...Πού τρέχει ο προϋπολογισμός σου;

Κάποια πράγματα περί προϋπολογισμού και φορολογίας που τίθενται εξ αριστερών, και που ενώ έχουν ευρύτερο ενδιαφέρον, δεν πολυ-συζητούνται και τέλος πάντων καλό είναι να τα έχουμε υπόψη:

Έμμεσες αυξήσεις:

"Όπου σταθεί κι όπου βρεθεί η κυβέρνηση διαφημίζει το 2007 ως έτος φοροελαφρύνσεων για όλους: μισθωτούς, συνταξιούχους, επιχειρηματίες. Έλα όμως που το προσχέδιο του προϋπολογισμού προβλέπει ότι του χρόνου τα τακτικά έσοδα θα αυξηθούν κατά 7,6% (με προσδοκώμενη ονομαστική αύξηση του ΑΕΠ 7,1%), ενώ το 2006, που δεν ήταν έτος φοροελαφρύνσεων, είχαν αυξηθεί κατά 6,6% (με ονομαστική αύξηση του ΑΕΠ 7,6%). Πώς θα συμβεί αυτό το θαύμα; Απλούστατα, θα αυξηθούν κατά 8,8% τα έσοδα από τους έμμεσους φόρους, από την πιο άδικη δηλαδή μορφή φορολόγησης που πλήττει αδιακρίτως πλούσιους και φτωχούς...
Ο αντίλογος της κυβέρνησης είναι ότι οι επιβαρύνσεις από τους έμμεσους φόρους εξισορροπούνται από τις ελαφρύνσεις στους άμεσους, αφού το αφορολόγητο όριο για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους αυξάνεται από τα 11.000 στα 12.000 ευρώ και οι συντελεστές μειώνονται κατά 1%. Πρόκειται για επιχείρημα εξαιρετικά αδύναμο, για τους εξής λόγους: Πρώτον, οι ελαφρύνσεις δεν αφορούν το 60% των φορολογουμένων που βγάζουν κάτω από 11.000 ευρώ το χρόνο και άρα δεν πληρώνουν άμεσους φόρους, πληρώνουν όμως και παραπληρώνουν έμμεσους. Και δεύτερον, καταργείται ο χαμηλός συντελεστής 15% ενώ παράλληλα δεν τιμαριθμοποιείται η φορολογική κλίμακα και τούτο ακυρώνει μέρος των φοροελαφρύνσεων."

Υπέρ της Φορολόγησης

Το ποσοστό των φορολογικών εσόδων του κράτους στο ΑΕΠ πέφτει συνεχώς από το 2000. Σύμφωνα με πίνακα της εισηγητικής έκθεσης, τα φορολογικά έσοδα αυξάνονταν ως προς το ΑΕΠ την περίοδο 1997-2000, για να φθάσουν το 2000 το 26,5% του ΑΕΠ, και έκτοτε μειώνονται: σε 25,1% και 25% του ΑΕΠ το 2001 και το 2002, σε 23,7%, 23,4% και 23,2% το 2003, το 2004 και το 2005, σε 23% φέτος. Βλέπουμε έτσι ότι μετά την αύξηση της αναλογίας των φόρων στο ΑΕΠ που συνόδευσε την προσπάθεια για την ένταξη στην ΟΝΕ, τόσο η δεύτερη κυβέρνηση Σημίτη, όσο και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας κατόπιν, σταδιακά τη μείωναν.
Αν το κράτος διέθετε σήμερα αυτό το 3,5% του ΑΕΠ που έχει χάσει από το 2000, κάπου 7,3 δισ ευρώ επιπλέον, θα μπορούσε και τις δαπάνες για την παιδεία να αυξήσει στο επιβαλλόμενο 5% του ΑΕΠ, και τα κονδύλια για την έρευνα να διπλασιάσει, και το Εθνικό Σύστημα Υγείας που πάσχει από έλλειψη προσωπικού να ενισχύσει, και πολιτικές για την απασχόληση και την κοινωνική στήριξη των φτωχότερων να χρηματοδοτήσει...
...Αν άλλωστε υπολογίσουμε, όπως επίσημα θα γίνεται από του χρόνου, τα φορολογικά έσοδα στο αναθεωρημένο ΑΕΠ, θα δούμε ότι πέφτουν στο 18%, αφήνοντας μετά τους τόκους μόλις ένα 14% του ΑΕΠ για τη χρηματοδότηση των δημοσίων δαπανών, οπότε θα διαπιστώσουμε ότι βρισκόμαστε στον πάτο της Ευρωπαϊκής Ένωσης μαζί με τη Λιθουανία. Στην κορυφή βρίσκονται οι θαυμαστά αναπτυσσόμενες σκανδιναβικές χώρες, διαψεύδοντας θεωρίες φριντμανικής έμπνευσης.
Πρόβλημα διάρθρωσης των φόρων, αλλά και των δαπανών, στον ελληνικό κρατικό προϋπολογισμό οπωσδήποτε υφίσταται, και μεγάλο. Αλλά πριν μπούμε στη συζήτηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων, που απαιτούν χρόνο για να σχεδιασθούν, και πάντως αποκλείεται να υλοποιηθούν από την παρούσα κυβέρνηση, όσοι θέλουμε καλύτερα δημόσια αγαθά και θεωρούμε επιβεβλημένη την αναδιανεμητική λειτουργία του κρατικού προϋπολογισμού για τη μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων, σε ένα πρέπει να συμφωνήσουμε: χρειάζεται να αυξηθεί, όχι να μειωθεί, το συνολικό μέγεθος των φόρων. Και αυτό σημαίνει κατ' αρχάς δύο πράγματα: Πρώτον, αποφασιστική καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, που δεν είναι μόνο κυβερνητική υπόθεση των υπηρεσιών του υπουργείου Οικονομικών, αλλά και των ενεργών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Και δεύτερον, την αξίωση για κάθε φόρο που κρίνεται σκόπιμο να μειωθεί, η απώλεια κρατικών εσόδων να αντισταθμίζεται από άλλες πηγές, δηλαδή με άλλους φόρους.

Αναθεωρώντας και την φοροδιαφυγή:

Η επιπλέον φοροδιαφυγή των 8 δισ. ευρώ αποκαλύπτεται από την αναθεώρηση του ΑΕΠ κατά 40 δισ. ευρώ (25%) και με δεδομένο ότι το 2005 η φορολογία ως ποσοστό του εγχώριου προϊόντος ήταν 23%. Με τους φόρους αυτούς, ύψους 8 δισ. ευρώ -εάν είχαν εισπραχθεί από το Δημόσιο, αντί να πηγαίνουν στις τσέπες των φοροφυγάδων- όχι μόνον δεν θα παρουσίαζε υπερβάλλον έλλειμμα ο προϋπολογισμός, αλλά θα ήταν και πλεονασματικός. Και το καθεστώς της επιτήρησης της ελληνικής οικονομίας από την Ε.Ε. θα ήταν παρελθόν. Υπενθυμίζεται ότι μια μονάδα του ΑΕΠ αντιστοιχεί σε 1,8 δισ. ευρώ. Δηλαδή η διαφορά του ελλείμματος, που θα μας έβγαζε από την κοινοτική επιτήρηση, θα καλυπτόταν τουλάχιστον 4 φορές.

Αύξηση κερδών >> Αύξηση μισθών:

...στη διαρρεύσασα πενταετία μέχρι και το 2005, ενώ το ΑΕΠ μετρήθηκε ότι αυξήθηκε κατά 25%, οι αμοιβές των μισθωτών (με άλλα λόγια το μερίδιο των μισθών στο ΑΕΠ) αυξήθηκαν μόνο κατά 5%. Ολα τα άλλα στοιχεία που συνθέτουν το ΑΕΠ, δηλαδή τα κέρδη των επιχειρήσεων, οι πρόσοδοι περιουσίας (κυρίως ενοίκια) και οι αμοιβές των ελεύθερων επαγγελματιών αυξήθηκαν στην περίοδο αυτή σαφώς πάνω από 25%...

Ένα μικρό δωράκι:

"Παρέχεται η δυνατότητα στις επιχειρήσεις να διανείμουν τα αφορολόγητα αποθεματικά που έχουν σχηματίσει λόγω πραγματοποίησης παραγωγικών επενδύσεων, αφού προηγουμένως τα αποθεματικά αυτά υπαχθούν σε αυτοτελή φορολόγηση με μειωμένους συντελεστές (6% για εταιρείες εισηγμένες στο ΧΑΑ και 12% για λοιπά νομικά πρόσωπα), αντί της φορολόγησης τους με τις γενικές διατάξεις". Αυτό μεταφράζεται ως εξής: Οι εταιρείες είχαν κρατήσει κάποια αφορολόγητα κεφάλαια προκειμένου να τα χρησιμοποιήσουν για επενδύσεις. Τώρα αυτά τα κεφάλαια θα μπορούν να τα διανείμουν στους μετόχους τους και αντί να πληρώσουν φόρο 29%, όπως θα έπρεπε κανονικά, θα πληρώνουν 6% οι εισηγμένες και 12% οι [μη] εισηγμένες, θα έχουν δηλαδή όφελος από 17% έως 23%.

Μυστικά κονδύλια:

Η Ν.Δ., ως αντιπολίτευση, στηλίτευε το ΠΑΣΟΚ για τους ειδικούς λογαριασμούς και δεσμευόταν ότι θα τους καταργήσει. Ως κυβέρνηση όμως τους διατηρεί για δεύτερη συνεχόμενη φορά εν ζωή, διακινώντας μέσω αυτών τεράστια ποσά: Το 2006 διακίνησε 7 δισ. ευρώ, το 2007 θα διακινήσει 6,76 δισ., ποσό που αντιστοιχεί στο 3,25% του ΑΕΠ. Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι ότι από αυτά τα 6,76 δισ. ευρώ, τα 2.676 δισ. ευρώ, δηλαδή περίπου το 1,3% του ΑΕΠ, θα διακινηθούν εκτός προϋπολογισμού, δηλαδή με πλήρη αδιαφάνεια και χωρίς να είναι δυνατόν να ελεγχθούν από κανέναν.

Όλα αυτά ακολουθώντας ένα...
Δανεικό Μοντέλο ανάπτυξης:

Σύμφωνα με αποκαλυπτικά στοιχεία που συνέλεξε αναδιφώντας στα ενδότερα της οικονομίας, εν όψει και του νέου προϋπολογισμου, όσο αυξάνεται το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊον (ΑΕΠ) της χώρας στην τελευταία πενταετία, άλλο τόσο πεισματικά αυξάνεται και το χρέος των νοικοκυριών, των επιχειρήσεων αλλά και της κεντρικής διοίκησης, με αποτέλεσμα η σχέση δανεισμού προς ανάπτυξη να παραμένει «καρφωμένη» στο 2,8%-2,6% προς ένα. Ενώ, δηλαδή, το 2001 ο πρόσθετος συνολικός δανεισμός προσέγγιζε τα 24 δισ. ευρώ και η αύξηση του ΑΕΠ τα 9,4 δισ. ευρώ, διατηρώντας τη μεταξύ τους σχέση στο 2,8, σε τίποτε δεν φαίνεται να μεταβλήθηκε το τοπίο πέντε χρόνια μετά, αφού το 2005 ο δανεισμός πολιτών και κράτους έφθασε στα 33,9 δισ. ευρώ, με αύξηση του ΑΕΠ στα 12,8 δισ. ευρώ, συντηρώντας έτσι τη μεταξύ τους σχέση στο 2,6.
...«εισάγουμε εμπορεύματα και εξάγουμε ομόλογα»...