Ως εδώ: Ένα γράμμα από την Δανία

Προ μηνός είχα αναρτήσει στην European Tribune ένα κείμενο που περιέγραφε τα δεινά της Ελλάδος υπό τον δημοσιονομικό ζυγό της Τριαδικής Επιτήρησης. Στην συζήτηση που ακολούθησε στα σχόλια, ένας από τους συμμετέχοντες, o Δανός Jakob Stenfalk, έγραψε ένα σχόλιο σχετικά με τα περιγραφόμενα υπό την μορφή προσχεδίου μιας "επιστολή αναγνώστη στην διεύθυνση" κάποιας μεγάλης εφημερίδας, (μια πρακτική παρέμβασης που συνηθίζεται στον χώρο της EurotTrib - π.χ.). Σε ανταλλαγή ημέιλ που είχαμε, μου έστειλε μια βελτιωμένη βερσιόν του κειμένου, και υποσχέθηκα να την αναρτήσω και να την προωθήσω σε κάποια Ελληνική εφημερίδα (το δεύτερο θα το προσπαθήσω αλλά δεν ξέρω με τι αποτελέσματα).

Κάτι οι αναρτήσεις περί τις Αραβικές Επαναστάσεις (που θα συνεχιστούν), κάτι διάφορα τρεχάματα, καθυστέρησα στην τήρηση της υπόσχεσής μου, αλλά απόψε, τα νέα από την Πορτογαλία (βλ. σχετικό ποστ προ ώρας για την παραίτηση της κυβέρνησης Σόκρατες στην EuroTrib) και το ντόμινο που αναμένεται εξαιτίας της στο φρενοκομείο του Φρανκενστάινιου Μηχανισμού Στήριξης, κάνουν τώρα την επιστολή πάλι επίκαιρη και όχι μόνο για την Ελλάδα.

Πρέπει να πω πως δεν είμαι σίγουρος ακόμα αν πείθομαι από το συγγραφέα, αλλά στην συζήτηση που ακολούθησε στο φόρουμ, κλονίστηκε η πεποίθησή μου για το αδύνατο της φυγής από το Ευρώ (για λόγους που περιγράφονται γλαφυρά εδώ). Η πρόταση με ξάφνιασε γιατί η European Tribune είναι, σχεδόν στο σύνολό της, προπύργιο ενός μαχητικού αριστερού Κευνσιανισμού (εκεί είναι το πολιτικό στίγμα του κέντρου των συζητήσεων), φανατικά φιλοευρωπαϊκού και αναφανδόν υπέρ (μιας εκδοχής) του Ευρωπαϊκού σχεδίου. Η αποδοχή που είχε το σχόλιο εκεί με ξάφνιασε. Το θεωρώ ενδεικτικό μιας βαθιάς αναταραχής και αναθεώρησης εδραιωμένων πεποιθήσεων και οριοθετήσεων (που την βλέπω γενικά στις ανάλογες συζητήσεις) στον Ευρωπαϊκό χώρο. Έχει ίσως ενδιαφέρον να συζητηθεί, την στιγμή που η παρέα των υπό χρεωκοπία περιφερειακών οικονομιών της ΕΕ αυξάνεται, το εφικτό ή το δόκιμο της (νομίζω εσκεμμένα και προβοκατόρικα απόλυτης) πρότασης αυτής - που φυσικά έχει διατυπωθεί πολλαπλώς και από πολλούς στην Ελλάδα και όχι μόνο...

Ακολουθεί το κείμενο της "Επιστολής":

Η Ελλάδα θα πρέπει να παύσει την πληρωμή καθε χρέους του δημοσίου που οφείλεται σε οντότητες που δεν είναι φυσικά πρόσωπα, και κάθε χρέους άνω των 20.000 Ευρώ που οφείλεται σε φυσικά πρόσωπα.

Στην συνέχεια η Ελλάδα θα πρέπει να θέσει στην ΕΚΤ ένα τελεσίγραφο: Είτε η ΕΚΤ χρηματοδοτεί το Ελληνικό χρέος με τα overnight (ημερήσια) επιτόκια της Φρανκφούρτης [σημ. μάλλον εννοεί το Eonia] μέχρι να υποχωρήσει η υστερία στις διεθνείς χρηματαγορές, ή η Ελλάδα θα εγκαταλείψει το Ευρώ, και θα μετατρέψει το χρέος που οφείλουν Έλληνες πολίτες και κρατικοί οργανισμοί στο νέο νόμισμα, χωρίς την συγκατάθεση των δανειστών της. Η Ελλάδα θα μπορούσε στη συνέχεια να διεξάγει την εσωτερική οικονομική της πολιτική χωρίς να συμβουλεύεται τις αγορές που έχουν τόσο απόλυτα αποτύχει.

Ως θερμός υποστηρικτής του Ευρωπαϊκού σχεδίου, δεν με χαροποιεί καθόλου να προτείνω κάτι που μπορεί να οδηγήσει στην διάλυση της Ευρωζώνης. Αλλά δεν μπορώ να παρακολουθώ χωρίς ενοχές την Ελλάδα να αυτοχειριάζεται οικονομικά για χάρη των αποτυχημένων οικονομικών δογμάτων στον πυρήνα της τρέχουσας πολιτικής της Ευρωζώνης. Φτάνει πια.

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως η Ελλάδα έχει σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Αλλά τα προβλήματα αυτά δεν προέρχονται από το δημόσιο χρέος. Τα προβλήματα είναι αυτά που προκαλούν το χρέος. Η απόπειρα να επιλυθούν τα Ελληνικά προβλήματα με την μείωση του δημόσιου χρέους είναι παρόμοια με την βύθιση ενός εμπύρετου ανθρώπου σε παγωμένο νερό για να πέσει η θερμοκρασία του: Δεν θεραπεύει τα προβλήματα και η διαδικασία προκαλεί περαιτέρω βλάβες

Ως πολίτες της Ευρώπης, αναγκαστικά ανεχόμαστε τις περιστασιακές άστοχες πολιτικές της ΕΕ. Όπως ως πολίτες των χωρών μας οφείλουμε να ανεχόμαστε ενδεχόμενες λανθασμένες πολιτικές από τις εθνικές μας κυβερνήσεις. Αλλά ως εδώ. Επιβάλλοντας καταστροφικές πολιτικές λιτότητας στην Ελλάδα, η διακυβέρνηση της Ευρωζώνης έχει θεαματικά αποτύχει στο πρώτο καθήκον κάθε κυβέρνησης: να υπηρετεί και να προστατεύει τους πολίτες της και το δημόσιο συμφέρον. Αν οι προτάσεις είχαν κάποια οικονομικό νόημα, θα μπορούσε κανείς να συζητήσει το θέμα. Αλλά δεν έχουν. Η λιτότητα αντιπροσωπεύει τον θρίαμβο του δόγματος πάνω στην σκέψη - ποτέ δεν έχει επιτύχει στην επίλυση μιας κρίσης σαν την Ελληνική, και δεν πρόκειται και ποτέ να το κάνει. Ούτε στην Ασία, ούτε στην Λατινική Αμερική, ούτε στην Αμερική του Χούβερ, ούτε στην Ευρώπη.

Είναι καιρός να πούμε όχι στην παράνοια αυτή, στην μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν τα χρηματοοικονομικά παράσιτα που την διακινούν. Ως εδώ.

- Jake

Αν θέλει κανείς να θέσει ερωτήματα - σχόλια υπόψη του συγγραφέα, ας τα αναρτήσει στα σχόλια και θα του τα μεταφέρω. Στο πάνω λινκ πάντως στο αρχικό σχόλιο, γίνεται εκτενής συζήτηση σχετικά με τις πιθανές αντιρρήσεις σε μια τέτοια κίνηση, που ίσως έχει νόημα να κοιτάξει κανείς πρώτα... Π.χ. Μια αντίθετη οπτική από τον Michel Husson που βρίσκεται εδώ, την έθεσα υπόψη του Jake στο αρχικό νήμα και απάντησε περιληπτικά....