Πολιτική ηθική

Όπως και να έχει, η καταγγελία του επεκτατικού εθνικισμού στην Ελλάδα είναι πλέον "εύκολη". Αφενός διότι αυτό το είδος εθνικισμού έχει πια ιστορικά ηττηθεί και αφετέρου διότι η παρούσα συγκυρία και ο ρόλος της χώρας δεν προσφέρονται για φιλοδοξίες τέτοιου τύπου. Η συζήτηση όταν γίνεται είναι ιστορική, ή αφορά την διαχείριση ανοιχτών ζητημάτων που αφορούν την χώρα (αλλά να σημειωθεί πως το θέμα της οικονομικής επέκτασης του Ελληνικού κεφαλαίου είναι εκτός συζήτησης, ή θεωρείται αυτονόητα εθνικά συμφέρον - μια άλλη κουβέντα όμως αυτή).

Αντίθετα στο Ισραήλ, όπου ο θριαμβεύων μεγαλοϊδεατισμός / το εθνικό σύμπλεγμα ανωτερότητας βρίσκεται σε πολεμική έξαρση, η καταγγελία του προβαλλόμενου "εθνικού συμφέροντος" ως πλασματικού και εν τέλει ανήθικου, θέλει κότσια. Γερά κότσια. Ανεξάρτητα από την αποτυχία της Ισραηλινής αριστεράς να διευρύνει την επιρροή της, οφείλουμε να σημειώσουμε την ηθική της ακεραιότητα - σημειώνοντας δύο εξαιρετικά κείμενα Ισραηλινών ειρηνιστών στην Ισραηλινή Χααρέτς.

Το πρώτο του Gideon Levy, έχει τίτλο "Ποιος το ξεκίνησε;" και αναφέρεται στα γεγονότα της Γάζας. Απόσπασμα:

..."Τι θα γινόταν αν οι Παλαιστίνιοι δεν εκτόξευαν τους πυραύλους Κασσάμ; Θα είχε άρει το Ισραήλ την οικονομική πολιορκία που έχει επιβάλει στην Γάζα; Θα άνοιγε τα σύνορα στους Παλαιστίνιους εργάτες; Θα απελευθέρωνε τους φυλακισμένους; Θα γινόντουσαν συναντήσεις , με την εκλεγμένη ηγεσία για διαπραγματεύσεις; Θα ενθάρρυνε τις επενδύσεις στην Γάζα; Ανοησίες. Αν οι κάτοικοι της Γάζας καθόντουσαν φρόνιμοι - όπως περιμένει από αυτούς το Ισραήλ, η υπόθεσή τους θα εξαφανιζόταν από την ατζέντα - και εδώ και σε όλο τον κόσμο. Το Ισραήλ θα προχωρούσε την σύγκλιση, που έχει σαν μόνο στόχο την εξυπηρέτηση των επιδιώξεών του και αγνοεί τις δικές του ανάγκες. Κανένας δεν θα νοιαζόταν για την μοίρα των κατοίκων της Γάζας αν δεν συμπεριφέρονταν βίαια. Αυτή είναι μια πολύ πικρή αλήθεια, αλλά τα πρώτα 20 χρόνια της κατοχής πέρασαν ήσυχα και δεν κουνήσαμε το δακτυλάκι μας για να την σταματήσουμε.

Αντίθετα, σιωπηλά, κτίσαμε την τεράστια, εγκληματική επιχείρηση των επoικισμών. Με τα ίδια μας τα χέρια ωθούμε και πάλι τους Παλαιστίνιους στην χρήση των ασήμαντων όπλων που διαθέτουν - και σαν απάντηση χρησιμοποιούμε σχεδόν ολόκληρο το τεράστιο οπλοστάσιο που διαθέτουμε και συνεχίζουμε να διαμαρτυρόμαστε ότι "αυτοί το άρχισαν"...

... Η Δυτική Όχθη είναι ακόμα υπό κατοχή, οι εποικισμοί ευημερούν και κάθε δειλή απόπειρα για να μας δώσουν το χέρι, συμπεριλαμβανομένης και εκείνης του Ισμαήλ Χανίγιε [πρωθυπουργού της Χαμάς], απορρίπτεται αμέσως. Και μετά από όλα αυτά, αν κάποιος ακόμα εκφράζει αμφιβολίες, λαμβάνει την απάντηση που κερδίζει: "Αυτοί το ξεκίνησαν". Αυτοί το ξεκίνησαν και το δίκιο είναι με το μέρος μας, ενώ η πραγματικότητα είναι πως δεν το ξεκίνησαν αυτοί και το δίκιο δεν είναι με το μέρος μας.

- Το δεύτερο προέρχεται από τον Ισραηλινό Πολιτικό Επιστήμονα Ζεέβ Μαόζ και αφορά τα διαδραματιζόμενα στον Λίβανο. Έχει τίτλο "Η ηθική δεν είναι με το μέρος μας". Απόσπασμα:

Υπάρχει πρακτικά μια ιερή συναίνεση σήμερα πως ο Πόλεμος στον Βορρά είναι δίκαιος πόλεμος και πως η ηθική είναι με το μέρος μας. Θα πρέπει να πούμε την πικρή αλήθεια: η ιερή αυτή συναίνεση βασίζεται σε βραχυπρόθεσμη και επιλεκτική μνήμη, σε μια εσωστρεφή κοσμοθεώρηση και στα δύο μέτρα και σταθμά.

Ο πόλεμος αυτός δεν είναι δίκαιος. Το Ισραήλ χρησιμοποιεί υπερβολική βία χωρίς να διακρίνει μεταξύ αμάχου πληθυσμού και εχθρού, μοναδικός στόχος της οποίας είναι ο εκβιασμός. Αυτό δεν σημαίνει πως η ηθική και το δίκαιο είναι με την πλευρά της Χεζμπολλάχ. Ασφαλώς όχι. Αλλά το γεγονός ότι η Χεζμπολλάχ "το ξεκίνησε" όταν απήγαγε στρατιώτες πέρα από τα διεθνή σύνορα δεν επαρκεί καθόλου για να μεταθέσει το δίκιο προς την πλευρά μας...

Να σημειώσω επίσης εν παρόδω την πιο πειστική ανάλυση για τον πόλεμο στο Λίβανο που έχω δει, από τον Παλαιστίνιο-Αμερικανό δημοσιογράφο Ραμζύ Μπαρούντ, εκδότη του Palestine Chronicle.