Εκλογικές Εκλογικεύσεις

Να το πω κι εγώ: η προκήρυξη εκλογών τον Δεκαπενταύγουστο, εν μέσω θερινής ραστώνης με (ημι)ουσιαστική προεκλογική περίοδο 15 ημερών, κι αυτή εν μέσω επιστροφής στην εργασία, ανοίγματος των σχολείων, καθυστερημένων αδειών κοκ. αποτελεί επίδειξη έσχατης περιφρόνησης απέναντι και στο πρόσχημα ακόμα του δημοκρατικού διαλόγου. Όταν συνδυαστεί μάλιστα με το γεγονός ότι δεν μπήκαν καν στον κόπο να να σκαρφιστούν ένα, αν όχι αληθοφανές, τουλάχιστον όχι καταγέλαστο και αστήρικτο εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας (προφανώς δεν θεωρούν την πυρπόληση των δασών ανά την Ελλάδα και δη την Αττική εξαιρετικότερης σημασίας από τον... προϋπολογισμό), προκύπτει αβίαστα και η έσχατη περιφρόνησή τους προς το Σύνταγμα. Για την συνέπεια δεν το συζητώ.

Θέλω όμως να τονίσω, ότι αν ο δημοσιογραφικός και πολιτικός κόσμος θεωρεί, ανάλογα με τον χρωματισμό του, εναλλάξ, περίπου αυτονόητη και ανάξια σχολιασμού την καταπάτηση του πνεύματος του συντάγματος προς κομματικό όφελος, εγώ θεωρώ ότι είναι σύμπτωμα δημοκρατικής υπανάπτυξης - ειδικά δε όταν συμπιέζει μέχρι εξαφάνισης την προεκλογική περίοδο. Λίγο με ενδιαφέρει αν αιφνιδιάζεται η αντιπολίτευση. Απαιτώ όμως να μην αιφνιδιάζομαι εγώ. Απαιτώ να υπάρχει χρόνος για να γνωρίσει κανείς π.χ. τα καινούρια πρόσωπα που κατεβαίνουν. Να γίνουν (να μπορούν να γίνουν έστω) ουσιαστικές συζητήσεις επί πραγματικών θεμάτων. Με τον χρόνο που απομένει και μέχρι να τινάξουμε την άμμο από τα παπούτσια μας, μόνο κραυγές και συνθήματα έχουν περιθώριο να υπάρξουν.

Όσο προλάβω λοιπόν - γιατί αρχές Σεπτεμβρίου (κάτι που ο μηδέποτε ουσιωδώς εργασθείς εθνοπατέρας δεν γνωρίζει υποψιάζομαι) ο κόσμος έχει και δουλειές - δύο πράγματα μπορώ να πω για το τι θα γίνει εδώ: αφενός θα προσπαθήσω να μαζέψω κόσμο για να γίνει κάποια συγκροτημένη και ουσιαστική συζήτηση (κάτι που δεν θα δείτε στην τηλεόρασή σας) και, προφανώς, θα στηρίξω το κόμμα που ψηφίζω - ανεξάρτητα από όλα τα υπόλοιπα - με δεδομένο ότι η αναμενόμενη δικομματική έμμεση προπαγάνδα έχει αρχίσει να διαρρέει τα ΜΜΕ (όπως θα περίμενε κανείς) και οι διάφορες αστήρικτες και χωρίς συνοχή σπόντες έχουν αρχίσει να πληθαίνουν.

Αλλά αυτά στο εγγύς μέλλον. Προς το παρόν θα συνεχίσω τα μπάνια μου (οπότε θα συνεχίσω την ιστολογική απουσία με σποραδικές εμφανίσεις). Σας αφήνω με μια σπουδαία κουβέντα από ένα πολύ καλό ποστ του Cosmix:

η μόνη σταθερότης που έχει επιφέρει το σύστημα του δικομματισμού και της απόλυτης εξουσίας στην Ελλάδα είναι η αφόρητη, δικτατορική σχεδόν, μετριότητα του δημοσίου, η διαφθορά, η φτώχια και οι υπερόπτες φλύαροι πολιτικοί.