Πέντε ρεφορμιστικές πράσινες παρεμβάσεις στο Λεκανοπέδιο Αττικής
Στα πλαίσια της διολίσθησης της στήλης στον ρεφορμισμό (πέρα
από τον πάγιο ρεβιζιονισμό της) αλλά και της θεματολογίας του παρόντος φύλλου,
θα ήθελα να καταθέσω και εγώ στα πλαίσια της μαχόμενης επιφυλλιδογραφίας μου (ή
όπως αλλιώς θέτε πείτε το), παρηχώντας το π, πέντε προφανείς προτάσεις για μια πιο πράσινη πρωτεύουσα:
- Σκοτώστε τον εργολάβο που έχουν μέσα
τους. Θεραπεία όλων των τοπικών καΙ εθνικών αρχών των αρμόδιων για
την πόλη, το καθ’ ημάς ΛΑ, από τον ψυχισμό του εργολάβου. Οι αισθητικές
και ηθικές προτεραιότητες του μεγαλοεργολάβου είναι ένα είδος πολιτικού ιού από
τον οποίο θα πρέπει να είναι καθαροί όλοι οι συμμετέχοντες στα κέντρα
λήψης αποφάσεων που αφορούν την πόλη μας. - Ότι κτίσανε, κτίσανε. Όπου δεν
υπάρχει μπετόν να γίνει πράσινο. Κυρίως αυτό. Οι ελεύθεροι χώροι να
παραμείνουν ελεύθεροι δια παντός, διότι δεν αρκούν. Στην συνέχεια καλό θα
ήταν και σε κάποια μέρη που υπάρχει μπετόν να μπει πράσινο, αλλά ας μην
είμαστε μαξιμαλιστές. Ακόμα. Καινούρια (βιοκλιματικά) κτήρια μόνο πάνω σε
υπάρχοντα κτήρια. - Κάντε κάτι λοιπόν να φτάσει το τραίνο.
Καμία περιοχή του ΛΑ χωρίς μέσο σταθερής τροχιάς, ιδανικά μετρό.
Παράλληλος περιορισμός της χρήσης ΙΧ, πέρα από τον δακτύλιο και το κέντρο
της Αθήνας και σε άλλα σημεία των προαστίων. Όπου γίνεται να προωθηθεί η
χρήση ποδηλάτων και οι πεζόδρομοι καλό είναι και υγιεινό... - Πολίτες σημαίνει συμμέτοχοι στην πόλη. Η ιδιότητα του πολίτη δεν σημαίνει ψηφίζουμε μια φορά και καθόμαστε. Αν δεν αναλάβει ο καθένας
την ευθύνη που του αναλογεί για την γειτονιά του, κινδυνεύει να ξυπνήσει
ένα πρωί και να δει το διπλανό παρκάκι να γίνεται γκαράζ (βλ. και σημείο
1) για παράδειγμα. Καλό θα ήταν να υπάρχουν άμεσες διαδικασίας δημόσιας
διαβούλευσης (διαδικτυακής προφανώς αλλά και άμεσης) και να γίνεται
συστηματικά πράξη η διαδικασία δημοψηφισμάτων. Πρόκειται, διευκρινίζω, για
μια έμμεση αλλά κατεξοχήν πράσινη πρόταση εξαιτίας του προσδοκώμενου
αποτελέσματός της. - Διώξτε κόσμο. Το Λεκανοπέδιο Αττικής
δεν χωράει τους κατοίκους που έχει σήμερα. Αν η οικονομική κρίση δεν φροντίσει
να μας στείλει όλους να καλλιεργούμε το χωράφι του παππού στο χωριό σύντομα,
ας φροντίσει το κράτος: Πρέπει να υπάρξουν δελεαστικά κίνητρα μετεγκατάστασης
και εκτεταμένη διοικητική αποκέντρωση, προκειμένου να αναστραφεί ο
γιγαντισμός της πόλης. Αυτό προϋποθέτει δημόσιες δαπάνες για εθνικά μέσα
μαζικής μεταφοράς και βελτίωση και επέκταση των βασικών υποδομών στην
επαρχία.
Κατανοώ ότι τα παραπάνω δεν είναι αυτό που λένε «άμεσα μέτρα
μικρής κλίμακας», αλλά τα άμεσα μέτρα μικρής κλίμακας, είναι, ως γνωστόν, και σύντομης
και μικρής επίδρασης. Και είπαμε να γίνουμε ρεφορμιστές, αλλά ας μην το παρακάνουμε...
Σχόλια