Αντιεθνικιστικά
Στον ιστοχώρο της αντι-εθνικιστικής κίνησης, υπάρχουν μια σειρά από άρθρα τα οποία καλό θα ήταν να διαβαστούν από όσους νεοέλληνες πιστεύουν στην σχολικού τύπου ιστορία... Τα κείμενα είναι άνισα συχνά, αλλά περιλαμβάνουν μερικά πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία. Το κείμενο του Νακρατζά για την Κύπρο, ας πούμε, αν και υπενθυμίζει διάφορα πράγματα που μάλλον έχουν ξεχαστεί στην Ελλάδα, αδίκως ρίχνει όλη την ευθύνη στην Ελληνοκυπριακή πλευρά, κατορθώνοντας να μιλάει για τα γεγονότα του 1963 και να μην αναφέρει ούτε καν τα αρχικά ΤΜΤ (η ακροδεξιά οργάνωση των Κιουτσούκ, Ντενκτας), την δολοφονία Ελληνοκύπριων και Τουρκοκύπριων συνδικαλιστών από την ομάδα αυτή, καθώς και το γεγονός ότι η "δράση" της ΤΜΤ είχε αρχίσει ήδη από το 1959... Είναι πολύ πειστικότερος όταν μιλάει για την Μακεδονία (αλλού δεν κατάφερα να βρω κείμενό του στο διαδίκτυο), μια και γνωρίζει εμφανώς καλύτερα το θέμα.
Στην ίδια σελίδα με αυτή του άρθρου του Νακρατζά, φιλοξενείται όμως και ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο του Ανδρέα Παράσχου, Κυπρίου δημοσιογράφου που δέχτηκε κριτική γιατί μίλησε για τα εγκλήματα και τις ευθύνες της Ελληνοκυπριακής πλευράς σε Τουρκοκύπριους. Αξίζει να διαβαστεί για να καταλάβουμε σε ποιους φόβους και ποιες μνήμες βασίστηκε όλα αυτά τα χρόνια ο Ντενκτάς. Ακολουθεί απόσπασμα από την απάντηση του Παράσχου στους επικριτές του:
...μπορεί κανείς με μια απλή ανάγνωση να δει για παράδειγμα τι συγκεκριμένα έγινε στην Τόχνη στις 14 Αυγούστου 1974. 83 Τουρκοκύπριοι, άνδρες, βρίσκονται θαμμένοι σε ομαδικό τάφο. Σύμφωνα με τις ημερομηνίες γεννήσεως που αναγράφονται στον κατάλογο ο μικρότερος ήταν 14 ετών και ο μεγαλύτερος 75. Είναι πολύ καλά γνωστό ότι οι Τ/Κ αυτοί εκτελέστηκαν εν ψυχρώ. Σαν αυτή την περίπτωση υπάρχουν στον κατάλογο κι άλλες όπως εκείνη της 20ής Ιουλίου του 1974 στην Αλαμινό, όπου πρόσφατα έγινε και εκταφή. * Υπάρχουν όμως ακόμα χειρότερες περιπτώσεις όπως αυτές της Μαράθας και της Αλόας όπου στον κατάλογο περιλαμβάνονται γυναικόπαιδα. Η ημερομηνία γεννήσεως του νεώτερου θύματος είναι το 1974 (!) και του γηραιότερου το 1894. Όλοι εκτελέστηκαν στις 14 Αυγούστου του 1974. * Για αυτές τις περιπτώσεις, αυτά τα απεχθή εν ψυχρώ εγκλήματα, δήλωσα το βράδυ της Πέμπτης στο ιδιωτικό τ/κ κανάλι, συνειδητά και ειλικρινέστατα ότι για όση ευθύνη αναλογεί στη γενιά μου εγώ ζητώ συγνώμη από τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μου. Και αυτό θα το επαναλάβω όποτε χρειαστεί. Εγώ είμαι συνεπής στις αρχές μου και στις προσπάθειες μου, τόσο για το ζήτημα των αγνοουμένων όσο και της ειρηνικής μόνιμης και διαρκούς λύσης στην Κύπρο και δεν φοβάμαι να πω την αλήθεια...
Για περαιτέρω μη εμπαθή ιστοριογραφία ρίξτε μια ματιά (αν το βρείτε στα Αγγλικά - δεν έχει μεταφραστεί από όσο ξέρω) στο Cyprus: Prisoner of History, του Christopher Hitchens, γραμμένο πριν ο συγγραφέας παραφρονήσει και ανέβει στο πρώτο τανκ για Κόσοβο και Βαγδάτη.
Στην ίδια σελίδα με αυτή του άρθρου του Νακρατζά, φιλοξενείται όμως και ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο του Ανδρέα Παράσχου, Κυπρίου δημοσιογράφου που δέχτηκε κριτική γιατί μίλησε για τα εγκλήματα και τις ευθύνες της Ελληνοκυπριακής πλευράς σε Τουρκοκύπριους. Αξίζει να διαβαστεί για να καταλάβουμε σε ποιους φόβους και ποιες μνήμες βασίστηκε όλα αυτά τα χρόνια ο Ντενκτάς. Ακολουθεί απόσπασμα από την απάντηση του Παράσχου στους επικριτές του:
...μπορεί κανείς με μια απλή ανάγνωση να δει για παράδειγμα τι συγκεκριμένα έγινε στην Τόχνη στις 14 Αυγούστου 1974. 83 Τουρκοκύπριοι, άνδρες, βρίσκονται θαμμένοι σε ομαδικό τάφο. Σύμφωνα με τις ημερομηνίες γεννήσεως που αναγράφονται στον κατάλογο ο μικρότερος ήταν 14 ετών και ο μεγαλύτερος 75. Είναι πολύ καλά γνωστό ότι οι Τ/Κ αυτοί εκτελέστηκαν εν ψυχρώ. Σαν αυτή την περίπτωση υπάρχουν στον κατάλογο κι άλλες όπως εκείνη της 20ής Ιουλίου του 1974 στην Αλαμινό, όπου πρόσφατα έγινε και εκταφή. * Υπάρχουν όμως ακόμα χειρότερες περιπτώσεις όπως αυτές της Μαράθας και της Αλόας όπου στον κατάλογο περιλαμβάνονται γυναικόπαιδα. Η ημερομηνία γεννήσεως του νεώτερου θύματος είναι το 1974 (!) και του γηραιότερου το 1894. Όλοι εκτελέστηκαν στις 14 Αυγούστου του 1974. * Για αυτές τις περιπτώσεις, αυτά τα απεχθή εν ψυχρώ εγκλήματα, δήλωσα το βράδυ της Πέμπτης στο ιδιωτικό τ/κ κανάλι, συνειδητά και ειλικρινέστατα ότι για όση ευθύνη αναλογεί στη γενιά μου εγώ ζητώ συγνώμη από τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μου. Και αυτό θα το επαναλάβω όποτε χρειαστεί. Εγώ είμαι συνεπής στις αρχές μου και στις προσπάθειες μου, τόσο για το ζήτημα των αγνοουμένων όσο και της ειρηνικής μόνιμης και διαρκούς λύσης στην Κύπρο και δεν φοβάμαι να πω την αλήθεια...
Για περαιτέρω μη εμπαθή ιστοριογραφία ρίξτε μια ματιά (αν το βρείτε στα Αγγλικά - δεν έχει μεταφραστεί από όσο ξέρω) στο Cyprus: Prisoner of History, του Christopher Hitchens, γραμμένο πριν ο συγγραφέας παραφρονήσει και ανέβει στο πρώτο τανκ για Κόσοβο και Βαγδάτη.
Σχόλια