Ανεργία μήτηρ πάσης κακίας
[Ακολουθεί μακρύ, οργισμένο κείμενο - είναι οι εκλογές και οι ανοησίες που ακούγονται που μ' αγριεύουν έτσι - και φοβάμαι ότι δεν μ' αφήνουν να ασχοληθώ και με άλλα πιο σπουδαία]
Ο Γ. Παπανδρέου μίλησε... Με άρθρο του στην εφημερίδα Ημερησία (προσοχή! Δεν πρόκειται για την «Λαϊκή Ημερησία»), περιέγραψε στοιχεία από το πρόγραμμά του για την οικονομία. Δεν θα αναφερθώ εδώ στο σύνολο των όσων υποσχέθηκε (το «θα» είναι άλλωστε το motto στο οικόσημο της οικογένειάς του) - αν και δεν μπορώ παρά να επισημάνω ότι η λογική ότι δέκα συνενωμένες μικρές επιχειρήσεις θα απασχολούν περισσότερους εργαζόμενους από ότι απασχολούν δέκα μόνες τους είναι αστεία....
Η τεκμηρίωση
Θα αφήσω τα υπόλοιπα... θα αναφερθώ κυρίως στα περί της ανασφάλιστης εργασίας των νέων. Ο κ. Παπανδρέου υπερασπίζεται στην Ημερησία τις σχετικές του προτάσεις. Ιδού το σχετικό παράθεμα:
Σε ό,τι αφορά το μέτρο για την ανεργία των νέων υπολογίζεται από ανεξάρτητους παρατηρητές ότι αναφέρεται στην απασχόληση 140.000 ατόμων, που σημαίνει μείωση της ανεργίας στο 5,7%, δηλαδή κατά 3,2%! Μια τόσο δραστική μείωση της ανεργίας σημαίνει τεράστια ανακούφιση για τις οικογένειες και φυσικά ενίσχυση της ζήτησης, άρα ανάπτυξη και νέες θέσεις εργασίας. Ταυτόχρονα, οι νέοι αποκτούν προϋπηρεσία και κυρίως εμπειρία, που για μεν την πρώτη κατηγορία μέχρι 25 ετών μπορεί να «κατευθύνει» τις σπουδές τους σε αυτό που τους έλκει περισσότερο, γι’ αυτό και έκανα λόγο προχθές από ραδιοφώνου στη Θεσσαλονίκη για ευελιξία και επιλογή των προγραμμάτων σπουδών από τον φοιτητή. Για τη δεύτερη κατηγορία ισχύουν τα ίδια με μεγαλύτερη έμφαση, ιδιαίτερα για όσους προχωρούν σε μεταπτυχιακές σπουδές. Στα καλά πανεπιστήμια του εξωτερικού, για παράδειγμα, το ΜΒΑ απαιτεί προϋπηρεσία μέχρι και εφτά έτη!
Οι νέοι εργαζόμενοι αναδεικνύουν τις δεξιότητες και την ικανότητά τους να διασφαλίσουν στο υπόλοιπο της ζωής τους, απασχόληση και εργασία, χωρίς να επιβαρύνονται οι γονείς, οι επιχειρήσεις, ούτε το κράτος, ούτε το ασφαλιστικό μας σύστημα.
Ενστάσεις και απαντήσεις
Υπάρχουν ενστάσεις. Ποιες είναι; Πρώτον, ότι υπάρχει κίνδυνος να «θεσμοθετηθεί» η ανασφάλιστη εργασία. Δεύτερον ότι κινδυνεύει να αρθεί η υποχρεωτικότητα και καθολικότητα της κοινωνικής ασφάλισης. Τρίτον, τα τέσσερα χρόνια είναι μεγάλος χρόνος για να μην μετράει στα ασφαλιστικά δικαιώματα. Τέταρτον, κάποιοι φοβούνται μια πιθανή γενίκευση απολύσεων και αντικατάσταση των παλιών με ανασφάλιστους νέους. Τέλος, μερικοί συμπεραίνουν ότι τελικά το κόστος θα το πληρώσει τα κράτος.
Κατ’ αρχήν πρέπει να σημειώσω ότι είναι ευρέως διαδεδομένα στην Ευρώπη τα μέτρα απασχόλησης που συνδέονται με τις εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές, καθώς και ότι συνήθως έχουν πολύ καλά αποτελέσματα. Από εκεί και πέρα οι φόβοι που διατυπώνονται είναι υπερβολικοί, αφού το μέτρο θα προβλέπει δικλίδες ασφαλείας για την υποκατάσταση παλιών εργαζόμενων με νέους (π.χ. πλαφόν ανά εταιρεία στην απασχόληση νέων του μέτρου που ενδεχομένως να συνδέεται με το μέσο όρο προσωπικού που απασχολούσε την τελευταία διετία). Από εκεί και πέρα, οι νέοι που θα επωφελούνται για τέσσερα χρόνια του μέτρου θα μπορούν αργότερα, όταν επαγγελματικά θα είναι σε δυναμική φάση, να εξαγοράζουν σε εύπεπτες δόσεις την τετραετία μειώνοντας έτσι το φορολογητέο τους εισόδημα και ενισχύοντας ουσιαστικά το ασφαλιστικό σύστημα και εξασφαλίζοντας συντάξιμο χρόνο.
Καλώς ήρθατε στον μαγικό κόσμο του Γιώργου Παπανδρέου
Όλα αυτά προτείνονται και λέγονται σε μια χώρα όπου τα εργασιακά δικαιώματα πακιστανοποιούνται καθημερινά· όπου υπάρχει συστηματικός εκβιασμός των εργαζομένων για να δεχτούν να δουλεύουν ανασφάλιστοι, υποασφαλισμένοι, με εικονικές αποδοχές ή υπερωριακά χωρίς αμοιβή· όπου οι γυναίκες εργαζόμενες υπογράφουν συμβόλαια ότι δεν θα μείνουν έγκυες για να προσληφθούν· όπου εταιρείες όλων των μεγεθών χρωστούν ήδη ιλιγγιώδη ποσά στα ταμεία· όπου συστηματικά δεν τηρούνται οι (αστείες ήδη) συμβάσεις εργασίας (βλ. τα πρόσφατα αίσχη του συγκροτήματος Κουρή)· όπου το σύνηθες είναι οι απαιτήσεις για αυξήσεις να αποκρούονται δια της υποδείξεως της πόρτας και της ουράς στην οποία αναμένουν μπας και προσληφθούν πλήθος απελπισμένων - αλλά από ποιον να τα μάθει αυτά ο ΓΠ;
Σε μια οικονομία, λοιπόν, στην οποία η μέση ώρα εργασίας έχει φτηνύνει και οδηγείται σε βαλκανικά επίπεδα (ιδιαίτερα αν ληφθεί υπόψη το κόστος ζωής), η μαύρη ανασφάλιστη εργασία ληστεύει εργαζόμενους και ταμεία και ο συνδικαλισμός είναι ή κομματικός ή απαγορευμένος, προς τα που λέτε ότι θα πίεσει τους μισθούς ένα τέτοιο μέτρο; Προς τα πάνω;
Οι προτάσεις Παπανδρέου μπορεί να δηλώνουν λοιπόν δύο πράγματα:
1.Ή την αποκοπή των συμβούλων του και του ιδίου από την σημερινή εργασιακή πραγματικότητα και την ταύτιση των «εργαζομένων» στο μυαλό τους με μια προνομιούχα κοινωνική τάξη με την οποία συναναστρέφονται – και για την οποία τα εργασιακά θέματα είναι τελείως διαφορετικά από αυτά της πλειοψηφίας. Ποιους νέους εργαζόμενους έχει υπόψη του ο Γ.Π.; Δεν νομίζω ότι σκεφτόταν τα παιδιά στα ντελίβερι, τους εργαζόμενους στα ταχυφαγεία, τους εποχιακά εργαζόμενους στον τουρισμό, τις βιομηχανικές εργάτριες, τις τηλεφωνήτριες, τους εργαζόμενους στα φασονάδικα κ.ο.κ. Είναι εμφανές ότι η Ελλάδα που γνωρίζουν (και λαμβάνουν υπόψη τους) ο Γ.Π. και οι σύμβουλοί του είναι η Ελλάδα μεταξύ Κηφισιάς και Εκάλης. Τα όσα λένε τους φαίνονται προφανή γιατί όλοι οι φίλοι τους, οι γνωστοί τους και τα παιδιά τους δεν θα είχαν τίποτα να χάσουν, όντως, από τα εν λόγω μέτρα. Η Ελλάδα του Γ.Π. είναι η Ελλάδα των νικητών, των ωραίων και των άνετων, είναι η Ελλάδα του Κεν και της Μπάρμπι, η Ελλάδα του Νίτρο και του Θέμου, η Ελλάδα του Ντέμη και της Βανδή.
2.Ή πάλι το επικοινωνιακά ορθό τρόπο για να προωθηθούν μέτρα «ευελιξίας» της εργασίας, τα οποία αν τα πεις πιο ίσια θα σηκωθούν και οι πέτρες να σε βαρέσουν.
Ας τα πάρουμε σημείο προς σημείο:
Οι προτάσεις αναλυτικότερα
- Παρατηρώ πρώτα απ’ όλα ότι ο Πρόεδρος της Μεγάλης Τηλεοπτικής Παράταξης, εκτιμά ως ακριβές το 8,9% της ανεργίας παρά τις τεκμηριωμένες καταγγελίες περί της αμφισβητησιμότητας του εν λόγω ποσοστού. Εν πάση περιπτώσει, αξίζει να σημειωθεί ότι οι «ανεξάρτητοι παρατηρητές» που ορκίζονται για την ευεργετική επίδραση της παπανδρεϊκής μεθόδου στην ανεργία παραμένουν ανώνυμοι, ενώ δεν μας ανακοινώνεται και η μέθοδος με την οποία υπολογίσθηκε το -3,2%. Το να πετάμε νούμερα στα κουτουρού και ανώνυμους ειδικούς για ψαρώσουμε τους συνομιλητές μας, ήταν οριακά αθέμιτο στο φοιτητικό αμφιθέατρο, αλλά, δεν ξέρω, ίσως να θεωρείται ευφυές και αποτελεσματικό πια από τους επικοινωνιολόγους... Αν υπάρξει λοιπόν μια τέτοια μείωση, τότε ο ΓΠ μας εγγυάται ότι μια σειρά από ευτυχή αποτελέσματα θα προκύψουν, τα οποία τα παραθέτει χαρούμενα με την λογική του «αν η γιαγιά μου είχε ρουλεμάν θα ήταν πατίνι, μοτοποδήλατο, τρόλεϊ και μπουλντόζα Κατερπίλαρ» - ενώ διατυπώνει και την αμφιλεγόμενη τουλάχιστον εικασία (παρουσιάζοντάς την ως δεδομένο) ότι η μείωση της ανεργίας θα οδηγήσει, φυσικά, στην ενίσχυση της ζήτησης και άρα στην ανάπτυξη και στις νέες θέσεις εργασίας... Από που και γιατί προκύπτει αυτό και που αλλού έχει συμβεί η θαυμάσια αυτή εξέλιξη και αντλεί τόση βεβαιότητα, δεν μας το λέει...
- Αμέσως μετά ο ΓΠ εκδηλώνει το πρώτο άμεσο σημάδι ότι η πρότασή του αναφέρεται και αναγνωρίζει ως άνεργους μόνο όσους σκοπεύουν να πάνε σε ανώτατη σχολή: «[η ευκταία εργασιακή εμπειρία η οποία θα αποκτηθεί αν ευδοκιμήσει το σχέδιό του], μπορεί να κατευθύνει τις σπουδές τους σε αυτό που τους ελκύει περισσότερο...» Μάλιστα... Θα πρέπει κάποιος να ενημερώσει τον ΓΠ ότι η συντριπτική πλειοψηφία των νέων που εργάζονται μετά το λύκειο... πώς να το πω... ελάχιστα έχει να διδαχθεί για την κατεύθυνση των σπουδών της από την εργασιακή της εμπειρία ως λαντζέρης στα Γκούντης, ντελιβεράς σε πιτσαρία, γκαρσόνα σε μπαρ, υπάλληλος σε ρουχάδικο κοκ, ανάμεσα στα άλλα γιατί δεν έχει κανέναν σκοπό να σπουδάσει και πιθανότητα καμία δυνατότητα να το κάνει. Εδώ μιλάει και απευθύνεται σε κόσμο που εργάζεται ως υπάλληλος σε εταιρίες υψηλού προφίλ και, συχνά, υψηλής τεχνολογίας... αυτοί όμως έχουν ήδη πτυχίο, ή συγγενή στην εταιρεία.
- Εκεί που καρφώνεται τελείως βέβαια είναι με τα περί MBA σε καλό πανεπιστήμιο του εξωτερικού... κάτι που αφορά... πόσους; Το 1%; το 2%; Άντε για χάρη του, το 3% του φοιτητικού πληθυσμού (και φυσικά πολλά λέω...) Είμαι σίγουρος ότι το ενδεχόμενο αυτό απασχολεί πολλούς από τους γείτονές του και τους φίλους του στο Καστρί και στην Πολιτεία που ενδιαφέρονται για το μέλλον των παιδιών τους. Στους Ελληνοπόντιους στο Μενίδι φοβάμαι ότι δεν θα προκαλέσει και τόσο ενδιαφέρον.
- Εντυπωσιακή είναι και μια άλλη δήλωση του ΓΠ η οποία αν αληθεύει σημαίνει ότι μας έλεγαν ψέματα όλον αυτόν τον καιρό: ότι δηλαδή αν και δεν θα πληρώνουν ασφάλιστρα οι περί ων ο λόγος νέοι, ούτε το κράτος, ούτε τα ταμεία (τα οποία όταν ήθελαν να περάσουν το ασφαλιστικό μας τα παρουσίαζαν ετοιμοθάνατα) πρόκειται να επιβαρυνθούν! Εξαιρετικά νέα! Ας ασφαλίσουμε λοιπόν όλους τους νέους κάτω των 25 που δεν έχουν δικιά τους ασφάλιση, τώρα! Αν δεν υπάρχει πρόβλημα για τους εργαζόμενους, δεν θα υπάρχει και για τους άνεργους!
Ας αλλάξουμε συζήτηση
Πεπεισμένος για το ορθό της πρότασής του ο Παπανδρέου απαντά στους επικριτές του αναφέροντας μια σειρά φόβων τους, τους οποίους κατονομάζει:
- υπάρχει κίνδυνος να «θεσμοθετηθεί» η ανασφάλιστη εργασία
- κινδυνεύει να αρθεί η υποχρεωτικότητα και καθολικότητα της κοινωνικής ασφάλισης
- τα τέσσερα χρόνια είναι μεγάλος χρόνος για να μην μετράει στα ασφαλιστικά δικαιώματα
- κάποιοι φοβούνται μια πιθανή γενίκευση απολύσεων και αντικατάσταση των παλιών με ανασφάλιστους νέους
- τέλος, μερικοί συμπεραίνουν ότι τελικά το κόστος θα το πληρώσει τα κράτος.
Στην συνέχεια αποφεύγει να απαντήσει στο πρώτο, στο δεύτερο και στο τρίτο, ενώ απαντά με ανησυχητικότερο ακόμα τρόπο στα άλλα δύο:
Στην Ευρώπη λέει (πού; πότε; δεν μας λέει), μέτρα «σαν κι αυτά» έχουν πετύχει... Να υπενθυμίσω βέβαια ότι η «Ευρώπη» έχει αναπτυγμένη οικονομία, σοβαρό κοινωνικό κράτος και παροχές, εργασιακούς νόμους που τηρούνται, συνδικάτα που δεν χαϊδεύουνε τις κυβερνήσεις και μισθούς σαφώς μεγαλύτερους από τους δικούς μας εδώ... Επίσης πολύ μικρότερη μαύρη αγορά εργασίας. Το ότι «πέτυχαν» (αν πέτυχαν, δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε΄με βάση αυτά που λέει) τα μέτρα στην Ευρώπη δεν σημαίνει τίποτα.
Οι δικλίδες που αναφέρει θα πρέπει να γίνουν πολύ πιο συγκεκριμένες πριν εκπνεύσουμε με ανακούφιση, αλλά να σημειώσω ότι το θέμα δεν είναι μόνο η υποκατάσταση αλλά και η μη «προσληψιμότητα» των παλαιοτέρων καθώς και η προτίμηση στην πρόσληψη ανασφάλιστων νέων σε σχέση με όσους νέους θα έχουν το θράσος να ζητήσουν ασφάλιση. Πρακτικά το μέτρο σημαίνει ότι δεν θα υπάρχουν ασφαλισμένοι νέοι εργαζόμενοι πια.
Η εξαγορά τέλος «σε εύπεπτες δόσεις» (από τους εργαζόμενους και μόνον) των οφειλομένων, με αφήνει με την εντύπωση ότι πρακτικά μόνον οι υψηλόμισθοι θα έχουν εύκολη δυνατότητα «επανεξαγοράς» των συνταξίμων χρόνων, και ότι στην ουσία για πάρα πολλούς εργαζόμενους προστίθενται τέσσερα επιπλέον χρόνια εργασίας πριν την σύνταξη. Διότι στην πραγματική Ελλάδα οι πραγματικές αμοιβές εργασίας δεν φτάνουν για τα βασικά (και να λοιπόν από τήν πίσω πόρτα η επιβάρυνση των οικογενειών) - που νάχεις να πληρώνεις και παλιά ασφάλιστρα (διπλά μάλιστα: και για σένα και για τον εργοδότη σου!)
-----
Αυτά τα «λίγα»: μέχρι να τα γράψω έβγαλε και το οικονομικό πρόγραμμά της η ΝΔ. Δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναγράψω τέτοια μπροσούρα – και δεν συντρέχει και λόγος. Λίγο - λίγο το πρόγραμμα ξαναγράφεται στα παράθυρα της τηλεόρασης μέχρι να γίνει επικοινωνιακά (ψηφοθηρικά) καλό. Αντίθετα με τις εξαγγελίες του ΓΠ πάντως, δεν ισχυρίζονται ότι κάνουν κάτι το ρηξικέλευθο. Επί της ουσίας για τα ασφαλιστικά και τα εργασιακά τα δύο κόμματα συγκλίνουν.
...Όπως παραπονέθηκε και Ο Γιώργος «μας αντιγράφουν».
Ο Γ. Παπανδρέου μίλησε... Με άρθρο του στην εφημερίδα Ημερησία (προσοχή! Δεν πρόκειται για την «Λαϊκή Ημερησία»), περιέγραψε στοιχεία από το πρόγραμμά του για την οικονομία. Δεν θα αναφερθώ εδώ στο σύνολο των όσων υποσχέθηκε (το «θα» είναι άλλωστε το motto στο οικόσημο της οικογένειάς του) - αν και δεν μπορώ παρά να επισημάνω ότι η λογική ότι δέκα συνενωμένες μικρές επιχειρήσεις θα απασχολούν περισσότερους εργαζόμενους από ότι απασχολούν δέκα μόνες τους είναι αστεία....
Η τεκμηρίωση
Θα αφήσω τα υπόλοιπα... θα αναφερθώ κυρίως στα περί της ανασφάλιστης εργασίας των νέων. Ο κ. Παπανδρέου υπερασπίζεται στην Ημερησία τις σχετικές του προτάσεις. Ιδού το σχετικό παράθεμα:
Σε ό,τι αφορά το μέτρο για την ανεργία των νέων υπολογίζεται από ανεξάρτητους παρατηρητές ότι αναφέρεται στην απασχόληση 140.000 ατόμων, που σημαίνει μείωση της ανεργίας στο 5,7%, δηλαδή κατά 3,2%! Μια τόσο δραστική μείωση της ανεργίας σημαίνει τεράστια ανακούφιση για τις οικογένειες και φυσικά ενίσχυση της ζήτησης, άρα ανάπτυξη και νέες θέσεις εργασίας. Ταυτόχρονα, οι νέοι αποκτούν προϋπηρεσία και κυρίως εμπειρία, που για μεν την πρώτη κατηγορία μέχρι 25 ετών μπορεί να «κατευθύνει» τις σπουδές τους σε αυτό που τους έλκει περισσότερο, γι’ αυτό και έκανα λόγο προχθές από ραδιοφώνου στη Θεσσαλονίκη για ευελιξία και επιλογή των προγραμμάτων σπουδών από τον φοιτητή. Για τη δεύτερη κατηγορία ισχύουν τα ίδια με μεγαλύτερη έμφαση, ιδιαίτερα για όσους προχωρούν σε μεταπτυχιακές σπουδές. Στα καλά πανεπιστήμια του εξωτερικού, για παράδειγμα, το ΜΒΑ απαιτεί προϋπηρεσία μέχρι και εφτά έτη!
Οι νέοι εργαζόμενοι αναδεικνύουν τις δεξιότητες και την ικανότητά τους να διασφαλίσουν στο υπόλοιπο της ζωής τους, απασχόληση και εργασία, χωρίς να επιβαρύνονται οι γονείς, οι επιχειρήσεις, ούτε το κράτος, ούτε το ασφαλιστικό μας σύστημα.
Ενστάσεις και απαντήσεις
Υπάρχουν ενστάσεις. Ποιες είναι; Πρώτον, ότι υπάρχει κίνδυνος να «θεσμοθετηθεί» η ανασφάλιστη εργασία. Δεύτερον ότι κινδυνεύει να αρθεί η υποχρεωτικότητα και καθολικότητα της κοινωνικής ασφάλισης. Τρίτον, τα τέσσερα χρόνια είναι μεγάλος χρόνος για να μην μετράει στα ασφαλιστικά δικαιώματα. Τέταρτον, κάποιοι φοβούνται μια πιθανή γενίκευση απολύσεων και αντικατάσταση των παλιών με ανασφάλιστους νέους. Τέλος, μερικοί συμπεραίνουν ότι τελικά το κόστος θα το πληρώσει τα κράτος.
Κατ’ αρχήν πρέπει να σημειώσω ότι είναι ευρέως διαδεδομένα στην Ευρώπη τα μέτρα απασχόλησης που συνδέονται με τις εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές, καθώς και ότι συνήθως έχουν πολύ καλά αποτελέσματα. Από εκεί και πέρα οι φόβοι που διατυπώνονται είναι υπερβολικοί, αφού το μέτρο θα προβλέπει δικλίδες ασφαλείας για την υποκατάσταση παλιών εργαζόμενων με νέους (π.χ. πλαφόν ανά εταιρεία στην απασχόληση νέων του μέτρου που ενδεχομένως να συνδέεται με το μέσο όρο προσωπικού που απασχολούσε την τελευταία διετία). Από εκεί και πέρα, οι νέοι που θα επωφελούνται για τέσσερα χρόνια του μέτρου θα μπορούν αργότερα, όταν επαγγελματικά θα είναι σε δυναμική φάση, να εξαγοράζουν σε εύπεπτες δόσεις την τετραετία μειώνοντας έτσι το φορολογητέο τους εισόδημα και ενισχύοντας ουσιαστικά το ασφαλιστικό σύστημα και εξασφαλίζοντας συντάξιμο χρόνο.
Καλώς ήρθατε στον μαγικό κόσμο του Γιώργου Παπανδρέου
Όλα αυτά προτείνονται και λέγονται σε μια χώρα όπου τα εργασιακά δικαιώματα πακιστανοποιούνται καθημερινά· όπου υπάρχει συστηματικός εκβιασμός των εργαζομένων για να δεχτούν να δουλεύουν ανασφάλιστοι, υποασφαλισμένοι, με εικονικές αποδοχές ή υπερωριακά χωρίς αμοιβή· όπου οι γυναίκες εργαζόμενες υπογράφουν συμβόλαια ότι δεν θα μείνουν έγκυες για να προσληφθούν· όπου εταιρείες όλων των μεγεθών χρωστούν ήδη ιλιγγιώδη ποσά στα ταμεία· όπου συστηματικά δεν τηρούνται οι (αστείες ήδη) συμβάσεις εργασίας (βλ. τα πρόσφατα αίσχη του συγκροτήματος Κουρή)· όπου το σύνηθες είναι οι απαιτήσεις για αυξήσεις να αποκρούονται δια της υποδείξεως της πόρτας και της ουράς στην οποία αναμένουν μπας και προσληφθούν πλήθος απελπισμένων - αλλά από ποιον να τα μάθει αυτά ο ΓΠ;
Σε μια οικονομία, λοιπόν, στην οποία η μέση ώρα εργασίας έχει φτηνύνει και οδηγείται σε βαλκανικά επίπεδα (ιδιαίτερα αν ληφθεί υπόψη το κόστος ζωής), η μαύρη ανασφάλιστη εργασία ληστεύει εργαζόμενους και ταμεία και ο συνδικαλισμός είναι ή κομματικός ή απαγορευμένος, προς τα που λέτε ότι θα πίεσει τους μισθούς ένα τέτοιο μέτρο; Προς τα πάνω;
Οι προτάσεις Παπανδρέου μπορεί να δηλώνουν λοιπόν δύο πράγματα:
Ας τα πάρουμε σημείο προς σημείο:
Οι προτάσεις αναλυτικότερα
Ας αλλάξουμε συζήτηση
Πεπεισμένος για το ορθό της πρότασής του ο Παπανδρέου απαντά στους επικριτές του αναφέροντας μια σειρά φόβων τους, τους οποίους κατονομάζει:
- κινδυνεύει να αρθεί η υποχρεωτικότητα και καθολικότητα της κοινωνικής ασφάλισης
- τα τέσσερα χρόνια είναι μεγάλος χρόνος για να μην μετράει στα ασφαλιστικά δικαιώματα
- κάποιοι φοβούνται μια πιθανή γενίκευση απολύσεων και αντικατάσταση των παλιών με ανασφάλιστους νέους
- τέλος, μερικοί συμπεραίνουν ότι τελικά το κόστος θα το πληρώσει τα κράτος.
Στην συνέχεια αποφεύγει να απαντήσει στο πρώτο, στο δεύτερο και στο τρίτο, ενώ απαντά με ανησυχητικότερο ακόμα τρόπο στα άλλα δύο:
Στην Ευρώπη λέει (πού; πότε; δεν μας λέει), μέτρα «σαν κι αυτά» έχουν πετύχει... Να υπενθυμίσω βέβαια ότι η «Ευρώπη» έχει αναπτυγμένη οικονομία, σοβαρό κοινωνικό κράτος και παροχές, εργασιακούς νόμους που τηρούνται, συνδικάτα που δεν χαϊδεύουνε τις κυβερνήσεις και μισθούς σαφώς μεγαλύτερους από τους δικούς μας εδώ... Επίσης πολύ μικρότερη μαύρη αγορά εργασίας. Το ότι «πέτυχαν» (αν πέτυχαν, δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε΄με βάση αυτά που λέει) τα μέτρα στην Ευρώπη δεν σημαίνει τίποτα.
Οι δικλίδες που αναφέρει θα πρέπει να γίνουν πολύ πιο συγκεκριμένες πριν εκπνεύσουμε με ανακούφιση, αλλά να σημειώσω ότι το θέμα δεν είναι μόνο η υποκατάσταση αλλά και η μη «προσληψιμότητα» των παλαιοτέρων καθώς και η προτίμηση στην πρόσληψη ανασφάλιστων νέων σε σχέση με όσους νέους θα έχουν το θράσος να ζητήσουν ασφάλιση. Πρακτικά το μέτρο σημαίνει ότι δεν θα υπάρχουν ασφαλισμένοι νέοι εργαζόμενοι πια.
Η εξαγορά τέλος «σε εύπεπτες δόσεις» (από τους εργαζόμενους και μόνον) των οφειλομένων, με αφήνει με την εντύπωση ότι πρακτικά μόνον οι υψηλόμισθοι θα έχουν εύκολη δυνατότητα «επανεξαγοράς» των συνταξίμων χρόνων, και ότι στην ουσία για πάρα πολλούς εργαζόμενους προστίθενται τέσσερα επιπλέον χρόνια εργασίας πριν την σύνταξη. Διότι στην πραγματική Ελλάδα οι πραγματικές αμοιβές εργασίας δεν φτάνουν για τα βασικά (και να λοιπόν από τήν πίσω πόρτα η επιβάρυνση των οικογενειών) - που νάχεις να πληρώνεις και παλιά ασφάλιστρα (διπλά μάλιστα: και για σένα και για τον εργοδότη σου!)
-----
Αυτά τα «λίγα»: μέχρι να τα γράψω έβγαλε και το οικονομικό πρόγραμμά της η ΝΔ. Δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναγράψω τέτοια μπροσούρα – και δεν συντρέχει και λόγος. Λίγο - λίγο το πρόγραμμα ξαναγράφεται στα παράθυρα της τηλεόρασης μέχρι να γίνει επικοινωνιακά (ψηφοθηρικά) καλό. Αντίθετα με τις εξαγγελίες του ΓΠ πάντως, δεν ισχυρίζονται ότι κάνουν κάτι το ρηξικέλευθο. Επί της ουσίας για τα ασφαλιστικά και τα εργασιακά τα δύο κόμματα συγκλίνουν.
...Όπως παραπονέθηκε και Ο Γιώργος «μας αντιγράφουν».
Σχόλια