Περί Λιβύης, Καντάφι, αεροπορικών επιθέσεων




Η διαφορά της Λιβυκής εξέγερσης


Η εξέγερση στη Λιβύη φαίνεται να διαφέρει ως προς εκείνες των υπολοίπων χωρών της Β.Αφρικής από δύο απόψεις:

1. Πρόκειται για εξέγερση σε μια χώρα στην οποία ο δείκτης ανθρώπινης ανάπτυξης του ΟΗΕ, στο βαθμό που τέτοιες στατιστικές έχουν όντως κάποια σημασία, είναι ο υψηλότερος στην Αφρική - συμβατός έτσι με τα ειωθότα για πετρελαιοπαραγωγό χώρα, αλλά που φαίνεται ότι βελτιώθηκε θεαματικά μετά την άνοδο του Καντάφι καθώς διαχύθηκε ο πετρελαϊκός πλούτος ευρύτερα στην κοινωνία. Μέχρι την τελευταία δεκαετία ήταν μια δικτατορία που διατηρούνταν και με την ωμή βία αλλά και με την εξασφάλιση ενός σχετικά υψηλού βιοτικού επιπέδου για την μεγάλη πλειονότητα των κατοίκων, καθώς και με την δημιουργία ενός πλατιού στρώματος ιδιαίτερα ευνοημένου από το καθεστώς, μάλλον με όρους φατρίας / φυλής. Η φατρία φαίνεται πως θα αποτελέσει την κοινωνική μονάδα - θεμέλιο λίθο για την δημιουργία οιασδήποτε διάδοχης στον Καντάφι κατάστασης, παρά την αμφισβήτησή της από την νεολαία που ξεκίνησε την εξέγερση, όπως εξηγεί αυτό το πολύ διαφωτιστικό άρθρο από την, επίσης φατριαστικά επικαθοριζόμενη, κοινωνία της, επίσης αγωνιζόμενης, Υεμένης. Με βάση αυτές τις παρατηρήσεις ο συνήθως οξυδερκής Pepe Escobar των Asia Times, εκτιμά πως πρόκειται για μια εξέγερση φατριών στην Λιβύη, αντίθετα με τις υπόλοιπες εξεγέρσεις της περιοχής, αλλά παρόλα αυτά πραγματική εξέγερση.


2. Πρόκειται για μια ένοπλη εξέγερση, σε αντίθεση με όλες τις υπόλοιπες στην περιοχή. Σε ελάχιστο χρονικό διάστημα οι συγκρούσεις έγιναν στρατιωτικές, μεταξύ ενόπλων τμημάτων και με ανταγωνισμό στον έλεγχο εδαφών. Οι λόγοι είναι πολλοί, αλλά έχει σημασία εικάζω ότι ο Καντάφι εξόντωσε (με την Χιτλερική έννοια) κάθε πιθανή εστία πολιτικής αντιπαράθεσης την τελευταία 40ετία περίπου που κυβερνά και ότι δημιούργησε μια τεράστια ασυμμετρία μεταξύ ανατολικής και δυτικής Λιβύης.

Μετά την Τζαμαχιρία και τον "Λιβυκό Σοσιαλισμό": το ΔΝΤ και η Δύση

Η επανάσταση του 1969, της οποίας ηγείθηκε ο 27χρονος Καντάφι, ανέτρεψε το βασιλιά Ίντρις και εγκατέστεσε έναν Λιβυκό (περίπου) Νασερισμό. Το 1977 ο Καντάφι έχρισε την χώρα "Δημοκρατία των μαζών" (τζαμαχιρία), ένα σύστημα "άμεσης" υποτίθεται δημοκρατίας υπό την αυστηρότατη καθοδήγηση της Κανταφικής ελίτ και κατά τα γραφόμενο στο "Πράσινο Βιβλίο" του τζαζεμένου ηγέτη. Το πετρελαϊκό μπουμ και η αναδιανομή εισοδημάτων που πέτυχε τα πρώτα χρόνια το καθεστώς, το κατέστησαν μάλλον, έστω και μερικώς, λαοφιλές, αν και το ΑΕΠ της χώρας αυξανόταν ιλιγγιωδώς από την δεκαετία ήδη του 1960. Η ύφεση στις πετρελαϊκές τιμές και η στασιμότητα της οικονομίας της χώρας οδήγησαν σε ύφεση την δεκαετία του 1980, η οποία αντιστράφηκε την δεκαετία του 1990, όταν άρχισε να ανοίγεται περισσότερο το καθεστώς. Σε όλη αυτή την περίοδο, παρά την σκληρότατη καταστολή κάθε διαφωνίας μέσα (και έξω ακόμα) από την χώρα, η οικονομική κατάσταση ήταν εξαιρετικά καλή για τον γενικό πληθυσμό σε σχέση με τις περισσότερες χώρες της Μέσης Ανατολής και (κυρίως) της Αφρικής, και η Λιβύη ήταν ενεργό τμήμα ενός, ας πούμε, αντι-ιμπεριαλιστικού μετώπου, ενώ η χώρα και ο ίδιος ο Καντάφι δέχτηκε προσωπικά στοχευμένο και δολοφονικής πρόθεσης κτύπημα στο παλάτι του, που σκότωσε ένα από τα παιδιά του. Η ανάμνηση της περιόδου αυτής, με τις συμμαχίες και τις επαφές που καλλιέργησε σε μέρος του κινήματος, τότε των Αδεσμεύτων και στα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα πάσης φύσης, είναι κυρίως αυτό που κάνει τον Φιντέλ και τον Τσάβες να λένε σιχαμένες ανοησίες περί Καντάφι σήμερα. Πρόκειται για αναχρονισμό όμως, ακόμα και για το μικρό πεδίο ισχύος μιας τέτοιας αναγωγής...

Ήταν τα τελευταία 10-15 χρόνια όμως που η Λιβύη γνώρισε μια μεγάλης έκτασης μεταρρύθμιση και προς τα έξω και προς τα μέσα: Συντάχθηκε με την Δύση εναντίον των ισλαμιστών μετά την 11η Σεπτεμβρίου - για τους οποίους υπήρξε πάντα κόκκινο πανί, ενώ στηρίζουν σήμερα κάθε προσπάθεια ανατροπής του (παρά την περσινή χειρονομία ανοχής του Καντάφι), αποζημίωσε τα θύματα της θηριωδίας του Λόκερμπι, εξομάλυνε τις σχέσεις με τις ΗΠΑ, διακήρυξε την στροφή προς τον "λαϊκό καπιταλισμό", ζήτησε συμμετοχή στην Παγκόσμια Τράπεζα, άνοιξε την χώρα, έκανε συμφωνίες με την ΕΕ, πήρε αποζημίωση (έστω και κάλπικη) από την Ιταλία για την αποικιοκρατία που υπέστη, και έδρεψε δάφνες από το ΔΝΤ για τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις που ο νεοφιλελεύθερος υπουργός οικονομικών (και σήμερα επικεφαλής της κρατικής εταιρείας πετρελαίου) Σουκρί Γκανέμ επιτάχυνε, καθώς μεταξύ άλλων περιέκοπτε (όπως έκαναν και οι ομόλογοί του στην Αίγυπτο και την Τυνησία υπενθυμίζω) επιδοτήσεις σε τρόφιμα και ενέργεια για τους φτωχότερους. Ο Καντάφι χρησιμοποίησε ως λομπίστες-πλύστρες της εικόνας του τα τελευταία χρόνια, μεγάλη εταιρεία συμβούλων με κονέ στο Χάρβαρντ και, μέσω αυτής, τον νεοσυντηρητικό ιέρακα της κυβέρνησης Μπους, Richard Perle... Ενώ δωροδόκησε (επί της ουσίας) και πολιτικούς και πανεπιστημιακούς για τη σχετική λάντζα...
Τα αποτελέσματα όλων αυτών ήταν πολλαπλά: Οι μισθοί στο δημόσιο τομέα, και εν μέρει και στον ιδιωτικό είναι παγωμένοι στα επίπεδα του 1982 ενώ αυξάνεται ο πλούτος της χώρας με ταχύτατους ρυθμούς, και όλο και περισσότεροι μένουν απέξω από το σύστημα. Κοινωνικές εντάσεις βρίσκουν ως βαλβίδα εκτόνωσης τους πολυπληθείς μετανάστες στην χώρα: ο ενδημικός στη χώρα από ότι φαίνεται ρατσισμός εξερράγη βίαια το 2000 όταν οι Aφρικανοί μετανάστες στη χώρα έγιναν στόχος αιματηρών πογκρόμ, καθώς παράλληλα η Λιβύη πουλάει προστασία στην ΕΕ εμποδίζοντας τους μετανάστες από την υποσαχάρια Αφρική να μετακινηθούν προς την Ευρώπη (εξαιρετικό σχετικό άρθρο για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών στην Λιβύη, αλλά και γενικότερα για το μεταναστευτικό και τις σχέσεις της Λιβύης με την ΕΕ στο Statewatch από το 2005). Είναι συμπτωματικά η εποχή περίπου που ο Καντάφι θυμάται τους "εχθρούς της επανάστασης" και ορκίζεται να τους εξοντώσει.

Παράλληλα, ενδεικτικοί ήταν οι έπαινοι του ΔΝΤ τον περασμένο Οκτώβριο για την απόλυση 340.000 δημοσίων υπαλλήλων (σε μια χώρα 6 εκατομμυρίων) εκ των οποίων το ένα τέταρτο μόλις είχε βρει άλλη δουλειά (και η ενθάρρυνση για περαιτέρω απολύσεις), καθώς και τα δεκαετή πλάνα για την ιδιωτικοποίηση της μισής και πλέον οικονομίας της χώρας, σε συνδυασμό με την ανεργία που σταδιακά μεγάλωνε (σε μια χώρα μέχρι την δεκαετία του 1990 εγγυημένης εργασίας), και το 2009 έφτανε το 20% επισήμως, αλλά μάλλον το 30% στην πραγματικότητα, ενώ η ανεργία των νέων φτάνει σε επίπεδα-ρεκόρ για την Β.Αφρική, μεταξύ 40-50% (και περί το 85% λέγεται στην Βεγγάζη). Ας το σημειώσουμε αυτό: όλες οι Βορειοαφρικανικές τουλάχιστον εξεγέρσεις εξελίσσονται μέσα σε πλαίσιο διογκούμενης ανεργίας, ειδικά των νέων, που συχνά έχουν πανεπιστημιακή ή τεχνική μόρφωση και μηδενικές δυνατότητες αξιοποίησής της.


Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα με πλεόνασμα προϋπολογισμού για το 2010 στο 14,7% και όπου ταυτόχρονα το ένα τρίτο του πληθυσμού, κατά το BBC, ζει στην φτώχεια, μέσα σε προσδοκίες για πολύ περισσότερα πράγματα και με μια ντε φάκτο μεγαλύτερη έκθεση στο τι συμβαίνει στον έξω κόσμο...

Δύο άρθρα από τα μέσα της δεκαετίας δίνουν μια εικόνα της έκτασης των μεταρρυθμίσεων:
- ένα από την Monde Diplomatique, με τίτλο "Libya Rejoins the World", του Ιουλίου του 2006
- και ένα εξαιρετικό και εκτενέστατο "γράμμα από την Λιβύη" στο New Yorker με τίτλο "Circle of Fire" τον Μάιο του 2006.
Είναι αδύνατον να συνοψίσω τα όσα γράφονται στα δύο αυτά κείμενα, αλλά προτείνω ανεπιφύλακτα και τα δύο αναγνώσματα, για να πάρει κανείς κάποια ιδέα της υπό μετασχηματισμό Λιβύης, την κοινωνία της και τα δεδομένα της, ανάμεσα στα οποία μπορεί κανείς να εντοπίσει πολλά από τα στοιχεία εκείνα που θα κινητοποιούνταν με το ξέσπασμα του Αραβικού κύματος εξεγέρσεων...

Επίσης έχει μάλλον σημασία να σημειώσουμε την έκθεση των Λίβυων πολιτών στον υπόλοιπο κόσμο και στην επικοινωνία από τα μέσα του 1990 και μετά, με την δορυφορική τηλεόραση, το Αl Jazeera, και μετά με τα διαδικτυακά εργαλεία επικοινωνίας, που διευκόλυνε το ίδιο το καθεστώς . Πέρυσι τέτοια εποχή, η Λιβυκή κυβέρνηση είχε πάντως μπλοκάρει το youtube, αλλά ο έλεγχος της διαδικτυακής επικοινωνίας (όπως θα σας δείξει μια βόλτα στο twitter) ήταν πέρα από τις δυνατότητές της...

Σκόρπιες σκέψεις για την υπό εξέλιξη επέμβαση



  • Στην εμφύλια σύγκρουση υπάρχουν καλοί και κακοί. Είναι προφανές πως ο Καντάφι και οι πραιτωριανοί του δεν θα έπρεπε να είναι πλέον σε θέση να κυβερνούν την Λιβύη και πως από την άλλη πλευρά, οι σωροί πτωμάτων που έχει δημιουργήσει ένα βιαιότατο και δολοφονικό καθεστώς σε όλη την διαδρομή του, είναι φορτίο οργής, που θα κινητοποιεί την κάθε είδους αντιπολίτευση στον τύραννο, τώρα που έχουν ξεσπάσει τα πράγματα. Στην πραγματικότητα ο μόνος δρόμος για την σταθεροποίηση του καθεστώτος Καντάφι ως έχει, είναι ή μαζικές εκκαθαρίσεις, ή επιβολή ενός γενικευμένου πέπλου τρόμου και αίματος στη χώρα. Δεν νομίζω πως το καθεστώς είναι βιώσιμο από κάθε άποψη, και θεωρώ πως κάποιοι από τον κύκλο του Καντάφι (ο Σαΐφ αλ Ισλάμ, ίσως, ο μόνος γιος που μοιάζει να μπορεί να μοιράσει δυο γαϊδάρων άχυρα), θα προσπαθήσουν να έρθουν σε κάποιου είδους συμβιβασμό - εναλλακτικά παραμονεύει το απόλυτο χάος. Δεν υπάρχει λύση που να μην αναγνωρίζει πως το καθεστώς Καντάφι, ως έχει, ξώφλησε και πως το αίτημα για δημοκρατία πολιτική και οικονομική - με την έννοια της κοινωνικής προστασίας και ανάπτυξης... Το τι είδους καθεστώς θα προκύψει όμως είναι αβέβαιο...
  • Ίσως το πιο μετρημένο και σοφό κείμενο εναντίον μιας άμεσης στρατιωτικής εμπλοκής της Δύσης στην Λιβύη που έχω δει είναι το "The drawbacks of intervention in Libya" των Ασλί Ου Μπάλι και Ζιάντ Αμπού-Ρις στο Αλ Τζαζίρα. Απόσπασμα:
Απλά μιλώντας, η εξαναγκαστική εξωτερική επέμβαση για την αλλοίωση της ισορροπίας ισχύος στο έδαφος της Λιβύης, υπέρ της αντικανταφικής εξέγερσης είναι πιθανό να γίνει μπούμερανγκ.
Το κόστος αν συμβεί κάτι τέτοιο, φυσικά, δεν θα το υποστούν εκείνοι που καλούν για επέμβαση από έξω από την Λιβύη, αλλά από τον λαό της Λιβύης με τον οποίο ελπίζουμε να σταθούμε αλληλέγγυοι... η υιοθέτηση του καλέσματος για αλληλεγγύη απαιτεί μια πολύ πιο προσεκτική εκτίμηση της παρεμβατικής επιλογής, ακριβώς επειδή τους κινδύνους που συνεπάγεται θα τους επωμιστούν Λίβυοι άμαχοι...
  • Αυτή την στιγμή ο Καντάφι έχει αποκτήσει τον έλεγχο των περισσότερων πετρελαιοπηγών και όλων των λιμανιών εξαγωγής. Κρατάει όλα τα λεφτά στα χέρια. Αν χωριστεί ντε φάκτο η χώρα στα δύο, έχει το πλεονέκτημα.
  • Η κατάσταση ήταν ασταθής ως έχει. Αν και μεγάλο μέρος της "οργισμένης" Δύσης θα μπορούσε να ζήσει εύκολα με τον Καντάφι, όπως ζούσε τόσα χρόνια μετά το 2003 εν αγαστή συνεργασία, δεν θα μπορούσε να ζήσει εύκολα με τον Καντάφι - "θριαμβευτή επί πτωμάτων", που θα έφταναν σε αναλογία πληθυσμού καμποτζιανά επίπεδα κάτι που έμοιαζε να καλλιεργεί και ο ίδιος ως ορατό ενδεχόμενο. Πολλώ δε μάλλον που βιάστηκαν να προεξοφλήσουν την ήττα του και έσπευσαν, πρόωρα όπως αποδείχθηκε για την παραδοσιακή realpolitik, να τον καταγγείλουν με μη-αντιστρεπτό τρόπο. Έχοντας καταστρέψει την εικόνα του μεταμεληθέντος Καντάφι που η ίδια εξέθρεψε, η Ευρώπη έψαξε την λύση στους εξεγερμένους.
  • Λέω η "Ευρώπη", παρά την στρατιωτική πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ στην επέμβαση, γιατί είναι μέχρι τώρα εμφανές πως οι ΗΠΑ θέλουν να εμπλακούν όσο γίνεται λιγότερο βαθιά σε περιπέτεια στην Λιβύη. Όλη η πολεμική ρητορική τις τελευταίες ημέρες δείχνει απόλυτη έλλειψη ενθουσιασμού και ενδιαφέροντος, αντίθετα με τις επεμβάσεις των ΗΠΑ το 1999 στο Κόσοβο και στο Ιράκ το 2003... στην πραγματικότητα η Λιβύη δεν έχει ψωμί για τις ΗΠΑ: φίλες και σύμμαχες χώρες της εκμεταλλεύονται και είναι αποδέκτες του ορυκτού της πλούτου... Υπάρχει η εκτίμηση (από οπαδούς γενικά των δυτικών "ανθρωπιστικών" παρεμβάσεων) πως ο Ομπάμα προχώρησε δύσθυμα στην συμμετοχή στην επίθεση στη Λιβύη για να ξανανομιμοποιήσει την ιδέα της "ανθρωπιστικής επέμβασης" για μελλοντική αμερικανική χρήση...
  • Για τον ίδιο λόγο - επειδή δηλαδή δεν διακυβεύονταν άμεσα συμφέροντα - δεν υπήρξαν και βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας, απλά αποχές. Αυτό μου λέει πως η Ρωσία, η Κίνα και η Γερμανία δεν θέλουν να αποτρέψουν καμία επέμβαση, απλά να έχουν το πάνω χέρι σε περίπτωση που η επέμβαση αποτύχει, και μη έχοντας να χάσουν τίποτα...
  • Ντε φάκτο οι διάφοροι Ευρωπαίοι που εκμεταλλεύονται το πετρέλαιο και είναι οι αποδέκτες του (βλ. σχήμα κάτω - από εδώ) θα βρίσκονταν, αν επικρατούσε ο Καντάφι, χωρίς προμηθευτή σε δύσκολες εποχές. Από την άλλη νίκη της αντιπολίτευσης ως έχει, αφενός θα μπορούσε να υπάρξει μόνο μακροπρόθεσμα (καθιστώντας την Λιβύη προβληματική παραγωγό πετρελαίου επί μακρόν) και αφετέρου η Ανατολική Λιβύη και οι εξεγερμένοι σε αυτήν δεν είναι ακριβώς δεδομένα φιλικά διακείμενοι στην Δύση και στο ΝΑΤΟ μια και:
    Η Βεγγάζη έχει στείλει περισσότερους μαχητές στο Ιράκ από οιαδήποτε άλλη πόλη στον Αραβόφωνο κόσμο. Σε κατα κεφαλήν αναλογία, διπλάσιος αριθμός ξένων μαχητών [της Ιρακινής αντίστασης σημ.] έχουν έρθει στο ιράκ από την Λιβύη - και συγκεκριμένα την Ανατολική Λιβύη από οιαδήποτε άλλη χώρα στον Αραβόφωνο κόσμο
  • Παρότι λοιπόν οι εξεγερμένοι είχαν βρεθεί με ηγετικά καθάρματα του κανταφικού καθεστώτος στο πλευρό τους έμπειρα και πρόθυμα από ότι φαίνεται να συνεχίσουν τα Κανταφικά νταλαβέρια με την Δύση (και εμείς είμαστε η "Δύση"), δεν είναι σαφές πως είναι αξιόπιστοι σύμμαχοι μακροπρόθεσμα, τόσο σε ό,τι αφορά τη λαϊκή νομιμοποίησή τους. Πρόκειται πάντως για ετερογενή αντικαθεστωτική συμμαχία που δεν είναι βέβαιο, καθόλου μάλιστα, πως θα διατηρήσει την συνοχή της...
  • Επειδή δύσκολα, από ότι φαίνεται, (και αν δεν συμβούν δραματικές εξελίξεις κάποιου τύπου) θα μπορέσουν οι εξεγερμένοι, παρά την αισιοδοξία τους, να έχουν σημαντικές στρατιωτικές επιτυχίες ακόμα και με αεροπορική υποστήριξη - που ήδη έχει ξεπεράσει τα όρια που έθετε το ψήφισμα του ΟΗΕ, και ως εκ τούτου θα αρχίζει να συναντά την ενεργή αντίδραση αραβικών και όχι μόνο χωρών (βλ. Ερντογάν και την σκλήρυνση της στάσης Ρωσίας-Κίνας)- η κατάσταση οδηγείται μάλλον είτε σε μακριά περίοδο στασιμότητας (με τον Καντάφι να έχει τα πετρέλαια στο χέρι επισημαίνω και πάλι) ή σε κάποιου είδους διαπραγμάτευση. Στην διαπραγμάτευση αυτή, ο Καντάφι και η οικογένειά του, αποκλείεται να δεχτούν να φύγουν έτσι απλά από το κάδρο.
  • Πολύ δε περισσότερο που από ότι φαίνεται ο Καντάφι έχει μια όχι πολύ μικρή βάση υποστηρικτών, όχι μόνο από την φατρία του, αλλά και από τα στρώματα που είχαν υψηλές προσόδους από το καθεστώς. Αυτοί θα είναι εκεί και θα στηρίξουν τον Καντάφι μέχρι το τέλος...
  • Η αίσθησή μου είναι πως ο Καντάφι σχεδόν προκάλεσε τις επιδρομές και την Δυτική εμπλοκή, ίσως και εσκεμμένα με την λυσσασμένη και αιμοβόρα ρητορική και τις απειλές του. Είναι ίσως ο μόνος δρόμος για την επανανομιμοποίηση του καθεστώτος στην Αραβική κοινή γνώμη. Έχοντας ήδη ελέγξει τις κρισιμότερες περιοχές, ήλπιζε ίσως πως η ξένη παρέμβαση θα δρούσε και αποσυσπειρωτικά για τους εξεγερμένους που ήταν στην αρχή τουλάχιστον, εξαιρετικά αρνητικοί σε μια αμερικανική επέμβαση στην χώρα. Αν δεν είχε παρέμβει, σε χρόνο μηδέν για τα στάνταρ του οργανισμού, ο ΟΗΕ και είχε προχωρήσει σε κυριολεκτική σφαγή στη Βεγγάζη, θα είχε να αντιμετωπίσει μια εχθρικότατη αραβική κοινή γνώμη, πλήρη απομόνωση και εσωτερικούς κινδύνους από παντού. Τώρα, αν συνεχίσουν οι Δυτικοί την παραδοσιακή τους εγκληματική αδιαφορία για τις "παράπλευρες απώλειες" αμάχων (τους οποίους υποτίθεται πως προστάτευαν) τα πράγματα θα αρχίσουν να τον διευκολύνουν.
  • Θα είναι καταστροφικό για την εξέλιξη των αγώνων και στην Λιβύη και στην υπόλοιπη εξεγερμένη Μέση Ανατολή και Β.Αφρική, η σύνδεση των Δυτικών παρεμβάσεων με τα κινήματα εκδημοκρατισμού.
  • Εντυπωσιακή επίδειξη δύο μέτρων και δύο σταθμών από τον Κόλπο: Τα (δικτατορικότατα) Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το (δικτατορικότατο) Κατάρ συμμετέχουν τόσο στην υπεράσπιση τυράννου στο Μπαχρέιν, όσο και στην εκδίωξη τυράννου στην Λιβύη. Είναι η πιο κραυγαλέα από τις ανακολουθίες των μελών της "συμμαχίας των προθύμων" που αφήνουν τους εμίρηδες στον κόλπο και κυρίως στο Μπαχρέιν, με την συνδρομή του δικτατορικότερου κράτους της περιοχής (της Σαουδικής Αραβίας) πρακτικά χωρίς αντίλογο, χωρίς καμία συνέπεια να σφάζουν τον λαό τους χωρίς καν μια διαμαρτυρία, ενώ καταγγέλουν τον Καντάφι για το ίδιο πράγμα!
  • Α, και μια που το έφερε η κουβέντα, ήρθε και η πρώτη δόση από το Κατάρ σήμερα χωρίς τη μεσολάβηση του Παμπούκη..

Προσθήκη: Βίντεο από διαδήλωση στην Βεγγάζη στις 11/3/11, όπου οι διαδηλωτές ζητούν No Fly Zone αλλά απορρίπτουν ξένα στρατεύματα¨




Από AJ: Η Λιβύη της επόμενης ημέρας... :


Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Έτσι εξηγείται και η υποστήριξη της Αλ Κάιντα στην εξέγερση. Πολύ καλή ανάλυση και πολύ ωραίοι οι σύνδεσμοί σου.
Ο χρήστης δύτης των νιπτήρων είπε…
Καλά, ας μην πω τα τετριμμένα, μπράβο, ευχαριστώ κλπ. :) Ένα ακόμα στοιχείο που -ίσως- πρέπει να προστεθεί είναι ότι (διόρθωσέ με αν κάνω λάθος) κινητήρια δύναμη σε όλη την πετρελαϊκή βιομηχανία και τα περίφημα "μεγάλα έργα" του Καντάφι μοιάζει να ήταν οι μετανάστες από τις γειτονικές χώρες και κυρίως την υποσαχάρια Αφρική: ίσως το πραγματικό προλεταριάτο, ίσως και όχι. Στοχοποιημένοι και ως μετανάστες (απ' τη μια) και ως μισθοφόροι (απ' την άλλη) σπεύδουν ένα μήνα τώρα να εγκαταλείψουν τη χώρα. Πώς θα δουλέψει στο άμεσο μέλλον όλη αυτή η βιομηχανία, δεν ξέρω.
Ο χρήστης Rodia είπε…
Ενδιαφέρον είναι ότι σύμφωνα με αυτο το ποστ, καθως και με μαρτυρια φιλου που ζούσε πολλά χρόνια στη Λιβύη, οι ευνοημένοι "εξεγερμένοι" δεν ανήκουν στη φυλή του Καντάφι.
Ο χρήστης Rodia είπε…
Κάτι τι ακόμα. Το πρώτο σημαντικο πλήγμα στο όραμα της ενωμένης Αφρικής ήταν η διαστρέβλωση (κομψη απόδοση) της δημοκρατίας Ν. Αφρικής, μετά την επέμβαση του ΔΝΤ, όπου ναι μεν η κυβέρνηση έμεινε στους μαύρους αλλά χωρίς τον πλούτο της χώρας που έμεινε στα ίδια (και.. χειρότερα!) χέρια.
Ο χρήστης sissa ben dahir είπε…
Από τις πληρέστερες και κατά τη γνώμη μου αντικειμενικώτερες ελληνόφωνες δημοσιεύσεις για το θέμα Λιβύη.
Ο χρήστης Zaphod είπε…
Eξαιρετικο το αρθρο και πλήρες. Αν μονο το είχα διαβασει πριν...γραψω τα δικα μου...ε τοτε δεν θα τα έγραφα (ή τουλάχιστον θα ήταν μισά σε έκταση)!!!
:)
Ο χρήστης talos είπε…
@όλοι

Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια!

@Δύτης Και δεν είναι μόνο οι αφρικανοί, όλα τα συνεργεία πετρελαϊκών και μη εταιρειών έχουν φύγει κακήν κακώς... Οι αφρικανοί είναι παγιδευμένοι στη χώρα, κανένας δεν νοιάζεται για αυτούς

@Rodia Γενικά υπάρχει διαφορική μεταχείριση μεταξύ φατριών, από ότι φαίνεται. Μέχρι και οι δείκτες ανεργίας είναι διαφορετικοί

Προσθέτω στο τέλος ένα ρεπορτάζ της 11ης Μαρτίου (όταν η εξέγερση απλωνόταν ακόμα) από διαδήλωση στην Βεγγάζη, όπου οι διαδηλωτές απαιτούν No Fly Zone αλλά αρνούνται παρουσία ξένων στρατευμάτων
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
"...Η αίσθησή μου είναι πως ο Καντάφι σχεδόν προκάλεσε τις επιδρομές και την Δυτική εμπλοκή, ίσως και εσκεμμένα με την λυσσασμένη και αιμοβόρα ρητορική και τις απειλές του..."


Λογικό το ρίσκο του, στο οποίο μάλλον προσέβλεπαν οι ΗΠΑ και οι ευεργετηθέντες από τον Καντάφι, δυτικοί, με την ελπίδα να καταφέρουν να χειραγωγήσουν τα διακυβεύματα των αραβικών εξεγέρσεων, αναδιατάσσοντας, κατά περίπτωση, τον χάρτη των συμφερόντων τους, και την πολιτική τους. Την ίδια στιγμή, οι εύρωστες, Γερμανία-Ρωσία-Κίνα, κρατάνε τα μπόσικα, ενώ η Τουρκία ανεβάζει, σαν περιζήτητη "μεταφράστρια", το κασέ της.
Ο χρήστης tsimitakis είπε…
Εξαιρετικό κείμενο. Μπορείς να γράψεις λίγο παραπάνω για το πως μεταφράζεται αυτό το μωσαϊκό των φατριών σε ιεραρχική ταξική κοινωνία και πως αποτυπώνεται πολιτικά;
Ο χρήστης Αντώνης (apeleytheros) είπε…
Εξαιρετικό άρθρο!
Ο χρήστης talos είπε…
Κάτι ακόμα που άφησα απέξω, μια που δεν χώραγε στην συζήτηση: ο Καντάφι από την αρχή τάχθηκε εναντίον της Τυνησιακής εξέγερσης και υπέρ του κολλητού του Μπεν Αλί. Ενώ προειδοποιούσε τρομολογώντας:

"Η Τυνησία πλέον ζει μέσα στον φόβο. Οικογένειες μπορούν να δεχθούν επιδρομές και να σφαγούν στις κρεβατοκάμαρές τους και οι πολίτες στο δρόμο να σκοτωθούν σαν να ήταν η Μπολσεβίκικη ή η Αμερικάνικη επανάσταση...

... Γιατί γίνονται όλα αυτά; Για να αλλάξει ο Ζιν αλ-Αμπντίν [Μπεν Αλί]; Δεν σας έχει πει πως θα φύγει από την εξουσία σε τρία χρόνια; Κάντε υπομονή για τρία χρόνια και ο γιος σας θα παραμείνει ζωντανός"

@tsimitakis Έχω μια ιδέα (μόνο) για αυτό αλλά είναι κάπως αργά οπότε το αφήνω για αργότερα. Πολιτικά να πω πως στη Λιβύη γίνεται το πείραμα "εξέγερση με μόνο οργανωμένο πολιτικό θεσμό τη φατρία" μια και ο Ανουάρ δεν έχει αφήσει κολυμπηθρόξυλο από πολιτικούς αντιπάλους ζωντανό - πλην κάποιων ισλαμιστών...
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
πολλές πηγές αλλά η επιλογή τους είναι τουλάχιστον αμφιλεγόμενη, όταν προέρχονται από το bbc και το al jazeera που γνωρίζουμε πολύ καλά ότι λύσσαξαν από την πρώτη στιγμή να πέσει ο Καντάφι, αφού είναι αγκάθι απέναντι στο σύστημα και τον ισλαμισμό που υποστηρίζουν αντίστοιχα. Το πλήθος των πηγών δεν κάνει τον παπά. Π.χ. όταν παίρνουμε πηγή από το BBC για τη φτώχεια στη Λιβύη, όταν το bbc μετρά τη φτώχεια μόνο από άποψη εισοδήματος και όχι κοινωνικού μισθού που είναι από τους μεγαλύτερους στον κόσμο και όχι απλά στην Αφρική, τότε καταλαβαίνουμε πόσο "αξιόπιστα" είναι αυτά τα στοιχεία...
Ο χρήστης talos είπε…
Καθόλου αμφιλεγόμενη δεν είναι, καταρχάς γιατί είναι ορατή.

Το Αλ Τζαζίρα (που δεν έχει σχέση με τον ακραίο ισλαμισμό, αυτά τα έλεγε ο Μπους και η αμερικάνικη ακροδεξιά επειδή έδειχνε τα εγκλήματά τους) το αναφέρω ως πηγή ενός άρθρου *εναντίον* της επέμβασης στη Λιβύη. Το BBC από την άλλη λέει κάτι που το ξέρουν οι ίδιοι οι Λίβυοι: Ο κοινωνικός μισθός που λες *μειώνεται δραματικά εδώ και είκοσι χρόνια* (την ίδια στιγμή που η Λιβύη έχει πλεονάσματα 10% του ΑΕΠ). Από όλες τις υπόλοιπες πηγές (και με μικρή έρευνα από οιονδήποτε) αποδεικνύεται ότι ο Καντάφι ήταν *άνθρωπος της Δύσης* στην περιοχή επί μια τουλάχιστον δεκαετία. Ότι ιδιωτικοποιούσε (και θα ιδιωτικοποιούσε περαιτέρω) τον εθνικό πλούτο της Λιβύης. Ότι Δυτικές εταιρείες εκμεταλλεύονταν και χώρες της ΕΕ λάμβαναν το πετρέλαιο της χώρας. Ότι η ανεργία είχε φτάσει σε περιοχές της Λιβύης στο ...85%. Ότι ήταν αλληλέγγυος και κολλητός των άλλων (υποστηριζόμενων από την Δύση) δικτατόρων της περιοχής. Ότι το ΔΝΤ γούσταρε πάρα πολύ τα όσα έκανε ο Μουαμάρ κοκ.

Από πουθενά, μα από πουθενά, δεν προκύπτει πως την τελευταία δεκαετία *τουλάχιστον* ο Καντάφι ήταν οτιδήποτε άλλο παρά άνθρωπος που εξυπηρετούσε τα Δυτικά συμφέροντα, υπέρ της κλίκας του και των και εις βάρος μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού της Λιβύης.

Οι Ευρωπαίοι πρώην σύμμαχοι και ευεργετηθέντες από τον Καντάφι, αποφάσισαν να παρέμβουν, συν τοις άλλοις για να έχουν λόγο στη *διάδοχη* κατάσταση μετά από αυτόν. Επέμβαση που εξελίσσεται σε φιάσκο ή τέλος πάντων σε κάτι άλλο από αυτό που υπολόγιζαν.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
To Al Jazeera είναι γνωστό ότι εξυπηρετεί πλήρως τα συμφέροντα των εμίρηδων που είναι ισλαμιστές της συντηρητικότερης σχολής.

Όσο για τον "άνθρωπο της Δύσης", τα μακροοικονομικά δεδομένα δείχνουν εντελώς άλλα δεδομένα, από το ότι το 80+ των πετρελαίων παρέμεναν στα χέρια της δημόσιας επιχείρησης περτελαίου, κάτι που αποδεικνύεται και από πρόσφατη διαρροή των wikileaks όπου εκβίαζε ο Καντάφι τις δυτικές πολυεθνικές ότι θα τις πετάξει τελείως έξω αν δεν συμβιβαστούν, από το γεγονός ότι ο λαός είχε κοινωνικό μισθό που ζήλευαν και χώρες της ...Β. Ευρώπης (εκτός και αν και στην Ευρώπη δεν έχουμε τεράστια ανεργία και έχουν μόνο...οι Λίβυοι με την τεράστια γεωγραφική και παραγωγική ιδιομορφία), από το ότι μοίραζε σχετικά ισόποσα τα μερίσματα του πετρελαίου πάντα σε όλες τις φυλές και πολλά πολλά άλλα.

Και φυσικά το άρθρο δεν απαντά στο απλό αλλά σημαντικότερο ερώτημα για ποιο λόγο ήταν τόσο "φιλαράκι" ο Καντάφι με τους δυτικούς (πέρα από τις συμφωνίες που έκανε για να τα έχει σχετικά καλά μαζί τους μετά το 2003 που τον απείλησαν ότι θα γίνει Σαντάμ):

Για ποιον λόγο δεν έφυγε ο Καντάφι αφού ήταν εγκάθετος τους, όπως οι αδίστακτοι Αλί και Μουμπάρακ για να παραχωρήσει τη θέση του σε απλούς αντικαταστάτες τους, και θέλουν με μια τεράστια εκστρατεία με τη βοήθεια των "επαναστατω" να τον βγάλουν από τη μέση για να αλλάξουν και το είδος του καθεστώτος και όχι απλά το πρόσωπο.
Ο χρήστης talos είπε…
- Για το ΑJ αυτό που λες δεν είναι γνωστο σε μένα. Δεν μου προκύπτει από την κάλυψη των γεγονότων στο Μπαχρέιν π.χ. και αλλού στον Κόλπο αλλά και στην Σαουδική Αραβία. Ο Εμίρης του Κατάρ κατανοεί πως η σχετική ελευθερία του AJ (πολύ πιο ελεύθερο από το CNN π.χ. σε τέτοια θέματα) είναι αυτή που πουλάει. Και οι σεΐχηδες έχουν σαν θρησκεία τους το χρήμα κυρίως από ότι βλέπω... Επαναλαμβάνω ότι έχω ποστάρει κείμενο από το AJ που είναι *εναντίον* της επάμβασης στην Λιβύη, οπότε υπάρχει κάποιο κενό μεταξύ αυτού που λες και αυτού που εμπράκτως κάνει...

- Δεν είμαι σίγουρος από που αντλείς την πληροφορία πως η Λιβύη είναι εξαίρεση σε σχέση με το ιδιοκτησιακό των πετρελαίων της; Νομίζω πως είναι λίγο-πολύ ανάλογη κατάσταση και στις περισσότερες πετρελαιοπαραγωγές χώρες της περιοχής. Στην Λιβύη έπαιρναν κομμάτι όλοι από όσο ξέρω. Θα με ένδιέφερε όμως κάποια αντίθετη πληροφόρηση. Είχα ψάξει σχετικά αλλά δεν είχα βρει κάτι το σημαντικό πέραν όσω έχω συνδέσει πάνω...

- Αυτό που βγήκε από το wikileaks είναι μάλλον (αν καταλαβαίνω τι εννοείς) η απαίτηση του Καντάφι να αποζημιωθεί μέσω πετρελαϊκών για την αποζημίωση που πλήρωσε για τα θύματα του Λόκερμπι. Αυτό ήταν τμήμα του παζαριού όμως εξαρχής. Επίσης από τα wikileaks προκύπτει πως τα όρια μεταξύ κρατικού και οικογενειακού ήταν κάπως θολά στη χώρα...

- Ο Καντάφι στρέφεται στην Δύση από τα μέσα της δεκαετίας του 90, την εποχή των χαμηλών τιμών του πετρελαίου, αν έχω καταλάβει καλά΄. Εντάσσεται εθελοντής εναντίον της Αλ Κάιντα το 2001 και έκτοτε συνεχίζει σε αυτόν τον (πολύ προσοδοφόρο για την κλίκα του και τα παιδιά του) δρόμο. Οι "σοσιαλιστικές" πολιτικές του 70 και 80 δεν υπάρχουν πια

- Το άρθρο αναγνωρίζει από τον πρώτο χάρτη ότι η Λιβύη ξεκινά από υψηλότερο βιοτικό επίπεδο (λόγω των πολιτικών της περιόδου που είπαμε). Αλλά η επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου ξεκινά από αυτά που έζησε ο καθένας. Δεν υπάρχει καμία αμβιβολία ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχει διεύρυνση της σχετικής φτώχειας και άνοδος των ανισοτήτων - δεν θα επικροτούσε το καθεστώς αλλιώς το ΔΝΤ...

- Ο Μπεν Αλί (τον οποίο υποστήριξε ο Καντάφι μέχρι τέλους) και ο Μουμπάρακ έφυγαν γιατί είχαν πολύ λιγότερο ισχυρή βάση στον στρατό και στην κοινωνία από ότι ο Καντάφι. Και λιγότερες δυνατότητες να διατάξουν την μαζική σφαγή συμπολιτών τους. Εκεί θα επαναστατούσε και ο στρατός. Αλλά δεν έχει τελειώσει η επανάσταση στην Αίγυπτο και την Τυνησία, να δούμε πώς θα εξελιχθεί. Στην Λιβύη μάλλον έχει τελειώσει και ο Καντάφι (ο ίδιος ή ο γιος του) θα έχουν επιβιώσει στο τέλος της διαδικασίας...

Θα επανέλθω στην Λιβύη και στην επέμβαση πάντως σε επόμενο ποστ...
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
- @talos "Εναντίον" της επέμβασης...αφού αυτή άρχισε και ενώ είχε επί 3 εβδομάδες λυσσάξει στην παραπληροφόρηση που διέψευδαν ακόμα και τα δυτικά ΜΜΕ και οι επιτελάρχες του Λευκού Οίκου, το ξέρω πολύ καλά ότι έκανε το AJ, και τέτοιου είδους "διαφωνία" (των ίσων αποστάσεων) για την επέμβαση εξέφρασε και η άθλια αριστερά στην ελλάδα και στο εξωτερικό.

Για το Μπαχρέιν όπου εισέβαλε η Σαουδική Αραβία για να καταστείλει τους εξεγερμένους δεν έχει κουνήσει φύλλο σε σχέση με το τι έλεγε και τι λέει ακόμα για τον "αιμοσταγή, παρανοϊκό" δικτάτορα Καντάφι το AJ, που "σκοτώνει μαζικά τον λαό του", βομβαρδίζει την Τρίπολη", "στηρίζεται σε μισθοφόρους" και άλλα διάφορα βδελυρά ψέμματα που έλεγε και δεν ανακάλεσε ποτέ στην πορεία το AJ.

- Για τα ποσοστά στο πετρέλαιο και τους εκβιασμούς στις πολυεθνικές δες αυτό το αποκαλυπτικό ντοκουμέντο από τα wikileaks:

http://www.iacenter.org/nafricamideast/imperialists-libya-bahrain031711/


WikiLeaks cable makes things clear

However, a cable from U.S. Ambassador Gene Kretz to the State Department on June 4, 2009, made public by WikiLeaks, shows that more recently Libya was able to force foreign oil firms, especially France’s Total, to agree to take a much smaller percentage of the oil and gas yielded from their wells, under threat of renationalization.

Kretz wrote, referring to Libya’s National Oil Corporation: “The renegotiation of Total’s contract is of a piece with the NOC’s effort to renegotiate existing contracts to increase Libya´s share of crude oil production. ... Each consortium will take 27 percent of oil production, down from the 50 percent take they had under the previous agreement. For gas, the consortium will take a 40 percent share (down from 50 percent), which will be reduced in the future to 30 percent. For the Mabruk field, which is located in the Sirte basin and produces some 20,000 barrels of oil per day, the new production share is 73 percent for the NOC, 20.25 percent for Total and 6.75 percent for StatoilHydro.” (“06.04.2009: French Total-led consortiums accept lower production shares in Libya” — WikiLeaks document published in Aftenposten)

As the U.S. ambassador well understood, this effort by the Libyan government to get more control over its most valuable resource would antagonize the imperialist oil companies and their rich capitalist owners. No wonder that France was the first country to recognize the rebel regime in Benghazi!
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
- Οι όποιες "σοσιαλιστικές" πρακτικές που προήλθαν από την εθνοαπελευθερωτική φύση του καθεστώτος βασικά δεν άλλαξαν, παρότι μπορεί πράγματι να αυξήθηκε η παραγωγή πετρελαίου και τα κέρδη. Το ότι σχεδόν όλοι οι Λίβυοι είχαν ιδιόκτητα σπίτια, πλήρη περίθαλψη και κοινωνικές παροχές κτλ. παρέμειναν μέχρι τέλους στο ακέραιο καθώς και αυτά που γράφεις από τα στοιχεία του ΟΗΕ δείχνουν το επίπεδο διαβίωσης, που έχει βέβαια κάποια άμεση σχέση με υψηλού επιπέδου κοινωνικές παροχές κτλ. Αντιθέτως, η σχέση με τη Δύση ήταν χάλια και το '90 και στην ουσία και το 2000 με τους δυτικούς να περιμένουν να τον ξεφορτωθούν στην πρώτη γωνία. Για το '90 αποκαλύφτηκε πλήρως πριν λίγες μέρες από την πρώην head της MI-5 ότι στόχευαν στη δολοφονία του Καντάφι με τη βοήθεια των σημερινών "εξεγερμένων" (http://www.anniemachon.com/annie_machon/spies-lies-and-whistleblowers-the-gaddafi-plot-chapters.html) ενώ και οι ίδιοι οι οπλαρχηγοί των "επαναστατών" παραδέχτηκαν ότι μέλη τους είναι μέλη της Αλ Κάιντα! (http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/africaandindianocean/libya/8407047/Libyan-rebel-commander-admits-his-fighters-have-al-Qaeda-links.html).

Επίσης πέρα από τα φληναφήματα (και τις φωτογραφήσεις!) με τους δυτικούς και τις διμερείς (και λογικές για κάθε καθεστώς) σχέσεις, η Λιβύη δεν είχε εισέλθει συνειδητά σε πολλούς διεθνείς οργανισμούς που ήταν καθαρά όργανα των δυτικών. (http://www.globalresearch.ca/index.php?context=va&aid=23548)

- Ακόμα και αν ισχύει (απ' όσο ξέρω δεν υπάρχει καμία πηγή που να δείχνει κάτι τέτοιο) ότι η σχετική φτώχεια έχει αυξηθεί σημαντικά στη Λιβύη τα τελευταία χρόνια, οι "εξεγερμένοι" ΚΑΘΕ άλλο παρά γι' αυτό εξεγέρθηκαν, όπως αποκαλύπτει πλήρως η στάση τους, τα καθαρά φιλελεύθερα και ρατσιστικά αιτήματα τους από την πρώτη μέρα της εξέγερσης (π.χ. "Oil to the west") και η αντιδραστική σύνθεση των εκπροσώπων τους την οποία ουδέποτε καταδίκασαν. Δηλαδή οι "εξεγερμένοι" βγήκαν για να φέρουν το σύστημα που θα τους κάνει καθαρά υποχείρια του διεθνούς συστήματος (και κάποιους από αυτούς τη νέα υποτελή ελίτ) και όχι για σωθούν από την οικονομική και κοινωνική πολιτική Καντάφι!

- Για την ακρίβεια ο στρατός στην Αίγυπτο και στην Τυνησία είναι πλήρως αμερικανοκρατούμενος και επέτρεψε την ανατροπή του Αλί και Μουμπάρακ αλλά όχι φυσικά κάποια άλλη ουσιαστικότερη αλλαγή. Το γεγονός ότι είναι πλήρως αμερικανοκρατούμενος σε σχέση με το σχετικά εθνοαπελευθερωτικό χαρακτήρα του Λιβυκού καθεστώτος δεν υποδηλώνει ότι θα έσφαζε λιγότερο εύκολα το λαό, ακριβώς το αντίθετο θα συνέβαινε, γι' αυτό και τώρα στα καθαρά προτεκτοράτα της Σαουδικής Αραβίας και στο Μπαχρέιν, ο αμερικανοδίαιτος (και φρέσκα μάλιστα πήγαν τεράστιες αμερικάνικες δυνάμεις εκεί!) στρατός σφάζει αβέρτα ΑΟΠΛΟ κόσμο (και όχι ενόπλους σε έναν εμφύλιο πόλεμο!) χωρίς να έχει...καμία αναστολή, τη στιγμή που τα ΜΜΕ και το "αντικειμενικό" AJ ουσιαστικά κάνουν την πάπια σε σχέση με τη Λιβύη...

Εν πάση περιπτώσει, θα σου πρότεινα αν θες να διαβάσεις και αυτά τα παρακάτω πιστεύω εξαιρετικά διεισδυτικά άρθρα για το θέμα Λιβύη (από διαφορετικές κοσμοθεωρίες το καθένα) και την τερατώδη προπαγάνδα που έχει γίνει και δυστυχώς αναμασάται ακόμα και από καλόπιστο κόσμο αλλά και σχεδόν όλη την "αριστερά" η οποία έχει ξεφτιλιστεί δια παντός κατά τη γνώμη μου:

http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grE/gre2011/2011_03_12.html

http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grE/gre2011/2011_03_26.html

http://overdisinformation.wordpress.com/2011/03/29/james-petras-για-τον-πόλεμο-εναντίον-της-λιβύης/

http://blackagendareport.com/content/libya-getting-it-right-revolutionary-pan-african-perspective
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Και κάτι άλλο σχετικό που παρέλειψα: Το Κατάρ του γνωστού εμίρη του AJ έστειλε πρώτο από αφρικανική μεριά στρατιωτική βοήθεια στους "εξεγερμένους" και αναγνώρισε πρώτα τη μεταβατική κυβέρνηση των ανδρείκελων των δυτικών. Βρωμάει πολύ το θέμα...

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα πολλά πρόσωπα της ψηφιακής λογοκρισίας

Μετεκλογικά

Βαϊμάρη και αντιφασισμός, μια ιστορική σημείωση