ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ

Ο Πούσκας, ο Μαραντόνα της εποχής του και, φυσικά, ο προπονητής του ΠΑΟ την χρονιά που έφτασε στον τελικό του Γουέμπλεϋ, υποχρεώνεται να πουλήσει τα τρόπαιά του (υποχρεώνεται η οικογένειά του δηλαδή), για να πληρώσει τα έξοδα του νοσοκομείου, όπου νοσηλευεται με μια μορφή Αλτσχάιμερ. O Τζωρτζ Μπεστ, άλλος μάγος της μπάλλας -αυτόν τον πρόλαβα - Βορειοιρλανδός αληταράς και πιθανόν ο πιο φαντεζί ποδοσφαιριστής που πέρασε από τα Βρετανικά γήπεδα, είναι στο όριο μεταξύ ζωής και θανάτου (κάπως καλύτερα από όταν μπήκε), εξαιτίας ιατρικού προβλήματος που προέρχεται από τον αλκοολισμό του. Κατά κάποιο τρόπο και οι δύο τους είναι συνδεδεμένοι με τα παιδικά μου χρόνια - ο πρώτος προπονητής της ομάδας μου όταν άρχισα να καταλαβαίνω από μπάλλα - και ο δεύτερος παικταράς που χάζευα όταν έπαιζε (τις Κυριακές νομίζω;) Αγγλικό ποδόσφαιρο στην τηλεόραση... έτσι τους νοιώθω οικείους, αν καταλαβαίνετε τι θέλω να πω, δικούς μου ανθρώπους τρόπον τινά, σαν μακρινοί χαμένοι συγγενείς για τους οποίους

Ακουγόταν εδώ και καιρό, αλλά είναι δυστυχώς πραγματικότητα: η Ελληνική υπηρεσία του BBC κλείνει. Ο δικτυακός της τόπος αναγγέλει το τέλος εποχής, ζητώντας τα σχόλια και τις αντιδράσεις των αναγνωστών/ακροατών της . Το BBC κλείνει μια σειρά ξενόγλωσσων υπηρεσιών για να αφιερωσει πόρους στην δημιουργία Αραβικού τηλεοπτικού σταθμού - κίνηση πάντως που καταδεικνύει προφανώς την "διαπλοκή" του διεθνούς BBC με την βρετανική εξωτερική πολιτική - παρότι το ίδιο το BBC επικαλείται λόγους "ζήτησης" για επέκταση των Αραβόφωνων υπηρεσιών και μείωση της ζήτησης για τις κομμένες ξενόγλωσσες υπηρεσίες - από το κλείσιμο των οποίων θα χαθούν 236 θέσεις εργασίας . Οι υπηρεσίες αυτές θα έχουν διακοπεί μέχρι τον Μάρτιο του 2006. Η Ελληνική υπηρεσία του BBC, ήταν κομμάτι της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας - τόσο στον Β΄Παγκόσμιο όσο και επί χούντας αποτέλεσε το κύριο μέσο με το οποίο οι εξελίξεις, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό, μαθεύονταν στην Ελλάδα (στην χούντα μέσα από τ

Επειδή τα καλά πράγματα πρέπει να διαδίδονται: Ο J95 έγραψε για έναν εξαιρετικό πολιτικό αρθρογράφο -σχολιαστή της Καθημερινής, υπό το ψευδώνυμο ΚΙΜΠΙ. Το ενδιαφέρον στην περίπτωσή του δεν είναι ότι γράφει λογικά, με άποψη και ουσία, αλλά το ότι γράφει καλά , με χιούμορ και με έξυπνο λόγο - κάτι που είναι σπάνιο στην νεοελληνική δημοσιογραφία - πόσω μάλλον στις ροζ οικονομικές σελίδες. Το ότι είναι, βέβαια, εξαιρετικά κοντά στον γράφοντα ως προς τις πολιτικο-οικονομικές του απόψεις, συνηγορεί τα μέγιστα στην επισήμανση των γραπτών του από αυτό το εδώ Ιστολόγιο - και σας γλιτώνω την αναζήτηση: ιδού ο κατάλογος των ενυπόγραφων άρθρων του ΚΙΜΠΙ . Δύο άρθρα θα ήθελα να σημειώσω ιδιαίτερα. Το πρώτο επειδή προσωπικά με συγκινεί, καθώς μου δειχνει ότι η κοινότητα των ανθρώπων με τους οποίους με συνδέει παρόμοια διαδρομή και συναφές αξιακό σύστημα , είναι ίσως ευρύτερη από όσο έλπιζα. Το δεύτερο, που το επέλεξε και ο πολυμαθής βάτραχος, το σημειώνω επειδή κολλάει με παρόμοιες ανησυχίες περί ερ

Τεράστια φασαρία περί των μεταλλείων της Κασσάνδρας , με αφορμή την εμπλοκή υπόπτου τέως έμπορου ναρκωτικών και εξαιρετικά αμφιλεγόμενου επιχειρηματία, στην εκμετάλλευση του έργου. Όλως παραδόξως το θέμα μοιάζει να εξαντλείται στην, όντως αστεία μεταστροφή του υφυπουργού ανάπτυξης σε σχέση με το πρόσωπο του εν λόγω κυρίου, του αυστραλορουμάνου Frank Timis - και όχι στην ουσία του θέματος. Μερικά σχόλια: Αστειότητες 1 . Σχετικά ασήμαντο αλλά, είναι ψιλοαστείο να μην ξέρει το υπουργείο το όνομα του μεγαλομέτοχου και να βγάζει Δελτίο Τύπου όπου Timic τον ανεβάζει, Timic τον κατεβάζει. Επίσης αναφέρει την εταιρία European Goldfields , ως Paneuropean Goldfields Αστειότητες 2 . Δηλωσάρα : "...όταν ο υφυπουργός Ανάπτυξης ρωτήθηκε κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης από αντιπολιτευόμενο «πώς είναι δυνατόν κύριε υπουργέ, να μας φέρνετε έναν τέτοιο άνθρωπο (σ.σ. τον κ. Τίμιτς) για επενδυτή», ο κ. Σαλαγκούδης απάντησε ότι ο κ. Τίμιτς «τον έχει επισκεφθεί στον γραφείο του» και τον έχει διαβεβα

Με χαροποιεί ότι κάποια τουλάχιστον από τα μουσικά ινδάλματα της νεότητάς μου, επιμένουν σε κάποιες αρχές, σε κάποια ηθική συνέπεια, τέλος πάντων, που δικαιώνει με κάποιο τρόπο αναδρομικά την επένδυση εμπιστοσύνης και αγάπης στο έργο τους. Πάρτε για παράδειγμα τον Tom Waits: Πρόσφατα, αφού απέρριψε πρόταση χρήσης της μουσικής του σε διαφήμιση της Όπελ, η εν λόγω εταιρεία κατέφυγε σε κάποιον που τον μιμείται! Ο Γουέιτς μήνυσε την εταιρία (θυγατρική της GM) για παραβίαση της προσωπικότητάς του λέγοντας τα εξής ωραία: "Απ' ότι φαίνεται ο ύψιστος έπαινος που ο πολιτισμός μας επιφυλάσσει στον καλλιτέχνη σήμερα είναι να συμμετέχει σε κάποια διαφήμιση - ιδανικά χωρίς ρούχα και γουργουρίζοντας πάνω στο καπώ κάποιου αυτοκινήτου. Έχω αδιάλλακτα και επανειλλημένως αρνηθεί την αμφίβολη αυτή τιμή... Παρότι το δικαστήριο δεν μπορεί να με κάταστήσει ενεργό στο ραδιόφωνο, του ζητώ να με καταστήσει ραδιενεργό για τους διαφημιστές" Να σημειωθεί ότι παρόμοια ακριβώς μανούρα πήγαν να του κά

Εξαιρετικά αφιερωμένο στους γίγαντες του funel Πρέπει να αποκαλύψουμε ότι πολλά από τα όσα μας αποκαλύπτουν τα τηλεοπτικά τέρατα της Τηλεόρασης της Αποκάλυψης, (που έχουν βεβαίως σαν στόχο την συστηματική μείωση του IQ της φυλής των Ελλήνων) προέρχονται από σινομογγολικοεβραιομασονικά σάιτ των ΗΠΑ!!!! (η καλύτερη άμυνα απέναντι στην αντεγειάσου συνωμοσιολογία είναι η κόντρα-συνομωσιολογία), βλέπε π.χ. τις παραπομπές σε αυτήν εδώ την καταχώρηση στο Metafilter περί "ελέγχου του καιρού" για να πειστείτε ότι αυτά που ακούμε από εδώ είναι όχι απλώς μπούρδες, αλλά μπούρδες από δεύτερο χέρι. Χαρακτηριστική περίπτωση μεταχειρισμένης αρλούμπας είναι τα περί υποχθόνιων Βριλ εκ των οποίων μάλιστα ετυμολογούνται λέει τα Βριλήσσια (πιθανολογώ και η Βριλ-κρημ)... Προκύπτει βεβαίως ότι η ιδέα περί Βριλ προέρχεται από μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας του 19ου αιώνα ( το οποίο παρατίθεται εξ ολοκλήρου εδώ ), γραμμένο μάλιστα από έναν συγγραφέα του οποίου το όνομα είναι εμβληματικό της κα

Η αξιολόγηση των πανεπιστημίων συνολικά και σε παγκόσμιο επίπεδο είναι μια προβληματική διαδικασία, γιατί είναι εξαιρετικά ευαίσθητη στα κριτήρια που θα επιλεγούν για την αξιολόγηση και τα ειδικά τους βάρη - καθώς και την εξαντλητικότητα και την εγκυρότητα των στοιχείων που χρησιμοποιούνται. Σε ένα άλλο επίπεδο, είναι συζητήσιμο το τι αξιολογείται και πώς - αν δηλαδή η προκύπτουσα σειρά έχει οιαδήποτε απόλυτη σημασία. Παρόλα αυτά υπάρχει μια ενδεικτική αξία σε τέτοιου είδους καταλόγους και σίγουρα τα γενικά τους χαρακτηριστικά έχουν πολλά να μας πούν. Στην συγκεκριμένη περίπτωση για τα Ελληνικά ΑΕΙ. Πάρτε για παράδειγμα το Academic Ranking of World Universities - 2005 του κινεζικού Ινστιτούτου Ανώτατης Παιδείας στο Πανεπιστήμιο Ζιάο Τονγκ της Σαγκάης. Στην κατάταξη των καλύτερων 500 πανεπιστημίων του κόσμου [pdf], εμφανίζεται το Πανεπιστήμιο της Αθήνας ισόβαθμο μόλις στην θέση 203 (έως 300) και το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης στην θέση 301 (έως 400). Και μόνο η επιλογή των δύο αυτών παν

Δεν ξέρω από πού να το πιάσω και πού να το αφήσω το ακόλουθο. Οπότε αφήνω στους αναγνώστες τον σχολιασμό της είδησης, της οποίας παραθέτω ένα χαρακτηρηστικό κομμάτι: : "Ο καθηγητής Δικαίου κ. Χρήστος Κιτσόπουλος, ο οποίος μίλησε για το σύστημα ποινικής δικαιοσύνης από τα χρόνια της τουρκοκρατίας ως τις μέρες μας, ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «αυτά που στην υπόλοιπη Ελλάδα θεωρούν ως αδικήματα, εγώ επιστημονικά τα θεωρώ ως έθιμα, όπως η βεντέτα, η ζωοκλοπή, η αρπαγή γυναικός, η οπλοφορία και οπλοχρησία. Πιστεύω ότι αυτά τα έθιμα όχι μόνο κράτησαν εθνοφυλετικά συμπαγή τον πληθυσμό του νησιού, αλλά κράτησαν ενεργή και την εθνική συνείδηση των Κρητών που παραμένει καθαρή και επαναστατική. Ήταν ο κύριος παράγοντας των επαναστάσεων εναντίον των Οθωμανών και της απελευθέρωσης της Κρήτης». " Παράδοση, υπενθυμίζω, είναι και τα ματωμένα σεντόνια, ο ξυλοδαρμός των γυναικόπαιδων και η προίκα τα οποία ξέχασε να υμνήσει ο κ. καθηγητής. Όταν η σχέση με την παράδοση (και γενικότερα με την ι

Από το site του Δημήτρη Αγγελίδη (το οποίο δυστυχώς εμφανίζεται σωστά μόνο σε Explorer), πέρα από την παλιά συνέντευξη του Τσόμσκι την οποία παρέθεσα στο προηγούμενο ποστ, βρήκα δύο ακόμα εξαιρετικά ενδιαφέρουσες συνεντέυξεις: - του ιστορικού Mark Mazower , για την πόλη της Θεσσαλονίκης, την Ελλάδα και την Ιστορία, με αφορμή το βιβλίο του Salonica, City of Ghosts ( απόσπασμα , σχετικά ) - Μια και έρχεται πάλι η 28η Οκτωβρίου, μια περσινή συνέντευξη του Οδυσσέα Τσενάι από τις ΗΠΑ όπου σπουδάζει (που είχε δημοσιευτεί στο "Έψιλον" της "Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας"). Εν αναμονή των γνώριμων ηλιθιοτήτων για την παρέλαση, τα γενικά αισθήματά μου περί της οποίας είχα εκμυστηρευτεί, πέρυσι πάλι, στον Αρκούδο - να μην τα ξαναγράφω.

Ενώ η συζήτηση μεταξύ Τζωρτζάτου και Κουφοντίνα καλά κρατεί και ανεβάζει τόνους ( Τζωρτζάτος 17/9 , Κουφοντίνας 21/9 , Τζωρτζάτος 1/10 , Κούρτοβικ 3/10 ) και ο Σάββας Ξηρός κάνει αίτηση προσωρινής αναστολής εκτέλεσης της ποινής του λόγω σοβαρής σωματικής βλάβης - συμπαραστεκόμενος ταυτόχρονα στον Κουφοντίνα - στις αρχές του Δεκέμβρη η υπόθεση 17Ν πάει στο εφετείο. Ο Τάκης Καμπύλης σημειώνει μεταξύ άλλων ότι : H σταθερότητα του Αλ. Γιωτόπουλου στη γραμμή του περί σκευωρίας, τρία χρόνια μετά, έχει αιφνιδιάσει την Αντιτρομοκρατική, αφού στο κτίριο επί της Κατεχάκη ήταν διάχυτη η «αισιοδοξία» ότι ο «αρχηγός θα έσπαγε» ή ότι θα έβρισκαν νέα στοιχεία. Τελικώς τα υπολειπόμενα ευρήματα από τις «γιάφκες» ήταν απλώς άνθρακες. Μια ευκαιρία να ακούσουμε τι ισχυρίζεται ο ίδιος ο Γιωτόπουλος θα είχαμε από συνέντευξή του στην ΝΕΤ , αλλά όπως φαίνεται αυτή αναβλήθηκε επ' αόριστον. Να το ξαναπώ: η περίφημη δίκη της 17Ν άφησε αναπάντητα πολύ περισσότερα από όσα διαφώτισε (που δεν είναι και πολλά).