Ακισμοί
Δεν καταλαβαίνω λοιπόν το πώς σκέφτονται οι Έλληνες σοσιαλιστές... Δηλαδή αν ήμουν εγώ, όχι μόνο δημόσιο πολιτικό πρόσωπο, αλλά επί δύο δεκαετίες υπουργός στα πιο ευαίσθητα (και εν δυνάμει ευάλωτα στην διαφθορά) υπουργεία... αν πέρα από αυτό δεν είχα δουλέψει σε μη-πολιτικό πόστο τα τελευταία 30 χρόνια... αν επιπλέον δεν ήμουν απλά "σοσιαλιστής" αλλά και ο άτυπος "ηγέτης" της αριστερής πτέρυγας του σοσιαλιστικού κόμματος, που επιπλήττει συχνά-πυκνά την ηγεσία για δεξιά στροφή, και ζητά τη συνεργασία με την αριστερά... αν τέλος είχα μια στοιχειώδη τσίπα...
Τότε δεν θα φρόντιζα να κάνω έναν χλιδάτο γάμο στο Παρίσι, να ζω σε βιλάρα και να έχω την γαμάτη αμαξάρα, συν τοις άλλοις διότι ένας στοιχειωδώς συνεπής σοσιαλιστής υποτίθεται ότι δεν παραμυθιάζεται από την καταναλωτική παραζάλη και ότι δεν τον αγγίζει η αστική χλιδή. Ακόμα και να τα είχε τα λεφτά από το σπίτι του (κάτι που δεν προκύπτει από το βιογραφικό του), με δεδομένη την όλη φημολογία, δεν πάει κανείς να μοστράρει τα φράγκα του στο Παρίσι αν το παίζει λαϊκή αριστερά...
Να δεχτώ, ρε γαμότο ότι τα έβγαλε με καθαρό τρόπο... Αλλά αυτό σημαίνει ότι συμβαίνει ένα από τα ακόλουθα:
Οι υπουργοί έχουν υψηλότερους μισθούς από ότι πρέπει, διότι δεν μου φαίνεται εύλογο ακόμα και μετά από 20 χρόνια στα πιο υψηλά πόστα της χώρας να έχεις μαζέψει τόσα ώστε να έχεις σπίτι στο Παλαιό Ψυχικό, αμαξάρα 65000 Ευρώ και να κάνεις υπερπολυτελείς γάμους στα Παρίσια...
Εν πλήροι μυστικότητα ο Άκης δούλευε δύο δουλειές, το πρωί υπουργός - το βράδυ μηχανικός ή μπετατζής ή νυχτοφύλακας... Που σημαίνει ότι δεν έκανε και πολύ καλά την δουλειά του υπουργού, μάλλον γιατί νύσταζε...
Τα είχε από τον μπαμπά του / τα κληρονόμησε από την θεία του στην Αμερική / του τα έδωσαν για την προσφορά του στον δημόσιο βίο της χώρας θαυμαστές -τριές του / τα κέρδισε στο λότο... (πάσο)
Για να σοβαρευτούμε όμως, αυτή η νεοπλουτίστικη επίδειξη ενός δημοσίου άνδρα και δη σοσιαλιστή, με δεδομένα τα όσα έχουν λεχθεί και λέγονται για το ΥΠΕΘΑ και όχι μόνον - και ενώ τα κανάλια ασχολούνταν με την κοσμική και κουτσομπολίστικη διάσταση του γεγονότος και μόνον - δείχνει μια "ιδιωτική" αντίληψη για την πολιτική, μια αντίληψη φεουδάρχη που δεν οφείλει καμία εξήγηση για το πώς πλούτισε όντας σε δημόσιο πόστο. Δηλαδή κάτι σαν "όπου θέλω τα βρήκα, κοίτα εσύ τη δουλειά σου, μαλάκα φορολογούμενε και πλήρωνε". Αυτό είναι νομίζω το υπέρτατο στάδιο του ΠΑΣΟΚικού "σοσιαλισμού": αυτό το γλοιώδες μίγμα επιδειξιομανίας, ξετσιπωσιάς και μαγκιάς που θα μείνει για χρόνια ως η σημαντικότερη συμβολή του κόμματος στον νεοελληνικό πολιτισμό.
Το κείμενο του Μπότσαρη από το ΣΚΑΪ αναφέρει επίσης ότι ο (ειλικρινά συμπαθής) κ. Βεργόπουλος, προφανώς παλιός φίλος του κ. Άκη, όταν ρωτήθηκε γιατί έγινε ο γάμος στο Παρίσι, φέρεται να απάντησε:
«Για το Μάη του '68 και τις αναμνήσεις»
Καλά οι αναμνήσεις δικές τους είναι, δεν μου πέφτει λόγος. Αλλά το "Four Seasons", και η ιλιγγιώδης χλιδή του, τι σχέση έχουν με τον Μάη του 68, πέρα από παράδειγμα χρεοκοπίας της γενιάς του; Δεν κατάλαβα, είχαν βγει στους δρόμους για να έχουν 35 χρόνια μετά το δικαίωμα να κάνουν πολυτελείς δεξιώσεις με αγνώστου προέλευσης λεφτά; Ή για να φοράνε σινιέ ρούχα κάτω από κρυστάλλινους πολυελαίους, σε ξενοδοχεία των 1800 Ευρώ την βραδιά; Ο Κον-Μπετίτ μοιάζει συγκρινόμενος ως υπόδειγμα συνέπειας και πολιτικής σταθερότητας... Ο Μπότσαρης (που είναι συχνά εμπαθής και με εκνευρίζει προσωπικά ως στυλ) έχει λοιπόν δίκιο όταν τα σούρνει και στον καθηγητή κ. Βεργόπουλο:
Δίκιο έχει. Αλλά είπαμε τα νόμιμα περί "ευθύνης υπουργών" έχουν πρακτικά καταργηθεί και όλοι οι σκύλοι μπήκαν και αλέθουν και λογαριασμό δεν δίνουν.
Καλορίζικος και καλούς απογόνους.
Τότε δεν θα φρόντιζα να κάνω έναν χλιδάτο γάμο στο Παρίσι, να ζω σε βιλάρα και να έχω την γαμάτη αμαξάρα, συν τοις άλλοις διότι ένας στοιχειωδώς συνεπής σοσιαλιστής υποτίθεται ότι δεν παραμυθιάζεται από την καταναλωτική παραζάλη και ότι δεν τον αγγίζει η αστική χλιδή. Ακόμα και να τα είχε τα λεφτά από το σπίτι του (κάτι που δεν προκύπτει από το βιογραφικό του), με δεδομένη την όλη φημολογία, δεν πάει κανείς να μοστράρει τα φράγκα του στο Παρίσι αν το παίζει λαϊκή αριστερά...
Να δεχτώ, ρε γαμότο ότι τα έβγαλε με καθαρό τρόπο... Αλλά αυτό σημαίνει ότι συμβαίνει ένα από τα ακόλουθα:
Για να σοβαρευτούμε όμως, αυτή η νεοπλουτίστικη επίδειξη ενός δημοσίου άνδρα και δη σοσιαλιστή, με δεδομένα τα όσα έχουν λεχθεί και λέγονται για το ΥΠΕΘΑ και όχι μόνον - και ενώ τα κανάλια ασχολούνταν με την κοσμική και κουτσομπολίστικη διάσταση του γεγονότος και μόνον - δείχνει μια "ιδιωτική" αντίληψη για την πολιτική, μια αντίληψη φεουδάρχη που δεν οφείλει καμία εξήγηση για το πώς πλούτισε όντας σε δημόσιο πόστο. Δηλαδή κάτι σαν "όπου θέλω τα βρήκα, κοίτα εσύ τη δουλειά σου, μαλάκα φορολογούμενε και πλήρωνε". Αυτό είναι νομίζω το υπέρτατο στάδιο του ΠΑΣΟΚικού "σοσιαλισμού": αυτό το γλοιώδες μίγμα επιδειξιομανίας, ξετσιπωσιάς και μαγκιάς που θα μείνει για χρόνια ως η σημαντικότερη συμβολή του κόμματος στον νεοελληνικό πολιτισμό.
Το κείμενο του Μπότσαρη από το ΣΚΑΪ αναφέρει επίσης ότι ο (ειλικρινά συμπαθής) κ. Βεργόπουλος, προφανώς παλιός φίλος του κ. Άκη, όταν ρωτήθηκε γιατί έγινε ο γάμος στο Παρίσι, φέρεται να απάντησε:
«Για το Μάη του '68 και τις αναμνήσεις»
Καλά οι αναμνήσεις δικές τους είναι, δεν μου πέφτει λόγος. Αλλά το "Four Seasons", και η ιλιγγιώδης χλιδή του, τι σχέση έχουν με τον Μάη του 68, πέρα από παράδειγμα χρεοκοπίας της γενιάς του; Δεν κατάλαβα, είχαν βγει στους δρόμους για να έχουν 35 χρόνια μετά το δικαίωμα να κάνουν πολυτελείς δεξιώσεις με αγνώστου προέλευσης λεφτά; Ή για να φοράνε σινιέ ρούχα κάτω από κρυστάλλινους πολυελαίους, σε ξενοδοχεία των 1800 Ευρώ την βραδιά; Ο Κον-Μπετίτ μοιάζει συγκρινόμενος ως υπόδειγμα συνέπειας και πολιτικής σταθερότητας... Ο Μπότσαρης (που είναι συχνά εμπαθής και με εκνευρίζει προσωπικά ως στυλ) έχει λοιπόν δίκιο όταν τα σούρνει και στον καθηγητή κ. Βεργόπουλο:
Και εσύ καθηγητή μου, τι τον ήθελες εκείνο τον έρμο τον Μάη του '68; Δεν άκουσες τίποτε; Δεν είδες τίποτε; Δεν κατάλαβες τίποτε; Βλαξ ή συνένοχος; Τρελός του χωριού; Καραγκιόζης του Σπαθάρη;
Αυτά λοιπόν καθηγητή μου με τον έρμο τον Μάη του '68, γιατί ο Μάης του '68 δεν συμβιβάζεται με εμπόρια, με προμήθειες, μίζες και προπαντός με την χλιδή του Γεωργίου του 5ου του Four Seasons στο Παρίσι και τις σαμπάνιες. Το θέμα του γάμου του κ. Άκη Τσοχατζόπουλου αυτό καθαυτό δεν μας αφορά καθόλου, αυτό που μας αφορά είναι το πολιτικό πρόσωπο του ανδρός και το μοντέλο που εκφράζει…
Δίκιο έχει. Αλλά είπαμε τα νόμιμα περί "ευθύνης υπουργών" έχουν πρακτικά καταργηθεί και όλοι οι σκύλοι μπήκαν και αλέθουν και λογαριασμό δεν δίνουν.
Καλορίζικος και καλούς απογόνους.
Σχόλια