Το Opengov.gr ως μαγικό ξόρκι

Η νέα κυβέρνηση έσπευσε τις πρώτες κυριολεκτικά ώρες μετά την ανάληψη της εξουσίας να εγκαινιάσει την νέα περίοδο διάφανης και καθαρής, ηλεκτρονικής διακυβέρνησης με ένα απίστευτο, πρόχειρο και άνευ περιεχομένου πυροτέχνημα. Η εκτόξευσή του έγινε αρχικά στο domain name opengov.gr και στην συνέχεια στο primeminister.gr, το σάιτ δηλαδή του πρωθυπουργού της χώρας, κεντρικό στην διαδικτυακή παρουσία της Ελληνικής κυβέρνησης. Την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές είναι και το μόνο περιεχόμενό του πρωθυπουργικού σάιτ, μετά την αποκαθήλωση του προηγουμένου...

Γιατί μιλάμε για πυροτέχνημα; Γιατί είναι ακριβώς το είδος της ενέργειας που γίνεται για να εντυπωσιάσει τους άσχετους και απογοητεύει όσους έχουν σχέση με το αντικείμενο: Αναρτήθηκε ουσιαστικά μια φόρμα ηλεκτρονικής υποβολής βιογραφικού για δεν θυμάμαι πόσες θέσεις Ειδικών και Γενικών Γραμματέων Υπουργείων, με μόνο συνοδευτικό κείμενο ένα ΦΕΚ 135 σελίδων σε pdf. Καμία πληροφορία δεν υπήρχε για απαιτούμενα τυπικά προσόντα, καμία περιγραφή του αντικειμένου της θέσης, καμία νύξη καν για την κατεύθυνση προς την οποία θα πολιτευτεί στους τομείς ευθύνης των Γραμματειών η νέα κυβέρνηση.

Όταν το είδα ομολογώ πως νόμισα πως ήταν μια πρόχειρα στημένη φάρσα. Το γεγονός ότι αρχικά δεν υπήρχε σύνδεσμος προς αυτή την αίτηση από κανένα δημόσιο σάιτ, ότι δεν υπήρχε αντίστροφα σύνδεσμος από το opengov προς οιοδήποτε κρατικό φορέα, το ότι ήταν μινιμαλιστικό με ελάχιστη πληροφορία, ούτε καν την βασική θεσμική ταυτότητα του γραφείου (;) που την δημιούργησε, όλα αυτά απέκλιναν από την διαδικτυακή σημειωτική ενός επίσημου δημόσιου ιστοχώρου. Θα μπορούσε να είναι κάποιου είδους υπό ανάπτυξη λειτουργικότητα... αλλά εδώ δεν μιλάμε για μπλογκ εφήβων... Ένα untested alpha version δημόσιου ιστοχώρου δεν έχει καμιά δουλειά να βγαίνει στο δίκτυο ανεπεξέργαστο....

Αλλά και η ίδια η λειτουργικότητα ελάχιστα είχε να κάνει επί της ουσίας με την διαφάνεια: Γιατί η ξαφνική ανακοίνωση και η διακίνηση μέσω διαδικτύου και μόνο, κάποιων αιτήσεων είναι στοιχείο διαφάνειας; Σε τι θα διέφερε το αποτέλεσμα επί της ουσίας αν η διαδικασία ανακοινωνόταν, αναπτυσσόταν μέσα σε ένα εύλογο διάστημα, διευκρινιζόταν οι όροι και οι προϋποθέσεις της, συνυπήρχε η δυνατότητα διαδικτυακής υποβολής αιτήσεων με την δυνατότητα ταχυδρομικής υποβολής και δημοσιευόταν τελικά ένα η λίστα των απιλαχόντων στο διαδίκτυο; Διότι δεν είναι καν πως τα βιογραφικά εμφανιζόταν αμέσως στον ιστοχώρο με την αποστολή τους (και έχω την αίσθηση πως κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε και νομικά προβλήματα) και ότι ενημερωνόταν αυτόματα κάποια δημόσια λίστα υποψηφίων. Απλά ο ιστοχώρος διευκόλυνε την υποβολή τους. Τι το συναρπαστικά νεωτερικό υπάρχει σε αυτή η διαδικασία;

Αλλά και πέρα από αυτό: οι Γενικές Γραμματείες σαν ρόλος βρίσκονται μεταξύ της πολιτικής θέσης και της διοικητικής. Τι νόημα θα είχε να υποβάλει κανείς αίτηση αν δεν γνωρίζει τις κατευθυντήριες γραμμές της πολιτικής της κυβέρνησης στον τομέα που τον ή την ενδιαφέρει; Ένας υποστηρικτής του ΚΚΕ θα μπορούσε να γίνει ΓΓ σε υπουργείο το οποίο θα προχωρούσε σε ιδιωτικοποιήσεις; Ένας υποστηρικτής του ΛΑΟΣ σε θέση που έχει σχέση με την μετανάστευση; Προς τι  λοιπόν τι αυτό το περίβλημα / πρόσχημα τεχνοκρατικής, αποπολιτικοποιημένης διαδικασίας; Τι ήθελε να πετύχει αυτή η κενή ουσίας χειρονομία;

Μα, τον κενό περιεχομένου εντυπωσιασμό. Ήθελε να πει η μάνα μου «για δες, χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο για να κάνουν Πολιτικές Προσλήψεις, αυτοί είναι πια αλλιώς!». Είχαν σαν στόχο δηλαδή την τοτεμικού και τελετουργικού τύπου χρήση του Διαδικτύου, όχι σαν πραγματική τεχνική δυνατότητα αλλά ως τεχνομαγική επίκληση που εγγυάται με την εκφορά της την Αγία Διαφάνεια όχι στα αλήθεια, αλλά εκεί που μετράει περισσότερο και από την αλήθεια: Επικοινωνιακά. Και αυτό είναι κάπως τρομακτικό...

...Διότι το διαδίκτυο είναι «εντός έδρας» για το ΠΑΣΟΚ. Μέσα στον κομματικό οργανισμό και γύρω από αυτόν, υπάρχουν δεκάδες άνθρωποι με πείρα και γνώσεις στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση και στην ορθολογική χρήση του διαδικτύου, με πείρα στον σχεδιασμό και στην εξέλιξη συστημάτων πληροφορικής και διαδραστικών εφαρμογών. Το ΠΑΣΟΚ αν το ένοιαζε, θα περίμενε λίγο μόνο καιρό και θα είχε την δυνατότητα να εντυπωσιάσει θετικά τον σχετικό με το αντικείμενο κόσμο με έργα ουσίας. Αντ’ αυτού προσπάθησε να εντυπωσιάσει αμέσως τον όγκο των αδαών τεχνολογικά συμπολιτών μας με ψευδοφανταχτερές κινήσεις μηδενικής ουσίας. Αυτό ελπίζει κανείς πως δεν θα αποτελέσει συνταγή για το ορατό μέλλον, αλλά φοβάμαι πως δυστυχώς υπάρχουν λόγοι να είναι κανείς επιφυλακτικός....

Πάντως οι δημιουργοί του σχετικού συστήματος θα μπορούσαν να κάνουν την κομματική υπέρβαση και να προσφέρουν το σύστημα κάπου όπου η λειτουργικότητά του θα ήταν χρήσιμη, για μια θέση που δεν χρειάζεται περιγραφή αρμοδιοτήτων: Η ΝΔ θα μπορούσε να συλλέξει υποψηφιότητες για την προεδρία της με τον τρόπο αυτό, ελπίζοντας πως μέσα στον σωρό θα βγει κάποιος ή κάποια που να εμπνέει το κοινωνικό σώμα περισσότερο από μια Επίγονο, δυο αρχηγούς αποτυχημένων κομμάτων και τον Ζορρό. Αν μη τι άλλο ενδέχεται να αποδεικνυόταν μια ανάστροφη αλλά ουσιαστικότερη διαδικασία που θα προσέλκυε και θα ενέπνεε αρκετούς ταλαντούχους, πλην άνεργους σήμερα ή αύριο, πρώην Γενικούς Γραμματείς Υπουργείων...