Δημοκρατία;

Από την "Ελευθεροτυπία" (το δεύτερο άρθρο στην σελίδα με τίτλο "Διπλή μαγεία επιτοκίων"), ο Παύλος Δρακόπουλος γράφει, ανάμεσα σε πολλά άλλα ενδιαφέροντα το εξής ορθότατο αλλά τρομακτικό:
"...Παρεμπιπτόντως, εφόσον τα επιτόκια πλέον δεν ελέγχονται από τις κυβερνήσεις (που έχουν κρατήσει στη μακροοικονομική φαρέτρα τους μόνο τα δημόσια ελλείμματα -αλλά αυτά μέσα σε στενό «κορσέ») αλλά από τις κεντρικές τράπεζες, στο όνομα της τεχνοκρατικής τεχνογνωσίας και της προφύλαξης της οικονομίας από τον πολιτικό και εκλογικό κύκλο (όπως μας θύμισε και ο ημέτερος κεντρικός τραπεζίτης Νίκος Γκαργκάνας παρουσιάζοντας την ενδιάμεση έκθεση για τη νομισματική πολιτική), το όλο ζήτημα ξεφεύγει ουσιαστικά από το δημοκρατικό έλεγχο των πολιτών..."
Προς επίρρωσην αυτών, από την "Απόφαση" έχουμε τα εξής για τα όσα είπε ο Κεντρικός μας Τραπεζίτης:
"Ο κ. Γκαργκάνας τονίζει ότι τη δεκαετία του ’90 επιτεύχθηκε σημαντική πρόοδος όσον αφορά τη μείωση της επίδρασης του εκλογικού κύκλου στις οικονομικές εξελίξεις και η πρόοδος αυτή θα πρέπει να διαφυλαχθεί, παρά τις σημαντικές οικονομικές διεκδικήσεις που προβάλλουν ορισμένες κοινωνικές ομάδες."

Με άλλα λόγια την δεκαετία του 1990 είχαμε σημαντική πρόοδο στην διάβρωση του δημοκρατικού πολιτεύματος, δια της αφαίρεσης της δυνατότητας των πολιτών να αποφασίζουν δια της ψήφου τους για τα σημαντικότερα θέματα που αφορούν μια κοινωνία (την οικονομία) - και όλοι οι ορθόφρονες πολίτες (σε αντίθεση με "ορισμένες κοινωνικές ομάδες") θα πρέπει να χαίρονται για αυτό. Η εξέλιξη αυτή της αποδυνάμωσης της δημοκρατίας συνέβη μάλιστα παντού στον κόσμο, όπως μας θυμίζει η Ελευθεροτυπία, και αποτελεί την θριαμβευτική επιβολή της οπισθοδρόμισης σε θέματα ποιότητας ζωής και κοινωνικού ελέγχου εκ μέρους μιας σκληρής καπιταλιστικής ολιγαρχίας που, προς μεγάλη πικρίαν της μεταμοντέρνας "διανόησης", δεν έχει εγκαταλείψει τον Μαρξ και τον σκληρό, σκληρότατο, ταξικό πόλεμο.
Γιατί παιδιά μου, ας μην το ξεχνάμε, η άρχουσα τάξη μισεί την δημοκρατία.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα πολλά πρόσωπα της ψηφιακής λογοκρισίας

Βαϊμάρη και αντιφασισμός, μια ιστορική σημείωση

Brexit: Το αναπάντεχο καλοκαίρι της Βρετανίας