Ελληνική Νομαχρεία
Θυμάμαι το 1990, στο παγκόσμιο πρωτάθλημα μπάσκετ που γινόταν τότε στον Καναδά, που έτυχε να πέσουμε στα προημιτελικά με την διοργανώτρια χώρα. Τότε είχαμε την μαγική εθνική ομάδα (έστω πεντάδα) με Γκάλη, Γιαννάκη, Φάνη, Φασούλα και Στεργάκο και νικήσαμε τελικά τους Καναδούς μέσα στο Τορόντο (είχαμε βγει 4οι νομίζω). Στις εξέδρες υπήρχαν κυρίως οπαδοί της Ελληνικής ομάδας, από την μεγάλη ομογένεια του Καναδά, ως επί το πλείστον, και στην πλειοψηφία τους Καναδοί πολίτες, που ανέμιζαν την γαλανόλευκη και γιούχαραν κάθε επίθεση των Καναδών (συμπολιτών τους). Μετά την νίκη εκτασιασμένοι Έλληνες περιφερόντουσαν στην πόλη πανηγυρίζοντας και χειρονομώντας ασέμνως πού και πού... Ο Καναδός προπονητής δήλωνε σοκαρισμένος μετά το ματς που οι Ελληνοκαναδοί συμπεριφέρθηκαν έτσι απέναντι στην υιοθετημένη τους πατρίδα, το ίδιο και πολλές καναδέζικες εφημερίδες... Στην Ελλάδα όλα τα ΜΜΕ (εφημερίδες τότε και κρατικά μέσα) ήταν συγκινημένα από την συγκλονιστική παρουσία των ομογενών μας και καμάρωναν για την αγάπη της Ελληνικής διασποράς στην εθνική μας ομάδα...
Χθές είδα στην τηλεόραση σκηνές από πανηγυρισμούς Αλβανών και στημένους "πατριώτες" να τους περιμένουν για να πλακωθούν (και τα ΜΑΤ να δείχνουν πολύ πιο πρόθυμα να κυνηγήσουν τους δαρόμενους παρά τους δέρνοντες). Στην τηλεόραση μάλιστα έδειξε στη Θεσσαλονίκη έναν κάφρο να την πέφτει σε αυτοκίνητο με πανηγυρίζοντες Αλβανούς, μια οικογένεια, να το σπάνε και να χτυπάνε τους επιβαίνοντες - μπροστά στα έντρομα μάτια των δύο παιδιών που ήταν μέσα και τα οποία δεν αποκλείεται να αποτέλεσαν στόχο των τραμπούκων. Ο νεκρός και οι περισσότεροι τραυματίες ήταν από την πλευρά των μεταναστών - πολλοί εκ των οποίων δεν αποκλείεται να ήταν μεταξύ εκείνων που πανηγύρισαν την κατάκτηση του ευρωπαϊκού από την Ελλάδα τον Ιούλιο - και αυτό δείχνει την κατεύθυνση των περισσοτέρων βιαιοπραγιών.
Ως εκ τούτου, οι δηλώσεις του Ψωμιάδη σχετικά με τα επεισόδια (είχαμε ήδη έναν νεκρό!) ενισχύουν την πεποίθησή μου ότι ο νομάρχης Θεσσαλονίκης είναι ακατάλληλος για οποιαδήποτε δημόσια θέση και ότι όποιος τον ψήφισε είναι για τα πανηγύρια και αν ξέρετε κανέναν να του το πείτε εκ μέρους μου... Για τους αλήτες που χτυπάγανε παιδάκια και τους μαχαιροβγάλτες δεν είχε τίποτα να πει, αλλά θυμήθηκε να ψέξει τους "...θιασώτες των ανοιχτών θυρών και των ανοιχτών συνόρων..." (καλά δεν τούχει πει κανείς ότι ο Σαμαράς επέστρεψε στην ΝΔ;)
Και να μην ακούω αηδίες για "να σέβονται την χώρα που τους δίνει ψωμί να τρώνε..." Ρωτήστε κανέναν Έλληνα μετανάστη να σας το απαντήσει αυτό. Κανένας δεν τους τα χάρισε: τα δουλέψανε και τα (κακο-)πληρώθηκαν. Δηλαδή ο γκασταρμπάιτερ της Γερμανίας είναι υποχρεωμένος να χρωστά ευγνωμοσύνη στον Γερμανό εργοδότη του; Ας ενημερώσει κάποιος σας παρακαλώ τους φρικιώντες νεοέλληνες ότι έχουμε καπιταλισμό ... Ο σεβασμός, άλλωστε, είναι πράγμα αμοιβαίο, σε σέβομαι όταν με σέβεσαι.
Όπως είπε και ο Αχιλλέας Ασλανίδης στα τηλεπαράθυρα χθές, οι εργάτες νίκησαν τους εργοδότες - τους νεόπλουτους Έλληνες. Στο συλλογικό φαντασιακό των Αλβανών, χθές υπήρξε μια συμβολική απάντηση σε "εκείνους" που τους υποτιμούν, τους εκμεταλλεύονται και τους προσβάλλουν συστηματικά. Εδώ ο μέσος καταναλωτής το εξέλαβε, φοβάμαι, ως θρασύτατη πρόκληση του υπηρετικού του προσωπικού.
Δεν αντιλέγω ότι ο Αλβανικός εθνικισμός έπαιξε σημαντικό ρόλο στην δημιουργία πολεμικού κλίματος, και ένα τόσο μεγάλο πριμ για έναν αγώνα (αμφιβάλλω αν θα δώσουν στις παίκτες ένα εκατομμύριο ευρώ αν νικήσουν την Δανία...) δείχνει κάποιο κόμπλεξ... αλλά σε όσους πιστεύουν ότι μόνο οι Αλβανοί γιουχάρουν εθνικούς ύμνους, καλά θα κάνουν να πάνε βόλτα σε κανένα Ελληνικό γήπεδο, όταν παίζει εθνική ομάδα (για να δούμε πως θα συμπεριφερθούν την Τετάρτη με την Τουρκία στο Καραϊσκάκη όσοι πάνε)... Άλλωστε τα στραβά της Αλβανίας ας τα βρούνε οι Αλβανοί. Εμένα με ενδιαφέρει η καταγγελία και η πάταξη της συλλογικής μαλακίας (ιδιάιτερα τη εγκληματικής) στην δική μου χώρα.
Να σας πω πάντως ότι ο αγώνας μου θύμησε το Ισπανία-Ελλάδα στο Euro, στο ότι η καταφανώς καλύτερη ομάδα δεν κατόρθωσε να βάλει το γκολ που θα την λύτρωνε...
Κάποιος να δώσει το βραβείο φαιρ-πλαίυ στον Φότο Στρακόσια.
Χθές είδα στην τηλεόραση σκηνές από πανηγυρισμούς Αλβανών και στημένους "πατριώτες" να τους περιμένουν για να πλακωθούν (και τα ΜΑΤ να δείχνουν πολύ πιο πρόθυμα να κυνηγήσουν τους δαρόμενους παρά τους δέρνοντες). Στην τηλεόραση μάλιστα έδειξε στη Θεσσαλονίκη έναν κάφρο να την πέφτει σε αυτοκίνητο με πανηγυρίζοντες Αλβανούς, μια οικογένεια, να το σπάνε και να χτυπάνε τους επιβαίνοντες - μπροστά στα έντρομα μάτια των δύο παιδιών που ήταν μέσα και τα οποία δεν αποκλείεται να αποτέλεσαν στόχο των τραμπούκων. Ο νεκρός και οι περισσότεροι τραυματίες ήταν από την πλευρά των μεταναστών - πολλοί εκ των οποίων δεν αποκλείεται να ήταν μεταξύ εκείνων που πανηγύρισαν την κατάκτηση του ευρωπαϊκού από την Ελλάδα τον Ιούλιο - και αυτό δείχνει την κατεύθυνση των περισσοτέρων βιαιοπραγιών.
Ως εκ τούτου, οι δηλώσεις του Ψωμιάδη σχετικά με τα επεισόδια (είχαμε ήδη έναν νεκρό!) ενισχύουν την πεποίθησή μου ότι ο νομάρχης Θεσσαλονίκης είναι ακατάλληλος για οποιαδήποτε δημόσια θέση και ότι όποιος τον ψήφισε είναι για τα πανηγύρια και αν ξέρετε κανέναν να του το πείτε εκ μέρους μου... Για τους αλήτες που χτυπάγανε παιδάκια και τους μαχαιροβγάλτες δεν είχε τίποτα να πει, αλλά θυμήθηκε να ψέξει τους "...θιασώτες των ανοιχτών θυρών και των ανοιχτών συνόρων..." (καλά δεν τούχει πει κανείς ότι ο Σαμαράς επέστρεψε στην ΝΔ;)
Και να μην ακούω αηδίες για "να σέβονται την χώρα που τους δίνει ψωμί να τρώνε..." Ρωτήστε κανέναν Έλληνα μετανάστη να σας το απαντήσει αυτό. Κανένας δεν τους τα χάρισε: τα δουλέψανε και τα (κακο-)πληρώθηκαν. Δηλαδή ο γκασταρμπάιτερ της Γερμανίας είναι υποχρεωμένος να χρωστά ευγνωμοσύνη στον Γερμανό εργοδότη του; Ας ενημερώσει κάποιος σας παρακαλώ τους φρικιώντες νεοέλληνες ότι έχουμε καπιταλισμό ... Ο σεβασμός, άλλωστε, είναι πράγμα αμοιβαίο, σε σέβομαι όταν με σέβεσαι.
Όπως είπε και ο Αχιλλέας Ασλανίδης στα τηλεπαράθυρα χθές, οι εργάτες νίκησαν τους εργοδότες - τους νεόπλουτους Έλληνες. Στο συλλογικό φαντασιακό των Αλβανών, χθές υπήρξε μια συμβολική απάντηση σε "εκείνους" που τους υποτιμούν, τους εκμεταλλεύονται και τους προσβάλλουν συστηματικά. Εδώ ο μέσος καταναλωτής το εξέλαβε, φοβάμαι, ως θρασύτατη πρόκληση του υπηρετικού του προσωπικού.
Δεν αντιλέγω ότι ο Αλβανικός εθνικισμός έπαιξε σημαντικό ρόλο στην δημιουργία πολεμικού κλίματος, και ένα τόσο μεγάλο πριμ για έναν αγώνα (αμφιβάλλω αν θα δώσουν στις παίκτες ένα εκατομμύριο ευρώ αν νικήσουν την Δανία...) δείχνει κάποιο κόμπλεξ... αλλά σε όσους πιστεύουν ότι μόνο οι Αλβανοί γιουχάρουν εθνικούς ύμνους, καλά θα κάνουν να πάνε βόλτα σε κανένα Ελληνικό γήπεδο, όταν παίζει εθνική ομάδα (για να δούμε πως θα συμπεριφερθούν την Τετάρτη με την Τουρκία στο Καραϊσκάκη όσοι πάνε)... Άλλωστε τα στραβά της Αλβανίας ας τα βρούνε οι Αλβανοί. Εμένα με ενδιαφέρει η καταγγελία και η πάταξη της συλλογικής μαλακίας (ιδιάιτερα τη εγκληματικής) στην δική μου χώρα.
Να σας πω πάντως ότι ο αγώνας μου θύμησε το Ισπανία-Ελλάδα στο Euro, στο ότι η καταφανώς καλύτερη ομάδα δεν κατόρθωσε να βάλει το γκολ που θα την λύτρωνε...
Κάποιος να δώσει το βραβείο φαιρ-πλαίυ στον Φότο Στρακόσια.
Σχόλια
Το ποδόσφαιρο το βαριέμαι, σόρι.
Στον τελικό στην Πορτογαλία πήγα όμως, όχι λόγω της αγάπης μου προς την πατρίδα, μάλλον γιατί παραείμαι ψώνιο για να χάσω ένα τέτοιο κοινωνικό event.
Οι Πορτογάλοι λοιπόν φέρθηκαν πολιτισμένα και στο δικό μου μυαλουδάκι (όπως και σε πολλών άλλων) πέρασε έτσι σαν σκιά η σκέψη του τι θα γινόταν εδώ αν κάποιος στην έδρα μας, δεν "μας άφηνε να πιούμε νερό ενώ φτάσαμε στην πηγή"...
Και σκέφτηκα, τί στο διάστημα, 10.000 κόσμος ήταν εκεί θα το πούνε, τι ωραία που ήτανε, τι ωραία που φέρθηκαν οι ηττημένοι. Και σκέφτηκα είδαμε, μάθαμε.
Και μετά ήρθαν οι Ολυμπιακοί. Και πάλι εγώ ντιπ για ντιπ ηλίθια, ευτυχώς που στο στό τρέξιμο φαίνεται ποιος νικάει-τύπου, αλλά πήγα παντού (και μου άρεσε ΠΟΛΥ).
Και είδα την κεντερο(αι-γαμήσου-ρε-κολόπαιδο)κουρσα και πριν ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί, αλλά σκέφτηκα ότι όντως εμείς που προσπαθούσαμε να τους κάνουμε να σιωπήσουν (και είμασταν πολλοί) δεν ακουγόμασταν. Και μας δικαιολόγησα.
Είδα και την Χαλκιά να παπαρολογεί αλά - Αδόλφο, εμείς οι πρωταθλητές με την ελληνική ψυχή, οι πρώτοι (έλεος) και σκέφτηκα μικρό παιδάκι είναι από τρέξε-τρέξε Φανούλα μια ζωή, που καιρός για γράμματα και για κανά βιβλίο. Και τη δικαιολόγησα.
Είδα μετά και το σκηνικό με τον του-καράτε Νικολαίδη και τον κορεάτη(?) που σε απάντηση των αντικειμένων που έπεφταν στον αγωνιστικό χώρο, τον αγκάλιασε τον "δικό μας" και σκέφτηκα "κοίτα ρε ανωτερότητα, κοίτα ρε ωραία στιγμή" (μεταξύ μας, σκέφτηκα και λίγο δόξασι ο θεός που τον φώτισε τον κορεάτη και κατεύνασε με την χειρονομία του τα πνεύματα και δεν γίναμε και πάλι ρεζίλι).
Και σκέφτηκα είδαμε, μάθαμε.
Και μετά έγινε το σκηνικό με τις εθνίκες...
Και πλέον ήταν πασιφανές πως αρχίδια μάθαμε. (συγγνώμη για το γαλλικό). Πήραμε φόρα και πλακώσαμε τους κομπλεξικούς αλβανούς που τόλμησαν να μας νικήσουν, ανάγοντας την μπάλα στο πρώτο σε σημασία εθνικό ζήτημα, ξεχνώντας πως λίγες μέρες πριν εμείς οι ίδιοι ήμασταν οι κομπλεξικοί όταν διαμαρτυρόμασταν για το κεντερο(καραγκιοζό)παιδο, ανάγοντας το κάτουρο του σε πρώτο εθνικό θέμα.
Ποιός μας πιάνει, γαμάμε οι έλληνες τον κόσμο όλο, ήταν να μην πάρουμε φόρα...
Κατούρα και λίγο λεβεντόπαιδο...
Εγώ στο ενδιάμεσο λέω να σταματήσω να δικαιολογώ τον συγκεκριμένο κόσμο, να ρυθμίσω την τηλεόραση να καίγεται μόλις πάω να την γυρίσω σε ειδήσεις, να φορέσω την μπουρκίτσα μου (που'ναι και πιο τρέντι από την κλασσική ρόμπα) και να (ξανα)δω την τελετή έναρξης στο ντι-βι-ντι...
Απολύτως καμία. Τους Πακιστανούς, Βούλγαρους, Ρουμάνους, Ρώσσους, Φιλιππινέζους αυτός τους έφερε; Ή μήπως ο Σημίτης. Και καμία πολιτική ανοιχτών θυρών δεν είχε! Αυτά είναι προπαγάνδα του Μητσοτάκη. Το μόνο που έκανε ήταν να ευχηθεί να κάνουν ελεύθεροι στον τόπο τους! Χριστούγεννα οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου! Σταυρώστε τον λοιπόν!