορεί να μειώσει την συχνότητα εμφάνισης τυφώνων που θα πλήττουν τις ΗΠΑ...
Το σωστό ερώτημα είναι αν η ανθρωπογενής θέρμανση του πλανήτη τον τελευταίο αιώνα έχει κάποια ποσοτική επίδραση στην εμφάνιση τυφώνων. Η απάντηση σε ότι αφορά την συχνότητά τους - και από όσο μπορούμε να ξέρουμε - είναι γενικώς παραδεκτή και είναι αρνητική. Η συχνότητα εμφάνισης τυφώνων παγκοσμίως είναι περίπου 90 τον χρόνο και δεν έχει αλλάξει πολύ από τότε που αρχίσαμε να τους μετράμε. Μέχρι πρότινος η συζήτηση έληγε εδώ.
Πρόσφατες όμως μελέτες [Emanuel, Nature 2005, Trenbreth (σχετικό άρθρο), Science 2005] φαίνεται πως δείχνουν ότι η ένταση των τυφώνων επηρεάζεται σαφώς από την δρομολογημένη κλιματική μεταβολή και μάλιστα πολύ περισσότερο από ότι αρχικά πιστεύονταν. Ένα κατατοπιστικότατο άρθρο στο Real Climate επί του θέματος, νομίζω ότι διασαφηνίζει πολύ καλά το τι γνωρίζουμε σχετικά σήμερα).
Συνοψίζοντας: αν και η ευθύγραμμη συσχέτιση του "Κατρίνα" με την θέρμανση του πλανήτη είναι αδύνατη, η θέρμανση του πλανήτη φαίνεται πως συσχετίζεται εντέλει με την ένταση των τυφώνων ανά τον πλανήτη - και πιθανόν έχει συνεισφέρει στην μεγέθυνση της συγκεκριμένης καταιγίδας. Προσοχή πάντως: κάθε περιοχή που χτυπιέται από τυφώνες έχει τις δικές της παραμέτρους. Εν τέλει, απρόβλεπτα φαινόμενα μπορεί να επηρεάζουν διαφορετικά την ένταση των τυφώνων σε διαφορετικούς ωκεανούς. Π.χ. η ταχύτερη τήξη των πάγων της Γροιλανδίας μπορεί να κατεβάσει εντέλει την θερμοκρασία στον Ατλαντικό, ενώ μια αλλαγή της πορείας των θερμών ρευμάτων του Ατλαντικού, μπορεί να μειώσει την συχνότητα εμφάνισης τυφώνων που θα πλήττουν τις ΗΠΑ...
Σχόλια
Και να ηταν τωρα αυτη η εποχη,παλι δεν θα το βαζαμε στο μυαλο μας οτι ευθυνομαστε και δεν εχουμε τις πλατες να αντιμετωπισουμε τις συνεπειες του τι κανουμε.
Ποιος ακουει ομως....
Δεκτόν ότι για τη γενιά των υπερκυκλώνων της Κατρίνας, λοιπόν, δεν προκύπτουν αποδεικτικά στοιχεία άμεσου επηρεασμού απ' τις ανθρώπινες δραστηριότητες (κι αν πιστέψουμε το Στρατηγό Strock, οι περικοπές του Bush στον προϋπολογισμό του Μηχανικού και η αποψίλωση του δυναμικού του δεν συνέβαλλαν στο μέγεθος της καταστροφής!). Όμως υπάρχει κι ένα όριο στην αναστολή της δυσπιστίας που μπορεί να δεχτεί να επιδείξει ο μέσος πολίτης (του πλανήτη, that is). Εν προκειμένω, η κριτική που ασκείται, και θα ασκηθεί στο προσεχές μέλλον, στο ομοσπονδιακό κράτος και για την παράλυση κατά τη διάρκεια της κρίσης αλλά και για την περιβαλλοντική πολιτική (;) των ΗΠΑ, μόνο αδικαιολόγητη και άχρηστη δεν είναι. Όποιος πνιγεί στο χυλό...
Προφανώς δεν τα βάζω μαζί σου, το post είναι εξαίρετα διατυπωμένο (και σύννομο με τη θεωρία του χάους!), τόσο που αμφιβάλλω αν θα βρει κάποιος "σκεπτικιστής" πιάσιμο για να του ασκήσει κριτική. Όμως πιστεύω ότι είναι καιρός, στα τρία μεγάλα θέματα που σχετίζονται με το περιβάλλον και την οικολογία (κλίμα, ενέργεια, απόβλητα+ρύποι) ν' αρχίσουμε να μιλάμε, ψύχραιμα και μετρημένα μεν, αλλά έξω από τα δόντια.
"...So if you look at just the Atlantic, and everyone's always focused on the Atlantic, which has only 11% of the total number of storms in the world, what you see is a dominance of perfectly natural cycles that tend to last a few decades. So, unfortunately in the 1970s and 1980s, we were in a lull, and during that lull, the population of the coastline in the U.S. increased quite a bit, and a lot of construction went on very close to the coastline. Those natural signals very much dominate any signal you would see from global warming. So, of course, it's tempting. We have had this very active last ten years, along the U.S. and gulf coasts to blame that on global warming, but looking at it statistically, that's a very difficult connection to make. I think what you are seeing mostly is a natural cycle in this case..."