Το άνθος της Ελληνικής νεολαίας

Οι αναμενόμενες αλητείες, το πρώτο λάιτ "ελπιδοφόρο" μέρος, έγιναν και έχουν σχολιάσει ήδη άλλοι. Το Sportime περιγράφει χαρακτηριστικά, για να μην έχουμε ψευδαισθήσεις:

Πρέπει, τέλος, να αναφερθεί ότι δεν μιλάμε για κάποιες οργανώσεις ακροδεξιών, που δημιούργησαν τα προβλήματα, αλλά για μια πλειοψηφία ανήλικων παιδιών.

Το contra.gr έχει και για τα προεόρτια:

...επεισόδιο είχαμε και πριν την έναρξη του αγώνα, καθώς Ελληνες φίλαθλοι επιτέθηκαν σε αλβανό, που βρισκόταν πάνω σε μηχανάκι τραυματίζοντάς τον ελαφρά στο πρόσωπο. Ευτυχώς, η παρέμβαση της Αστυνομίας ήταν έγκαιρη και ο Αλβανός γλίτωσε από του «Χάρου τα δόντια».

Οσον αφορά τα παρατράγουδα στις εξέδρες, πριν την έναρξη του αγώνα οι Ελληνες φίλαθλοι έκαψαν μια σημαία της Αλβανίας, ενώ κατά τη διάρκεια του Εθνικού Υμνου της Αλβανίας υπήρξε έντονη αποδοκιμασία παρά τις απέλπιδες προσπάθειες των διεθνών ποδοσφαιριστών μας. Στις εξέδρες, όμως, υπήρχε και η… αντίθετη άποψη, αφού πετάχτηκαν φέιγ βολάν, πιθανότατα από οργάνωση αριστερών πεποιθήσεων, τα οποία έγραφαν: «Κάτω τα ξερά σας από τους μετανάστες. Οι Αλβανοί εργάτες είναι αδέλφια μας».

Αυτό το τελευταίο είναι το μόνο παρήγορο, αλλά είναι ενδεικτικό ότι τον τόνο τον έδωσαν οι αλβανοφάγοι και όχι οι αριστεροί/αναρχικοί που δεν παρενέβησαν κιόλας.

Αν είχαν κάνει τα ίδια π.χ. οι Τούρκοι εναντίον της Ελληνικής ομάδας, και της Ελληνικής σημαίας στην Άγκυρα, θα ζητούσαμε τον αποκλεισμό της Εθνικής τους ομάδας των ελπίδων από κάθε διοργάνωση για πάντα. Αλλά όταν στα κάνουν οι άλλοι είναι βαρβαρότητα, ενώ όταν τα κάνεις εσύ είναι μαγκιά.

Υπάρχουν προσπάθειες να αλλάξει το κλίμα, σε προεδρικό επίπεδο και σε επίπεδο βάσης:



Και θάχε νόημα να πάνε σε αυτήν την συνάντηση και μη-μέλη του Φόρουμ και μη-αναγνώστες της Εποχής, και της Αυγής, αν μη τι άλλο γιατί, όπως λέει το Δίκτυο:

...οι αλλοδαποί εργαζόμενοι, πρωτίστως οι αλβανοί, πρέπει να νιώσουν τώρα δίπλα τους ένα τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, αλληλέγγυο στο φόβο και την ταπείνωση που βιώνουν από τον «εθνικό κορμό»
Με αυτές τις σκέψεις, το Δίκτυο θεωρεί εξαιρετικά σημαντική την επιτυχία της κινητοποίησης της Τετάρτης, τόσο ως προς τη μαζική συμμετοχή ελλήνων, αλβανών και κάθε εθνικότητας μεταναστών όσο και ως προς την αποτροπή ρατσιστικών επιθέσεων σε βάρος αλλοδαπών. Δεν μας ενδιαφέρει η γενική αντιπαράθεση με την αστυνομία, ούτε η διάχυτη κατακραυγή των σημαιοφορούντων ελλήνων φιλάθλων. Πιστεύουμε ότι το σπάσιμο του φόβου, έστω και μερικών εκατοντάδων αλβανών μεταναστών, είναι πολύ σημαντικότερο.

Εν κατακλείδι, μια δήλωση του Φώτη Στρακόσια, εχέφρονος και λογικού ανθρώπου:

"Έχω νιώσει στο πετσί μου τι σημαίνει να σε θεωρούν διαφορετικό. Στην Αλβανία ήμουν ο "Έλληνας". Ήρθα στην Ελλάδα και ήμουν ο "Αλβανός". Δεν είναι δυνατόν να βρίσκουν στο ποδόσφαιρο χώρο ρατσιστικές αντιλήψεις. Είδαμε το περασμένο καλοκαίρι στην Πορτογαλία, φιλάθλους από διαφορετικά έθνη να βρίσκονται αγκαλιασμένοι στις εξέδρες και να δημιουργούν πολύ ωραία, ποδοσφαιρική, ατμόσφαιρα. Με χαρά είδαμε τους Έλληνες φιλάθλους να έχουν άψογη συμπεριφορά με φιλάθλους από την Τσεχία, την Πορτογαλία ή την Ισπανία. Χώρες που δεν έχουν καμία σχέση με την Ελλάδα. Πραγματικά στεναχωριέμαι που δεν μπορεί η ίδια ατμόσφαιρα της Πορτογαλίας, να υπάρχει στα ματς με την Αλβανία ή με κάποιες άλλες βαλκανικές χώρες. Έχουμε τόσα κοινά. Έχουμε τόσους ανθρώπους που μας ενώνουν. Έλληνες ζουν στην Αλβανία. Αλβανοί ζουν στην Ελλάδα. Τα παιδιά μας πάνε στα ίδια σχολεία. Δουλεύουμε στις ίδιες δουλειές. Υποστηρίζουμε τις ίδιες ομάδες. Γιατί ξαφνικά πέφτουμε στην παγίδα που ορισμένοι, λίγοι, μας έχουν στήσει; Δεν το καταλαβαίνω. Ειλικρινά λυπάμαι".

Και εγώ Φώτη, κι εγώ...