#imfgr εξ ευωνύμων και εκ του εξωτερικού (1)

IDEAs 10.5: Jan Kregel and Rob Parenteau, "No Sidestepping the Eurozone Implosion":

"Ένα τμήμα του επαγγελματικού επενδυτικού κόσμου αρχίζει να βλέπει τα προβλήματα σχεδιασμού που ήταν εξαρχής εγγενή στην ευρωζώνη. Και μόλις διακρίνουν τα ψεγάδια αυτά, αρχίσουν να συνειδητοποιούν πως η φύση της λύσης είναι κάτι το τελείως διαφορετικό από όσα βλέπουν να εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια τους. Στα 11 σημεία που ακολουθούν, υπογραμμίζουμε μερικές από τις κρίσιμες πλευρές της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η ευρωζώνη..."

CERP, 18.5 Mark Weisbrot: "'How Do You Spell Sucess' A Look At 'Internal Devaluation' in Greece, Latvia and Argentina"

Μέχρι τώρα η ιδέα πως θα ήταν καλύτερα για την Ελλάδα να εγκαταλείψει το Ευρώ και να επαναδιαπραγματευτεί το χρέος της θεωρείται από πολλούς αδιανόητη. Αντί για αυτό η χώρα ξεκινά ένα πρόγραμμα "εσωτερικής υποτίμησης", στο οποίο κρατά το Ευρώ και μειώνει την πραγματική συναλλαγματική της ισοτιμία δημιουργώντας τόση ανεργία ώστε να μειώσει τους μισθούς και τις τιμές στη χώρα.

Ας συγκρίνουμε αυτήν την διαδικασία με δύο άλλες χώρες που την έχουν επιχειρήσει - μια που την εγκατέλειψε ύστερα από τρεισήμισι χρόνια - την Αργεντινή - και μια που την συνεχίζει σήμερα - την Λεττονία....

17.5 The Guardian: Jayati Ghosh: Greece's Debt Must Be Restructured:

"[Η εμπειρία της Αφρικής] θα έπρεπε να παρείχε το προφανές μάθημα: πως δεν υπάρχει εναλλακτική λύση από μια μείζονα επαναδιαπραγμάτευση του Ελληνικού χρέους, που θα συμπεριλαμβάνει ζημίες για τους διεθνείς δανειστές της χώρας που δεν υπήρξαν κατ' αρχάς αρκετά προσεκτικοί στις επιλογές δανεισμού του. Αν δεν συμβεί τώρα, θα συμβεί ούτως ή άλλως αναγκαστικά κάποια στιγμή στο μέλλον, αφού προκαλέσει μεγάλη υλική ένδεια στην Ελλάδα.

Γιατί δεν συζητείται καν ένα τόσο προφανές συμπέρασμα; Η αναδιαπραγμάτευση του Ελληνικού χρέους θα συμπεριλάμβανε ένα μεγάλο "κούρεμα" για τις Γερμανικές και τις Γαλλικές τράπεζες που δάνειζαν αφειδώς κατά την διάρκεια της ραγδαίας οικονομικής ανόδου και βοήθησαν στην δημιουργία των ανισορροπιών που κατέστησαν την Ελληνική οικονομία λιγότερο ανταγωνσθτική από εκείνη της Γερμανίας για παράδειγμα. Αυτό δεν μπορεί να γίνει επιτρεπτό, έτσι το κόστος της προσαρμογής ρίχνεται εξ ολοκλήρου πάνω στον Ελληνικό λαό, για πολλές γενιές, σε μια διαδικασία που εξόφθαλμα δεν είναι συντηρήσιμη"

Επίσης:
Eurotrib, 19.5 Jerome a Paris: Let's see if I get this right...
Eurotrib, 17.5 Fairleft: Greece: Default, Skip to Argentina 2002

Έξτρα: Σκηνές από το εργασιακό μέλλον της Ελλάδας: (Συγκλονιστικό ρεπορτάζ από την πρωτεύουσα των εργοστασιακών αυτοκτονιών της Κίνας, το εργοστάσιο της Foxconn στο Σενζέν):

"...Κάθε υπάλληλος υπέγραφε μια "βεβαίωση εθελοντικών υπερωριών" προκειμένου να παραιτηθεί από το νόμιμο όριο 36 ωρών μηνιαίας υπερωριακής εργασίας. Αυτό δεν είναι κακό, όμως, μια και πολλοί εργάτες πιστεύουν πως μόνο τα εργοστάσια που προσφέρουν περισσότερες υπερωρίες είναι "καλά εργοστάσια", μια και "χωρίς υπερωρίες δυσκολεύεσαι να επιβιώσεις". Για τους εργάτες που είναι σε απόγνωση για να βγάλουν λεφτά, οι υπερωρίες είναι σαν "πόνος που μπορεί να αναπνεύσει: χωρίς αυτές, οι μέρες χωρίς χρήματα τους κάνουν να "ασφυκτιούν". Με αυτές, η συνεχής δουλειά καταπονεί περισσότερο το σώμα, γερνώντας το. Τις περισσότερες φορές επιλέγουν αποδασιστικά το τελευταίο, αλλά ακόμα και το δικαίωμα επιλογής δεν είναι διαθέσιμο σε όλους. Μόνο εκείνοι που έχουν την "εμπιστοσύνη" των επιστατών, με καλές γνωριμίες, ή που βρίσκονται σε κρίσιμες θέσεις, μπορούν συχνά να δουλεύουν υπερωριακά..."

Παλαιότερα κείμενα για το Ελληνικό Κραχ