Περί ντοπαρίσματος και εθνικής υπερηφάνειας

Όπως είχα υποσχεθεί προ εβδομάδας επανέρχομαι στο θέμα των καταγγελιών περί ντόπινγκ καθώς ο Άγγλος δημοσιογράφος Duncan Mackay που ξεκίνησε τις αποκαλύψεις επανήρθε και επιμένει στις καταγγελίες του μην μπορώντας να αντιληφθεί τον λόγο για τον οποίο δέχεται επιθέσεις μίσους από την Ελλάδα ενώ κανείς Έλληνας συνάδελφός του δεν του έχει, όπως λέει, ζητήσει να δει το επίμαχο ημέιλ! Μέσα σε όλα βέβαια γενικεύει και αυτός επικίνδυνα (σιγά μην τον μισεί όλη η χώρα!) και γράφει διάφορα διδακτικά προς ιθαγενείς... Θα πρέπει όμως να παραδεχθώ ότι ο κος Σεβαστής (πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ) ("Προφανώς πρόκειται για μία ακόμη κακόγουστη επανάληψη της ανθελληνικής προπαγάνδας που δυσφημεί και προσβάλει τον ελληνικό αθλητισμό") και ο ΓΓ Αθλητισμού κος Έξαρχος ("Εχει αρχίσει μια μάχη. Θα μας πολεμήσουν, αφού δεν μπορούν να διανοηθούν ότι θα έχουν αντιπάλους τους αθλητές όπως ο Κεντέρης και άλλοι") γίνονται μόνοι τους ρόμπες καθώς υιοθετούν το είδος εκείνο της παρανοϊκής (και όχι πολύ ευφυούς) αντίληψης περί χωρισμού του κόσμου σε φιλέλληνες και ανθέλληνες, και την μανία καταδίωξης της σύγχρονης Ελληνικής μικρονοϊκότητας που είναι βέβαιο ότι εκθέτει και τους ίδιους και την χώρα.
Αγνοούν (;) αμφότεροι βέβαια ότι ο Mackay ήταν μεταξύ αυτών που ξεσκέπασαν τον συμπατριώτη του εκατοστάρη Τσέιμπερς καθώς και το ντοπάρισμα του Λιούις (έστω και εκ των υστέρων)! Περίεργος πράκτορας ξένων συμφερόντων θα έλεγα...

Εντωμεταξύ ο Τζέκος κάνει μηνύσεις ως ώφειλε και ισχυρίζεται ότι άλλος Έλληνας προπονητής είχε πάρε-δώσε με τον Κόντε, ενώ ο Λιάνης καλεί τον εισαγγελέα. Καλά κάνουν και ο χρόνος και η δικαιοσύνη ίσως ρίξουν περισσότερο φως σε αυτήν την ιστορία.

Εγώ είμαι πάντως προς το παρόν είμαι με τον Καλαϊτζή [από την "Ελευθεροτυπία" (17/2/04)]: