Η μασκοφόρος γρίπη

Η κοινή γρίπη, στις ΗΠΑ, για τις οποίες τα σχετικά επιδημιολογικά στοιχεία είναι ευκολότερα προσβάσιμα, πλήττει το 5 με 20% του πληθυσμού ετησίως. Το 10% είναι περίπου 30.000.000 άνθρωποι. Ο μέσος αριθμός ατόμων στις ΗΠΑ που χρειάζονται νοσοκομειακή περίθαλψη εξαιτίας της κοινής εποχικής γρίπης είναι περίπου 200.000. Ο μέσος όρος του αριθμού των ανθρώπων που πεθαίνουν στις ΗΠΑ από επιπλοκές της γρίπης είναι 36.000. Δηλαδή 0,6% καταλήγει στο νοσοκομείο και περίπου το 0,1% πεθαίνει. Αυτή είναι η τάξη μεγέθους της θνησιμότητας από γρίπη στον ανεπτυγμένο κόσμο.

Μεταφέροντας τα στοιχεία αυτά στην Ελλάδα, κάτι που από ότι είδα κάνει για να εκτιμήσει τους σχετικούς αριθμούς και ο καθηγητής Επιδημιολογίας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ κ. Τριχόπουλος, ελλείψει, εικάζει κανείς, έγκυρων σχετικών δεδομένων στην χώρα μας, συμπεραίνουμε πως κάθε χρόνο πεθαίνουν από γρίπη περί τους 500-2000 Έλληνες και Ελληνίδες όλων των ηλικιών, προφανώς με ιδιαίτερα αυξημένη θνησιμότητα στα άκρα του ηλικιακού φάσματος.  Το γεγονός ότι φαίνεται πως δεν έχουμε σα χώρα επίκαιρα, δημόσια και αξιόπιστα επιδημιολογικά δεδομένα είναι από μόνο του ανησυχητικό, σημειώνω.

Από ότι φαίνεται η θνησιμότητα εξ αιτίας της Νέας Γρίπης είναι συγκρίσιμη με εκείνη της κοινής εποχικής γρίπης. Η συνολική θνησιμότητά της, άντε να φτάσει, στο χειρότερο σενάριο, τραβώντας τους αριθμούς και τις εικασίες από τα μαλλιά, στο 0,5% αν στο μεταξύ δεν παρασκευαστεί το εμβόλιο. Στην πραγματικότητα οι πρώτες ενδείξεις δείχνουν ότι είναι μάλλον απίθανο η νέα γρίπη να έχει μεγαλύτερη θνησιμότητα από τις εποχικές. Αν είναι (όπως εικάζεται) πιο μεταδοτική από την κοινή γρίπη, τότε ο αριθμός των θανάτων θα αυξηθεί λόγωαυξημένης διασποράς του ιού ίσως, αλλά - και αυτό το απευθύνω με κεφαλαία γράμματα στην μαμά και την κόρη της που τις είδα σήμερα με χειρουργικές μάσκες στο βαγόνι του μετρό των Αθηνών - Η ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΕΣΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΜΟΥ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΣΟΒΑΡΕΣ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ, αν κι εσύ όπως κι εγώ δεν εμβολιαζόσουν ποτέ για την κοινή γρίπη, ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ Η ΙΔΙΑ  Ή ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΠΕΡΙΣΥ, ΠΡΟΠΕΡΣΥ κοκ που η γρίπη ερχόταν από το Μπραχάμι και όχι από το Μεξικό. Το ότι το σύστημα υγείας θα επιβαρυνθεί, το ότι κάποιοι παραπάνω άνθρωποι θα νοσήσουν και συνεπώς περισσότεροι θα πάθουν πνευμονία, το ότι θα υπάρξουν, ας πούμε, λογιστικές, συνέπειες – εν δυνάμει σοβαρές – δεν αλλάζει σε τίποτα την νοσηρότητα του ιού.

Αν φοράς μάσκα για λόγους επιδημιολογικής προφύλαξης, για να μην συνεισφέρεις στην υπερφόρτωση του συστήματος υγείας, σου αξίζει ο δημόσιος έπαινος και ο σεβασμός όλων μας. Αν το κάνεις επειδή ανήκεις σε κάποια ευπαθή ομάδα (γέροι, πνευμονιοπαθείς, έγκυες κτλ) ορθά πράττεις. Αν γενικά κυκλοφορείς με μάσκα τον χειμώνα και κάνεις ότι μπορείς πάντα για να ελαχιστοποιήσεις την πιθανότητα μόλυνσής σου από οιονδήποτε ιό και μικρόβιο (και κυκλοφορούν γενικά πολύ χειρότερα πράγματα από την Νέα Γρίπη) τέλος πάντων, είσαι συνεπώς υποχονδριακός ή σώφρων – όπως το δει κανείς.  Αν το κάνεις όμως από προσωπικό φόβο, από το σχετικό σούσουρο των ΜΜΕ , όπως υποψιάζομαι πως ισχύει για τους περισσότερους από τους εμπράκτως ανησυχούντες, αποδεικνύεται πόσο λάθος έκανες που δεν παρακολουθούσες όσο έπρεπε τα Μαθηματικά στο Γυμνάσιο ή που ενημερώνεσαι για σοβαρά θέματα από φυλλάδες.

Αν η TV και τα ΜΜΕ, αποφάσιζαν να παίζουν κάθε χρόνο πρωτοσέλιδα ή ως πρώτο θέμα κάθε θάνατο από κοινή εποχική γρίπη (500 μέσα σε 200 μέρες στην Ελλάδα μόνο: 36.000 στο ίδιο διάστημα στις ΗΠΑ - πανικός!) δηλαδή τι θα γινόταν; Θα παρέλυε το σύμπαν; Θα κλειδαμπαρώνονταν σύσσωμη η Ελληνική κοινωνία σε μπούνκερ και καταφύγια; Θα έφευγαν έντρομοι στην ύπαιθρο όπως συνέβαινε επί πανώλης; Κάθε χρόνο; Τι θα γινόταν αν ενέσκηπτε μια πραγματικά φονική επιδημία; Ως προς την ενημέρωση δεν θα άλλαζαν και πολλά φοβάμαι. Πρωταρχικός σκοπός άλλωστε των ΜΜΕ στις μέρες μας μοιάζει να είναι η κατατρομοκράτηση των πολιτών. Αλλά δεν είναι μόνο ο τύπος. Μοιάζει εξαιρετικά δύσκολο να γίνει μια δημόσια συζήτηση που θα αναδεικνύει τα συστημικά και γενικότερα προβλήματα που θα προκαλέσει μια πανδημία χωρίς να προκαλεί πανικό για την οξύτητα του ίδιου του νοσήματος και την επικείμενη επιδημία-θεομηνία.

Υπάρχει κάτι το πραγματικά τρομακτικό σε όλα αυτά, και δεν είναι ιατρικό: έχει να κάνει με την κεντρικότητα της διαμεσολάβησης του Τύπου. Με μια επιμελημένα επιλεκτική παρουσίαση ειδήσεων, κοινωνίες ολόκληρες ανακαλύπτουν «κινδύνους», «εχθρούς» και αποδέχονται ασμένως κάθε επαρκώς προβαλλόμενη ανοησία. Στο διαδίκτυο η έλλειψη ικανότητας αξιολόγησης πηγών και συλλογισμών κάνει αδύνατη την ουσιαστική χρήση ενός μέσου με τόσο υψηλό λόγο θορύβου προς σήμα όπως ο Παγκόσμιος Ιστός για τον μέσο χρήστη. Η διάθεση των πολιτών εξαρτάται και κατασκευάζεται από την εγγενή εντυπωσιολαγνεία των ΜΜΕ, αλλά και από συνειδητές επιλογές των διευθυνόντων τους. Οι κρίσεις όμως είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουμε στην διάθεση του κάθε γραφιά.

Τι να κάνετε; Να αφήστε τα Free Press και τα ιστολόγια και να πάτε να ρωτήσετε τον γιατρό σας. Άντε, εμένα διαβάζετε ακόμα;