Κάτω η ΕΟΚ, υπογραφή:ΗΠΑ

Παρότι ενάντιος στην Συμφωνία της Λισσαβώνας, ήτοι στο καταψηφισθέν Ευρωσύνταγμα με άλλα ρούχα, οι νεοσυντηρητικοί του απεχθούς Heritage Foundation με κάνουν να το ξανασκέφτομαι, που λέει ο λόγος, καθώς η δυσαρέσκειά τους και η φρίκη τους μπροστά στο φάσμα κάθε προόδου της Ευρωπαϊκής ενοποίησης είναι εντυπωσιακή - και καταγράφεται σε σχετικό πόνημα με τίτλο The EU Reform Treaty: A Threat to the Transatlantic Alliance. Π.χ:

Με το εύρος των εργαλείων πολιτικής που διαθέτει, η ΕΕ έχει ήδη σημαντική οικονομική και διπλωματική επιρροή αλλά, συνήθως επιλέγει να μην την χρησιμοποιεί. Τα στρατηγικά της συμφέροντα συχνά αντιτίθενται στα συμφέροντα των ΗΠΑ και καθώς η στρατιωτική και πολιτική ισχύς της Ευρώπης έχει επενδυθεί στην Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφαλείας (ΚΕΠ-ΠΑ) αντί για το ΝΑΤΟ, τα συμφέροντα των ΗΠΑ σε κάθε περίπτωση παραμερίζονται. Οι μεγαλύτερες απειλές ασφαλείας που έχει να αντιμετωπίσει η Ευρώπη, όπως και οι ΗΠΑ, είναι ασύμμετρες και εξελίσσονται συνέχεια. Μέχρι στιγμής, το ΝΑΤΟ υπό την Αμερικανική ηγεσία συνεργάζεται με μια χούφτα συμμάχων στο μέτωπο του αγώνα αυτού, αλλά δεν μπορεί να περιμένει κανείς πως οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να παρέχουν τέτοιου είδους ηγετική καθοδήγηση αν υποβαθμιστεί η υπερατλαντική συμμαχία.

Η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη προτείνει την κατάργηση της δομής των "πυλώνων" της ΕΕ, στην οποία οι χώρες-μέλη διατηρούν ένα ισχυρό εθνικό ρόλο σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Οι ΗΠΑ χρειάζεται να αντιληφθούν τους κινδύνους που αυτό θα δημιουργούσε. Στα ελάχιστα πεδία όπου η ΕΕ μιλάει πράγματι με μια φωνή - π.χ. στην Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή στον ΟΗΕ και τον ΠΟΕ - οι ΗΠΑ έχουν χάσει την ισχύ τους στην αντιμετώπιση των Ευρωπαίων συμμάχων τους σε κάτι που να προσομοιάζει την διμερή βάση. Συχνά έχει βρεθεί αντιμέτωπη με έναν θεσμό που έχει προαποφασίσει την θέση του και την πρόθεσή του αντιταχθεί ηθικά στην Αμερικανική πολιτική...

Ή επίσης:

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν θα πρέπει καν να σκεφτεί την υποστήριξη μιας ανεξάρτητης Ευρωπαϊκής πολιτικής άμυνας και ασφάλειας σε αντάλλαγμα για την πιθανή επανένταξη της Γαλλίας στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Όπως προτείνει... o πρώην σκιώδης Υπουργός Αμύνης του Ηνωμένου Βασιλείου Bernard Jenkin, η ανάμειξη της Γαλλίας στο ΝΑΤΟ θα πρέπει να εξεταστεί μόνο αν η Γαλλία αποδεχθεί την κυριαρχία του ΝΑΤΟ στην Ευρωπαϊκή Άμυνα και Ασφάλεια και αν το ΝΑΤΟ μπορεί να νιώσει σίγουρο πως η Γαλλία δεν θα εμπλακεί σε εσκεμμένα παρεμποδιστικές πολιτικές

Το κείμενο είναι τόσο γειάσου και τόσο εξοργιστικό που πρέπει να το διαβάσει κανείς για να το χωνέψει (κατηγορία batshitinsane όπως λέμε στο metafilter), εδώ παρουσιάζω πάντως μερικά ακόμα highlights - αμετάφραστα για να μην το παρακάνουμε:

- Παράθεμα από Kissinger παραπονούμενο ότι αυτή η ΕΕ δεν αφήνει τις ΗΠΑ να παρεμβαίνει σε Ευρωπαϊκά ζητήματα (2001):

When the United States deals with the nations of Europe individually, it has the possibility of consulting at many levels and to have its view heard well before a decision is taken. In dealing with the European Union, by contrast, the United States is excluded from the decision-making process and interacts only after the event, with spokesmen for decisions taken by ministers at meetings in which the United States has not participated at any level.... Growing estrangement between America and Europe is thus being institutionally fostered

- Η Ευρωπαϊκή Ένωση πιστεύει σε δαιμόνια όπως η διπλωματία, τα διεθνή δικαστήρια, η κατάργηση της θανατικής ποινής, η κλιματική αλλαγή και διάφορες διεθνείς συνθήκες τις οποίες οι ΗΠΑ δεν γουστάρουν πια. Είναι λοιπόν επικίνδυνη:

The European Union's global outlook is fundamentally different from that of the U.S. The EU places full faith in "multilateralism as the best means to solve global problems." Speaking in New York in 2005, EU External Relations Commissioner Benita Ferrero-Waldner argued that security and prosperity are in fact dependent on effective multilateral systems... The EU believes that diplomacy trumps all other foreign policy tools in addressing international threats and that economic sanctions and military operations should be used only as "a last resort."...

Brussels is an enthusiastic proponent of the International Criminal Court, global abolition of the death penalty, the Kyoto Protocol, and various other international treaties that have proven unpalatable to the United States. Under the new Reform Treaty, this phenomenon will only grow worse. Just as the EU has become an increasingly confrontational trade actor, unafraid to square off against Washing­ton, the EU will become more aggressive in the for­eign policy arena too.

- Οι Ευρωπαϊκές Ελίτ υποστηρίζουν αυτό το καταραμένο Ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο (αντίθετα υποθέτω με το δικό τους που πάει περίφημα αυτόν τον καιρό, αν και αναρωτιέται κανείς πού βλέπουν την υπεράσπιση του εν λόγω μοντέλου πλέον) και μας κάνουν μεγάλη ζημιά. Επίσης αποτελούν εστία παρεμβατισμού στην ελεύθερη αγορά με τους κανονισμούς για την ασφάλεια και το περιβάλλον τους. Οι τύποι του Heritage είναι τόσο αλλού που κατηγορούν την ΕΕ επί... κρυπτοσοσιαλισμώ:

European elites continue dogmatically to defend the European social model against global competition. A group of nine EU member states issued an open declaration in February 2007 calling for stronger social, environmental, and work pro­tections, which will only further sap economic growth. At the Brussels summit in December 2007, EU leaders signed a declaration calling for "strong social dimensions and respect for the environment." As America's biggest trading partner, the EU's failure to enact free-market reforms and its agreement to wide-ranging socialist provisions such as the Charter of Fundamental Rights will automatically have a negative effect on the U.S. economy...

Θα δεχθώ ότι οι τύποι είναι οριακά στα συγκαλά τους, αλλά θα σημειώσω ότι καλά-ξεκαλά αποτελούν μια Δεξαμενή Ιδεών με εξαιρετικά στενές σχέσεις με την κυβέρνηση Μπους, που έπαιξε ουσιαστικό ρόλο στον σχεδιασμό της εισβολής στο Ιράκ και εξακολουθεί να στηρίζει τις επιλογές μιας σκληρής στρατιωτικής αντιμετώπισης του Ιράν π.χ. Είναι δηλαδή παράφρονες με πρόσβαση στην εξουσία οι οποίοι χρηματοδοτούνται από εξαιρετικά ισχυρούς παράγοντες των ΗΠΑ και όχι μόνο. Εκφράζουν συγκεκριμένους κύκλους μιας όλο και πιο αποχαλινωμένης στρατιωτικοοικονομικής ελίτ στις ΗΠΑ. Σημειώνω πάντως ότι, ανεξάρτητα από το τι λένε στο Heritage, διαδοχικές αμερικανικές κυβερνήσεις έχουν κάνει ότι μπορούν για να σαμποτάρουν δύο πράγματα: μια κοινή Ευρωπαϊκή αμυντική πολιτική μη-ενταγμένη στο ΝΑΤΟ και κάθε διαδικασία βαθέματος της Ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Υπό το πρίσμα αυτό, πέρα από την ακρότητά του, το κείμενο επιβεβαιώνει μια εκπεφρασμένη εχθρότητα (ή επιφυλακτικότητα έστω) προς κάθε ιδέα Ευρωπαϊκής Ενοποίησης η οποία είναι εδώ και καιρό κυρίαρχη στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Πηγή της εχθρότητας αυτής είναι το ίδιο εκείνο τμήμα των Αμερικανικών ελίτ που διεξάγουν εδώ και επτά χρόνια την πιο ακραία και την πιο επιθετική επεμβατική πολιτική - αν και όπως είπαμε οι γενικές γραμμές, αν όχι η ρητορική, της αντίληψης αυτής ήταν παρούσες και επί κυβέρνησης Κλίντον. Την ιστορικά αμφίσημη στάση των Αμερικανικών ελίτ απέναντι στην Ευρωπαϊκή ενοποίηση σημείωνε και ο Νόαμ Τσόμσκυ, πριν από μερικά χρόνια:

Anger at Old Europe has much deeper roots than contempt for democracy. The United States has always regarded European unification with some ambivalence because Europe might become an independent force in world affairs. Thus senior diplomat David Bruce was a leading advocate for European unification in the Kennedy years, urging Washington to “treat a uniting Europe as an equal partner”—but following America’s lead. He saw "dangers" if Europe "struck off on its own, seeking to play a role independent of the United States." In his "Year of Europe" address 30 years ago, Henry Kissinger advised Europeans to keep to their "regional responsibilities" within the "overall framework of order" managed by the United States. Europe must not pursue its own independent course based on its Franco-German industrial and financial heartland.

Τα καταθέτω αυτά ως το είδος του input που δεν συναντά κανείς εύκολα στον Ελληνικό τύπο, στα πλαίσια μιας συζήτησης για το τι είναι και τι δεν είναι η ΕΕ (εν όψει Ευρωεκλογών του χρόνου ας πούμε!) και ποια σχέση έχει με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, τώρα και δυναμικά - γιατί οι αλλαγές στους θεσμούς αλλάζουν τους συσχετισμούς και τις συγκλίσεις άρδην...