Θα κλείσει το Αντί;

Το Αντί το διαβάζω από τα 17 μου χρόνια. Άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο συχνά, αποτελούσα πάντα μέρος της "βάσης αναγνωστών" του. Τον Χρήστο τον Παπουτσάκη τον έχω γνωρίσει στην πορεία - οικογενειακή γαρ φιλία. Οι τελευταίες λοιπόν εξελίξεις με στεναχωρούν και με εξοργίζουν σχεδόν σε προσωπικό επίπεδο.

Το περιοδικό συνόψισε στις σελίδες του όλη την μεταπολιτευτική πολιτική και πολιτιστική ιστορία, ενώ υπήρξε μαχητικά ανεξάρτητο μέσα στον πολιτικό χώρο της μη-σταλινικής αριστεράς στον οποίο ανήκε. Από τις σελίδες του έχουν περάσει δημοσιογράφοι και σκιτσογράφοι που έγιναν στην συνέχεια πανελληνίως γνωστοί.

Το περιοδικό ΑΝΤΙ λοιπόν είναι στα πρόθυρα του να κλείσει, για ασήμαντη αφορμή και προς δόξαν της ελευθερίας του τύπου αλά Ελληνικά... Όπως γράφει σήμερα ο Περικλής Κοροβέσης:

Τον Απρίλη που μας έρχεται κλείνουν σαράντα χρόνια από τη στρατιωτική επιβολή της δικτατορίας. Τον ίδιο μήνα, κατά μία περίεργη σύμπτωση, το περιοδικό θα κλείσει αν δεν βρεθούν ογδόντα χιλιάδες ευρώ, τις οποίες δεν έχει άλλη ελπίδα να βρει, εκτός των χιλίων νέων συνδρομητών που του χρειάζονται για να πληρώσει αυτό το χρέος. Και αυτό το χρέος δεν είναι ούτε προς την Εφορία ούτε προς το ΙΚΑ. Είναι η αξία ενός χιουμοριστικού σχολίου που γράφτηκε τις Απόκριες του 2004, στο τεύχος 810. Το περιοδικό είχε ένα αφιέρωμα «καρναβαλιστικό» με σχόλια και σκίτσα που αφορούσαν πολιτικούς ή άλλα δημόσια πρόσωπα.

Το συγκεκριμένο σχόλιο αφορούσε τον κ. Βλάση Φρυσίρα, γνωστό συλλέκτη έργων τέχνης και ιδρυτή του ομώνυμου Μουσείου στην Πλάκα. Η Ελληνική Δικαιοσύνη, στηριζόμενη στον τυποκτόνο νόμο του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου, έκρινε πως η τιμή και η υπόληψη του κ. Φρυσίρα θίγονταν, τις αποτίμησε 80.000 ευρώ και το περιοδικό καταδικάστηκε ερήμην να καταβάλει αυτό το ποσό. Το ποσό αυτό ήταν υπέρογκο για ένα μικρό περιοδικό και αδυνατούσε να το καταβάλει. Ο κ. Φρυσίρας δεν δεχόταν ούτε καν ένα διακανονισμό και να καταβληθούν τα χρήματα σε δόσεις. Και η Δικαιοσύνη, όπως είναι τυφλή, έκανε κατάσχεση στα δύο ακίνητα του εκδότη του περιοδικού και τρεις μέρες πριν από την επέτειο της «21ης Απριλίου» θα γίνει αναγκαστικός πλειστηριασμός του οικήματος που στεγάζει το «Αντί».

Προσθέτω ότι η δίκη έγινε ερήμην λόγω σοβαρού προβλήματος υγείας του εκδότη του περιοδικού Χ. Παπουτσάκη... Ενώ συντάκτης του σχολίου ήταν ο Μάνος Στεφανίδης, πρώην διευθυντής του εν λόγω μουσείου και συνεργάτης του ΑΝΤΙ, ο οποίος έχει δηλώσει πως αν και αυστηρό το συγκεκριμένο δημοσίευμα δεν απείχε από την αλήθεια και δήλωσε έτοιμος να υπερασπιστεί τα γραφόμενά του σε οποιοδήποτε δικαστήριο

Το θέμα είναι ότι όλα αυτά είναι οι συνέπειες του νόμου Βενιζέλου, που ορθότατα τον χαρακτηρίζει τυποκτόνο ο Κοροβέσης. Όπως σημειώνει η Αυγή:

Η ισχύουσα νομοθεσία προβλέπει εξαιρετικά ενισχυμένα (στα όρια της εξόντωσης, μερικές φορές) ποσά για αδικήματα που διαπράττονται μέσω του Τύπου. Το μέτρο αποσκοπούσε στον περιορισμό των καταχρήσεων του Τύπου (και μάλιστα του ηλεκτρονικού) εις βάρος του πολίτη, αλλά εξελίσσεται σε μάστιγα, καθώς συχνά εφημερίδες, περιοδικά και ραδιοτηλεοπτικά μέσα αντιμετωπίζουν αγωγές με αξιώσεις αποζημιώσεων πολλών χιλιάδων ή και εκατομμυρίων ευρώ. Είναι γνωστό ότι στην κατασκευή αστικών διεκδικήσεων έναντι του Τύπου "ειδικεύονται" δικηγόροι-"κοράκια", οι οποίοι αναζητούν τους ενδιαφερόμενους και αναλαμβάνουν εργολαβία την υπόθεση. Πρόκειται για βιομηχανία εκβιασμού.
Και τα δικαστήρια; Συχνά οι αποφάσεις χαρακτηρίζονται ως αποτέλεσμα "ρουλέτας". Μια μεταφορά, μια εικόνα λόγου για την ενίσχυση του ρεπορτάζ, μια κρίση που δεν μπορεί να έχει την αποδεικτική στερεότητα της δικαστικής απόφασης, ένας πολιτικός χαρακτηρισμός συμπεριφοράς που υπολαμβάνεται ως προσωπική συκοφαντία αρκούν για να δοθεί ηθική ικανοποίηση και να επιδικαστεί χρηματική αποζημίωση. Αποτέλεσμα δεν είναι να ενισχύεται η δημοκρατική δεοντολογία, αλλά να παραβιάζεται η ελεύθερη έκφραση και πληροφόρηση του πολίτη, συχνά προληπτική αυτολογοκρισία των δημοσιογράφων. Εξυπακούεται ότι τα χοντρά παιχνίδια συνεχίζουν, καθώς όσοι για επιχειρηματικούς ή πολιτικούς λόγους επιλέγουν να συκοφαντήσουν τους αντιπάλους τους προϋπολογίζουν το κόστος της αποζημίωσης και αναλόγως πράττουν.

Ο νόμος αυτός, όπως έχει και όπως εφαρμόζεται δεν συνάδει με την αρχή της ελευθερίας του λόγου και του τύπου. Οφείλει να καταργηθεί. Αλλιώς κανένας δεν θαθα μπορεί να κρίνει και να σατιρίζει ελεύθερα, δηλαδή, πιο απλά, η ελευθεροτυπία στην χώρα μας θα αποτελεί φενάκη *για έναν ακόμα λόγο έστω).

Αναδημοσιεύω τέλος την έκκληση για την σωτηρία του περιοδικού από την Αυγή, για όποιον και όποια ενδιαφέρεται να το στηρίξει:

Ο κίνδυνος να κλείσει το "Αντί" είναι ορατός, γιατί ο εκδότης του δεν μπορεί να καταβάλει τα 80.925,88 ευρώ. Οι φίλοι του περιοδικού δεν είναι λίγοι. Με μια νέα συνδρομή μπορούν να αποτρέψουν το απευκταίο. Ο λογαριασμός του ΑΝΤΙ: Εθνική Τράπεζα 172 400 506-60 Χρήστος Παπουτσάκης.