Χαίρε θράσος απέραντο

Ως κάποιος που πλακωνόταν στα αμφιθέατρα, πάλαι ποτέ, με τους σταλινικούς συντρόφους της Κας Δαμανάκη (σεβαστός αριθμός εκ των οποίων, ειρήσθω εν παρόδω, διακονούν σήμερα το ταλέντο τους στην δίοικηση του προλεταριάτου στους κόλπους μεγάλων εταιρειών), βγαίνω από τα ρούχα μου όταν η Μαρία Δαμανάκη δίνει μαθήματα για την "κουλτούρα της ανανεωτικής αριστεράς". Βγαίνω διπλά από τα ρούχα μου με το θράσος της εν λόγω πολιτικού, η οποία, αφού μονοπώλησε την τλεοπτική εκπροσώπιση του Συνασπισμου (με το άλλο στέλεχος της μικράς μειοψηφίας, Πέτρο Κουναλάκη), χάριν του ΠΑΣΟΚισμού των ιδιωτικών καναλιών και των επιλογών τους, παραμορφώνοντας τις θέσεις του Συνασπισμού συστηματικά, βγαίνει και μιλάει για ... φίμωμα! Σταλινισμός είναι, μεταξύ άλλων, η συστηματική παρουσίαση του άσπρου ως μαύρου και της νύχτας ως ημέρας - καθώς και η δυνατότητα να κατηγορείς τα θύματα των ενεργειών σου για τις δικές σου πράξεις. Είχε καλή σχολή στελεχών το ΚΚΕ...
Προσέξτε επίσης το πώς η Ελευθεροτυπία (ειδικά η Κυριακάτικη είναι πλέον πολύ ΠΑΣΟΚ!) παρουσιάζει τις αντιδράσεις του συνασπισμού: νομίζεις πως διαβάζεις το γραφείο τύπου της κας Δαμανάκη...
Τώρα που έφυγε το ΠΑΣΟΚ από τον ΣΥΝ, μπορώ να πάω μια βόλτα στην (διαλυμένη από ότι φαίνεται) οργάνωση της γειτονιάς μου να δώσω ένα παρόν.