Balkan Analysis
Η δημοσιογραφική ταχυφαγική νοοτροπία που έχει κυριαρχήσει στις «επίσημες πηγές» και τον «σοβαρό τύπο» των ΗΠΑ έχει καταστρέψει σε μεγάλο βαθμό την εγκυρότητα και την σοβαρότητα των εξωτερικών ρεπορτάζ τους. Η κάλυψη για τα δρώμενα στα Βαλκάνια π.χ. καταφέρνει να εξοργίσει οποιονδήποτε έχει μια στοιχειώδη σχέση με την περιοχή π.χ. κάποιον κάτοικό τους.
Έτσι αποτελεί ευχάριστη έκπληξη και αξιοσημείωτο γεγονός, όταν βρίσκει κανείς έναν Αμερικάνο δημοσιογράφο που γνωρίζει και έχει ζήσει την περιοχή και μιλάει τις γλώσσες της! Η τελευταία τέτοια περίπτωση που θυμάμαι ήταν ο Μίσα Γκλένυ του οποίου η κάλυψη της αποσύνθεσης της Γιουγκοσλαβίας ήταν «εκ των έσω» και επί της ουσίας (σε αντίθεση με την μανιχαϊστική κάλυψη των ιδίων γεγονότων από την μεγαλύτερη μερίδα του Δυτικού τύπου εκείνη την εποχή).
Μια ανάλογη περίπτωση στο διαδίκτυο είναι o Chris Deliso ο οποίος εκδίδει τον ιστοχώρο Balkan Analysis και ο οποίος έχει βαθιά γνώση της περιοχής (έχει μείνει σε τρεις βαλκανικές χώρες συμπεριλαμβανομένου και της Ελλάδας) των λαών και των γλωσσών της. Εξ αυτού και μόνο όσα γράφει αποτελούν βάσιμο θέμα προς συζήτηση (και όχι αναγκαστικά συμφωνία – καθόλου μάλιστα: η αναφορά και η διαφήμιση της «Ελένης» του Γκατζογιάννη στο άρθρο που αναφέρω παρακάτω με "χαλάει" μια και το εν λόγω μελόδραμα ποσώς έχει να κάνει με την ιστορία του εμφυλίου, όχι στην Ελλάδα γενικά, αλλά ούτε καν στην Ήπειρο και έχει βαθεία αισθητική σχέση με τον Τζέιμς Πάρις και την χουντική προπαγάνδα [στην μέση της σελίδας - ψάξτε για "Γκέιτζ"] παρά το ιλουστρασιόν περιτύλιγμα).
Το Balkan Analysis λοιπόν φιλοξενεί ένα, επίκαιρο τώρα με τις σημαίες και τις παρελάσεις, άρθρο σχετικά με τους Αλβανούς στην Ελλάδα [στα αγγλικά]. Ο Deliso είναι από τους λίγους δυτικούς δημοσιογράφους που αναγνωρίζουν ότι ο Αλβανικός εθνικισμός είναι ο τελευταίος επιθετικά επεκτατικός εθνικισμός στα Βαλκάνια και γνωρίζει και τον αριθμό των Αλβανών στην Ελλάδα. Γνωρίζει ότι το πρόβλημα που υπάρχει με τους Αλβανούς στην Ελλάδα δεν είναι το κλασικό πρόβλημα των μεταναστών της Δυτικής Ευρώπης, αλλά έχει σχέση και με μια εικαζόμενη εδαφική «απειλή» (η οποία βρίσκεται στο φαντασιακό της Ελληνικής κοινωνίας λέω εγώ και όχι στην πραγματικότητα) και σε ιστορικές ερμηνείες και παρερμηνείες και από τις δύο πλευρές. Γνωρίζει τέλος ότι το θύμα του ρατσισμού στα Βαλκάνια μπορεί να γίνει την αμέσως επόμενη στιγμή θύτης – και ότι μάλιστα, ιστορικά, αυτό αποτελεί τον κανόνα.
Επιχειρεί λοιπόν να συνδέσει τον Αλβανικό επεκτατισμό (τα αστεία περί «Τσαμουριάς»), τις εκλογές στην Χειμάρα και την Ελληνική μειονότητα της Αλβανίας με την εξάπλωση των Αλβανών μεταναστών στην Ελλάδα. Δεν μου είναι σαφές το «δια ταύτα» του κειμένου. Μοιάζει να φοβάται ότι οι Έλληνες μπορεί να βρεθούν στην θέση των Σλαβομακεδόνων, κάτι που μου μοιάζει απίθανο, τόσο γιατί δεν υπάρχουν γηγενείς πληθυσμοί με Αλβανική εθνική συνείδηση στην Ελλάδα, όσο και γιατί οι υπάρχοντες Αλβανοί μετανάστες δεν έχουν εκδηλώσει ποτέ μια τέτοια τάση και ούτε η ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή προοιωνίζει ή ευνοεί κάτι τέτοιο. Το ότι η ύπαρξη αυτών των προηγουμένων και των οργανώσεων δημιουργεί σε κάποιους στην χώρα μας μια νευρικότητα είναι γεγονός, όπως γεγονός είναι ότι, για αυτόν το λόγο, είναι αδύνατον η μεταναστευτική ανάλυση γύρω από την Ελλάδα να βασίζεται σε γερμανικά, γαλλικά ή αμερικανικά πρότυπα και εμπειρίες.
Η πραγματικότητα όμως (όπως δείχνει και η υπόθεση Τσενάι, σε ότι αφορά στον νεαρό Οδυσσέα) είναι ότι ανδρώνεται μια γενιά Αλβανών στην Ελλάδα με μικτές αναφορές και η οποία (παρά τα παραληρήματα των εθνικοφρόνων) μάλλον ως γέφυρα πρόκειται να λειτουργήσει, παρά ως «πέμπτη φάλαγγα». Οι καραγκιόζηδες του Αλβανικού Εθνικού Στρατού, (στο βαθμό που και οι ίδιοι πιστεύουν τις ανοησίες τους) μάλλον αγνοούν όταν αναφέρονται σε "30.000 άνδρες" ότι κανένας μετανάστης ποτέ δεν έχει υπονομεύσει την χώρα που τον ταΐζει και ότι σε περίπτωση που επιχειρήσουν προβοκάτσια είναι πιθανότερο να βρουν τους μετανάστες αυτούς μπροστά τους παρά στο πλάι τους. (Το ότι οι περισσότεροι των Αλβανών εμιγκρέδων είναι Τόσκηδες Αλβανοί, ήδη εξασφαλίζει μια απόσταση από τα βορειοαλβανικά μεγαλοϊδεατικά φούμαρα).
Έτσι αποτελεί ευχάριστη έκπληξη και αξιοσημείωτο γεγονός, όταν βρίσκει κανείς έναν Αμερικάνο δημοσιογράφο που γνωρίζει και έχει ζήσει την περιοχή και μιλάει τις γλώσσες της! Η τελευταία τέτοια περίπτωση που θυμάμαι ήταν ο Μίσα Γκλένυ του οποίου η κάλυψη της αποσύνθεσης της Γιουγκοσλαβίας ήταν «εκ των έσω» και επί της ουσίας (σε αντίθεση με την μανιχαϊστική κάλυψη των ιδίων γεγονότων από την μεγαλύτερη μερίδα του Δυτικού τύπου εκείνη την εποχή).
Μια ανάλογη περίπτωση στο διαδίκτυο είναι o Chris Deliso ο οποίος εκδίδει τον ιστοχώρο Balkan Analysis και ο οποίος έχει βαθιά γνώση της περιοχής (έχει μείνει σε τρεις βαλκανικές χώρες συμπεριλαμβανομένου και της Ελλάδας) των λαών και των γλωσσών της. Εξ αυτού και μόνο όσα γράφει αποτελούν βάσιμο θέμα προς συζήτηση (και όχι αναγκαστικά συμφωνία – καθόλου μάλιστα: η αναφορά και η διαφήμιση της «Ελένης» του Γκατζογιάννη στο άρθρο που αναφέρω παρακάτω με "χαλάει" μια και το εν λόγω μελόδραμα ποσώς έχει να κάνει με την ιστορία του εμφυλίου, όχι στην Ελλάδα γενικά, αλλά ούτε καν στην Ήπειρο και έχει βαθεία αισθητική σχέση με τον Τζέιμς Πάρις και την χουντική προπαγάνδα [στην μέση της σελίδας - ψάξτε για "Γκέιτζ"] παρά το ιλουστρασιόν περιτύλιγμα).
Το Balkan Analysis λοιπόν φιλοξενεί ένα, επίκαιρο τώρα με τις σημαίες και τις παρελάσεις, άρθρο σχετικά με τους Αλβανούς στην Ελλάδα [στα αγγλικά]. Ο Deliso είναι από τους λίγους δυτικούς δημοσιογράφους που αναγνωρίζουν ότι ο Αλβανικός εθνικισμός είναι ο τελευταίος επιθετικά επεκτατικός εθνικισμός στα Βαλκάνια και γνωρίζει και τον αριθμό των Αλβανών στην Ελλάδα. Γνωρίζει ότι το πρόβλημα που υπάρχει με τους Αλβανούς στην Ελλάδα δεν είναι το κλασικό πρόβλημα των μεταναστών της Δυτικής Ευρώπης, αλλά έχει σχέση και με μια εικαζόμενη εδαφική «απειλή» (η οποία βρίσκεται στο φαντασιακό της Ελληνικής κοινωνίας λέω εγώ και όχι στην πραγματικότητα) και σε ιστορικές ερμηνείες και παρερμηνείες και από τις δύο πλευρές. Γνωρίζει τέλος ότι το θύμα του ρατσισμού στα Βαλκάνια μπορεί να γίνει την αμέσως επόμενη στιγμή θύτης – και ότι μάλιστα, ιστορικά, αυτό αποτελεί τον κανόνα.
Επιχειρεί λοιπόν να συνδέσει τον Αλβανικό επεκτατισμό (τα αστεία περί «Τσαμουριάς»), τις εκλογές στην Χειμάρα και την Ελληνική μειονότητα της Αλβανίας με την εξάπλωση των Αλβανών μεταναστών στην Ελλάδα. Δεν μου είναι σαφές το «δια ταύτα» του κειμένου. Μοιάζει να φοβάται ότι οι Έλληνες μπορεί να βρεθούν στην θέση των Σλαβομακεδόνων, κάτι που μου μοιάζει απίθανο, τόσο γιατί δεν υπάρχουν γηγενείς πληθυσμοί με Αλβανική εθνική συνείδηση στην Ελλάδα, όσο και γιατί οι υπάρχοντες Αλβανοί μετανάστες δεν έχουν εκδηλώσει ποτέ μια τέτοια τάση και ούτε η ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή προοιωνίζει ή ευνοεί κάτι τέτοιο. Το ότι η ύπαρξη αυτών των προηγουμένων και των οργανώσεων δημιουργεί σε κάποιους στην χώρα μας μια νευρικότητα είναι γεγονός, όπως γεγονός είναι ότι, για αυτόν το λόγο, είναι αδύνατον η μεταναστευτική ανάλυση γύρω από την Ελλάδα να βασίζεται σε γερμανικά, γαλλικά ή αμερικανικά πρότυπα και εμπειρίες.
Η πραγματικότητα όμως (όπως δείχνει και η υπόθεση Τσενάι, σε ότι αφορά στον νεαρό Οδυσσέα) είναι ότι ανδρώνεται μια γενιά Αλβανών στην Ελλάδα με μικτές αναφορές και η οποία (παρά τα παραληρήματα των εθνικοφρόνων) μάλλον ως γέφυρα πρόκειται να λειτουργήσει, παρά ως «πέμπτη φάλαγγα». Οι καραγκιόζηδες του Αλβανικού Εθνικού Στρατού, (στο βαθμό που και οι ίδιοι πιστεύουν τις ανοησίες τους) μάλλον αγνοούν όταν αναφέρονται σε "30.000 άνδρες" ότι κανένας μετανάστης ποτέ δεν έχει υπονομεύσει την χώρα που τον ταΐζει και ότι σε περίπτωση που επιχειρήσουν προβοκάτσια είναι πιθανότερο να βρουν τους μετανάστες αυτούς μπροστά τους παρά στο πλάι τους. (Το ότι οι περισσότεροι των Αλβανών εμιγκρέδων είναι Τόσκηδες Αλβανοί, ήδη εξασφαλίζει μια απόσταση από τα βορειοαλβανικά μεγαλοϊδεατικά φούμαρα).
Σχόλια