Μπλαντ εντ Γκορ και το περιρρέον Κλίμα που ήταν στραβό και το τρώει κι ο γάιδαρος

Η πρόσφατη βράβευση του τέως αντιπροέδρου των ΗΠΑ με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης για την καμπάνια του εναντίον της παγκόσμιας κλιματικής αλλαγής (μαζί με την Διεθνή Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή - IPCC - του ΟΗΕ), με αφήνει με ανάμικτα συναισθήματα. Από την μια ο Γκορ έχει παίξει όντως έναν σημαντικό ρόλο στην προσπάθεια μεταστροφής των πολιτών των ΗΠΑ (κυρίως) σε ό,τι αφορά την αναγνώριση του επείγοντος χαρακτήρα της άμεσης δράσης για την άμβλυνση των επιπτώσεων της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής - και οι πολίτες των ΗΠΑ είναι ένα κρισιμότατο κοινό για να πεισθεί, αν θέλουμε να γίνει κάτι παγκοσμίως, και υπό τον συνεχή, μέχρι πρόσφατα, βομβαρδισμό των διαφόρων μηχανισμών εταιρικής παραπληροφόρησης (όρα π.χ. Exxon-Mobile). Οι λύσεις που προτείνει μου φαίνονται υπεραισιόδοξες, αλλά όπως και να έχει η απόφαση των Νορβηγών, δηλώνει την, έστω και καθυστερημένη, γενικευμένη αποδοχή της ιεράρχησης της κλιματικής αλλαγής ως ένα από τα μείζονα περιβαλλοντικά προβλήματα (το μείζον πρόβλημα μάλλον) της εποχής μας.

Από την άλλη, επειδή πρόκειται για Νόμπελ Ειρήνης, η βράβευση του Γκορ περιέχει ένα οξύμωρο. Ο Αλ Γκορ ως πολιτικός, πριν από την μετατροπή του σε περιβαλλοντικό ιεροκήρυκα, υπήρξε ένας από τους ιέρακες της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής από την εποχή της εισβολής στην Γρενάδα και του βομβαρδισμού της Λιβύης (μεταξύ άλλων):

In the [1988] campaign, Mr. Gore has strongly defended the invasion of Grenada, the bombing of Libya, non-weapon aid to the Nicaraguan rebels and re-registration of Kuwaiti oil tankers under the American flag for the purpose of providing them United States naval protection.

Υποστήριξε τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου (μάλιστα για εξαιρετικά ιδιοτελείς λέγεται λόγους), ενώ ήταν συνένοχος ως αντιπρόεδρος των ΗΠΑ στην επιβολή καταστροφικών για τον Ιρακινό λαό κυρώσεων, που οδήγησαν σε εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους, με ρυθμούς που μόνο μετά από την εισβολή στο Ιράκ ξεπεράστηκαν (προς τιμή του ο Γκορ ήταν εναντίον της εισβολής στο Ιράκ, σε μια εποχή που πλείστοι όσοι Δημοκρατικοί πολιτικοί, συμπεριλαμβανομένου και των Κλίντον, την υποστήριζαν σθεναρά).

Ως εκ τούτου, επειδή μιλάμε για Νόμπελ Ειρήνης και επειδή τα θύματα των επεμβάσεων τις οποίες ο Γκορ υποστήριξε ή συνδιαχειρίστηκε είναι μυριάδες, είναι λίγο δύσκολο να μην νιώσει κανείς μια ανατριχίλα για την εφετινή επιλογή της Νορβηγικής Επιτροπής Νόμπελ (ως προς το σκέλος του Γκορ - η IPCC είναι αξιότατη).

---

Ως προς την IPCC, αξίζει να σημειωθεί ότι οι πάντα μετριοπαθείς εκτιμήσεις της ενδέχεται να είναι υπερβολικά αισιόδοξες. Τόσο ως προς την θερμοκρασία και τον ρυθμό τήξης των πάγων της Αρκτικής:



...όσο και σχετικά με τον ρυθμό αύξησης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, ο οποίος "από το 2000 και μετά ήταν υψηλότερος από κάθε σενάριο με εντατικές χρήσεις ορυκτών καυσίμων από όσα είχε αναπτύξει στα τέλη της δεκαετίας του 1990 το IPCC"...

...όσο και σχετικά με την άνοδο της στάθμης των θαλασσών, η οποία το 2006 ήταν ταχύτερη από το μέγιστο προβλεπόμενο της έκθεσης του IPCC το 2001...

---

Υποθέτω πάντως ότι το βραβείο Ig-Nobel για το περιβάλλον θα έπρεπε να έχει πάει στην Ελληνική κυβέρνηση, η οποία ενώ δήλωνε μέσω της Υπουργού Εξωτερικών πως:

"Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η αλλαγή του κλίματος δεν μπορεί πλέον να ιδωθεί ως ένα απομονωμένο περιβαλλοντικό θέμα. Δεν είναι μόνο θέμα περιβαλλοντικής συνείδησης. Δεν είναι καν μια περιβαλλοντική ανάγκη. Είναι μια απειλή που αγγίζει τα πάντα. Και πρέπει να την αντιμετωπίσουμε ως τέτοια.

Είναι ζήτημα ηθικής και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι ζήτημα ανθρώπινης ασφάλειας και πιθανό αίτιο μελλοντικών συγκρούσεων"...

... και ενώ ο Πρωθυπουργός επαύξανε:

"Για την προστασία του περιβάλλοντος και τη μείωση των εκπομπών αερίων έχουμε αρχίσει την υλοποίηση του πρώτου εθνικού μας προγράμματος" ανάφερε ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής μιλώντας το μεσημέρι σε εκδήλωση του Ινστιτούτου Δημοκρατίας "Κωνσταντίνος Καραμανλής" με θέμα "Κλιματική αλλαγή - ενεργοί πολίτες για το μέλλον του πλανήτη", στην οποία κεντρικός ομιλητής ήταν ο πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Αλ Γκορ. "Χρειάζεται να υπερβούμε τους εαυτούς μας και την Ιστορία, καθιστώντας σύμμαχους στην τιτάνια μάχη για τη σωτηρία του πλανήτη, τους νέους όλου του κόσμου και της Ελλάδας", τόνισε ο πρωθυπουργός.

Ο κ.Καραμανλής, ενόψει των δυσοίωνων προβλέψεων των επιστημόνων για τις κλιματικές αλλαγές στον πλανήτη, έθεσε την πολιτική για την προστασία του περιβάλλοντος ως κεντρική επιλογή της κυβέρνησης, στο πλαίσιο της αναθεώρησης του Εθνικού Προγράμματος για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι των "27".

"Η πολιτική μας καθοδηγείται από το γεγονός ότι πλέον δεν έχουμε την πολυτέλεια - για να μην πω την τρέλα - να αντιμετωπίζουμε την ανάπτυξη και το περιβάλλον ως διαφορετικά μεταξύ τους πεδία», τόνισε...

... ταυτόχρονα έχει ήδη υπερκαλύψει το όριο αύξησης εκπομπών αερίων θερμοκηπίου για το 2010 από το 2005, κτίζει νέα λιγνιτικά εργοστάσια, δίνει άδειες για ιδιωτικά λιθανθρακικά και λιγνιτικά εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος και μοιάζει να μην πολυενδιαφέρεται για τις δικές τις διεθνείς και Ευρωπαϊκές δεσμεύσεις.

Αλλά αν οι επιχειρήσεις ενέργειας, η ΔΕΗ και η Ελληνική κυβέρνηση είναι γνωστό το πού γράφουν το περιβάλλον, οι συνδικαλιστικοί φορείς θα όφειλαν να είναι προσεκτικότεροι. Με κατάπληξη διάβασα ανακοίνωση της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ η οποία, μεταξύ άλλων ορθών, ανέφερε το εξής απίστευτο:

Η ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ – ΚΗΕ εκφράζει την κάθετη και ριζική αντίθεση της:
...
· Στην απαράδεκτη εκτόπιση του λιγνίτη και την αντικατάστασή του από λιθάνθρακα. Ο λιγνίτης αποτελεί το εθνικό μας καύσιμο και σε καμία περίπτωση δεν θα δεχτούμε την μείωσή του (η μελέτη της BOOZ ALLEN ΗAMILTON προβλέπει τη μείωση του από το 62% που συμμετέχει σήμερα στην παραγόμενη ενέργεια στο 7 – 23% έως το 2020!!)

Πάμε καλά;