ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ

| O Ντέιβιντ Κάμερον, υποψήφιος πρωθυπουργός της Βρετανίας, ποδηλάτης, ελπίδα της αγγλικής αριστοκρατίας    |  Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης, υποψήφιος πρωθυπουργός της Ελλάδας, αναβάτης, ελπίδα της ελληνικής επιθεώρησης Ακούω πως ο αρχηγός των Άγγλων συντηρητικών, Ντέιβιντ Κάμερον προβάλλεται σαν πρότυπο και υπόδειγμα επιτυχίας για την συντηρητική παράταξη της χώρας μας. Στα σοβαρά. Δεν γίνεται αλλά και να γινόταν, καλύτερα ο Παναγιώτης Ψωμιάδης. Όχι το εννοώ. Το ότι ο Κάμερον θα εκλεγεί κάποια στιγμή μέσα στο 2010, υπό την αίρεση πλέον μόνο κάποιου πολιτικού θαύματος, πρωθυπουργός της κυβερνήσεως της Αυτού Μεγαλειότητας, θα είναι άλλη μια απόδειξη του θρίαμβου της διαφήμισης πάνω στην ουσία, της προσδοκίας πάνω στην πραγματικότητα και του χρόνου πάνω στη μονιμότητα. Επίσης και του ότι οι Εργατικοί στην Βρετανία πολιτεύτηκαν τόσο δεξιά που ακόμα και οι τόρυδες μπόρεσαν να τους βγουν από τα αριστερά – στην πραγματικότητα η πλησιέστερη πολιτικά μορφή στον Κάμερον ίσως να ήταν ο

Αλκοόλ, φάρμακα και διαδίκτυο: όλη η αλήθεια... Προφανώς στον Αδέσμευτο δεν πίνουνε διαδίκτυο ... Πίνουν πανικό ...

Η νέα κυβέρνηση έσπευσε τις πρώτες κυριολεκτικά ώρες μετά την ανάληψη της εξουσίας να εγκαινιάσει την νέα περίοδο διάφανης και καθαρής, ηλεκτρονικής διακυβέρνησης με ένα απίστευτο, πρόχειρο και άνευ περιεχομένου πυροτέχνημα. Η εκτόξευσή του έγινε αρχικά στο domain name opengov.gr και στην συνέχεια στο primeminister.gr , το σάιτ δηλαδή του πρωθυπουργού της χώρας, κεντρικό στην διαδικτυακή παρουσία της Ελληνικής κυβέρνησης. Την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές είναι και το μόνο περιεχόμενό του πρωθυπουργικού σάιτ, μετά την αποκαθήλωση του προηγουμένου... Γιατί μιλάμε για πυροτέχνημα; Γιατί είναι ακριβώς το είδος της ενέργειας που γίνεται για να εντυπωσιάσει τους άσχετους και απογοητεύει όσους έχουν σχέση με το αντικείμενο: Αναρτήθηκε ουσιαστικά μια φόρμα ηλεκτρονικής υποβολής βιογραφικού για δεν θυμάμαι πόσες θέσεις Ειδικών και Γενικών Γραμματέων Υπουργείων, με μόνο συνοδευτικό κείμενο ένα ΦΕΚ 135 σελίδων σε pdf. Καμία πληροφορία δεν υπήρχε για απαιτούμενα τυπικά προσόντα, καμία π

Χρυσοχοΐδης : «Αστυνομικός που ακουμπά πολίτη θα φεύγει με συνοπτικές διαδικασίες»... Χθες βράδι: " Κατέβασέ τα να δούμε ποιος είναι άνδρας ", σεξουαλικά υπονοούμενα, συλλήψεις στον σωρό, θαμώνες μπαρ στα γόνατα στο πεζοδρόμιο, απειλές στην ψύχρα για φορτώματα ανυπόστατων κατηγοριών. Ο Χρυσοχοΐδης επέστρεψε και μοιάζει πολύ με τον Μαρκογιαννάκη; Ή η επάρατος υπονομεύει την Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη εκ των έσω. [ mp3 εδώ ]. Έτσι ή αλλιώς η επιχείρηση συνεχίζεται και σήμερα. Ενημέρωση: Υπόψη κ. Βούγια σχετικά με το πού βρίσκονται οι εστίες ανομίας στην πόλη: στις κλούβες με πολιτικά και γκλομπ. Ώρα 18:00 9/10 : Αστυνομοκρατούμενη η ευρύτερη περιοχή των Εξαρχείων, συνεχείς επιχειρήσεις σκούπα από τα ειδικά σώματα της αστυνομίας ακόμα και αυτή την ώρα. Συνολικά έχουν γίνει 111 προσαγωγές και 8 συλλήψεις. Από συνέντευξη του Μ. Χρυσοχοΐδη σήμερα στην Ελευθεροτυπία σημειώνω με έντονη γραφή τα τμήματα που εμπίπτουν στην θεματική κατηγορία "τώρα πλάκα μας κάνει;": Ο υ

Νομίζω πως το ΣΚΑΪ έπεσε θύμα φάρσας: Έχει άρθρο με τίτλο Πλήρωση θέσεων μέσω Ίντερνετ , που παραπέμπει στο site OpenGov.gr το οποίο γράφει τα εξής: ΑΝΟΙΧΤΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Πρόσκληση για την πλήρωση των θέσεων των Γενικών και Ειδικών Γραμματέων της Κυβέρνησης και των Γενικών Γραμματέων Περιφερειών. O Πρωθυπουργός της χώρας κ. Γιώργος Παπανδρέου έχει δεσμευτεί για την πλήρη αλλαγή του τρόπου λειτουργίας του κράτους έτσι ώστε να γίνει πραγματικά αρωγός του πολίτη και υπηρέτης των συμφερόντων του, για τη ριζική καταπολέμηση της αδιαφάνειας, της σπατάλης, της αναξιοκρατίας και του κομματισμού. Η δέσμευση αυτή υλοποιείται ήδη από σήμερα. Το πρώτο βήμα αφορά στην αλλαγή του τρόπου στελέχωσης των θέσεων των Γενικών και των Ειδικών Γραμματέων των Υπουργείων και των Γενικών Γραμματέων των Περιφερειών. Στόχος είναι να δοθεί η δυνατότητα στον κάθε πολίτη να εκδηλώσει το ενδιαφέρον του. Θα ακολουθήσουν σταδιακά ανάλογες διαδικασίες και για τις υπόλοιπες θέσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα, όπου αυτό

Έγραψα την περασμένη εβδομάδα για την περίπτωση του νέου πρωθυπουργού της χώρας και τα μυστηριώδη σκαμπανεβάσματα της δημόσιάς του εικόνας . Όμως το θέμα δεν αφορά τον Γιώργο Παπανδρέου και μόνο. Η δημόσια αποδεκτή πραγματικότητα συνδιαμορφώνεται από διατεταγμένους μηχανισμούς, που αντιλαμβάνονται την κατασκευή της πραγματικότητας ως προνομιακό πεδίο άσκησης πολιτικής ηγεμονίας, αλλά και από μηχανισμούς της αγοράς, που αγοραία διαπράττουν την διαφημιστική τους παραπλάνηση, ως οφείλουν άλλωστε. Έρχομαι και ξανάρχομαι στο θέμα αυτό γιατί, ο απλοϊκός εμπειρισμός μου, η θετική επιστημονική μου παιδεία, ταράζονται από το μέγιστο θαύμα της τεχνητής αποσύνδεσης του εμπειρικά πραγματικού από το κοινώς και επισήμως  συμφωνημένο ως πραγματικό. Με σοκάρει η κατασκευή και η ανακατασκευή αυτή, οι απότομες και αναιτιολόγητες σιωπές για κραυγάζουσες καταστάσεις. Με φρικάρει η ανάδειξη του μηδαμινού και ασήμαντου σε κοσμικής κεντρικότητας ζήτημα. Η Ελλάδα είναι και σχετικά νέα στο παιχνίδι, ή τέλος

Η καταγωγή τελικά έδρασε ως μοίρα: Ο Γεώργιος Παπανδρέου θριάμβευσε. Μετά από ποικίλες περιπέτειες της δημόσιάς του εικόνας, όπως μεσολαβήθηκε από τα ΜΜΕ επί πεντέμισι χρόνια τώρα: Ο Παπανδρέου μεταβλήθηκε από μεγάλη ελπίδα του ΠΑΣΟΚ, νεωτεριστή πολιτικό και συνεχιστή του θρύλου των Παπανδρέου, σε ηττοπαθή μετριότητα. Λοιδορήθηκε ως ανίκανος, μέτριος, ασυνάρτητος, αμερικανός, κρυπτοσημιτικός κοκ. Μετά, ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι, ύστερα από μια, τέλος πάντων, όχι ιδιαίτερα συγκλονιστική παρουσία στην ΔΕΘ (μάλλον υπνωτική όπως οι περισσότερες παρόμοιες ομιλίες πολιτικών αρχηγών) άρχισε να μεταμορφώνεται στη μιντιακή εικονογραφία, σε αρχάγγελο της κάθαρσης, συγκροτημένο πολιτικό, πάλι ξανά-μανά νεωτεριστή και ρηξικέλευθο, ου μην και στην τελευταία ελπίδα της φτωχολογιάς να δει άσπρη ημέρα και της πατρίδας μας να επιπλεύσει μέσα στον κατακλυσμό της Παγκόσμιας Κρίσης. Ισχυρίζομαι ότι καμία από τις εικόνες αυτές δεν ήταν ακριβής, καμία δεν μιλούσε για κάποιο υπαρκτό πολιτικό πρόσωπο. Η ει

Αποφεύγω να γράφω πολιτικά πλέον στο Ιστολόγιον, κάτι που έχει σαν αποτέλεσμα να αποφεύγω να γράφω γενικότερα. Θες κάτι με τα διάφορα άλλα μαραφέτια του διαόλου, κάτι τουίτερ, κάτι φέισμπουκ, τα τέσσερα παράλληλα μπλογκ που συντηρώ και την εκτόνωση που μου προσφέρει ο χώρος σχολιασμού στο μπαζ, δεν έχω φιλοτιμηθεί να γράψω, εδώ και καιρό τώρα. Κάποιο σύστημα θα βρω να μεταφέρω τα περιφερειακά γραφόμενα εδώ κάποια στιγμή. Πήγα όμως σήμερα στην ιστολογική συνέντευξη του Παπανδρέου (9 - 7:00 και 10 (;) ok σας προλαβαίνω: δεν ήμουν και ιδιαίτερα αιχμηρός, δεν είναι δυνατόν, ανακάλυψα, να ανοίξεις ζητήματα χωρίς επαναφορά... και δεν κάνεις εφέ αν δεν ξεκατινιαστείς που δεν είναι του στιλ μου... την άλλη φορά...) και είπα να γράψω τρία πράγματα περί εκλογικής πολιτικής πριν κλείσει η σύντομη προεκλογική περίοδος. Κάθε εκλογές είναι κρίσιμες. Ή έτσι λέγεται πάντα πριν από αυτές. Ελάχιστες δικαιώνουν τον χαρακτηρισμό αυτό όταν τις κοιτάς π.χ. δέκα χρόνια μετά. Οι συσχετισμοί άλλωστε είναι απο