Την ώρα του φονικού

Δεν ήξερα την δραματικότητα που θα αποκτούσαν οι φωτογραφίες αυτές, αλλά παραθέτω μερικές εικόνες που τράβηξα με το κινητό από το καιγόμενο κατάστημα της Marfin στην σημερινή πορεία και την σχετική μαρτυρία:

Ανεβαίνοντας στο τέλος της πορείας προς Πανεπιστημίου βλέπουμε μια τεράστια στήλη μαύρου καπνού που βγαίνει από κάπου στο βάθος. Φτάνοντας στην Πλατεία Κλαυθμώνος έκανα ένα αστείο του τύπου: "η στήλη καπνού από το Lost". Τελικά ήταν κάτι ανάλογο.



Από κοντά τα πράγματα έμοιαζαν σοβαρά, αλλά όχι φονικά: δύο γυναίκες στο μπαλκόνι του δευτέρου ορόφου, με μαυρισμένα από τον καπνό πρόσωπα, και μαντήλια στο στόμα. Υπήρξε αποδοκιμασία και συμπάθεια για τις γυναίκες και αυτές: "να πας στον Βγενόπουλο να σε βοηθήσει" έλεγε ο ένας, "τι λε ρε στην γυναίκα" η άλλη, "απεργοσπάστες", "και να τους ψήσουμε επειδή είναι απεργοσπάστες;". Υπήρχε και ένας τρίτος άνθρωπος σκαρφαλωμένος στην οροφή ενός υπόστεγου στο διπλανό κτήριο, ένα ελενίτ, και ο κόσμος του έλεγε "φύγε από κει θα σπάσει". Οι παγιδευμένες γυναίκες εικάζω πως δεν θα πρέπει να γνώριζαν για τους νεκρούς, μου φάνηκαν εντυπωσιακά ψύχραιμες...



Ο κόσμος βοήθησε τους πυροσβέστες διευκολύνοντας την πρόσβασή τους. Κάποιοι προσπάθησαν να βοηθήσουν περισσότερο. Γενικά φεύγοντας από εκεί, πνιγμένος στα δακρυγόνα και τα χημικά, δεν είχα καμία αίσθηση ότι κάτι τραγικό έχει συμβεί. Έκανα βεβαίως λάθος.



Η εκτενής περιγραφή της σημερινής ημέρας εδώ, δεν έχω τίποτα ουσιαστικότερο να προσθέσω

---------------------------------------------------------------------------------

Το ποστ αυτό αν δεν είχε συμβεί το φονικό, θα είχε τίτλο "Τις κόκκινες γραμμές τις τραβάμε μόνοι μας στον δρόμο" και θα περιέγραφε την δυναμικότερη και μαζικότερη διαδήλωση εργαζομένων στην πρόσφατη ιστορία της χώρας μας και την αντιπολίτευση του δρόμου στην κυβέρνηση ΔΝΤ, αλλά και την πρωτόγνωρη πολιτική ένταση της πορείας. Τελικά όμως η κυρίαρχη κόκκινη γραμμή χθες ήταν γραμμή θανάτου. Η ευφορία δεν έχει θέση εδώ αυτή την στιγμή. Στην αναπόφευκτη επόμενη διαδήλωση, την σκληρά περιφρουρημένη (αρκεί αυτό;), ελπίζει κανείς.

Σχόλια

Ο χρήστης aaduck είπε…
Βρίσκω παρήγορη αυτή την τέλεια στο τέλος, αυτή την τελεία που δεν είναι ερωτηματικό...
Ο χρήστης kstamos είπε…
Η αξιοπρεπής απλότητα αυτού του ποστ αντιδιαστέλλεται στο μυαλό μου με το οργουελικό πρωτοσέλιδο του Ριζοσπάστη.
Ο χρήστης Robas είπε…
Θα μου λύσει κάποιος μια απορία που με τυραννά τόσες μέρες?Απο τους 23 που σώθηκαν πως και δεν ακούστηκε μια κουβέντα για κάποια προσπάθεια κάποιου να σώσει αυτούς που έπεσαν? Τι συνέβει μέσα στη Τράπεζα? Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΤΥ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΡΕΧΟΥΜΕ ΤΩΡΑ? τρεις πέσαν απο αναθυμιάσεις, κανένας δεν υπήρχε να βοηθήσει να σύρει κάποιον? Ολα γίναν πολύ γρήγορα, ναι , αλλά έτσι 3 πεσμένοι και κανείς άλλος δεν τους βλέπει αν όχι κινούμενος απο εκπαίδευση και γνώση, έστω απο προσκοπικό αλτρουισμό?Δεν υπήρχε ο φαντάρος του"Σάμαινα" κάπου?
Ο χρήστης kstamos είπε…
Φαντάζομαι ήταν και θέμα τύχης του σε ποιο σημείο του κτιρίου βρισκόταν ο καθένας ή προς τα πού έτρεξε. Ο καπνός και η φωτιά κινούνται γενικά πολύ ύπουλα, έβλεπα τις προάλλες ένα ντοκυμαντέρ για την καταστροφή του Kaprun όπου σώθηκαν μόνο λίγοι που κινήθηκαν εναντίον της διαίσθησής τους, προς τη φωτιά αντί προς τα πάνω όπου ο καπνός έπνιξε τους υπόλοιπους.

Μια μαρτυρία εδώ:
http://www.madata.gr/epikairotita/social/61256.html

"Όλα έγιναν τόσο γρήγορα. Μαύρος καπνός «πλημμύρισε» το γραφείο. Μου κόπηκε η αναπνοή. Θυμάμαι ότι ένας συνάδελφος έσπασε το τζάμι και κατάφερα να βγω στο μπαλκόνι για να αναπνεύσω, να σωθώ"

Μου μοιάζει καταδικασμένο να γύριζε κάποιος για να ψάξει το κτίριο σε αυτές τις συνθήκες. Κάπου άκουσα ότι πιθανόν ο νεκρός άντρας να προσπάθησε να βοηθήσει τη μία γυναίκα που επίσης πέθανε.
Ο χρήστης robas είπε…
εγώ λέω απλώς πως δεν υπήρξε καμιά μαρτυρία για κίνηση σωτηρίας, εκπαιδευμένη ή αυθόρμητη.
Και αυτό με ανησυχεί για κοινόχρηστο χώρο που έγινε μπουρλώτο τόσο γρήγορα.Και άν συνέβαινε ένα βραχυκύκλωμα?
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Roba έχεις δίκιο, δεν φταίνε οι "λαικοί αγωνιστές" με τις μολότωφ, αλλά οι ίδιοι οι νεκροί.
Δε γαμιέσαι λέω εγώ ρε χυδαίε
Ο χρήστης Robas είπε…
Oχι αγαπητέ μου κυριε Διευθυντά δεν φταίνε οι νεκροί. Το καθίκι που κλείδωσε μέσα τους ανθρώπους την ώρα του χαμού φταίει.
Πες το και στο αφεντικό σου που τηλεφωνούσε να δει αν δουλεύουν όλοι εκεί και αν είναι κλειδωμένη η πόρτα.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα πολλά πρόσωπα της ψηφιακής λογοκρισίας

Μετεκλογικά

Βαϊμάρη και αντιφασισμός, μια ιστορική σημείωση