Επιστρέφω, παρακολουθώντας τα όσα τραγικά συμβαίνουν στην Νέα Ορλεάνη , αγαπημένη πόλη, από την οποία έχω έντονες αναμνήσεις. Έχει ήδη γράψει εκτενώς ο Oneiros σχετικά με το θέμα , αλλά εγώ έχω έναν πόνο περισσότερο γιατί την έχω ζήσει αρκετά ως επισκέπτης την πόλη, μια πόλη με ιστορία, ξεσάλωμα, μουσική (πάρα πολύ και πάρα πολύ καλή μουσική), διαφθορά και έγκλημα ( πάρα πολύ έγκλημα ). Μια ενδιαφέρουσα πόλη δηλαδή, μια από τις λίγες στις ΗΠΑ που θα σκεφτόμουν ποτέ να μείνω, αλλά ταυτόχρονα μια πόλη κάπως θλιβερή (έξω από το τουριστικό French Quarter), βρώμικη, επικίνδυνη και φτωχή . Η πρώτη εμπειρία που είχα από την πόλη ήταν όταν μπήκα, αργά ένα απόγευμα, από λάθος είσοδο. Στο γκέτο. Είχα ήδη δει μικρής κλίμακας γκέτο στην Φλόριντα και είχα αποφύγει επιμελέστατα το Βόρειο Μαϊάμι και την Χαϊαλία, σαν καλός τρομοκρατημένος τουρίστας, αλλά στην Νέα Ορλεάνη είχα την εμπειρία της μικρής κατά λάθος βόλτας μέσα από εγκατειλημμένα, μισοερειπωμένα κτήρια και άδειους δρόμους, σαν να διέσχιζα...