Deja-vu ή βίοι παράλληλοι

Από τα Τα σημερινά ΝΕΑ, με σχετικό αλλά όχι ταυτόσημο σχολιασμό:

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΑΝ οι καταθέσεις δύο γυναικών μαρτύρων, χθες, τέταρτη ημέρα της δίκης του Ιρακινού πρώην ηγέτη Σαντάμ Χουσεΐν. H πρώτη από τις μάρτυρες μίλησε για τα φρικτά βασανιστήρια


Taguba found that between October and December of 2003 there were numerous instances of “sadistic, blatant, and wanton criminal abuses” at Abu Ghraib. This systematic and illegal abuse of detainees, Taguba reported, was perpetrated by soldiers of the 372nd Military Police Company, and also by members of the American intelligence community

τους ξυλοδαρμούς και τα ηλεκτροσόκ που υπέστη με εντολή του Σαντάμ...


The range of interrogation techniques, or abuse techniques, is pretty much the whole array of usual stuff that happens in countries that torture. It includes beatings, suspension, near-asphyxia, chemical burns--there were instances of burns with lighter fluid--kicks, slamming against the wall. There was at least one thumbscrew I saw. Electrical shocks with, in our case, external electrodes.

Την ώρα που κατέθετε πίσω από μια κουρτίνα, λόγω του φόβου για τη ζωή της, ξέσπασε σε λυγμούς ενθυμούμενη τα βασανιστήρια που υπέστη. H γυναίκα, που κατέθεσε ως Μάρτυρας A, δήλωσε ότι χτυπήθηκε με καλώδια...


CPT Iraq spent nearly two years documenting abuse of Iraqi detainees in U.S.-run prisons in Iraq. But for the past several months, the team has received more and more reports of detentions, killings, and torture perpetrated by the new Iraqi security forces - forces trained by U.S. military and now given responsibility for security in their country. Methods of torture reported by survivors and families include beatings with cables, electric shock, electric drilling, food and sleep deprivation, beating of feet, stress positions, and suspension from the ceiling.


...από φρουρούς του Σαντάμ, αφού προηγουμένως εκείνοι την είχαν αναγκάσει να γδυθεί μπροστά τους.


Practically ignored in the Abu Ghraib torture scandal are the Iraqi female prisoners who have told their attorneys they were raped by U.S. soldiers. The Taguba report confirms that some women were indeed raped by American G.I.'s. There is one photo of an American soldier having sex with an Iraqi woman. And there is the by now infamous story of how American soldiers harnessed a 70-year-old woman and rode her around, calling her a donkey.


H γυναίκα κρατούνταν μαζί με εκατοντάδες άλλες γυναίκες


Thousands of people are being locked up without adequate legal protection in Iraq's prisons in conditions at times reminiscent of those under Saddam Hussein.


...που συνελήφθησαν μετά τη δολοφονική απόπειρα κατά του Σαντάμ στο χωριό Ντουτζάιλ, το 1982. Όπως κατέθεσε, τη μετακινούσαν από τη μία φυλακή σε άλλη για τέσσερα χρόνια και πέρασε έναν άσχημο χειμώνα στη φυλακή Αμπού Γράιμπ της Δυτικής Βαγδάτης.


Mr. Najib held back tears as he told us about his first night at the at Kerbala University military base. "The soldiers . . . beat me and spit in my face. When I asked for water, they poured it over my head." He hesitated, apologized for what he was about to say, and then told how one soldier opened his own pants, put his penis in Mr. Najib's mouth, and said, "Now you can drink!" They stretched Mr. Najib face-down on the ground and danced around him, yelling obscenities and shouting, "Tomorrow, Guantanamo!"
That first night was the beginning of a nine-month agony in and out of different prison camps, hospitals, and military bases.

Από τη φυλακή αυτή μεταφέρθηκε μέσω της ιρακινής ερήμου σε μία άλλη φυλακή. «Προτιμούσαμε τον θάνατο από τη ζωή που κάναμε τότε» είπε, περιγράφοντας σκηνές ανείπωτης φρίκης.


My hands were handcuffed. They took off my boots and stood me in the mud with my face against the wall. I could hear women and men shouting and weeping. I recognised one of the cries as my brother Mu'taz. I wanted to see what was going on so I tried to move the cloth from my eyes. When I did, I fainted."

Like most Iraqi women, Alazawi is reluctant to talk about what she saw but says that her brother Mu'taz was brutally sexually assaulted. Then it was her turn to be interrogated. "The informant and an American officer were both in the room. The informant started talking. He said, 'You are the lady who funds your brothers to attack the Americans.' I speak some English so I replied: 'He is a liar.' The American officer then hit me on both cheeks. I fell to the ground.

Alazawi says that American guards then made her stand with her face against the wall for 12 hours, from noon until midnight. Afterwards they returned her to her cell. "The cell had no ceiling. It was raining. At midnight they threw something at my sister's feet. It was my brother Ayad. He was bleeding from his legs, knees and forehead. I told my sister: 'Find out if he's still breathing.' She said: 'No. Nothing.' I started crying. The next day they took away his body."


"Μία γυναίκα γεννούσε και δεν άφηναν καμία άλλη από μας να τη βοηθήσουμε", περιέγραφε, "το έμβρυο κόλλησε ανάμεσα στα πόδια της".


Prison officials insisted that none of the women were pregnant, but according to Enders at least one was seven months pregnant. Another had recently given birth while incarcerated. His report indicates that there were other women held all across Iraq. Some of the women held include economist Heifa Abdul Rahman, 50, Victoria Abdulla Dirbash, the former director of one of the Rashid Banks in Al-Dora, south of Baghdad who had only one leg and had been held since August 11 for being a member of the Baath party, a lawyer Wajiha Mohsin Shalash, over 50 years old, who said she had been arrested at her house in Diala on July 24 during a wake for her brother and had been made to stir a barrel of human feces in front of other prisoners, including men. Also imprisoned were psychologically disturbed women and three juveniles, one 14 years old.


Εκκρεμούν λέτε πολλά ακόμα δικαστήρια; Περιμένει ο Θάμνος σειρά; Υπάρχει προηγούμενο. Αλλά δεν αισιοδοξώ δυστυχώς ότι θα εφαρμοστεί.

Σχόλια

Ο χρήστης kaltsovrako είπε…
Οk, αλλά είμαι κομμάτι δύσπιστος με αυτές τις μαρτυρίες (δεν έχω κάτι να αντικρούσω βέβαια) σε δίκες και ακροάσεις. Ακόμα θυμάμαι όμως την "καημένη" κοπελιά με τις "μαρτυρίες" από την κλινική του Κουβεϊτ, όταν μπροστά στους έντονα συναισθηματικά φορτισμένους ανθρώπους του Κονγκρέσου εξιστορούσε τα εγκλήματα των Ιρακινών κατά την εισβολή τους. Τελικά αποδείχτηκε πως ήταν κόρη του πρέσβη στις ΗΠΑ του Κουβέϊτ (αν θυμάμαι καλά) και πως όλα ήταν "στημένα" για να δικαιολογήσουν την επέμβαση του '91 στα μάτια της κοινής γνώμης.

Αυτά τα προηγούμενα με κάνουν να είμαι κάπως επιφυλακτικός.
Κατα τα άλλα καλό παιδί ήταν και του λόγου του και ο Χουσεϊν
Ο χρήστης talos είπε…
Δεν είμαι σίγουρος αν έγινε σαφές, αλλά τα "μικρά γράμματα" και οι σύνδεσμοι παραπέμπουν σε άλλους βασανιστές από ότι τα μεγάλα.

kaltsovrako: από την εποχή που ο Σαντάμ ήταν "καλός" για την Δύση, είχα μιλήσει με μέλη του ΚΚ Ιράκ που την είχαν κάνει στην Ευρώπη. Αυτά και χειρότερα ίσχυαν. Από την άλλη δεν έχουν αλλάξει και πολλά σήμερα...
Ο χρήστης S G είπε…
ελα νταξει θα μπορουσες μια φορα να πεις για αλλαγη, ευτυχως που εφυγε αυτο το καθικι ο Σανταμ αντι να κανεςι παραλληλισμους που δεν στεκουν :-)
Ο χρήστης talos είπε…
Δεν στέκουν;

Τότε: δολοφονικό καθεστώς

Τώρα: δολοφονικότερο καθεστώς + ξένη κατοχή + απομύζηση φυσικών πόρων + καταστροφή υποδομών = κόλαση
Ο χρήστης talos είπε…
Πάντως η ένστασή μου δεν είναι που δικάζεται ο Σαντάμ. Είναι που δεν δικάζεται ο Μπους.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Τελικά ο καθένας βλέπει ότι θέλει. ειναι προφανής η πρόθεσή σου να παραλληλίσεις τις δυο καταστάσεις και βέβαια για μια ακόμα φορά να δείξεις ότι ο δρόμος για την "δημοκρατία" που ευαγγελίζεται ο Μπους, περνάει από τα ίδια μονοπάτια του Σαντάμ.
Τελικά πόσο διαφέρουν;

Η "δημοκρατία" δεν είναι προϊόν εξαγώγιμο και βέβαια δεν υπάρχει και περιούσιος λαός που να το παράγει. Οι λόγοι είναι διαφορετικοί και προφανείς. Ο φίλος μου ο SG θέλει να βλέπει μόνο την μια όψη του νομίσματος. Γύρνα το και από τα γράμματα. Όχι μόνο την κορώνα :-))
Ο χρήστης Oneiros είπε…
Ο φίλος μου ο SG θέλει να βλέπει μόνο την μια όψη του νομίσματος.

Ευτυχώς που υπάρχουν και διανοούμενοι όπως ο Pinter, που τα λένε έξω απ' τα δόντια, γιατί κάποιοι θέλουν να μας πείσουν ότι ο γιαλός φταίει που είναι στραβός. Δεν είναι τυχαίο που οι διανοούμενοι κάτω των 70 δε βγάζουν μιλιά για τις θηριωδίες της αυτοκρατορίας. Τελικά, όσοι ζήσανε τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο πρέπει να βγάλουν πάλι τα κάστανα απ' τη φωτιά.

Όσο για τους δικτάτορες, όχι δυό μέτρα και δυό σταθμά: ή να τους κρεμάμε όλους, ή να τους αφήνουμε να τη σκαπουλάρουν με τα κλοπιμαία σε χώρες χωρίς συνθήκη έκδοσης με τον υπόλοιπο κόσμο (η μεταπολιτευτική μας κυβέρνηση, βέβαια, βρήκε ενδιάμεση λύση). After all, they're beasts of our own making.
Ο χρήστης Phantasmak είπε…
Τότε δολοφονικό καθεστώς, τώρα δολοφονικότερο + (ολα τα άλλα που είπε ο Τάλως) + το ότι έχεις δέκα καθάρματα να στέλνουν τα τσιράκια τους να αλληλοσφάζονται για έλεγχο εδαφών (πριν είχες ένα κάθαρμα που τους είχε από κάτω του).

Μέχρι πριν λίγους μήνες συγκατοικούσα με Ιρακινό και διατεινόταν ότι ήταν 100% υπέρ των Αμερικάνων. Σκεφτήκαμε μήπως του τ' ακουμπάνε για να μην πολυμιλάει...

Μας ήρθε βόλτα και η Κόντι για να μας πει να εμπιστευόμαστε τον Μπους περισσότερο. Δε φτάνει που έχουν κάνει όλο τον κόσμο να ασχολούμαστε μαζί τους (με την αρνητική έννοια).

Aσχολιόμασταν και πριν βέβαια με τον Κλίντον και τον πρώτο Μπους, αλλά αυτοί εδώ έχουν ξεπεράσει κάθε όριο. Τώρα για το αν θα δικαστεί αμφιβάλλω. Ο Κλίντον και οι άλλοι δικάστηκαν για τους βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία; Την ιστορία τη γράφουν οι νικητές.
Ο χρήστης S G είπε…
εχει σκοπο κανεις να αποδειξει οτι το τωρινο καθεστως ειναι χειροτερο απο τον Σανταμ? Ή αφου το εκαναν οι Αμερικανοι ειναι απαραιτητα καταδικαστεο?

ονειρε ο Πιντερ να λεει οτι θελει, δικαιωμα του. Κατηγοριες εχω ακουσει μπολικες με καθε ειδους γλωσσα και αερολογια. Γεγονοτα θελω και προς τιμην του ο ταλως ειναι απο τους λιγους που το ψαχνει...

"Όσο για τους δικτάτορες, όχι δυό μέτρα και δυό σταθμά: ή να τους κρεμάμε όλους, ή να τους αφήνουμε να τη σκαπουλάρουν με τα κλοπιμαία σε χώρες χωρίς συνθήκη έκδοσης με τον υπόλοιπο κόσμο "

προφανως. Οσο εχουμε την δυνατοτητα πρεπει να περνανε ολοι δικαιη και αντικειμενικη δικη χωρις προστασια και εξαιρεσεις.
Ο χρήστης talos είπε…
Βρε SG, έχεις σκοπό να αποδείξεις ότι τα καθεστώς που θα επέβαλε ο Σαντάμ στο Κουβέιτ θα ήταν χειρότερο από την οικογενειακού τύπου θεοκρατία των εκεί εμίρηδων, ή αφού το έκανε ο Σαντάμ είναι απαραίτητα καταδικαστέο; Θα καταργούσε και τις μπούρκες.

Στο άνω ποστ δείχνω ότι σχεδόν ένα προς ένα τα βασανιστήρια που αναφερόντουσαν επί Σαντάμ αναφέρονται και επί κατοχικής κυβέρνησης. Επιπλέον, ενώ ο αριθμός ψυχοπαθών που σκάγαν βόμβες εναντίον αμάχων στο Ιράκ πτιν την εισβολή ήταν μηδέν (0), τώρα βρέχει βομβιστές. Οι γυναίκες είναι λιγότερο ελεύθερες τώρα από ότι επί Σαντάμ. Η παροχή βασικών υπηρεσιών είναι χειρότερα από πριν - επί εμπάργκο, ενώ έχουν χαριστεί πρακτικά οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι της χώρας σε κολλητούς του Μπους και άλλα όρνεα.

Το Lancet πέρισυ είχε δείξει ότι (τότε) οι επιπλέον θάνατοι στο Ιράκ (από κάθε αιτία) ήταν εκατό χιλιάδες περισσότεροι από ότι στο συγκρίσιμο διάστημα πριν την κατοχή. Τώρα ποιος ξέρει που έχουν φτάσει. Και η έρευνα του Lancet "erred on the conservative side" αφού δεν συνυπολόγιζε τα θύματα των αμερικανικών αγριοτήτων στην Φαλούτζα (και γενικότερα σε παρόμοιες επιχειρήσεις στο Σουνιτικό τρίγωνο) τα οποία ξέρουμε ότι πιθανόν να φτάνουν τα 10.000 - απευθείας δολοφονημένους, ας μην μιλήσουμε για τραυματίες που δεν βρήκαν περίθαλψη, νεκρούς από επιδημίες κτλ.

Αν δεν σου φτάνουν αυτά, έχεις και την μαρτυρία του τέως ανθρώπου της CIA και δοσίλογου πρωθυπουργού του Ιράκ, Ιγιάντ Αλλάουι (όχι ακριβώς στελέχους της αντίστασης δηλαδή) που λέει ότι η κατάσταση στο Ιράκ από πλευράς ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι η ίδια με αυτή επί Σαντάμ.

Δηλαδή πόσο χειρότερα μπορούσαν να είναι τα πράγματα; Αφήνω τελείως κατά μέρος το γεγονός ότι πάνω από το 50% των συνολικών θυμάτων του Σαντάμ προήλθαν από τον πόλεμο με το Ιράν, στο οποίο τον είχαν σπρώξει, Αμερικάνοι, Άγγλοι, Γάλλοι, Ρώσοι.
Ο χρήστης Rodia είπε…
Η συζήτηση καλά κρατεί, αλλά είναι μπασμένη στο παιχνίδι «Σαντάμ ο κακός λύκος vs Μπους κοκκινοσκουφίτσα»

Εμένα με θύμωσε το γεγονός επειδή "τιμωρήθηκε" με θάνατο ένας ηττημένος και εξευτελισμένος και μάλιστα από "χριστιανούς" και "ανθρωπιστές" με "αρχές"...

Αυτό λέγεται εξαγωγή πολιτισμού; Αυτή είναι η βάση για τον εκπολιτισμό του Ιράκ;

Ξεχνώ το Σαντάμ και θυμάμαι το Ιράκ από γαλλικό ντοκυμαντέρ, που είδα πριν τον "πόλεμο", όπου παρουσίαζε μια χώρα πολυ κοντά στις αξίες της δύσης όσον αφορά τη μόρφωση των κατοίκων.. με θησαυρούς αρχαιολογικούς, με διάσημους συγγραφείς -έδειχνε κάποιον στο Παρίσι, όνομα δεν θυμάμαι, ο οποίος έλεγε στον ρεπόρτερ ότι αν ξεσπάσει πόλεμος θα επιστρέψει στο Ιράκ.. με λαϊκές αγορές βιβλίων.. ρωτούσαν ανθρώπους στο δρόμο δυσαρεστημένους μεν απο το καθεστώς αλλά, παράλληλα, δήλωναν ότι έδιναν ένα σεβαστό ποσοστό του εισοδήματός τους για αγορά βιβλίων.. Είχα μιλήσει με φίλους που δούλευαν εκεί πέρα σε κατασκευαστικές εταιρείες που είχαν αναλάβει και εκτελούσαν έργα (βιτρίνας; έστω βιτρίνας, αλλά έργα) και μου είχαν πει για το καθεστώς που έμοιαζε με τη δική μας δικτατορία της 7ετίας.. Τότε, γιατί εμείς δεν κρεμάσαμε τους επίορκους συνταγματάρχες; ..και έχουμε τον Παττακό να αλωνίζει ακόμα στα κανάλια; Επειδή μαλλον δεν έχουμε αρκετά πετρελαια και δεν είμαστε τόσο ισχυροί ώστε να ενδυναμώνουμε το ευρώ.. χμμ.. πιθανόν για τον ίδιο λόγο/φόβο ψωνίζουμε αυτά τα πανάκριβα αμερικανικά οπλικά συστήματα και αεροπλανάκια.. χμμ..

Το παρατράβηξα όμως και θέλω να συμπληρώσω κάτι τι ακόμα: Πού βρισκόντουσαν όλοι οι όψιμοι "τιμωροί" τον καιρό του Μπαρτζανί στο βόρειο Ιράκ; Σήμερα, μετά από όλο αυτό το πανηγύρι, τι θα γίνει με το κουρδικό;

Πολύ κατατοπιστικό το ποστ, συμμερίζομαι τη δυσπιστία του καλτσόβρακου -αλλά όχι πολύ, βασανιστήρια γίνονται στα ολοκληρωτικά καθεστώτα και ο μακαρίτης δεν ήταν παναγίτσα- και η παρατήρηση του τζιμ_ελλας "Άσχετο , αλλά εγώ προσωπικά λιγότερο φοβόμουν τον Σαντάμ από τον Μπους..." ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία μου!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα πολλά πρόσωπα της ψηφιακής λογοκρισίας

Μετεκλογικά

Βαϊμάρη και αντιφασισμός, μια ιστορική σημείωση