Τα σαρκαστικά σκίτσα

Μέσω μιας συζήτησης περί σατανικών σκίτσων, πληροφορήθηκα για την ύπαρξη Ισραηλινού διαγωνισμού αντισημιτικού σκίτσου, σε απάντηση στον διαγωνισμό αντισημιτικού σκίτσου που οργανώνει μια Ιρανική εφημερίδα.

Αν υπάρχει ένας τρόπος να αντιμετωπίσεις τον ρατσισμό και την προκατάληψη, αυτός είναι η αυτοπαρώδηση - αφού συν τοις άλλοις παίρνεις την μπουκιά από το στόμα του κακόβουλου! Εν γένει αν όλος ο κόσμος είχε το χιούμορ και την έλλειψη εθνικιστικών και θρησκευτικών κόμπλεξ του Αμιτάι Σάντυ ο κόσμος θα ήταν (για να χρησιμοποιήσω ένα κουρασμένο κλισέ) καλύτερος.

Δεν ξέρω τις πολιτικές πεποιθήσεις του Σάντυ, αλλά από την δουλειά του που έψαξα στο διαδίκτυο, δεν θα πρέπει να έχει πολύ καλή σχέση με το Λικούντ και τον Ισραηλινό Εθνικισμό. Πέρα από τι ότι συμμετείχε στην έκθεση "Τρεις πόλεις ενάντια στο τείχος" (του Ισραήλ γύρω από την Δυτική Όχθη), με μια αφίσα που θα έκανε όλους τους ορθοφρονούντες σιωνιστές να φρίξουν - κάποια κόμιξ του, ένα από τα οποία απέρριψε η Μααρίβ, είναι "υπονομευτικά" και "αντεθνικά". Δηλαδή το παλληκάρι είναι μεγάλος μάγκας (όπως - ειρήσθω εν παρόδω - απίστευτη λεβεντιά, αλλά όχι αποτελεσματικότητα, έχει επιδείξει και όλη η Ισραηλινή αριστερά).

Δηλαδή ποιος περιμένατε να έχει χιούμορ, ο Λικουντνίκος;