ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ

Ανεπιφύλακτα Η απόσταση στην πόλη δεν είναι γεωμετρικό μέγεθος. Η απόσταση είναι χρόνος μετακίνησης. Ο χρόνος μετακίνησης ορίζει και προσδιορίζει τους ρυθμούς μιας πόλης. Την επιταχύνει ή την συγκρατεί. Το μεταφορικό δίκτυο μέσα στην πόλη (αλλά και ευρύτερα μεταξύ πόλεων) είναι σφυγμός και σκελετός της. Μέσα σε αυτό ζει και γύρω από αυτό αναπτύσσεται ο αστικός χώρος – αλλά και η εξέλιξη του αστικού χώρου κατευθύνει την κατασκευή των σχετικών υποδομών. Κάθε αλλαγή κάθε μείζων επέμβαση στο μεταφορικό δίκτυο αποτελεί και μείζονα παρέμβαση στην ζωή της πόλης, και στην ζωή των κατοίκων της. Όταν λοιπόν κατασκευάστηκε το μετρό στην Αθήνα, άλλαξε ολοκληρωτικά το κέντρο της πόλης. Και δεν εννοώ την μορφή του, εννοώ το πώς κινούνται μέσα, από και προς αυτό οι κάτοικοι του λεκανοπεδίου και τι πρόσβαση έχουν στην όλη πόλη κάτοικοί της. Μετά το μετρό ήταν πλέον εφικτό να δώσεις συγκεκριμένο ραντεβού στο κέντρο, δεν χρειαζόσουν ταξί για να πας στο αεροδρόμιο, μπορούσες να πεταχτείς από τον Άγιο Α

Haïti, mon pays, wounded mother I'll never see. Ma famille set me free. Throw my ashes into the sea. Mes cousins jamais nés hantent les nuits de Duvalier. Rien n'arrete nos esprits. Guns can't kill what soldiers can't see. Arcade Fire: Haiti Ο Τρίτος Κόσμος δεν είναι μια στατική περιγραφή μιας χώρας: είναι η περιγραφή μιας κοινωνικής και οικονομικής ιστορικής διαδικασίας. Η Αϊτή δεν «γεννήθηκε» φτωχή: ήταν για ένα αιώνα η επικερδέστερη Ευρωπαϊκή αποικία στον κόσμο. Μια κερδοφορία που είχε επιτευχθεί μέσω φυσικά της δουλείας, και προηγουμένως της γενοκτονίας των ιθαγενών της κατοίκων. Ο σεισμός που έπληξε την Αϊτή ήρθε και κάθησε πάνω σε μια ιστορία – και μόνο μέσω της πορείας αυτής είναι δυνατόν να γίνει κατανοητή η καταστροφικότητά του. Ακολουθούν χαρακτηριστικά στιγμιότυπα από την ιστορία αυτή: Η Αϊτή υπήρξε το θέατρο της μόνης επιτυχημένης εξέγερσης σκλάβων στην ιστορία. Το 1794 η επιτυχία της Αϊτινής επανάστασης και η συγκυρία, οδήγησαν την (επαναστα

Αυτοί [οι μετανάστες] θα μας καταστρέψουν, θα μας καταλάβουν και θα γεμίσουν τον τόπο μας, θα κοιμηθούν με τις γυναίκες μας, τις κόρες και τους γιούς μας. Jean Marie Lepen , 1982 Η πρόσφατη συζήτηση για την διαδικασία απόδοσης ιθαγένειας σε μετανάστες και τα παιδιά τους, μια απόλυτα λογική μεταρρύθμιση που έχει καθυστερήσει ήδη, αλλά και της ψήφου ορισμένων μεταναστών στις δημοτικές εκλογές, ήταν φυσικό να δημιουργήσει φασαρία. Φυσικό γιατί το μέτωπο της μετανάστευσης είναι το κατεξοχήν σύνθημα της πανευρωπαϊκής ακροδεξιάς, θεμελιώδης έκφραση της ουσίας του λαϊκισμού της. Ο «ξένος», κάθε είδους, είναι ένα από τα βασικά εργαλεία διάχυσης ανασφάλειας και τυφλού, παράλογου μίσους – των ψυχοκοινωνικών δηλαδή προϋποθέσεων ύπαρξης και ανόδου της ακροδεξιάς, αλλά και των πυλώνων του επιχειρηματικού μοντέλου των περισσότερων τηλεοπτικών καναλιών της χώρας μας. Αντίθετα με την Γαλλία δεν υπάρχουν φαίνεται μάζες στην χώρα μας που να είναι έτοιμες να κατέβουν στον δρόμο για να εναντιωθούν στ