Λιβανίσματα: μερικές απαντήσεις

Μερικές βασικές απαντήσεις σε τρία κείμενα σχετικά με τον Λίβανο:

Α. Ανειρήνιστος

Στο ιστολόγιο Λαπούτα ο JustAnotherGoneOff σε καταχώριση με τίτλο "Ειρηνιστή, είσαι πολεμοκάπηλος! (ή, το Σύνδρομο της Βάρκιζας)", επιτίθεται εναντίον των "δήθεν ειρηνιστών" που καταδικάζουν τις ίσες αποστάσεις στον Λίβανο (δεν είμαι σίγουρος πού κολλάει η Βάρκιζα), επειδή όπως γράφει:

προσπαθούν να δικαιολογήσουν, όπως κάνουν όλοι οι δήθεν ειρηνιστές, την ύπαρξη και το δίκαιο μιας παραστρατιωτικής-τρομοκρατικής ομάδας σαν τη Χεζμπολάχ αποδίδοντάς της το κυρίαρχο “βολικό” χαρακτηριστικό τους: το ό,τι είναι το αντίπαλο δέος του Ισραήλ. Επιλεκτική και κοντόφθαλμη οπτική.

Τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι, και επειδή έχω την αίσθηση πως "υποδεικνύομαι" ως πρότυπος "δήθεν ειρηνιστής", με βάση προηγούμενο σχετικό κείμενό μου, αλλά και επειδή ούτως η άλλως αναδεικνύονται κάποια ζητήματα που χρήζουν απάντησης, συζητώ παρακάτω σε κάποια βασικά σημεία του κειμένου του JustAnotherGoneOff. Οπότε:

1.

Ο επιθετικός αριστερισμός κάποιων “ιστολόγιων” είναι προφανές πως ουσιαστικά σνομπάρει την πολυφωνία και αντί για πολιτικό διάλογο, προωθεί και σπονσοράρει την κομματική “εντολή”

.

Σε ότι με αφορά δεν λαμβάνω οιεσδήποτε "κομματικές" (ή άλλες) εντολές. Έχω μάλιστα την αίσθηση ότι η άποψη που έχω σχηματίσει και η μάλλον εκτενής και από 25ετίας παρακολούθηση των τεκτενομένων στην Μέση Ανατολή, συνδυασμένη με μια μέση νοημοσύνη, μου επιτρέπουν να έχω σε τέτοια ζητήματα θέσεις οι οποίες διατυπώνονται με λόγου γνώση όχι πολύ υποδεέστερη από εκείνη των σχετικών γραφείων εξωτερικών υποθέσεων οποιουδήποτε Ελληνικού πολιτικού κόμματος και με την προσωπική ευχέρεια της μεγαλύτερης ηθικής συνέπειας.

Από την άλλη δεν θεωρώ τον εαυτό μου ακριβώς "επιθετικά αριστεριστή" - αλλά και να τον θεωρούσα, δεν θεωρώ πως το ζήτημα της καταδίκης της επιθετικότητας και της επεκτατικότητας από όπου κι αν προέρχεται είναι ζήτημα μοναχά της αριστεράς. Όσο για την πολυφωνία και τον πολιτικό διάλογο, δεν έχω καμία διάθεση να τον σνομπάρω. Όπως δεν θα είχα την διάθεση να σνομπάρω π.χ. τον διάλογο π.χ. με υποστηρικτές της εξολοθρευτικής πολιτικής της Ρωσίας στην Τσετσενία, ή με όσους λένε πως ο Μλάντιτς είχε κάποιο δίκιο βρε αδελφέ που έσφαξε χιλιάδες στην Σρεμπρένιτσα. Απλώς με εκνευρίζει (προσωπική μου αδυναμία ομολογώ) η ανικανότητα κάποιων εκ των υποστηρικτών/απολογητών του Ισραήλ, αλλά και των όσων θέλουν να παραμείνουν ουδέτεροι μπροστά στην σφαγή, να καταλάβουν τις ηθικές αναλογίες με τις παραπάνω περιπτώσεις. Με εκνευρίζουν οφείλω να πω και όσοι έχουν τις αντίστροφες ψευδαισθήσεις, αλλά δεν είναι αυτοί το θέμα μας εδώ.

2.

Το σημαντικότερο στοιχείο όμως αυτών των κειμένων, είναι πως προσπαθούν να δικαιολογήσουν, όπως κάνουν όλοι οι δήθεν ειρηνιστές, την ύπαρξη και το δίκαιο μιας παραστρατιωτικής-τρομοκρατικής ομάδας σαν τη Χεζμπολάχ αποδίδοντάς της το κυρίαρχο “βολικό” χαρακτηριστικό τους: το ό,τι είναι το αντίπαλο δέος του Ισραήλ. Επιλεκτική και κοντόφθαλμη οπτική. Η Χεζμπολάχ είναι ένα κόμμα που ψηφίστηκε μεν δημοκρατικότατα, αλλά δεν είναι κυβέρνηση. Είναι κόμμα μειοψηφίας. Με τον ίδιο τρόπο ακριβώς που δημοκρατικότατα εκλέχτηκαν ο Χίτλερ, ο Μουσολίνι και ο Μεταξάς με τις δικές τους παραστρατιωτικές-τρομοκρατικές ομάδες τους. Η Χεζμπολάχ είναι κράτος εν κράτει, με εξαιρετικά αυξητική όσο κι επικίνδυνη πολιτική και στρατιωτική δυναμική, και φαίνεται πως το θέατρο του παραλόγου που συντελείται στο Λίβανο, μόνο παράλογο δεν πρέπει να είναι. Αν αναλύσει κανείς την πολιτική δομή και τακτική της Χεζμπολάχ θα δει, με πολύ εύκολη αναγωγή, πως ουσιαστικά προοιωνίζει το αυριανό(;) ολοκληρωτικό καθεστώς του Λιβάνου σε ευθεία αναλογία με τον Σαντάμ, τον Στάλιν και τον Χίτλερ.

Πάλι σε ό,τι με αφορά δεν είμαι γενικά ειρηνιστής. Πιστεύω στο δικαίωμα στην αυτοάμυνα και στο δικαίωμα στην ένοπλη αντίσταση στην ξένη κατοχή αλλά και στην δεσποτική εξουσία. Η Χεζμπολλάχ θεωρείται, συλλήβδην, τρομοκρατική οράνωση από έξι μόνο χώρες. Και όχι από την ΕΕ. Η Χεζμπολλάχ θεωρείται από την πλειοψηφία (ιδιαίτερα τώρα πλέον) των Λιβανέζων ως αντιστασιακή οργάνωση. Αντιγράφω από σχετικό άρθρο:

The stakes are high for Hizbullah, but it seems it can count on an unprecedented swell of public support that cuts across sectarian lines.According to a poll released by the Beirut Center for Research and Information, 87 percent of Lebanese support Hizbullah's fight with Israel, a rise of 29 percent on a similar poll conducted in February. More striking, however, is the level of support for Hizbullah's resistance from non-Shiite communities. Eighty percent of Christians polled supported Hizbullah along with 80 percent of Druze and 89 percent of Sunnis.[δείτε περισσότερα και εδώ]

Η νομιμοποίηση αυτή δεν είναι ιδεολογική - είναι πολιτική και είναι νομιμοποίηση της αντίστασης της οργάνωσης στην Ισραηλινή κατοχή. Με τον ίδιο τρόπο που η πλειοψηφία των υποστηρικτών του ΕΑΜ στην κατοχή δεν ήταν ιδεολόγοι κομμουνιστές, αλλά στηρίζαν την αντίσταση. Η Χεζμπολλάχ δημιουργήθηκε σαν αποτέλεσμα της κατοχής (αιματηρής και εγκληματικής) του Λιβάνου και ιδίως του Νότιου Λιβάνου, από το Ισραήλ και τους (φασίστες - όχι μεταφορικά, κυριολεκτικά) χριστιανούς φαλαγγίτες που αποτέλεσαν την δύναμη κρούσης των κατοχικών στρατευμάτων στην περιοχή - με αποκορύφωμα την σφαγή στα στρατόπεδα προσφύγων της Σάμπρα και της Σατίλα. H Χεζμπολλάχ με την αντάρτικη δράση της (στην οποία μετείχαν και άλλες οργανώσεις αλλά της οποίας παρέμεινε η βασική συνιστώσα μέχρι το τέλος) έπαιξε σηματικό ρόλο στην αποχώρηση των Ισραηλινών κατοχικών στρατευμάτων από τον Λίβανο το 2000 και έκτοτε χαίρει γενικευμένης εκτίμησης στον Λίβανο - ακόμα και από ανθρώπους που δεν συμμερίζονται στο παραμικρό τους πολιτικούς της στόχους - αλλά και στον Αραβικό κόσμο γενικότερα. Η Χεζμπολλάχ έχει δύο υπουργούς σήμερα στην κυβέρνηση του Λιβάνου και έχει οργανώσει ένα τεράστιο (και αποτελεσματικό από ότι φαίνεται) δίκτυο κοινωνικής πρόνοιας. Να σημειωθεί ότι αντίθετα από το στερεότυπο του φανατικού Ισλαμιστή στο οποίο ο justanothergoneoff παραπέμπει, οι επί τόπου μαρτυρίες από περιοχές που η Χεζμπολλάχ ελέγχει καθ' ολοκληρίαν, δίνουν μια άλλη εικόνα:

If Islamic “fundamentalism” means imposing religious restrictions on how people live, dress and work, there is little evidence of it in the areas of south Beiruit under Hezbollah control, which I visited in 1997. As I reported [previously]..., there were women wearing scarves like anywhere in the Middle East, but just as many without scarves, dressed as they pleased, working in shops and offices alongside men.

Asked if Hezbollah had tried to impose a strict religious code of dress or behaviour on the population, Olfat Mahmoud, a social worker in the Bourj al Barajneh Palestinian refugee camp, told me: “We heard a lot about that in the Western media, but I never noticed it.”

There is a contradiction between mobilising people on the scale necessary to liberate a country and oppressing the population through reactionary restrictions on their daily lives. Hezbollah resolved this contradiction by forgetting about the latter.

Ως προς τα άλλα, αφ' ενός ο Μεταξάς ουδέποτε εξελέγη και ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι δεν κέρδισαν ποτέ εκλογική πλειοψηφία - η Χεζμπολλάχ, αντίθετα με όλους αυτούς, επιδιώκει μεν ιδεολογικά την "ισλαμική δημοκρατία" και συμπεριλαμβάνει αρκετούς σκληροπυρηνικούς ισλαμιστές, αλλά προγραμματικά δηλώνει πως αφενός όλα αυτά θα γίνουν εκλογικά και αφετέρου ότι θα σέβεται πάντα την πολυθρησκευτικότητα του Λιβάνου. Μου αρέσει - δεν μου αρέσει εμένα, είναι εντός των πλαισίων (πλέον) της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας - έστω λιβανέζικου τύπου. Πρόσφατος σύμμαχός της είναι ο Μισέλ Αούν, ο αντισύριος Χριστιανός Μαρωνίτης ηγέτης. Η Χεζμπολλάχ λοιπόν κερδίζει υποστήριξη όχι κυρίως μέσω της "ισλαμιστικής" της ταυτότητας (που κανένας π.χ. σουνίτης φονταμενταλιστής δεν παίρνει σοβαρά άλλωστε και την οποία καταγγέλει ως πλαστή η Σαουδική Αραβία), αλλά λόγω της κοινωνικής της πολιτικής, του δικτύου πρόνοιας που χρηματοδοτεί για τους Σιίτες του Λιβάνου, της εκπροσώπησης της "ριγμένης" πολιτικά σιιτικής κοινότητας και της αντιστασιακής της δράσης. Οι συγκρίσεις με Χίτλερ και Μουσολίνι είναι καταγέλαστες και ανιστόρητες. Αν θέλετε να δείτε κάποια βασικά στοιχεία της ταυτότητας της Χεζμπολλάχ - που αποτελεί εξαιρετικά σύνθετο φαινόμενο στον Λίβανο και αλλού, συνιστώ α. να αποφύγετε τα Ισραηλινά και τα μεγάλα Αμερικάνικα ΜΜΕ που έχουν κατά μέσο όρο αντικειμενικότητα παρεμφερή της εφημερίδας "Στόχος" σε σχέση με τα Ελληνοτουρκικά και β. δύο εξαιρετικά και λεπτομερή κείμενα για την οργάνωση αυτή:

- Hizballah: A Primer, της Lara Deeb και
- Hizbullah’s New Face - In search of a Muslim democracy της Helena Cobban

...Για να συζητήσουμε πάνω σε πραγματικές βάσεις και όχι σε ρητορικές... Σημείο για να κρατήσουμε: η υποστήριξη της αντιστασιακής δράσης μιας οργάνωσης δεν συνεπάγεται την υποστήριξη της ιδεολογικής της πλατφόρμας - πόσω μάλλον της ιδεολογικής πλατφόρμας της μειοψηφίας των υποστηρικτών της. Π.χ. η άρνηση αναγνώρισης του Ισραήλ (αλλά και ο αντιεβραϊσμός) παραμένει ένα βασικό πρόβλημα προσαρμογής της Χεζμπολλάχ. Εικάζω ότι η απόσυρση του Ισραήλ στα προ του 1967 σύνορά του (τα διεθνώς αναγνωρισμένα σύνορά του δηλαδή), θα βοηθούσε στην διαπραγμάτευση της θέσης αυτής... (Αν και το αναγνωρίζει ντε φάκτο, διαπραγματευόμενο ήδη πολλάκις με το κράτος του Ισραήλ)

3.

Αυτό ακριβώς είναι που προσπαθεί να ανακόψει το, ανόητο κι αυτό τελικά με την καταχρηστική χρήση βίας, Ισραήλ. Ένα ακόμη επικίνδυνο επεκτατικό και τρομοκρατικό καθεστώς στα σύνορά του.

Είναι εντυπωσιακό, αν ήταν αυτός ο σκοπός του Ισραήλ, ότι οι ενέργειές του έχουν ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα ως προς την Χεζμπολλάχ. Και εντυπωσιακότερο ότι το αρνητικό αυτό αποτέλεσμα ήταν εύκολα προβλέψιμο. Το πρόβλήμα του Ισραήλ είναι ότι δεν ανέχεται καμία αντίσταση από κανένα γείτονά του - συν τοις άλλοις για λόγους που έχουν να κάνουν με μια συστηματική και διαδεδομένη στο Ισραήλ περιφρόνηση όλων των Αράβων. Το Ισραήλ θεωρεί αδιαπραγμάτευτο όρο για την ασφάλειά του την συνεχιζόμενη κατοχή και την επέκταση του εποικισμού του σε εδάφη Αραβικών χωρών και το δικαίωμά του να επεμβένει βιαίως και στρατιωτικώς όπου αυτό θεωρεί πρέπον. Πρόκειται για δικαίωμα που δύο μόνο χώρες μοιάζει να το θεωρούν αυτονόητο: οι ΗΠΑ και ο καλός πελάτης τους το Ισραήλ. Δεν υπήρχε άλλωστε καμία ένδειξη πως ο Λίβανος επρόκειτο να μετατραπεί "σε τρομοκρατικό" κράτος. Κάθε άλλο. Μετά την απόσυρση των Λιβανέζικων στρατευμάτων πέρισυ, η Δύση ολόκληρη δήλωνε εκστασιασμένη με την "επανάσταση των Κέδρων" - και τον δρόμο προς τον εκδημοκρατισμό που υποτίθεται ότι ακολουθούσε. Είναι μεγάλη η συζήτηση βέβαια αλλά, τέλος πάντων, για αυτήν την "καλή" κυβέρνηση εθνικής ενότητας που είχε προκύψει, μόνο καλά λόγια μπορούσε να ακούσει κανείς από τον ίδιο τον Μπους...

4.

Γελάω από θλίψη όταν ακούω και διαβάζω για "υποστήριξη στον δοκιμαζόμενο λιβανέζικο λαό". Διότι, εμμέσως πλην σαφώς, αυτές οι κινήσεις αποσκοπούν τη νομιμοποίηση, δια της έντεχνης κατευθυνόμενης αναγνώρισης, μιας ένοπλης, “δημοκρατικά εκλεγμένης”, συμμορίας σαλεμένων ιμάμηδων, μαστουρωμένων φανατικών και αργόσχολων πλούσιων σεΐχηδων, σαν τον Μπιν Λάντεν. Είναι σαν να μιλάμε για το αριστερό ανάλογο της Χρυσής Αυγής, που όντας πολιτική κίνηση, της αναγνωρίζουμε το δικαίωμα να οπλοφορεί.

Δηλαδή να μην υποστηριχτεί ο δοκιμαζόμενος λιβανέζικος λαός ή δεν είναι δοκιμαζόμενος; Η αναλογία είναι πάντως αβάσιμη και ανακριβής. Πρώτον η Χεζμπολλάχ δεν έχει καμία σχέση με την Αλ Κάιντα. Αφενός γιατί η Αλ Κάιντα θεωρεί τους Σιίτες ως όργανα του Σατανά και των Σιωνιστών και πάντως όχι κανονικούς μουσουλμάνους. Αφετέρου γιατί ο ηγέτης της Χεζμπολάχ, εν αντιθέσει με τους παπάρες της Αλ Κάιντα - των οποίων η στρατηγική είναι συμπληρωματική και υποστηρικτική της τρομοκρατικής πολιτικής της Δύσης - αφήνει να σταλεί ο γιος του στην πρώτη γραμμή του μετώπου με τον στρατό κατοχής του Ισραήλ στον Λίβανο και να σκοτωθεί πολεμώντας τον. Όπως και να έχει, η νομιμοποίηση ή μη της οργάνωσης δεν είναι δική μου δουλειά, αλλά των Λιβανέζων, ο Νασράλλαχ για σαλεμένος μοιάζει να τάχει τετρακόσια, η μαστούρα είναι καλό πράγμα με μέτρο, και οι λιβανέζοι σιίτες είναι, όπως είπαμε, η φτωχότερη κοινότητα του Λιβάνου. Αντίθετα δε με τον Μπιν Λάντεν η Χεζμπολλάχ κάνει στοχευμένη αντίσταση και όχι "γενικευμένο τζιχάντ" έναντι δικαίων και αδίκων. Η σύγκριση με την Χρυσή Αυγή (ως "αριστερό" μάλιστα αντίστοιχό της - από πού ως πού;) είναι και πάλι καταγέλαστη. Σε συνθήκες κατοχής από ξένη δύναμη, οι πολιτικοί πρόγονοι της Χ.Α. έγιναν Γερμανοτσολιάδες - κάτι αντίστοιχο με τους Φαλαγγίτες δηλαδή, που τους συνδέει και ιδεολογική συγγένεια. Οι σοβαροί φασίστες άλλωστε ξέρουν ποια πλευρά συμπλέει ιδεολογικά μαζί τους.

5.

Η υπερπροβολή, σε σημείο κατάπτυστης πολιτικής εκμετάλλευσης, κυρίως από τους δήθεν ειρηνιστές, εικόνων νεκρών και τραυματισμένων παιδιών από τα Μέσα Ενημέρωσης, είναι ενδεικτική του ψευδοειρηνιστικού κλίματος που καλλιεργείται εντέχνως, διότι ακριβώς αυτές οι εικόνες έχουν το μοναδικό σκοπό τους: στην έκδηλη οργή που διαχειρίζεται εύκολα από πολιτικά κέντρα (διαφόρων αποχρώσεων) λήψης αποφάσεων. Κλασικά παραδείγματα αυτής της τακτικής, ο κορμοράνος του Περσικού, η σφαγή της Σρεμπενίτσας και τα παιδιά της Μπιάφρας. Δηλαδή, οι αντιπολεμικές εικόνες που κάνουν “βίαιη” επίκληση των ειρηνιστικών αισθημάτων μας, συντελούν εν τέλει στην καλλιέργεια και την ανάδυση υφέρπουσας πολεμοκαπηλείας, αναστοίστιχης με την ψύχραιμη λογική. Όπως ακριβώς γινόταν στη Γερμανία του Μεσοπολέμου. Τον Πόλεμο του Περσικού. Την εθνικ-ιστικ-ή παράκρουσή μας με τον μαφιοζάκο Μιλόσεβιτς.

Η προβολή εικόνων νεκρών παιδιών είναι κάτι που επέλεξα να μην κάνω εδώ. Το σκεφτόμουν για το αγγλικό ιστολόγιο, μια και στον αγγλόφωνο κόσμο η καταστροφή που σπέρνουν οι Ισραηλινοί βομβαρδισμοί έχει μικρότερη κάλυψη, αλλά κατέληξα πως αυτή είναι δουλειά που, για να μην αποτελεί εξ αποστάσεως διαπραγμάτευση του μακαβρίου για την εξαγωγή πολιτικού οφέλους, θα ήταν προτιμότερο να την κάνουν οι βομβαρδιζόμενοι Λιβανέζοι (όπως και το κάνουν). Αλλά μένω άναυδος με την εντύπωση πως η δημοσίευση των φωτογραφιών αυτών έχει σαν στόχο "την διαχείριση της οργής από πολιτικά κέντρα". Πάμε για τρεις βδομάδες πλέον που ο βιασμός του Λιβάνου συνεχίζεται και τα πολιτικά κέντρα που έχουν οποιαδήποτε ισχύ για να σταματήσουν αυτό το αίσχος, δεν έχουν πτοηθεί καθόλου από τα νεκρά παιδάκια. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε για να σταματήσει η καταστροφή είναι να οργίσουμε όσο περισσότερο κόσμο γίνεται ώστε να υπάρχει πολιτικό κόστος στην χλιαρή στάση π.χ. των Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και την κατάπτυστη (για άλλη μια φορά) στάση της Βρετανικής κυβέρνησης. Αυτό είναι πολεμοκάπηλο; Το να θες να σταματήσεις το πόλεμο; Είμαστε σοβαροί; Καταλαβαίνουμε τι σημαίνει η λέξη; και τι δουλειά έχει η σφαγή της Σρεμπρένιτσας με όλα αυτά. Νομίζεις ότι θα μας έκανε κακό να είχαμε δει ωμά, εδώ στην Ελλάδα, τα πεδία των πτωμάτων στην Σρεμπρένιτσα. Θα ήταν κακό και πολεμοκάπηλο να γνωρίζουμε το είδος των ψυχοπαθών που υποστηρίζαμε; Ή είναι κακό να γνωρίζουμε (και να βλέπουμε και να μας κάθεται στο στομάχι και να μην ξεκολλά από το μυαλό όσων έχουν συνείδηση) την μαζική λιμοκτονία στην Αφρική - ειδικά στην Μπιάφρα που ήταν ένας πόλεμος εξόντωσης μιας εθνότητας από την κυρίαρχη Νιγηριανή κυβέρνηση; Εγώ προσωπικά προτιμώ να μην αντιμετωπίζω ψύχραιμα τις σφαγές όπου αυτές γίνονται γιατί η σιωπή και η "ψυχραιμία" μου ενώπιον της κατάφωρης αδικιάς είναι, εν τέλει, συνενοχή.

6.

Τα παιδιά είναι παιδιά. Γιατί όμως, δυο βδομάδες σχεδόν από την αρχή της κρίσης, οι χεζμπολάδες, αν ήταν άντρες με αρχίδια, δεν τα έδιωξαν από τους προαποφασισμένους, και πολλές φορές δημοσιοποιημένους από πριν, στόχους των Ισραηλινών; Και αν δεν ήταν δημοσιοποιημένοι κάποιοι στόχοι, γιατί δεν τα διώξανε και πάλι από τα “στρατόπεδά” τους; Για να μην καρφωθούν; Μήπως είναι πολύ βέβηλη η απορία μου για τους δήθεν ειρηνιστές; Τώρα, ποιοί είναι οι μεγαλύτεροι φονιάδες, αυτοί που χρησιμοποιούν τα παιδιά ΤΟΥΣ ως όργανα εκβιαστικών πολιτικών επιδιώξεων και ανθρώπινες ασπίδες, ή μόνο οι, σε κάθε περίπτωση ανόητοι και βλάκες κι αυτοί, Ισραηλινοί πολιτικοί και στρατηγοί;

Θα ήθελα να μου αναφέρει κάποιος ένα παράδειγμα αντάρτικου στρατού που πολεμά βγαίνοντας στην πεδιάδα και φωνάζοντας - "γιου-χου εδώ είμαστε, ελάτε". Η επιχειρηματολογία των Γερμανών κατακτητών εδωπέρα ήταν απολύτως παρόμοια: Αυτοί οι τρομοκράτες στο βουνό φταίνε που σας σφάζουμε - αν καθόντουσαν και μας αφήναν ήσυχους εμείς δεν είχαμε λόγο να σφάξουμε κανένα, άσε που τους κρύβετε... Η λαϊκή αντίσταση είναι αντίσταση μέσα στον λαό (και μέσα από τον λαό) που την στηρίζει. Από πολύ παλιά. Στην πραγματικότητα βέβαια, η Χεζμπολλάχ ως στρατηγικά ευφυής οργάνωση αποφεύγει τους αμάχους όπως ο διάολος το λιβάνι - και φυσικά το Ισραήλ έχει πει ότι όπως και να έχει, όποιος παραμείνει στον Νότιο Λίβανο για οποιονδήποτε λόγο (και μένουν πολλοί για πολλούς λόγους), θεωρείται στόχος. Δείτε πάλι την τελευταία Ισραηλινή θηριωδία στην Κανά. Οι πύραυλοι έφευγαν από εκατοντάδες μέτρα μακριά και οι Ισραηλινή χτύπησαν την κοντινότερη πολυκατοικία - ψευδόμενοι ασύστολα μετά. Στην Κανά βρίσκονταν ήδη εκκενωμένοι πρόσφυγες - που στο διάλο να πανε;. Άλλωστε να διώξουν ποιον από πού; Ο Ρόμπερτ Φισκ γράφει στην Independent τα ακόλουθα σχετικά με το ποιος εμποδίζει τους κατοίκους του Νοτίου Λιβάνου να φύγουν:

Throughout the day, Qana villagers and civil defence workers dug through the ruins of the building with spades and with their hands, tearing at the muck until they found one body after another still dressed in colourful clothes. In one section of the rubble, they found what was left of a single room with 18 bodies inside. Twelve of the dead were women. All across southern Lebanon now, you find scenes like this, not so grotesque in scale, perhaps, but just as terrible, for the people of these villages are terrified to leave and terrified to stay. The Israelis had dropped leaflets over Qana, ordering its people to leave their homes. Yet twice now since Israel's onslaught began, the Israelis have ordered villagers to leave their houses and then attacked them with aircraft as they obeyed the Israeli instructions and fled. There are at least 3,000 Shia Muslims trapped in villages between Qlaya and Aiteroun ­ close to the scene of Israel's last military incursion at Bint Jbeil ­ and yet none of them can leave without fear of dying on the roads.

Όσο για τα "στρατόπεδα"... Ποια στρατόπεδα; Η Χεζμπολλάχ είναι νόμιμη πολιτική οργάνωση στον Λίβανο με γραφεία και ιδρύματα ανά την χώρα. Το Ισραήλ θεωρεί ως νόμιμο κάθε στόχο που έχει σχέση με την Χεζμπολλάχ, που φυσικά έχει γραφεία κτλ σε όλον τον Λίβανο, δημόσια και γνωστά. Στα οποία φυσικά δεν φυλάσσουν τίποτα το ουσιώδες πολεμικά, γιατί δεν είναι μαλάκες. Αλλά τα οποία παρόλα αυτά βομβαρδίζονται. Η πολιτική των μαζικών βομβαρδισμών δεν έχει στόχο, μπορεί να εικάσει κανείς, τις επιχειρησιακές συνατότητες της Χεζμπολλάχ (οι οποίες όπως φαίνεται στέκουν μια χαρά ακόμα), αλλά την αποθάρρυνση των κατοίκων του Λιβάνου και την στροφή τους εναντίον της οργάνωσης. Στην ουσία οι βομβαρδισμοί είναι εκβιαστικοί: αν δεν απομονώσετε την Χεζμπολλάχ θα σας λιανίζουμε, θα σας επιστρέψουμε στην λίθινη εποχή. Το ότι αυτό οι περισσότεροι στο Ισραήλ το θεωρούν τόσο θεμιτό, όσο και δυνητικά αποτελεσματικό είναι ένδειξη βαθιάς τύφλωσης, ο Gideon Levy, ο Ισραηλινός αριστερός ειρηνιστής (πολεμοκάπηλος κι αυτός υποθέτω;) δεν μασά τα λόγια του: "πολύ πριν κριθεί αυτός ο πόλεμος" λέει, στο κόστος του θα πρέπει να συνυπολογιστεί η "ηθική συσκότιση" που περιβάλλει και καλύπτει όλο το Ισραήλ και "απειλεί την ύπαρξη και την εικόνα του εξίσου με τα Κατιούσα".

ΥΓ. Τέλος σχετικά με την χρήση του όρου ολοκαύτωμα: μπερδεύεται η λέξη ολοκαύτωμα με την λέξη Ολοκαύτωμα. Η λέξη ολοκαύτωμα προϋπήρχε στην Ελληνική πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το λεξικό του Τριανταφυλλίδη αναφέρει:

ολοκαύτωμα το [olok?ftoma] O49 : μεγάλη θυσία, ιδίως ανθρώπινων ζωών, συνήθ. για υψηλά ιδανικά: Tο ~ του Aρκαδίου. Έδωσαν τη ζωή τους ~ για την ελευθερία. Γίνομαι ~, θυσιάζομαι. || (επέκτ.) ολοκληρωτική καταστροφή ή αφανισμός μεγάλου αριθμού ανθρώπων: Πυρηνικό ~. Tο ~ των Eβραίων, η γενοκτονία. || για κτ. που καίγεται, που παίρνει φωτιά: Στην πυρκαγιά του εργοστασίου, έπιπλα, υφάσματα και άλλα εύφλεκτα υλικά έγιναν ~.

ΥΓ2: Οι πύραυλοι που εκτοξεύονται από την Χεζμπολλάχ και οι εκτοξευτήρες είναι μεταφερόμενοι. Όταν η Ισραηλινή αεροπορία χτυπά την πηγή από όπου έφυγαν οι πύραυλοι προ τετάρτου (ή την διπλανή πολυκατοικία), περιμένουν στα σοβαρά να έχουν μείνει στο ίδιο σημείο για να βομβαρδιστούν καλύτερα; Κάποιος πρέπει να τους ενημερώσει για το τι σημαίνει "μεταφερόμενος" (mobile).

Β. Απαντήσεις στην Αδέσποτη:

Η Αδέσποτη o chris, θέτει μερικά βασικά ερωτήματα που παρουσιάζουν κάποιο ενδιαφέρον. Παραθέτω μερικά από αυτά, με τις απαντήσεις μου:

1. Ως Έλληνες θέλουμε το Ισραήλ να έχει κράτος; Ή συμμεριζόμαστε την άποψη του Αμαντινετζάντ, Προέδρου του Ιράν, ότι πρέπει να σβήσει από το χάρτη;

Ως άνθρωπος θέλω το Ισραήλ να έχει κράτος στα (μόνα διεθνώς αναγνωρισμένα) σύνορά του - προ του 1967. Αυτή είναι και η καλύτερη ιδέα για μια μόνιμη ειρήνη στην περιοχή.

2. Αν δεχόμαστε ότι το Ισραήλ πρέπει να έχει κράτος αλλά πρέπει να ζει ειρηνικά με τους γείτονές του τότε τι λέμε για τον Πόλεμο των 6 ημερών το 1967; Μήπως τότε μαζεύτηκαν τα γειτονικά αραβικά κράτη να πετάξουν τους αλλόθρησκους στην θάλασσα και το Ισραήλ απάντησε χτυπόντας τους ταυτόχρονα σε 4 μέτωπα καταλαμβάνοντας το Νότιο Λίβανο, το Υψίπεδα του Γκολάν και την Χερσόνησο του Σινά. Τότε, αναφέρομαι στο 1967 [με νωπό ακόμα το ολοκαύτωμα του Β' Παγκόσμιου Πολέμου] έπρεπε το Ισραήλ να κάτσει να το διαλύσουν εν τη γενέσει του;

Πρόκειται για μια μάλλον υπεραπλουστευμένη εικόνα για τα γεγονότα του 1967. Η ιδέα ότι τα Αραβικά κράτη, με ορατά ασθενέστερο στρατό από το Ισραήλ, ξαφνικά αποφάσισαν να πετάξουν τους "αλλόθρησκους" (αλλοεθνείς μάλλον; εποίκους επίσης;) στην θάλασσα είναι αμφισβητούμενη - επιεικώς. Αλλά μια και μιλάμε για νωπά τότε τραύματα, ξεχνάμε την μαζική και αιματηρή εθνοκάθαρση 700.000 περίπου Παλαιστινίων, από το Ισραήλ το 1947-48. Υποψιάζομαι πως δεν θα ήταν λιγότερο τραυματικό για τους Παλαιστίνιους από ότι η Μικρασιαστική Καταστροφή για τους δικούς μας π.χ.;

3.

- Έχει αναρωτηθεί ποτέ κανένας που βρίσκουν τα λεφτά οι Χεσμπολάχ και η Χαμάς ώστε ν' αγοράζουν όπλα και πυραύλους; Μήπως απ' το λαθρεμπόριο ναρκωτικών και όπλων; Ξεχάσαμε τους χάρτες με τις διαδρομές των ναρκωτικών απ? το Αφγανιστάν των Ταλιμπάν προς την Ευρώπη; Το δεχόμαστε αυτό;

Η Χεζμπολλάχ χρηματοδοτείται από Συρία, Ιράν και έχει δικό της σύστημα ενισχύσεων από την Σιιτική κοινότητα (αν δεν κάνω λάθος). Η Χαμάς έχει κάτι πυραύλους Κασάμ, που είναι οικιακής κατασκευής (και αποτελεσματικότητας), εκρηκτικά πιθανώς Αραβικής ή Ρωσικής προέλευσης (φτηνά αλλά αποτελεσματικά) και γενικά είναι low-budget οργάνωση. Για καμία από τις δυο οργανώσεις δεν έχει ακουστεί το οτιδήποτε από όσο ξέρω (τίποτα από σοβαρή πηγή εννοώ) για ναρκωτικά [Διόρθωση: ΟΚ υπερβολή. Για την Χαμάς δεν έχει ακουστεί, αλλά από ΗΠΑ και Ισραήλ ακούγονται πολλά για εμπλοκή της Χεζμπολλάχ στο κύκλωμα της ηρωίνης. Η Χεζμπολλάχ τα αρνείται. Πολλά από τα όσα της αποδίδονται έχω την αίσθηση ότι την μπερδεύουν με την Λιβανέζικη μαφία - με την οποία όμως δεν αποκλείεται να έχει δοσοληψίες (ή κάτι περισσότερο) η Χεζμπολλάχ. Αλλά τα μισά από όσα λέγονται από το Ισραήλ για την Χεζμπολλάχ αν ήταν αληθινά, η Χεζμπολλάχ θα έπρεπε να έριχνε σε οικονομική ισχύ στην Ρώσικη Μαφία. Δεν μου φαίνεται πάρα πολύ πιθανό- αλλά ποιος ξέρει;]. Καμία από τις δύο οργανώσεις δεν είχε καμία σχέση με τους Ταλιμπάν. Για την ακρίβεια η Χεζμπολλάχ ήταν για τους Ταλιμπάν βρωμερά αιρετικά γουρούνια. Σημειώνω πως επί Ταλιμπάν, η παραγωγή ηρωίνης είχε (πρωτοφανώς) τσακιστεί - αλλά γνώρισε πάλι μεγάλες πιένες μετά την "απελευθέρωση" - την παράδοση δηλαδή της εξουσίας σε άλλους φονταμενταλιστές πολεμάρχους.

4.

- Γιατί κανένας δεν μιλάει για τον Εμφύλιο μεταξύ Παλαιστινιακής αρχής και Χαμάς πριν την έναρξη αυτού του πολέμου; Γιατί άρχισε ο εμφύλιος; Μήπως γιατί η Χαμάς αν και κυβερνών κόμμα δεν θέλει να σταματήσει τον πόλεμο με το Ισραήλ και πήγε να εξαφανίσει την Παλαιστινιακή αρχή με τα όπλα επειδή της στέκεται εμπόδιο;

Τα καλά τα όπλα τα έχουν οι παλιοί του PLO. Η Χαμάς είναι και αυτή μέρος της Παλαιστινιακής Αρχής, ως νόμιμη κυβέρνηση. Το πρόβλήμα είναι ότι ακόμα κι αν η Χαμάς θέλει (που είχε δείξει σημάδια πως ήθελε) να "σταματήσει τον πόλεμο" (δεν είναι πόλεμος, ο πόλεμος θέλει δύο στρατούς) με το Ισραήλ, το Ισραήλ δεν έδειξε καμία διάθεση να σταματήσει τον πόλεμο με τους Παλαιστινιούς ουδέποτε, αλλά ιδιαίτερα μετά την (δημοκρατικότατη) εκλογή της Χαμάς. Σημειώνω ότι λίγo μετά από την ανάδυση της πιθανότητας η Χαμάς να αναγνωρίσει το Ισραήλ, o Ισραηλινός στρατός επιτίθονταν στην Γάζα.

5.

- Γιατί κανένας δεν μιλάει για την κατάχρηση των χρημάτων της Ε.Ε. από την Παλαιστινιακή αρχή; Μιλάμε για λεφτά δικά μας που ήταν για τον λαό της Παλαιστίνης.

Μιλήσαν οι Παλαιστίνιοι και καταψήφισαν του καταχραστές για να εκλέξουν την, κατά πολύ, λιγότερο διεφθαρμένη Χαμάς.

6.

- Γιατί η Χεσμπολάχ και η Χαμάς δεν θέλουν ν' αφολιστούν; Να παραδόσουν τα όπλα και να ξεκινήσουν οι συνομιλίες για την ειρήνη και κυρίως για τα σύνορα; Γιατί κινδυνεύουν απ? το Ισραήλ ή γιατί με την δύναμη των όπλων ελέγχουν ουσιαστικά την εξουσία στις χώρες τους και αν τα παραδόσουν χάνουν για πάντα το όνειρο της κυριαρχίας του Ισλάμ;

Γιατί κινδυνεύουν από το Ισραήλ, όπως δείχνουν οι πρόσφατες εξελίξεις. Την δύναμη των όπλων δεν την έχει η Χαμας στα Παλαιστινιακά εδάφη. Αν νομίζεις δε ότι η PLO είναι αφοπλισμένη, γελιέσαι. Δεν υπάρχει εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα που θα παρατούσε τα όπλα χωρίς να έχει επιτύχει τίποτα. Η Χεζμπολλάχ τα θέλει και για εσωτερικές της ισορροπίες στον Λίβανο, όπου πλέον (όπως είπαμε πιο πάνω) συγκεντρώνει την αποδοχή της πλειονότητας των Λιβανέζων ως εθνική αντίσταση. Καμία από τις δύο οργανώσεις δεν έχει προγραμματικό στόχο την δια των όπλων επιβολή του Ισλάμ. Δες παραπάνω τα περί Χεζμπολλάχ.

7.

Μήπως γιατί όταν λέει ο Σιράκ «οι εταίροι μας», εννοεί τα όπλα που πουλάει στην περιοχή και εξοπλίζουν την Χαμάς και την Χεσμπολάχ και δεν ήθελε να ρισκάρει ένα επεισόδιο με τους Εβραίους που μπορεί να έβαζε σε κίνδυνο την ζωή Γάλλων υπήκοων;

Η Γαλλία δεν πουλάει όπλα στην Χαμάς - πολλώ δε μάλλον δεν πουλάει στην Χεζμπολλάχ. Οι πελάτες της Γαλλίας στην περιοχή είναι οι Μαρωνίτες του Λιβάνου. Η Γαλλία είχε πρωτοστατήσει στην απόφαση 1559 του συμβουλίου ασφαλείας περί αφοπλισμού της Χεζμπολλάχ και απόσυρσης των Συριακών στρατευμάτων. Δεν τα πάει καλά με την Χεζμπολλάχ.

8.

- Γιατί κατά βάθος προσευχόμαστε [ως Έλληνες] ν' αποκτήσει πυρηνικά όπλα το Ιράν και ν? αλλάξει το status στην περιοχή υπέρ των Ισλαμιστών; Μας αρέσει δηλαδή ένα καθεστώς όπου εκτελούνται γυναίκες δια λιθοβολισμού επειδή σκότωσαν τον βιαστή τους; Σ' ένα κράτος που επικρατεί το σκοτάδι της σαρίας να τους δώσουμε και όπλα να εδραιώσουν την εξουσία τους;

Θα προτιμούσα να μην αποκτά κανείς πυρηνικά όπλα. Αλλά από την άλλη, η ιδέα ότι το Ισραήλ (που απέκτησε πυρηνικά όπλα πρόσφατα και δείχνει ότι έχει μια ιδιάζουσα αντίληψη του πολεμικού μέτρου) μπορεί να έχει (χωρίς καμία κύρωση) και μια άλλη χώρα δεν μπορεί όχι να φτιάξει πυρηνικά όπλα, αλλά να κάνει ειρηνική χρήση (και αυτή κακή ίσως) της πυρηνικής ενέργειας, είναι μάλλον προβληματική. Γενικά πάντως επικρατεί η ιδέα ότι μια καλύτερη ισορροπία δυνάμεων αποτελεί αντικίνητρο για περιπέτειες τύπου Ιράκ ή Λιβάνου.

Τέλος:
Γ. Δύο μέτρα και δυο χορεύουν

Ανδρέας Ανδριανόπουλος:

Καταγγέλλεται το Ισραήλ για τις στρατιωτικές του επιχειρήσεις στο Λίβανο από τα λογής ελληνικά «προοδευτικά» μετερίζια. Ούτε μιά κουβέντα όμως για τις απαγωγές ισραηλινών στρατιωτών, για τις ρουκέτες της Χετζμπολάχ και για την πλήρη απαξίωση από την Χαμάς της ισραηλινής χειρονομίας να αποχωρήσει από την Γάζα και από ισραηλινούς οικισμούς στην Δυτική Οχθη. Δηλ. αν οι «Γκρίζοι Λύκοι» εκτόξευαν ρουκέτες κατά ελληνικών θέσεων στον Εβρο κι αυτές έφθαναν μέχρι και την Θεσ/νίκη η Ελλάδα δεν θα θεωρούσε υπεύθυνη την Τουρκία; Και δεν θα ήτνα υποχρεωμένη να αντιδράσει; Αυτά τα δύο μέτρα και δύο σταθμά των θέσεων των «προοδευτικών», υποτίθεται, οργανώσεων της Αριστεράς είναι που εξοργίζουν όποιον έχει και στοιχειώδη ακόμη σχέση με την λογική.

Όπως έχουμε εξηγήσει δεν άρχισαν όλα ούτε με τις ρουκέτες της Χεζμπολλάχ, ούτε φυσικά με την απαξίωση κάποιας "Ισραηλινής χειρονομίας" (αλλά δέστε τα λινκ στις αναφορές του ΟΗΕ στην απάντηση Β4 πάνω). Σε ότι αφορά την παρομοίωση, της λείπουν μερικά μάλλον σημαντικά στοιχεία αναλογίας. Αν οι "Γκρίζοι Λύκοι" είχαν διεξάγει έναν αιματηρό αγώνα για την απελευθέρωση της Τουρκίας από τον Ελληνικό στρατό κατοχής που είχε φτάσει στην Άγκυρα για να υποχωρήσει τελικά στην μισή χώρα, με εκετελέσεις, βασανισμούς και αγριότητες πάσης φύσεως κατά Τούρκων και να διωχθεί από το αντάρτικο των Γκρίζων Λύκων από όλη σχεδόν (αλλά όχι τελείως) την χώρα - και αν η Ελλάδα κράταγε ακόμα χιλιάδες Τούρκους μαχητές σε μυστικές φυλακές, έμπαινε σε Τουρκικό έδαφος για δολοφονικές επιχειρήσεις και παραβίαζε τον Τουρκικό εναέριο χώρο μέχρι την Άγκυρα, σχεδόν καθημερινά, τότε ίσως η αντίδραση των Γκρίζων Λύκων να ήταν και δικαιολογημένη - λέω.

Προσέξτε ότι έχοντας φτιάξει στο κεφάλι του ένα άσχετο παράδειγμα με υποθετικές αντιδράσεις της αριστεράς, εξοργίζεται από το ίδιο του το κατασκεύασμα.... Μιλώντας όμως για δύο μέτρα και σταθμά, αλήθεια ο κ. Ανδριανόπουλος είναι υπέρ ή κατά της συλλογικής τιμωρίας πληθυσμών. Ή δεν θεωρεί ότι οι μαζικές δολοφονίες αμάχων στον Λίβανο και στην Γάζα είναι συλλογική τιμωρία; Αν δεν είναι, τι είναι;