ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ

Σε συνέχεια της προηγούμενης καταχώρησης: Η European Tribune συνοψίζει και αποκρούει τα παραμύθια και την παραπληροφόρηση για την Γαλλική αγορά εργασίας . Εξαιρετικά αφιερωμένο στον Ανδρέα Ανδριανόπουλο που αναπαράγει την σχετική μυθολογία και στον "ανταποκριτή της ελληνικής ιστολογοσύνης" στο Παρίσι, Μαύρο Πρόβατο , που την πολεμά. Σύνοψη: - Οι διαδηλώσεις δεν είναι βίαιες. - Η ανεργία μεταξύ των Γάλλων νέων δεν είναι ιδιαζόντως υψηλή σε σχέση με τις περισσότερες άλλες χώρες - Κάθε άλλο παρά αδύνατο είναι να απολυθεί κάποιος εργαζόμενος στην Γαλλία - Η Γαλλία δημιουργεί περισσότερες θέσεις εργασίας *στον ιδιωτικό τομέα* από ότι η Αμερική και η Βρετανία και δημιουργούσε ακόμα περισσότερες όταν ίσχυε το δυσφημούμενο 35ωρο - Οι φοιτητές - εκτός εκείνων που φοιτούν στις Grandes Ecoles - κάθε άλλο παρά "προνομιούχοι" είναι. - Οι μετανάστες και όσοι ζουν στα banlieues είναι ακόμα περισσότερο εναντίον του νόμου για εξαιρετικά προφανείς λόγους

Το βασικό δίδαγμα από τις κινητοποιήσεις στην Γαλλία είναι ότι μια υγιής κοινωνία συμμετέχει και αντιδρά στα διάφορα μυθολογήματα των "επαϊόντων" που έχουν σαν σκοπό την περαιτέρω αποδιάρθρωση της κοινωνίας και την οπισθοχώρηση σε εργασιακές και κοινωνικές σχέσεις του περασμένου αιώνα. Ιδιαίτερα όταν οι σχετικές αποφάσεις λαμβάνονται ερήμην της. Είναι βέβαια βασικά θέμα κουλτούρας και πολιτισμού το αν δεχθείς να αναγάγεις την κοινωνία και τους ανθρώπους της σε αποκλειστικά οικονομικά μεγέθη, αν δηλαδή βλέπεις τους ανθρώπους σαν παραγωγικά διαθέσιμα ή σαν πολυδιάστατες υπάρξεις και πολίτες : Καθώς οι πολίτες υπερασπίζονται εαυτούς (τα συμφέροντά τους) με κάθε δημοκρατικά διαθέσιμο μέσο, από την επέλαση ενός μοντέλου που τους θέλει να παραδίδουν τις ζωές τους θυσία στα συμφέροντα της "αγοράς" (δηλαδή στον πλουτισμό των ολίγων) με αντάλλαγμα επισφαλείς θέσεις απορρυθμισμένης εργασίας και λιγότερο ελεύθερο, προσωπικό χρόνο (του οποίου η ευρεία διάθεση είναι στοιχείο πολ

Για όσους πιστούς, αναφέρω πως το ανεξάρτητο σοσιαλιστικό (με την παλιά, καλή έννοια) περιοδικό Μηνιαία Επιθεώρηση , επ' ευκαιρία των 30 χρόνων της Ελληνικής έκδοσης, θα διοργανώσει εκδήλωση την Δευτέρα 27/3/2006, στο αμφιθέατρο της ΓΣΕΕ (Πατησίων 69), με πολλά πάνελ συζητήσεων για μια σειρά από θέματα τα οποία άπτονται της εδώ θεματολογίας και με καλεσμένους από διάφορους χώρους. Μια αφορμή για τους παλιότερους να θυμηθούν και τους νεώτερους να μάθουν πώς ήταν οι δημόσιες συζητήσεις πριν τα τηλεπαράθυρα ;-) Αμφίεση περιπάτου προαιρετική.

O θάνατος του Μιλόσεβιτς έχει ήδη προκαλέσει δύο διαφορετικού τύπου νεκρολογίες / αποτιμήσεις. Η μία τον παρουσιάζει λίγο-πολύ ως έναν δικτάτορα, έναν εθνικιστή, τον υπεύθυνο της Γιουγκοσλαβικής τραγωδίας και η άλλη ως τον συνεπή αντι-ιμπεριαλιστή, σοσιαλιστή, πατριώτη που αντιτάχθηκε στα υπερατλαντικά συμφέροντα. Και οι δύο εκτιμήσεις διατυπώνονται ερήμην των πραγματικών γεγονότων. Ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς υπήρξε ένας αδίστακτος καιροσκόπος που ηγεμόνευσε στα πολιτικά πράγματα της Σερβίας για πολλούς λόγους, αλλά η "δικτατορικότητά" του δεν ήταν ο μόνος από αυτούς. Αν και το πέτυχε με πολλούς και αιματηρούς συχνά τρόπους, ο Μιλόσεβιτς εκλεγόταν σε θέσεις εξουσίας για περισσότερο από μια δεκαετία με σχετικά άνετες πλειοψηφίες, εκμεταλλευόμενος (αλλά όχι ταυτιζόμενος με) τον Σερβικό εθνικισμό. Ανά πάσα στιγμή, όσο και να αλλοίωνε το εκλογικό αποτέλεσμα (που συχνά το έκανε σε κάποιο βαθμό) όσο και να εκφόβιζε τους πολιτικούς του αντιπάλους (που κι αυτό το έκανε συστηματικά),

Επιστρέφω εν μέρει στην ιστολογιοσύνη μετά από τις καταστροφικές συνέπειες μιας μικροαρρώστειας, που παρότι παρήλθε, έχει προκαλέσει τέτοια μετακύληση όγκου δουλειάς που δεν είχα και πολύ χρόνο για διαδικτυότσαρκες. Τον λίγο χρόνο που ασχολήθηκε με το σπορ το αφιέρωσα συζητώντας περί έθνους, ιστορίας και εθνικών μυθολογιών στο (sic) {[ 1 ], [ 2 ], [ 3 ], [ 4 ], [ 5 ]} κατόπιν του σχετικού σχολιασμού του J95 (και τα επακόλουθα [ 1 ], [ 2 ], [ 3 ]). Επίσης δείτε τα σοφά σχόλια του lazopolis εδώ κι εδώ . Όσα έχω να πω σχετικά τα γράφω στα σχόλια του (sic). Να σημειώσω όμως εδώ έναν εξαιρετικό δημόσιο διάλογο σχετικά με το ίδιο περίπου θέμα, του οποίου το εύρος ανακάλυψα επ' αφορμή της παραπάνω συζήτησης. Ο διάλογος αυτός είχε γίνει πριν από έναν περίπου χρόνο, με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του Νίκου Σβορώνου "Το ελληνικό έθνος: γένεση και διαμόρφωση του νέου ελληνισμού" , (σαράντα χρόνια μετά την συγγραφή του). Ο διάλογος αυτός έχει βέβαια σχέση με την τρέχουσα συζήτηση

Ελαφρώς αναρρώσας σήμερα, επανέρχομαι μετά από πολύ καιρό στο Ιστολόγιον, για να καταθέσω μια εξαιρετικά αστεία αποστροφή από τα πρακτικά της βουλής, στα πλαίσια της συζήτησης μιας επερώτησης του βουλευτή του ΣΥΝ Θ. Λεβέντη σχετικά με την συμφωνία Μάικροσοφτ-Δημοσίου (καλοπροαίρετη αλλά θα μπορούσε να είναι αιχμηρότερη). Αφιερωμένο σε όλους τους μερακλήδες και τις μερακλίνες που θα εκτιμήσουν το χιούμορ του κ. Υπουργού. Απαντώντας στην δευτερολογία του κ. Λεβέντη, ο κ. Αλογοσκούφης ανακοίνωσε πως: Επίσης, νομίζω ότι πίσω από αυτές τις απόψεις σας κρύβεται και μια αντίληψη η οποία αν υιοθετηθεί, θα καταδικάσει τη χώρα στην ψηφιακή υπανάπτυξη για πάρα πολλά χρόνια, διότι όλοι ξέρουμε ότι το ελεύθερο λογισμικό έχει πολύ περιορισμένες εφαρμογές και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο ευρέως όσο άλλο λογισμικό . Η πλήρης συζήτηση εδώ [περίπου στο μέσο της σελίδας, αναζητήστε την λέξη Microsoft]. Υπενθυμίζω πως ένας Περουβιάνος βουλευτής έχει από τετραετίας εξηγήσει πειστικότατα τον λόγο πο