Ανάξια θύματα

Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Εχούντ Όλμερτ:
"Λυπάμαι βαθύτατα για τους κατοίκους της Γάζας, αλλά οι ζωές, η ασφάλεια και η διαβίωση των κατοίκων του Σντερότ είναι ακόμα σηματικότερη"
(I am deeply sorry for the residents of Gaza, but the lives, security and well-being of the residents of Sderot is even more important.")
Ο ίδιος: "Αναλαμβάνω προσωπικά την ευθύνη για όσα συμβαίνουν στην Γάζα... Δεν θέλω κανένας να κοιμηθεί την νύχτα στην Γάζα. Θέλω να ξέρουν πως νοιώθουμε"
("I take personal responsibility for what is happening in Gaza,...I want no one to sleep at night in Gaza. I want them to know what it feels like.")

Παραβιάζοντας αναμφίβολα τις συνθήκες της Γενεύης, ο στρατός του Ισραήλ προχωρά στην συλλογική τιμωρία των κατοίκων της Γάζας για να ελευθερώσει έναν στρατιώτη που κρατείται όμηρος, συλλαμβάνοντας την εκλεγμένη κυβέρνηση. Η εναλλακτική λύση, η απελευθέρωση όπως ζητούν οι απαγωγείς των ανηλίκων και των γυναικών που το Ισραήλ κρατά φυλακισμένους, θεωρείται "υποχώρηση στην τρομοκρατία".

Πέρυσι περίπου τέτοια εποχή (25/7/2005), καθώς η λωρίδα της Γάζας εκκενωνόταν από τους Εβραίους εποίκους, τρία μέλη του Ισραηλινού ειρηνιστικού κινήματος, ο Ιλάν Παππέ, ο Ταμάρ Γιαρόν, και ο Ούρι Ντέιβις, προειδοποιούσαν για αυτό που έβλεπαν να έρχεται, [παράθεση με συνδέσμους-σχόλια στις σημερινές παραγματικότητες και στα ιστορικά προηγούμενα]:

Πιστεύουμε πως ένα πρωταρχικό, αδήλωτο κίνητρο του κράτους του Ισραήλ, για την μετακίνηση των Εβραίων εποίκων από τον οικισμό Κατίφ της Γάζας, είναι η σωματική τους ακεραιοτητα όταν η Ισραηλινή κυβέρνηση και ο στρατός πιθανόν ξεκινήσουν μια ενισχυμένη μαζική επίθεση εναντίον του ενάμιση εκατομμυρίου Παλαιστινίων στην Λωρίδα της Γάζας, από τους οποίους οι μισοί περίπου είναι πρόσφυγες από την Παλαιστίνη από το 1948.

Το σενάριο μπορεί να είναι παρόμοιο με αυτό που έχει ήδη συμβεί στο παρελθόν - μια τακτική που ο Αριέλ Σαρόν έχει χρησιμοποιήσει πολλές φορές στην στρατιωτική του καριέρα, δηλαδή η χρήση των προκλήσεων προσχηματικά ώστε να εξαπολυθούν μαζικές επιθέσεις...

Ο στόχος λέει ο Michael Whitney, ο οποίος είναι αυτός που υπενθύμισε το παραπάνω "προφητικό" κείμενο, δεν είναι πρωταρχικά η (δημοκρατικά εκλεγμένη) κυβέρνηση της Χαμάς - πολλά μέλη της οποίας έχουν συλληφθεί από τις Ισραηλινές δυνάμεις κατοχής ενώ το γραφείο του πρωθυπουργού έχει ήδη βομβαρδιστεί, αλλά οι πολίτες της Γάζας: το Ισραήλ προχωρά σε έναν προαποφασισμένο "πόλεμο εναντίον των υποδομών", ανεξάρτητο από το γεγονός της απαγωγής του Ισραηλινού φαντάρου.

Το πρόβλημα παραμένει η κατοχή. Και η ωμά εκπεφρασμένη διάκριση μεταξύ σημαντικών και ασήμαντων θυμάτων από τον ίδιο τον Ισραηλινό πρωθυπουργό, δεν είναι παρά μια ακόμα ένδειξη ότι για τον Ισραηλινό εθνικισμό η μόνη λύση είναι τελικά η εθνοκάθαρση. Όλα τα άλλα είναι για το θεαθήναι.