Γράμμα από την Βαλένθια: "Η Δημοκρατία επιστρέφει στην Ισπανία"

Μια Ισπανή φίλη, που βρίσκεται στα αριστερά του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Ισπανίας και στον εναλλακτικό λεγόμενο χώρο, μου έστειλε το γράμμα που ακολουθεί σχετικά με τις εκλογές στην Ισπανία σε απάντηση σχετικού σχολίου μου στο αγγλικό ιστολόγιο... Το παραθέτω μεταφρασμένο εδώ (το πρωτότυπο αγγλικό το έχω εδώ):

"… τα είχαμε πάρει τόσο, μα τόσο, στο κρανίο που δεν μπορείς να το φανταστείς.

Το Σάββατο που μας πέρασε [πριν τις εκλογές] πέρασα τέσσερις ώρες μπροστά στα γραφεία του Λαϊκού Κόμματος στην Βαλένθια, φωνάζοντας και κάνοντας θόρυβο... Ήμουν τόσο εξοργισμένη. Το χειρότερο ήταν, όπως αναφέρεις στο κείμενο σου, η αντίδραση της κυβέρνησής μας στις επιθέσεις. Προφανώς, οι πάντες σε αυτήν την χώρα ήταν σοκαρισμένοι από τις επιθέσεις. Ήταν το χειρότερο αιματοκύλισμα που έχει γνωρίσει η Ισπανία εδώ και πάρα πολύ καιρό... Τα περισσότερα θύματα ήταν φοιτητές και εργάτες... Είναι αδύνατον να μην κλάψεις... Ακόμα και αν δεν ζεις στην Μαδρίτη.

Όσοι ισχυρίζονται ότι η τρομοκρατία ήταν η κερδισμένη στις εκλογές μας δεν έχουν ιδέα του τι συμβαίνει.

1. Όπως έγραψες, οι επιθέσεις κινητοποίησαν νέο κόσμο ώστε να πάει να ψηφίσει· δεν άλλαξε την γνώμη και τόσων ψηφοφόρων του ΛΚ. Έρευνες έδειχναν ότι πάνω από το 60% των Ισπανών επιθυμούσαν μια κυβερνητική αλλαγή, ένα σημαντικό όμως κομμάτι από αυτούς δεν είχε σκοπό να ψηφίσει.
2. Η ομάδα αυτή των ψηφοφόρων αποφάσισε τελικά να ψηφίσει για δύο λόγους:
a. Κυρίως γιατί η κυβέρνηση του ΛΚ έλεγε ψέματα στον λαό σχετικά με το ποιοι ήταν οι τρομοκράτες και χειραγωγούσαν την πληροφόρηση (δεν θα πίστευες το τι έκαναν!). Δεν ήταν και η πρώτη φορά άλλωστε: Το Πρεστίζ, η γενική απεργία, τα όπλα στο Ιράκ... Είχαμε βαρεθεί τα ψέματά τους, το πως μας συμπεριφέρονταν... Το παράκαναν.
b. Και βέβαια επειδή δεν θέλαμε να συμμετάσχουμε σε έναν παράνομο πόλεμο. Δεν θέλαμε να σκοτώνονται Ιρακινοί στο όνομά μας. Αυτό άλλωστε είχε ήδη συμβεί. Γνωρίζαμε ότι θα το πληρώναμε. Όπως και έγινε. Γνωρίζουμε τι είναι η τρομοκρατία και είμαστε εναντίον της. Γνωρίζουμε ότι η μια πλευρά της είναι ο τυφλός φανατισμός, αλλά μια άλλη πλευρά της δημιουργείται από την απόγνωση, την καταπίεση και τις πιέσει από την Δύση, από χώρες όπως οι ΗΠΑ – και τώρα την Ισπανία.

Αυτή είναι και η μεγάλη μας διαφορά με τους Αμερικάνους πολίτες. Μας σκοτώνουν οι τρομοκράτες και ρίχνουμε την ευθύνη στην κυβέρνησή μας, επειδή έχει πολιτική εναντίον των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που παράγει μίσος και απόγνωση. Κατηγορούμε και τους τρομοκράτες που είναι υπεύθυνοι και θα προσπαθήσουμε να τους σταματήσουμε. Προσπαθούμε όμως να κατανοήσουμε το κίνητρό τους.
Εξαιτίας της εξωτερικής μας πολιτικής, δεν είμαστε αθώοι. Ακόμα και αν διαφωνούμε...
Δεν υποστηρίζαμε τις πράξεις της κυβέρνησής μας και έτσι αλλάξαμε την κυβέρνηση. Είναι τόσο δύσκολο να γίνει αυτό κατανοητό;
Έχω την αίσθηση ότι αυτό που κάναμε θα έχει σημαντικές απιπτώσεις και σε άλλες χώρες... Θα το δούμε.

Είμαστε τόσο ενθουσιασμένοι... Αναπνέουμε ένα διαφορετικό αέρα· η δημοκρατία επιστρέφει στην Ισπανία. Και η αίσθηση είναι τόσο υπέροχη!!!!”