Άγανάκτηση και δημοκρατία
1. Η ετερόκλητη λαοθάλασσα που γεμίζει τις κεντρικές πλατείες των Ελληνικών πόλεων (και των πόλεων της Ευρώπης) είναι προϊόν της κοινωνικής ερήμωσης που επιφέρει η λιτότητα, της απελπισίας που μπαίνει από κάθε χαραμάδα των σπιτιών, της εκχώρησης του μέλλοντος της κοινωνίας και των ανθρώπων της, μισοτιμής σε ιδιώτες και στην ιδιωτεία της αγοράς, της άρρητης συνειδητοποίησης πως πρόκειται να ζήσουμε το ορατό μας μέλλον μέσα σε μια αφαιμασσόμενη αποικία. Μπορεί κανείς να καγχάσει για την μέσω facebook μεθόδευση της καθόδου των μυριων, αλλά μόνο με τον ίδιο κυνισμό και την ίδια βλακεία που γελά με τις πανικόβλητες κραυγές του πυρόπληκτου, ή με τα ακατάληπτα βογγητά του μαχαιρωμένου
2. Η κριτική που θεωρεί την κάθοδο αυτή χωρίς στόχο, χωρίς ατζέντα και χωρίς πολιτική συνείδηση - και άρα σαν μια απολίτικη και δυνάμει επικίνδυνη συνάθροιση με προδιαγεγραμμένη μη-κατάληξη, είναι πρωθύστερη: τα πλήθη κατέβηκαν στο Σύνταγμα και στο Λευκό Πύργο και παντού αλλού για να αποκτήσουν πολιτική, στόχο, ατζέντα. Μετά από μια μακρά περίοδο αποπολιτικοποίησης και νέκρωσης, ο κόσμος γνωρίζει διαισθητικά πως η πολιτική αντίληψη κτίζεται και εξασκείται στους δρόμους. Όποιος πιστεύει ότι η "θεωρία" προηγείται της πολιτικής πράξης, ιδίως σε αυτή την συγκυρία, λειτουργεί ως φερέφωνο της απάθειας.
3. Παρόλα αυτά, κι ενώ δεν θέλω να χαλάσω την μαχητικά αποϊδεολογικοποιημένη σούπα κανενός από τους συμμετέχοντες, δεξιός που συμμετέχει σε αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες είναι σαν χορτοφάγος που τρώει μπριζόλες: δεν γίνεται. Η ίδια η διαδικασία είναι τμήμα της κουλτούρας κάποιων πολιτικών χώρων και δεν είναι απλά τεχνικό ζήτημα. Η ιδέα ότι συνελεύσεις βάσεις μπορούν να παίρνουν αποφάσεις και πρωτοβουλίες είναι βαθύτατα τμήμα (μιας) αριστερής και α/α πολιτικής: αντιιεραρχική, άμεση, πολιτική, αποτελεί το προγραμματικό δημοκρατικό κύτταρο της περίφημης άλλης κοινωνίας στις συγκεκριμένες πολιτικές παραδόσεις. Δεν είναι βέβαια καν απαραίτητο να συζητήσει κανείς για την αμεσοδημοκρατική ρητορική όσων συμμετέχουν για να διακρίνει την βαρύτητα του αιτήματος για συμμετοχή και δημοκρατία στις πρωτοβουλίες των συνελεύσεων.
4. Αντίθετα όμως από τους χώρους εκείνους που περιβάλλουν την οποιαδήποτε αμεσοδημοκρατική πρωτοβουλία με μια αύρα αλάθητου στα πλαίσια μιας μεταφυσικής του αυθόρμητου, θέλω να ισχυριστώ ότι η συνελεύσεις και το πρωτοβουλιακό κλίμα στο Σύνταγμα δεν είναι Σοβιέτ μιας επερχόμενης Επανάστασης, όσο σχολεία δημοκρατίας και διαβούλευσης, ιδιαίτερα χρήσιμα σε μια κοινωνία με τόσο τεράστιο έλλειμμα δημοκρατικής παιδείας και και παιδείας συζήτησης. Οπότε θεωρώ προσωπικά πολύ ενδιαφέροντα όλα όσα προκύπτουν από μια τέτοια διαδικασία, ιδίως όσα μπορούν να παίξουν ρόλο στην συγκυρία, αλλά δεν με απογοητεύουν ούτε οι συζητήσεις για τις καντίνες, ούτε το ξεκάρφωτο τοποθετήσεων, ούτε καν τα διάφορα ιδεολογικά καπέλα που προκύπτουν από μικρές ομάδες συνελευσιαζομένων. Εξαιρετικά σημαντικό είναι το γεγονός ότι η εμπειρία αυτή διαμορφώνει συνειδήσεις και συγκεριμενοποιεί προσδοκίες. Κάθε "άνοιξη" πολιτικής συμμετοχής και ανατρεπτικής ανάτασης αποτελεί, από όσο έχω ζήσει, κομβικό σημείο διαμόρφωσης στάσεων και αντιλήψεων. Την επόμενη φορά, θα λειτουργούν όλα καλύτερα.
5. Πέρα από ένα έμπρακτο εργαστήρι δημοκρατίας όμως, ο λαός που μαζεύεται στην πλατεία είναι και πολιτικά σημαντικός και μόνο σαν γεγονός. Η συγκυρία είναι τέτοια που τις μόνες κόκκινες γραμμές στην προελαύνουσα οικονομική βαρβαρότητα τις χαράζουν τα πλήθη των διαδηλωτών και η ανησυχία της έμπρακτης κοινωνικής δυσαρέσκειας. Ιδίως που είναι κάτι που εξαπλώνεται και ριζώνει σε όλη την Ευρώπη. Σε μια συγκυρία όπου η κυβέρνηση της χώρας υποκύπτει σε αποικιοκρατικής κακοβουλίας εκβιασμούς και συναινεί στην κατάρρευση της κοινωνίας, το μέτωπο κοινωνικών δυνάμεων που θα αντιταχθεί στην επέλαση του εκτριτοκοσμισμού της χώρας, οικοδομείται στον δρόμο, στις πλατείες.
6. Αντίθετα από ότι θρυλείται, η οργανωμένη αριστερά, ή τμήματά της έστω, ουδόλως απουσιάζει από το Σύνταγμα: όπως και ο Α/Α χώρος, έχει την ισχυρότερη εκπροσώπηση που έχει πολιτικό νόημα στα συμφραζόμενα: την μαζικότατη συμμετοχή των οργανωμένων μελών της και των αριστερών κάθε είδους, σαν πρόσωπα, σαν τμήματα των υπό διαμόρφωση σκεπτικών και των αναζητήσεων. Θεωρώ όντως παιδαριώδη (και κατάλοιπο της προπαγάνσας δεκαετιών των ΜΜΕ) την γενικευμένη "κομματική" αποστροφή (ιδίως που θυμάμαι ότι την Ταχρίρ, την έκτισαν και την προετοίμασαν ακριβώς κόμματα και, ιδίως, συνδικάτα) και όπως έγραψα προ ημερών η αντικοινοβουλευτική στόχευση και οι προσωποποιήσεις, μάλλον αντιπαραγωγικές είναι. Όμως η ίδια η διαδικασία αναγκάζει την αριστερά να συμβάλει στην δημιουργία ενός νέου δημοκρατικού μετώπου (μια και ουσιώδες πεδίο μάχης της πολιτικής κρίσης είναι το διακύβευμα δημοκρατία-τεχνοκρατική ολιγαρχία), να συζητήσει για την δημοκρατία και την αντιπροσωπευτικότητα, να αναθεωρήσει τις διαδικασίες οργάνωσης και εκπροσώπησής της. Οι πλατείες και η αυτοοργάνωση θα αποτελέσουν αναπόφευκτα σχολεία και για τις εκδοχές της αριστεράς που θα επιβιώσουν του επερχόμενου πολιτικού σεισμού.
7. Δεν ξέρω πως θα καταλήξει η σημερινή μεγάλη συγκέντρωση στο Σύνταγμα. Ξέρω ότι σιγά-σιγά όμως, ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει στο Σύνταγμα και τις κεντρικές πλατείες, για να κρατήσει την δυναμική του και την σημασία του, το κίνημα θα πρέπει να το στρέψουμε και τοπικότερα: σε επίπεδο γειτονιάς, ίσως εργασιακού, εκπαιδευτικού ή κοινωνικού χώρου - σαν μονάδα οργάνωσης της αλληλεγγύης συν τοις άλλοις. Και παράλληλα θα ήταν νομίζω καλό οι συνελεύσεις να καταπιαστούν να θέσουν συγκεκριμένα πολιτικά αιτήματα, στα οποία να ζητήσουν την τοποθέτηση των πάντων: καιρός είναι να δημιουργηθούν συμμαχίες, και συγκεκριμένοι στόχοι. Για να αποσαφηνιστεί και το πεδίο της μάχης και να υπάρξουν νίκες ορατές στους πάντες.
8. Το μη-βίαιο των συγκεντρώσεων έχει αποτελέσει τον σημαντικότερο παράγοντα μαζικοποίησης και διατήρησης της μαζικότητας των πρωτοβουλιών των πλατειών. Έχει συμβάλει όμως νομίζω και στο κλίμα ανάμεσα στον κόσμο που συμμετέχει κάνοντάς τον, έστω και λίγο, έστω και αναγκαστικά, πιο δεκτικό στην άποψη του διπλανού του, ακόμα και αν διαφωνεί, ακόμα και αν την απορρίπτει. Επειδή θεωρώ ότι η γενικευμένη δίκη προθέσεων και η διάχυτη καχυποψία που έχει υποκαταστήσει την συζήτηση στην κοινωνία της χώρας μας (και βέβαια και στην αριστερά), έχει βλάψει την διατύπωση κάθε εναλλακτικής και ενθαρρύνεται από τα κυρίαρχα ΜΜΕ σαν τρόπος διάλυσης των πρωτοβουλιών πριν καν αρχίσουν, θεωρώ ότι αυτό είναι ένα καλό πρώτο βήμα προς το οτιδήποτε...
9. Στο Σύνταγμα και στις πλατείες όλων των πόλεων απόψε, ορθώνεται ένα τείχος απέναντι στην κατάλυση της δημοκρατίας. Μπορεί να αποδειχθεί ιστορική στιγμή. Μπορεί να προετοιμάσει και να εκτινάξει από πλευράς αποτελέσματος την επερχόμενη γενική απεργία στις 15. Όπως και να έχει: ας είμαστε εκεί!
Σχόλια
Ειλικρινής απορία.
Τώρα αυτό το "ρατσιστικό" το τόσο υπεροπτικό που είπες για τους δεξιούς και τη σχέση τους με την δημοκρατία το αφήνω στην άκρη. Καλύτερα να δούμε τι μας ενώνει.
Ανώνυμε 3:16 Κοίτα δεν θέλω να θίξω κανέναν, αλλά με την *άμεση* δημοκρατία, την ιδέα ότι οι αποφάσεις σε μια κοινωνία θα πρέπει να λαμβάνονται από τους πολίτες όσο το δυνατόν πιο άμεσα (και το δυνατόν ποικίλει ανάλογα με την ερμηνεία), δεν γνωρίζω να υπάρχει σχέση και σύνδεση με κανέναν συντηρητικό θεωρητικό ή πολιτικό. Με την *αντιπροσωπευτική* δημοκρατία δεν ισχύει το ίδιο, αλλά δεν είναι το ίδιο πράγμα. Δεν μιλάω για δημοκρατία γενικά.
Για να σου το πως αλλιώς: Αν συμφωνήσουμε πως η αποκέντρωση και η αμεσότητα στην λήψη αποφάσεων θα πρέπει να διευρυνθεί και η κοινωνία να αποκτήσει άμεσα λόγο για τα όσα την αφορούν, και όχι να τα αφήνει όλα σε αντιπροσώπους, τότε αυτό ήδη μας ενώνει, και πες το όπως θέλεις!
Διαφωνώ πάντως για το γενικό δάκτυλο στο μέλι. Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι στην Ελλάδα π.χ. ήταν πάντα, μα πάντα υποαμειβόμενοι σε σχέση με τους συναδέλφους τους στην ΕΕ και με τα κέρδη που παρήγαγαν. Οι δασκάλες των παιδιών μου έπαιρναν 3 και 60 και τώρα παίρνουν 2 και 60... Κ.ο.κ.
Η μόνη μου ανησυχία είναι ότι μια τέτοια διαδικασία πολιτικής ζύμωσης θέλει χρόνο, ενώ η σύνθεση νέων δομών δημοκρατικού πολιτεύματος πρέπει να επιτευχθεί σύντομα. Γιατί η αυτοκρατορίες πάντα αντεπιτίθενται...
Κατ'αρχάς να πώ το οτι είμαι συντηρητικός δε σημαίνει πως ανέχομαι την αδικία, ίσα ίσα. Εγώ θέλω ευνομία αλλά και ισονομία. Ουτε σημαίνει οτι είμαι κατά της αλληλεγγύης ή οτι δε θέλω αλλαγές. Αλλα θέλω η αλληλεγγύη να είναι θεσμοθετημένη με κανόνες και οι αλλαγές να είναι αργές, μελετημένες και να βασίζονται σε κανόνες.
Πάμε τώρα σε αυτά που είπες.
1) Ποιός είναι αμεσοδημοκράτης: Ισως με τη λέξη "αμεσοδημοκρατία" δεν εννοούμε το ίδιο πράγμα ε? Οι Ελβετοι είναι το πλησιέστερο που υπάρχει αυτή τη στιγμή σε αμεσοδημοκρατία ή οχι? Και μη μου πεις οτι είναι αριστεροί ή προοδευτικοί. Ακόμα εχω ένα φίλο νεοφιλελευθερο που μιλούσε για αμεση δημοκρατία μια δεκαετία πρίν. Μ' αρέσει το blog σου, αλλα ξεκόλα απο την αριστερίστικη υπεροψία και τα στερεότυπα.
2) Ειναι καλή η αμεσοδημοκρατία ή όχι? Εγω είμαι υπέρ. Αλλα με δύο προυποθέσεις. (α) να αποδεχτούμε πως για ότι πάθουμε θα φταίμε εμείς, διότι οι αποφάσεις της πλειοψηφίας δεν είναι πάντα οι καλύτερες. (β) Να γίνει με κανόνες (χα χα γι αυτό είμαι και συντηρητικός, θέλω παντού κανόνες) Τι να την κάνω την αμεσοδημοκρατία σου αν εγω είμαι πχ γκέυ ή χρυσαυγίτης και η πλειοψηφία σου με χώσει φυλακή ή με σκοτώσει επειδή της την έδωσε μια ωραία μέρα? Και τι να την κάνω την αμεσοδημοκρατία σου όταν τα Τρίκαλα αποφασίσουν δημοκρατικότατα οτι πρέπει να πλακώσουν στο ξύλο και να κόψουν το νερό στους Λαρισαίους?
Με τις δύο αυτές προυποθέσεις συμφωνούμε στο ότι η αποκέντρωση και η αμεσότητα στην λήψη αποφάσεων θα πρέπει να διευρυνθεί.
3) Ολοι οι ΙΥ υποαμειβόμενοι??? Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι που δουλεύαν σε κάποιες τράπεζες (πχ ΕΤΕ) σαφώς και είναν οχι ένα αλλα δύο δάχτυλα στο μέλι. Να σου πώ οτι όλοι τους αγόρασαν σπίτια με δάνεια με 0 δικό τους κεφάλαιο και η δόση είναι μικρότερη απο το νοίκι? Ουσιαστικά τους χαρίσανε ένα σπίτι, έτσι δεν είναι? Εγω φίλε μου δεν ξέρω πχ Αγγλο απλό υπάλληλο τράπεζας που αγόρασε στη ζωή του σπίτι. Κακώς ή καλώς.
Ξέρω φροντιστηριάδες που τα καλοκαίρια τσιμπούσαν ετο πίδομα ανεργίας απο τον ΟΑΕΔ, δηλώναν ψίχουλα στην εφορία και φτιάξαν τα σπιτάκια τους και τα εξοχικά τους μια χαρα.
ΝΑ μη πιάσω τώρα στο στόμα μου τους ΔΕΚΟνίτες (αν και αυτοί για μένα δεν ειναι ΙΥ αλλα ΔΥ.
Δεν τους κατηγορώ όλους αυτούς, και εμ'πας περιπτώσει όλοι έχουν το δικαίωμα να αλλάξουν. Αλλα μη λέμε και πράγματα που δεν στέκουν. Το δάχτυλο στο μέλι το έβαλαν πολλοί νυν αγανακτισμένοι.
Ανώνυμος 3:16
Δύο μικρές παρατηρήσεις μόνο:
Κατά τη γνώμη μου αμεσοδημοκρατία προϋποθέτει, (και σε δεύτερο χρόνο εξασφαλίζει) την "ισότητα" αυτών που συμμετέχουν. Πιστεύω πως κάτι τέτοιο δεν μπορεί να υπάρξει σε ένα καπιταλιστικό περιβάλλον, γιατί αυτός που έχει λεφτά (άσχετο πώς τα απέκτησε) έχει ένα τεράστιο πλεονέκτημα σε σχέση με αυτόν που δεν έχει. Ακόμα και αν δεχθούμε ότι και οι δύο έχουν ίσες ευκαιρίες να συμμετέχουν στις διαδικασίες, αυτός που έχει λεφτά μπορεί να τις επηρεάσει πολύ περισσότερο.
Αυτό που περιγράφεις στο 2 δεν είναι αμεσοδημοκρατία, αλλά τυραννία της πλειοψηφίας. Δημοκρατία είναι μεν να αποφασίζουμε όλοι μαζί και να ακολουθούμε τη βούληση της πλειοψηφίας, αλλά παράλληλα πρέπει να προστατεύονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Τώρα τι είναι ανθρώπινο δικαίωμα ίσως να χωράει κάποια κουβέντα, γιατί για παράδειγμα εγώ δεν θεωρώ δικαίωμα κάποιου να μαχαιρώνει μετανάστες, ούτε να προτρέπει άλλους σε τέτοιες πράξεις.
Αρα η διαφορά της αμεσοδημοκρατίας απο την τυραννία της πλειοψηφίας είναι ο Νόμος έτσι δεν είναι? Ο Νόμος που έχουμε πλειοψηφικά θεσπίσει σε χρόνο άσχετο, οταν τα πάθη δεν έχουν ξεπηδήσει. Γιατί οταν ξεπηδήσουν, που θα ξεπηδήσουν δε σώζεται η δουλειά.
Οπότε πρέπει να καθορίσεις απο πρίν τι θα αποφασίζεται "αμεσοδημοκρατικά" και τι θα καθορίζεται απο τους νόμους.
Επίσης υπάρχουν και χίλια δύο πρακτικά προβλήματα καθότι δε μπορεί να μαζεύονται 10 εκατομμύρια άνθρωποι να αποφασίσουν για την κάθε μικρή λεπτομέρεια. Οπότε αναγκαστικά για κάποια θέματα θα έχεις αντιπροσώπους. Με ψήφο? με κλήρωση? δεν έχει τόση σημασία.
Τώρα για την ισότητα που λές δε νομίζω οτι σε πιάνω. Ισες ευκαιρίες και ενα πρόσωπο μια ψήφος δεν είναι αρκετή ισότητα?
Αν εννοείς τη δυνατότητα επηρεασμού, τεράστιο πλεονέκτημα δε δίνουν μόνο τα λεφτά ξέρεις.
Τέλος πάντων, όπως και να έχει είναι κάτι που σίγουρα αξίζει να το αποκτήσουμε.
Ανώνυμος 3:16
@Ανώνυμος 3:16
1. Αυτό που εννοώ με την άμεση δημοκρατία είναι η παράδοση αποφασιστικής εξουσίας σε όσο γίνεται πιο αποκεντρωμένες συλλογικότητες είτε σε επίπεδο κατοικίας, είτε σε επίπεδο εργασίας (καμία ιεραρχική δομή δεν είναι αποδεκτή, και καμία όπου οι εργαζόμενοι δεν έχουν αποφασιστικό λόγο και ιδιοκτησία στις επιχειρήσεις όπου εργάζονται), είτε οπουδήποτε αλλού. Εννοώ διαδικασίες που είναι δομημένες αντιιεραρχικά και άμεσα. Δεν εννοώ την Ελβετία, αν και προφανώς η Ελβετία έχει κάποιες απόψεις της αμεσοδημοκρατίας που μου φαίνονται εκλυστικές *σε σχέση με τα υπάρχοντα αλλού* (αλλά και η Καλιφόρνια). Αν αυτό ορίσει κάποιος σαν αμεσοδημοκρατία, μόνο την δυνατότητα δημοψηφισμάτων όπως Ελβετία, όντως δεν υπάρχει θέμα αριστερά-δεξιά π.χ. μια χαρά απαγορεύουν τους μιναρέδες στις πόλεις τους οι Ελβετοί, ή μια χαρά ψηφίζουν αντιμεταναστευτικούς νόμους οι Καλιφορνέζοι. Όμως προφανώς δεν είναι αυτό μόνο: Ειλικρινά επιμένω πως η ιδέα πως η κοινωνία θα πρέπει να διοικείται όσο πιο άμεσα γίνεται από τα μέλη της είναι τμήμα της παράδοσης αυτών εδώ π.χ. και παρόμοιων τύπων. Δεν έχω ιδιοκτησιακή εμμονή πάντως, αν αγκαλιαστεί η ουσία πες το και "καρέκλα" μην κολλάς εκεί - το 3 απευθυνόταν ουσιαστικά σε μια κριτική μέσα στην αριστερά και βγήκε διατυπωμένο γενικότερα από ότι έπρεπε.
2. Στο α συμφωνούμε. Στο β επειδή έχω δει αυτό το θέμα να ανακύπτει και αλλού, προφανώς υπάρχει ένα συμπεφωνημένο συνταγματικό πλαίσιο (που θα βρεθεί πως θα ορίζεται). Προφανώς υπάρχει ανεξαρτησία της δικαιοσύνης *όπως και να ασκείται αυτή*, και προφανώς υπάρχουν και διαδικασίες διαφύλαξης δικαιωμάτων όπως αυξημένες πλειοψηφίες. Προφανώς για μένα τουλάχιστον.
3, Μπερδεύεις την περιπτωσιολογία με το στατιστικώς κυρίαρχο: Το 2007 2 στους 3 εργαζόμενους του Ιδιωτικού Τομέα έβγαζαν *κάτω από 1000 Ευρώ, κάτι που με κάνει να εικάζω πως ο διάμεσος μισθός στον ΙΤ ήταν περί τα 750 (είναι προφανώς μικρότερος τώρα). Πέραν αυτών οι υπάλληλοι τραπεζών που αναφέρεις (και δεν ξέρω τι ποσοστό αφορά αυτό που λες) συμμετείχαν στην μνημειώδη κερδοφορία-ρεκόρ του 2001-2008 των Τραπεζών. Λάβε δε υπόψη σου ότι η Ελλάδα είχε μισθούς ανώτατων διοικητικών στελεχών Ολλανδίας και μισθούς υπαλλήλων Πορτογαλίας και κάτω... Δεν υπάρχει *καμία* αμφιβολία ότι για το σύνολο σχεδόν των εργασιών που υπάρχουν σε μια σύγχρονη οικονομία οι Έλληνες εργαζόμενοι έβγαζαν πολυ λιγότερα από τον μέσο όρο της ΕΕ15 παρότι παρήγαγαν μεγαλύτερα κέρδη (και δούλευαν περισσότερες ώρες, απλήρωτες). Αν θέλεις μπορώ να σου παρουσιάσω επ' αυτού ωκεανό στοιχείων γιατί είναι κάτι που τονίζω από το 2003 σχεδόν που ξεκίνησα το μπλογκ!
4. Λες: "Ισες ευκαιρίες και ενα πρόσωπο μια ψήφος δεν είναι αρκετή ισότητα?". όχι γιατί δεν είναι ίσες οι αρχικές συνθήκες.
Τα πρακτικά προβλήματα είναι τεράστια, αλλά ουσιαστικά ζητάς να κτιστεί ένας μηχανισμός που να συντίθεται στη βάση από οργανωμένες συλλογικότητες και να σχηματίζει με τρόπο όσο το δυνατόν πιο ευέλικτο ένα δίκτυο που θα μπορεί να λειτουργεί σε όλες τις κλίμακες
@pexlivanis: Στο πρώτο συμφωνώ, αλλά δες πάνω: υποθέτω πως η ίδια η οικονομική δραστηριότητα θα εκδημοκρατίζεται παράλληλα.
Επίσης επάνω εξηγώ τα περί νόμου, δεν το ανέφερα στο ποστ γιατί το θεωρώ αυτονόητη απαίτηση
Φυσικά. Δεν διαφωνούμε. Απλά ήθελα να επισημάνω ότι ο νεοφιλελεύθερος φίλος του Ανώνυμου, μάλλον δεν εννοούσε αυτό που αντιλαμβάνομαι εγώ τουλάχιστον, με τον όρο αμεσοδημοκρατία.
@Ανώνυμος 3:16
Ουσιαστικά δεν έχω κάποια αντίρρηση σε αυτό που λες. Το κρίσιμο ερώτημα είναι ποιος θεσπίζει και πώς επιβάλλεται ο Νόμος. Αν τον θεσπίζουμε όλοι μαζί και τον υπακούμε συνειδητά, σύμφωνοι. Αν τον θεσπίζουν κάποιοι "σοφοί", "τεχνοκράτες", "αντιπρόσωποι", "βουλευτές" και επιβάλλεται με τη βία, κάτι δεν πάει καλά.
Αν και με την πρόοδο της τεχνολογίας, τα πρακτικά προβλήματα που αναφέρεις μειώνονται σημαντικά, ναι πιθανώς να χρειάζεται κάποιας μορφής αντιπρόσωποι (ή εκπρόσωποι δεν είμαι πολύ σίγουρος για τη διαφορά). Αυτοί όμως δεν θα δρουν αυτοβούλως, αλλά θα πρέπει να δεσμεύονται από τις αποφάσεις των συνελεύσεων στις οποίες συμμετέχουν, και θα είναι άμεσα ανακλητοί. Με αυτές τις προϋποθέσεις, δεν έχει πολύ μεγάλη σημασία αν θα είναι αιρετοί ή κληρωτοί (με την αρχαιοελληνική έννοια).
Αν το σκεφτείς λίγο θα καταλάβεις ότι ο όρος ίσες ευκαιρίες, έχει αρκετά ευρεία έννοια. Αν θέλουμε να έχουμε πραγματικά ίσες ευκαιρίες για παράδειγμα, δεν πρέπει να υπάρχει η έννοια της κληρονομιάς, γιατί ο γιός του Κόκκαλη είχε πολύ περισσότερες ευκαιρίες από ένα παιδί ενός μπακάλη ή ενός αγρότη.
Σίγουρα δεν δίνουν τα λεφτά μόνο το πλεονέκτημα, αλλά κατά τη γνώμη μου είναι από τους πιο προφανείς παράγοντες.
Πεχλιβάνης (για κάποιο λόγο δεν με άφηνε με OpenID)
Δε μίλησα για την πλειοψηφία των ΙΥ, αλλα για τους πραίτορες. Παντού χρειάζονται πραίτορες, αρα και στον ιδιωτικό τομέα, και οι πραίτορες προφανώς περνάνε καλύτερα απο τους πληβείους. Ξέρεις κάτι, μια καλή μερίδα τραπεζικών υπαλλήλων στην Ελλάδα ήταν αρχι-πραίτορες.
Οι Ελβετοί δε κάνουν μόνο δημοψηφίσματα για μιναρέδες. Επειδή το ξέρω το θέμα, μέχρι και για το τι πεζοδρόμιο θα φτιάξουν κάνουν δημοψήφισμα, τοπικό εννοείται. Αυτό δεν τους εμποδίζει αμεσοδημοκρατικά να επιβάλλουν το τραπεζικό απόρρητο για να φέρνουν μέσα τα λεφτά τους οι Γερμανοί φοροδιαφέυγοντες. Και αυτό το κάνουν με πλήρη επίγνωση οτι βλάπτουν τους γερμανούς εργαζόμενους.
Ξέρω, θα μου πείς οτι φταίει το οτι είναι εθισμένοι στον καπιταλισμό, στην ιεραρχική κοινωνία κλπ κλπ κλπ. Την έχω κάνει την κουβέντα πολλές φορές με αριστερούς. Δεν είναι έτσι. Αρκεί να κοιτάξω τον σκύλο μου για να το καταλάβω. Δεν ξέρω γιατί εσείς οι αριστεροί αρνήστε να το δείτε.
Εσύ Τάλος, μπορεί να είσαι καλό παιδί αλλα δεν είναι όλοι ίδιοι. Κάποιοι είτε με τη βία ή με τα λεφτά τους ή με όποιο άλλο τρόπο θα προσπαθήσουν να σε εξουσιάσουν. Κι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει, ο άνθρωπος μπορεί να είναι θαυμάσιος αλλα και κτήνος.
Βασικά συμφωνούμε στο οτι η δημοκρατία και μάλιστα η άμεση είναι καλό, γιατί όχι να μην υπάρχουν και εταιρίες που τις έχουν οι εργαζόμενοι (μήπως τελικά είμαι αριστερός??), διαφωνούμε μάλλον στο ποιός είναι ο δρόμος :)
Ετσι κι αλλιώς ο ιστότοπος είναι ωραίος και χρήσιμος. "keep up the good work"
Ανώνυμος 3:16
Ανώνυμε, ο Νόμος πάντα επικυρώνεται απο τον κόσμο και ενίοτε γράφεται και απο τον κόσμο. Τι σε κόφτει όμως ποιός τον γράφει? Αν ο νόμος αφορά κανόνες ραδιοεκπομπής θα μαζευτούμε εμείς να τον γράψουμε? Δε θα τελειώσουμε ποτέ.
Ανώνυμος 3:16
Όχι οι νόμοι δεν επικυρώνονται ούτε γράφονται (σχεδόν ποτέ) από τον λαό. Στο όνομά του ίσως. Για παράδειγμα η δανειακή σύμβαση είναι ένας νόμος επικυρωμένος (και γραμμένος) στο όνομα του λαού, αλλά δεν νομίζω να υπήρχαν τέτοιες αντιδράσεις αν ήταν γραμμένος ή επικυρωμμένος από τον κόσμο.
Στο παράδειγμά σου τώρα. Το νόμο δεν θα τον γράψουν κάποιοι γενικώς. Θα μαζευτούν αυτοί που κάνουν ραδιοεκπομπές (και φυσικά όποιος άλλος ενδιαφέρεται για τον οποιοδήποτε λόγο), θα σκεφτούν. θα επιχειρηματολογήσουν και θα προσπαθήσουν να πείσουν το σώμα, που κατά τη γνώμη μου πρέπει να είναι όσο πιο ευρύ γίνεται ότι η πρότασή τους είναι αναγκαία.
Κατά τη γνώμη μου η άμεση δημοκρατία δεν είναι τόσο "αποδοτική" (efficient), όσο η κοινοβουλευτική, όπως και η κοινοβουλευτική δημοκρατία, δεν είναι τόσο αποδοτική όσο μία δικτατορία. Δεν πιστεύω ότι αυτό είναι επιχείρημα κατά της άμεσης δημοκρατίας.
Αλλα άσε, ξέρω τι θα μου πείς, οτι δε θα αγοράζουμε όπλα. Ούτε ASIC για τα φανάρια.
Αυτό το πράγμα που έχετε στο μυαλό σας παιδιά δε λειτουργεί με πάνω απο 100 άτομα (και πάλι το συζητάμε). Γιατί δεν υποστηρίζετε το Ελβετικό σύστημα που είναι και δοκιμασμένο? Ας έχουν να φτιάξουν κάτι και οι επόμενες γενιές. χμμ;
Ανώνυμος 3:16
Μην κολλάς στα πρακτικά πάντως, προφανώς θα υπάρχουν μονάδες ορισμένες μέσω διαφορετικών τρόπων ανάλογα με την κλίμακα του έργου. Και επίσης για μένα προφανώς, ένα μίνιμουμ αντιπροσωπευτικότητας θα πρέπει να επιβιώσει. Και μη σκέφτεσαι με όρους "σταυροπόδι στην πλατεία", αλλά διαδίκτυου. Όπως Ισλανδία...