Το αγγλοσαξωνικό μοντέλο
... ή Κεϋνσιανισμός για τους πλουσίους.
Με όλα αυτά που ακούμε για μείωση ανώτατων συντελεστών στους φόρους, περιορισμούς στις δημόσιες δαπάνες, την υιοθέτηση βρε αδελφέ στην "σοσιαλιστική" (χα!) Ευρώπη του Αγγλο-Αμερικανικού μοντέλου, θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή των συμπολιτών μου σε μια λεπτομέρεια, όπως αναφέρθηκε σε άρθρο στην European Tribune, αφού την συσχετίσω μια στιγμή με την δραματική (και άνιση) περικοπή φόρων από τις κυβερνήσεις Μπους (περί τα 860 δισεκατομμύρια δολάρια) με την υπόσχεση της αύξησης των θέσεων εργασίας και της "βελτίωσης της οικονομίας":
Αν προσθέσεις και το +1 εκατομμύριο νέους απασχολούμενους στο Αμερικανικό δημόσιο την ίδια περίοδο τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο σαφή...
Σημειώστε επίσης την μείωση του πραγματικού μέσου μισθού την ίδια περίοδο και έχετε την εικόνα του Αμερικανικού μοντέλου σε όλο της το μεγαλείο. Οικονομία πολέμου, για ανακατανομή εισοδημάτων προς τα πάνω.
Πρόκειται δηλαδή για "σοσιαλιστικό" μοντέλο διαχείρησης από την ανάποδη, το κράτος διευρύνει τα ελλείμματα, κάνει πολέμους, μειώνει την αγοραστική δύναμη των πολλών και την αποδίδει στα χέρια των πλουσιότερων, ενώ μειώνει τις δαπάνες για πράγματα που οφελούν την πλειοψηφία των πολιτών.
Για να ακολουθήσει το Αμερικανικό μοντέλο, λοιπόν, η Ελλάδα θα πρέπει να επιλέξει μια μικρή χώρα, εξίσου δυσανάλογης ισχύος ως προς την ίδια όσο το Ιράκ με τις ΗΠΑ, με κάποιο ευφάνταστο πρόσχημα και να της αλλάξει τα φώτα, ώστε να πάνε λεφτά στην αμυντική και τις συναφείς βιομηχανίες (τις οποίες θα προστατεύσει όπως η κυβέρνηση των ΗΠΑ προστατεύει την Lockheed Martin και την Halliburton, με κάποια καλή μίζα σε Αμερικάνικες εταιρίες για να μας αφήνουν απερίσπαστους)... και όλα αυτά υπό τους ήχους αυτοκρατορικών αλλαλαγμών και εθνικιστικού ντελίριου (όπου βρισκόμαστε πιο έτοιμοι από τους Αμερικάνους), για να μην τολμάει να πει κανείς και τίποτα. Το σημείωσες αυτό Αλογοσκούφη;
Για να μην έχετε την εντύπωση ότι στην χώρα του Μπλαιρ τα πράγματα είναι πιο προβλέψιμα, είναι καλό να σημειώσουμε πως και εκεί η αύξηση των θέσεων εργασίας αποδίδεται στις δημόσιες δαπάνες και μόνο, όπως παρατηρούν δύο άγγλοι οικονομολόγοι:
Δυστυχώς δεν μπόρεσα να βρω το πώς έχει εξελιχθεί το πρόγραμμα αμυντικών δαπανών στο ΗΒ, ούτε το ποσοστό από την λεηλασία του Ιράκ που έχουν τσεπωθεί οι Βρετανικές εταιρίες - για να έχουμε μια πιο καλή εικόνα της "ενότητας" του Αγγλοσαξωνικού μοντέλου.
Με όλα αυτά που ακούμε για μείωση ανώτατων συντελεστών στους φόρους, περιορισμούς στις δημόσιες δαπάνες, την υιοθέτηση βρε αδελφέ στην "σοσιαλιστική" (χα!) Ευρώπη του Αγγλο-Αμερικανικού μοντέλου, θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή των συμπολιτών μου σε μια λεπτομέρεια, όπως αναφέρθηκε σε άρθρο στην European Tribune, αφού την συσχετίσω μια στιγμή με την δραματική (και άνιση) περικοπή φόρων από τις κυβερνήσεις Μπους (περί τα 860 δισεκατομμύρια δολάρια) με την υπόσχεση της αύξησης των θέσεων εργασίας και της "βελτίωσης της οικονομίας":
"... αφαιρέστε τις επιχορηγούμενες από την κυβέρνηση θέσεις εργασίας, κυρίως στον κλάδο της άμυνας και δεν έχει δημιουργηθεί καμία επιπλέον θέση εργασίας υπό την κυβέρνηση Μπους. Άρα οι περικοπές φόρων δεν πέτυχαν τίποτα για την ενθάρρυνση της δημιουργίας θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Όλες οφείλονται στις αυξημένες δημόσιες δαπάνες..."
Αν προσθέσεις και το +1 εκατομμύριο νέους απασχολούμενους στο Αμερικανικό δημόσιο την ίδια περίοδο τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο σαφή...
Σημειώστε επίσης την μείωση του πραγματικού μέσου μισθού την ίδια περίοδο και έχετε την εικόνα του Αμερικανικού μοντέλου σε όλο της το μεγαλείο. Οικονομία πολέμου, για ανακατανομή εισοδημάτων προς τα πάνω.
Πρόκειται δηλαδή για "σοσιαλιστικό" μοντέλο διαχείρησης από την ανάποδη, το κράτος διευρύνει τα ελλείμματα, κάνει πολέμους, μειώνει την αγοραστική δύναμη των πολλών και την αποδίδει στα χέρια των πλουσιότερων, ενώ μειώνει τις δαπάνες για πράγματα που οφελούν την πλειοψηφία των πολιτών.
Για να ακολουθήσει το Αμερικανικό μοντέλο, λοιπόν, η Ελλάδα θα πρέπει να επιλέξει μια μικρή χώρα, εξίσου δυσανάλογης ισχύος ως προς την ίδια όσο το Ιράκ με τις ΗΠΑ, με κάποιο ευφάνταστο πρόσχημα και να της αλλάξει τα φώτα, ώστε να πάνε λεφτά στην αμυντική και τις συναφείς βιομηχανίες (τις οποίες θα προστατεύσει όπως η κυβέρνηση των ΗΠΑ προστατεύει την Lockheed Martin και την Halliburton, με κάποια καλή μίζα σε Αμερικάνικες εταιρίες για να μας αφήνουν απερίσπαστους)... και όλα αυτά υπό τους ήχους αυτοκρατορικών αλλαλαγμών και εθνικιστικού ντελίριου (όπου βρισκόμαστε πιο έτοιμοι από τους Αμερικάνους), για να μην τολμάει να πει κανείς και τίποτα. Το σημείωσες αυτό Αλογοσκούφη;
Για να μην έχετε την εντύπωση ότι στην χώρα του Μπλαιρ τα πράγματα είναι πιο προβλέψιμα, είναι καλό να σημειώσουμε πως και εκεί η αύξηση των θέσεων εργασίας αποδίδεται στις δημόσιες δαπάνες και μόνο, όπως παρατηρούν δύο άγγλοι οικονομολόγοι:
"... είναι σαφές ότι το πρόγραμμα δημοσίων δαπανών τουκ. Μπράουν είναι υπεύθυνο για ολόκληρη την αύξηση της απασχόλησης από το 2000. Η εμπειρία των τελευταίων 4-5 ετών σαφώς και δεν υποστηρίζει την ιδέα ότι η πρόσφατη αύξηση θέσεων εργασίας στην Βρετανία έχει να κάνει με την δημιουργία ενός απορρυθμισμένου και ζωηρού ιδιωτικού τομέα. Μια καλή παλιομοδίτικη Κεϋνσιανή αύξηση μοιάζει να αποτελεί καλύτερη εξήγηση. Ίσως αυτό να είναι το μάθημα που θα πρέπει να πάρει η Ευρώπη από την Βρετανική εμπειρία"
Δυστυχώς δεν μπόρεσα να βρω το πώς έχει εξελιχθεί το πρόγραμμα αμυντικών δαπανών στο ΗΒ, ούτε το ποσοστό από την λεηλασία του Ιράκ που έχουν τσεπωθεί οι Βρετανικές εταιρίες - για να έχουμε μια πιο καλή εικόνα της "ενότητας" του Αγγλοσαξωνικού μοντέλου.
Σχόλια
Αυτο που δεν ειναι τοσο ξεκαθαρο ειναι οτι επεσαν οι μισθοι στις ΗΠΑ (το γραφημα που παραθετεις δειχνει μονο ενα μερος του πληθυσμου).
Και ακομα λιγοτερο σιγουρο ειναι οτι οι μισθοι επεσαν λογω Ιρακ. Αν προσεξεις φαινεται οτι πεφτουν οι μισθοι των αποφοιτων Λυκειου. Οι λογοι γιαυτο ειναι πολλοι: τεχνολογικη προοδος που απαιτει πτυχιο, αποβιομηχανιση των ΗΠΑ κτλ
Ασε που αν θες να δεις τα αποτελεσματα του Ιρακ, τοτε πρεπει να κοιταξεις ποσους φορους πληρωνουν οι φτωχοι (ειμαι σχεδον σιγουρος οτι δεν ειναι αυξημενοι. οι φοροαπαλλαγες χρηματοδοτηθηκαν απο μεγαλυτερο ελλειμμα). Για να ειμαστε ακριβεις πρεπει να κοιταξεις αν θα πληρωσουν αυξημενους φορους κατα την διαρκεια ολης της ζωης τους (το ελλειμμα καποια στιγμη θα πληρωθει...).
ΥΓ κουκ μαλλον σε πραγματικα γνωστους οικονομολογους αναφερεται ο Γιωργος
ανέκαθεν οι έχοντες, κατέχοντες και κυβερνώντες ήταν και είναι λίγοι.
Για να μην υπάρχουν κοινωνικές αναταραχές, κυβερνούν με το γνωστό κόλπο : πείθουν τους πολλούς ότι τα στεγνά συμφέροντα της ολιγαρχίας είναι συμφέροντα των ευρέων μαζών.
[Για όποιον ενδιαφέρεται, περισσότερα, και πιο ωραία διατυπωμένα, στο βιβλίο του Πέτρου Παπακωνσταντίνου «Η Εποχή του Φόβου», εκδ. Λιβάνη ]
Για πειθώ χρησιμοποιείται κάθε μέθοδος παραπλάνησης και προπαγάνδας.
Στις μέρες μας ο Τύπος και η Τηλεόραση.
Με την συνδρομή των πολιτικών μια ομάδα λεχρίτες-ληστές-«επιχειρηματίες» λεηλατούν την δημόσια περιουσία και τις δημόσιες εταιρείες, με προμήθειες, συμβάσεις και κακοδιοίκηση, και τα παπαγαλάκια-δημοσιογράφοι, καθώς και «διανοούντες» σαν τον κ. Δήμου φερ΄ ειπείν, αναλαμβάνουν να ενοχοποιήσουν για τα ελλείμματα τους «τεμπέληδες» εργαζομένους, μεγενθύνοντας τις υπαρκτές αρνητικές καταστάσεις.
Έτσι, για παράδειγμα, στην πλειοψηφία της «κοινής γνώμης» φταίει η Ολυμπιακή, η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ, ο ΟΣΕ, και πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν. Κανένας δεν τους λέει ότι οι ιδιώτες δεν βάζουν τα χρήματά τους σε ανάπτυξη δικτύων και θέλουν μόνο την εμπορική εκμετάλλευση των κρατικών υποδομών που έχουν δημιουργηθεί με τους φόρους των πολιτών.
Τέτοιοι αφελείς παραπλανημένοι κυκλοφορούν και στα blogs, χρησιμοποιώντας την δυνατότητα του μέσου για να παραθέσουν ως απόψεις τους –οι ταλαίπωροι- τις αμερικανιές με τις οποίες τους έχουν γεμίσει το κεφάλι.
Κέυνς δεν έχουν φυσικά διαβάσει, και ούτε γνωρίζουν πως βασικές υποδομές των ΗΠΑ δημιουργήθηκαν και αντέχουν, όσο αντέχουν, από την Εποχή του F. D. Roosvelt και του New Deal, στα πλαίσια πάντα της οικονομίας της αγοράς, αλλά μιας οικονομίας της αγοράς που οφείλει να λαμβάνει πρόνοια για τον μέσο άνθρωπο.
Η ανάλυση της «γενικής εικόνας» που επικρατεί απαιτεί τόμους. Συμπυκνώνεται όμως εύκολα σε μια φράση : Επιστροφή στην Φεουδαρχία (κι ακόμα πιο πίσω). Αναίρεση της Γαλλικής Επανάστασης. Φεουδάρχες και δουλοπάροικοι.
Περισσότερη δουλειά, λιγότερες αποδοχές, ανασφάλιστη εργασία, εκπαίδευση και όχι Παιδεία κ.α, στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας», δηλ. των υπερκερδών των εταιρειών.
Κατάργηση πολιτικών δικαιωμάτων για να μην μπορεί να εκφράζεται η αντίθεση, όσοι αντιστέκονται βαφτίζονται «τρομοκράτες, ποινικοποιείται ακόμα και η σκέψη. Και κοινωνική νοοτροπία αλληλοεξόντωσης, για τη μιζέρια της ζωής να φταίει ο διπλανός. Ο κατήφορος δεν έχει πάτο.
Σε άλλο θέλω να επικεντρώσω με αφορμή το παρόν και το προηγούμενο ποστ.
Οι Αμερικανοί έχουν πολλά στραβά αλλά έχουν και πολλά καλά. Ένα από αυτά είναι η ενεργητικότητα- και η πρακτικότητα. Και οι ακτιβιστές τους έτσι ενεργούν.
Έβλεπα ένα πολιτικό ντοκυμαντέρ για τα μέσα του Μέρντοχ, μιλούσε ο υπεύθυνος της Moveon.org, και έλεγε ότι οδηγήθηκαν στην δημιουργία ενός εναλλακτικού δικτύου πληροφόρησης.
Δεν είχε νόημα να καταγγέλουν διαρκώς τον Μέρντοχ, την φασίζουσα ειδησεογραφία του και την μονομέρεια.
Έπρεπε να διαδώσουν τις ειδήσεις που αυτός απέκρυβε.
Το ίδιο καταθέτω κι εδώ.
Τα blogs με τα σώψυχα του καθένα δεν έχουν, σε μένα τουλάχιστον, πια να πουν τίποτα το ουσιώδες.
Στο προηγούμενο ποστ βρήκα την πιο αναλυτική απεικόνιση της πραγματικής κατάστασης στην Παλαιστίνη, σε αντίθεση με τις δεκάδες εκδοχές της mainstream δημοσιογραφίας.
Νομίζω ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένα «δίκτυο» θεματολογικού blogging, όπου θα καταθέτονται και ανατροφοδοτούνται ο εναλλακτικές πηγές ενημέρωσης που ανακαλύπτει ο καθένας.
Μια και μιλάμε για τη νέα εποχή του ψηφιακού πολίτη - δημοσιογράφου, αυτό κρίνω πραγματικά χρήσιμο.
Το παράδοξο είναι οτι οι Ευρωπαικές χώρες είναι πολύ πιο σοσιαλιστικές εκεί που δεν πρέπει. Επειδή επεμβάινουν ρυθμιστικά τόσο πολύ στις αγορές έχουν δημιουργήσει τεράστιες αγκυλώσεις, και μεγάλες απώλειες σε αποτελεσματικότητα (efficiency). Τα υψηλά ποσοστά ανεργείας είναι ένα παράδειγμα.
Επί πλέον, η σταθεροποίηση της οικονομίας με δημοσιονομικές μεθόδους δεν απαιτεί πολέμους (αύξηση σε αμυντικές δαπανες). Υπάρχουν και άλλες δαπάνες. Και εν τέλει, ως φορολογούμενος εδώ στις Η.Π.Α., έχω την αίσθηση ότι αν προσθέσει κανείς τους φόρους που πληρώνει στο Ομοσπονδιακό κράτος, την πολιτεία, και το δήμο, η φορολογία δεν είναι καθόλου χαμηλή.
Τέλος, συμφωνώ και εγώ με το σχόλιο του S G σχετικά με τους μισθούς. Μία αιτία που θα προέβαλα ως κύρια είναι το τραγικό επίπεδο και η κάτω βόλτα που έχει πάρει το επίπεδο της δημόσιας δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στις Η.Π.Α., καθως και πολιτισμικούς παράγοντες.
"Κανένας δεν τους λέει ότι οι ιδιώτες δεν βάζουν τα χρήματά τους σε ανάπτυξη δικτύων και θέλουν μόνο την εμπορική εκμετάλλευση των κρατικών υποδομών που έχουν δημιουργηθεί με τους φόρους των πολιτών"
?? ας πουμε η Vodafone δεν εχει αναπτυξει δικτυο, το βρηκε ετοιμο? τι λες ρε ανθρωπε μου!
"Κέυνς δεν έχουν φυσικά διαβάσει, και ούτε γνωρίζουν πως βασικές υποδομές των ΗΠΑ δημιουργήθηκαν και αντέχουν, όσο αντέχουν, από την Εποχή του F. D. Roosvelt και του New Deal"
ενω εσυ τον εχεις σπουδασει εις βαθος τον Κεϊνς ε? συγγνωμη για την ειρωνεια, αλλα αυτο που λες για τις υποδομες ειναι απλα ασχετο με την συζητηση...
ΥΓ κουκ οι γνωστοι οικονομολογοι δεν διαβαζουν ιστολογιο. Εχουν ομως προσβαση στα στοιχεια για τα οποια μιλαει ο ταλως ;-)
Αναφέρομαι σε γνωστά ξένα οικονομικά μπλογκ (Brad DeLong, New Economist, EconLog, Cafe Hayek, Marginal Revolution, macroblog, κλπ). Περιέργως, δεν έχω βρει σ' αυτά threads για το εύρημα του EPI - σχολιάστηκε κυρίως σε πολιτικά μπλογκ.
Υπάρχει μια σχετική οικονομο-μπλογκική συζήτηση (βλέπε p.x. 1, 2, 3) που πραγματεύεται το θέμα. Να σημειώσω ότι όπως λέει ο Brad De Long, η στασιμότητα στους πραγματικούς μισθούς επί Μπους (που είναι αναστροφή από το διάμεσο και κάτω) έγινε σε περίοδο ισχυρής οικονομικής ανάπτυξης (ο Κεϋνσιανισμός που λέγαμε ;-) ) - και αύξησης της ωριαίας παραγωγικότητας κατά περίπου 13% (αν δεν με απατά η μνήμη μου). Με άλλα λόγια δουλεύουν παραγωγικότερα και βγάζουν λιγότερα.
S_G, άσε τις δουλειές για απόφοιτους Παν/μίου, κάποια στιγμή θα ανεβάσω σχετικό ποστ. Αλλά δες τι έχει να πει για τις καλές δουλειές στις ΗΠΑ ένα παλιό μέλος της κυβέρνησης Ρήγκαν (να μην σε παραπέμψω σε σοσιαλιστές και διαμαρτύρεσαι).
["οι γνωστοι οικονομολογοι δεν διαβαζουν ιστολογιο" - to their detriment I might add ;-)]
Σήμερα λοιπόν διάβαζα για τις τάσεις στην αμερικάνικη οικονομία: το ποσοστό της ανεργίας πέφτει στο χαμηλότερο σημείο του από τον Ιούλιο του 2001 και υπάρχει η προσδοκία πως το μέσο ωρομίσθιο αρχίζει μια ανοδική πορεία - που έχει αρχίσει να ανησυχεί το Fed λόγω των πληθωριστικών πιέσεων που θα ασκήσει).
Ενώ έχω διαβάσει πως τα δεδομένα της αμερικάνικης οικονομίας δείχνουν πως ιστορικά υπάρχει πάντα ένα lag μεταξύ παραγωγικότητας και πραγματικών μισθών. Το ερώτημα είναι αν, υποθέτοντας πως αρχίζει η αναστροφή, ένα lag 5 ετών είναι κάτι που παρατηρείται συχνά ή αν υπάρχουν ειδικές συνθήκες - ο μακροοικονομολόγος της συζήτησης ίσως ξέρει και μπορεί να μας πει :) Πέρα από τα πολλαπλά side-effects του φαινομένου, είναι τα πράγματα χειρότερα απ' ότι ήταν στο παρελθόν; Η απάντηση σ' αυτό το ερώτημα μπορεί να προσφέρει ένα μέτρο μερικής αξιολόγησης συγκεκριμένα στην οικονομική πολιτική του Bush Εδώ μια σχετική παρουσίαση από τον Alan Blinder.
Το αρθρο που μου δωσες για τις δουλειες στις ΗΠΑ δεν μαρεσει. Εχει ελλιπη επιχειρηματολογια (ας πουμε καθολου δεν εξηγει πως καταληγει στο νουμερο των 8 εκατομμυριων θεσεων εργασιας), ειναι απιστευτα κινδυνολογικο και ξενοφοβικο
"As India and China rise to first world status, the US falls to third world status where the only jobs are in domestic services."
ακου παπαριά! και την δικαιολογει με μια ατακα απο την Dayton Daily News:
jobs outsourcing is transforming Indian "cities like Bangalore from sleepy little backwaters into the New York Cities of Asia." In a very short period outsourcing has helped to raise India from one of the world's poorest countries to its seventh largest economy.
Outsourcing proponents claim that US job loss is being exaggerated, that outsourcing is really just a small thing involving a few call centers. If that is the case, how is it transforming sleepy Indian cities into "the New York Cities of Asia"?
τρομερα επιχειρηματα, ετσι!
Το αρθρο ειναι βεβαια και αδικο.
Ας πουμε λεει οτι επεσαν οι δουλειες στην πληροφορικη και φταινε λεει οι ξενοι μεταναστες πληροφορικαριοι. χμμ η αγορα εργασιας της πληροφορικης δεν εχει τιποτα να κανει με την φουσκα της "νεας οικονομιας" ε? Μηπως απλα οι δουλειες στον κλαδο ηταν μη-βιωσιμες και απλα εχουμε μια περιοδο εξορθολογισμου?
Η οικονομικη πολιτικη του Μπους ειναι ανευθυνη. αλλα οι υπερβολες σαν αυτες εδω, ειναι απλα γραφικες. Το ολο outsourcing στις ΗΠΑ ειναι απλα σημαδι οτι η χωρα εχει φτασει να εχει τετοιους μισθους που πολλες δουλειες δεν εχει νοημα να γινονται απο Αμερικανους. Αυτο δεν ειναι κακο, και δεν καταλαβαινω γιατι δεν το βλεπουν ολοι. αν θελετε να κοψετε το outsourcing η πιο ευκολη μεθοδος ειναι να κοψετε τους αμερικανικους μισθους στο μισο. ειναι καλο αυτο?
["οι γνωστοι οικονομολογοι δεν διαβαζουν ιστολογιο" - to their detriment I might add ;-)]
χεχε. ναι και γω προσπαθω να πεισω ολους τους οικονομολογους να μαθουν ελληνικα για να διαβαζουν ωραια κειμενα, αλλα δεν με ακουνε...