Οι πρόσφυγες από το Ιράκ

Διαβάζω στον jim_hellas, την είδηση περί παράνομης κράτησης, κακομεταχείρισης και επικείμενης απέλασης 36 Ιρακινών που ζήτησαν άσυλο στην Ελλάδα. Η είδηση προέρχεται από το μπλογκ της Devious Diva, που κάνει εξαιρετική δουλειά παρακολουθώντας τα δικαιώματα μειονοτήτων στην χώρα μας (παρενθετικά, η σειρά της για τους Ρομ του Βοτανικού είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα). Η ιστορία περιγράφεται αναλυτικά στα δύο ποστ, τα οποία συμπεριλαμβάνουν και έτοιμες διευθύνσεις (ταχυδρομικές και ηλεκτρονικές) και μια επιστολή διαμαρτυρίας προς τον Καραμανλή. Σημειώνω ότι η απόλυτα σωστή απαίτηση της OMCT "to prevent inhuman and degrading conditions of detention of asylum seekers in Greece", θα ήταν ακόμα ορθότερη αν πρόσθετε "as well as all prisoners in the country", όπως οι πρόσφατες εξεγέρσεις στις φυλακές καταδεικνύουν.

Αλλά το θέμα είναι, φοβάμαι, πολύ ευρύτερο και ξεπερνά τις επιθυμίες της Ελληνικής κυβέρνησης. Η Ευρωπαϊκή πολιτική σχετικά με την παροχή ασύλου προς τους Ιρακινούς πρόσφυγες, παρά τις εκκλήσεις του ΟΗΕ, και παρά την ιλιγγιώδη αύξηση των σχετικών αιτημάτων, είναι αρνητική.

Μιλάμε για την μεγαλύτερη προσφυγική κρίση στον κόσμο, καθώς 2 εκατομμύρια ιρακινοί έχουν εγκαταλείψει την χώρα και 1,7 εκατομμύρια ιρακινοί είναι εσωτερικά εκτοπισμένοι, και στην φυγή πρωτοστατεί η μεσαία τάξη της χώρας (μεταξύ των οποίων και η riverbend). Αυτήν λοιπόν την καταστροφή, στην οποία, δεν κουραζόμαστε να το υπενθυμίζουμε, πρωτοστάτησε χώρα-μέλος της ΕΕ και συμμετείχαν οι περισσότερες από τις άλλες, οι χώρες της ΕΕ "δεν την θεωρούν επείγουσα":

"Οι αριθμοί των προσφύγων από το Ιράκ δεν είναι τέτοιος αυτήν την στιγμή ώστε να χρειαστεί να πάρουμε έκτακτα μέτρα", δήλωσε σχετικά ο Γερμανός Υπουργός Εσωτερικών - αγνοώντας να αναφέρει ότι δύσκολα ο άλλος χτυπάει μια πόρτα που ξέρει πως είναι κλειστή. Πρόσθεσε πως η ΕΕ μπορεί να βοηθήσει καλύτερα τους πρόσφυγες αν κάτσουν στην Συρία και την Ιορδανία, πολύ φτωχότερες χώρες από την Γερμανία π.χ., των οποίων η γνώμη σχετικά δεν ζητήθηκε - και οι οποίες έχουν φορτωθεί ένα προσφυγικό φορτίο που δεν είναι δυνατόν να κουβαλήσουν. Χαρακτηριστικά, η πρώτη συνένοχος για την ιρακινή καταστροφή χώρα, η Βρετανία, αρνείται να υποδεχθεί ακόμα και τους ιρακινούς υπαλλήλους της.

Όπως και να έχει είναι καλή η πίεση όλων των κυβερνήσεων της ΕΕ σε κάθε μία από αυτές τις περιπτώσεις, οπότε να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε για να πιέσουμε ώστε να δοθεί άσυλο στους ιρακινούς που κρατούνται σε άθλιες συνθήκες στην Θεσσαλονίκη. Αλλά η ιδέα δημιουργίας Ευρωπαϊκών κέντρων υποδοχής προσφύγων κάθε είδους, με συλλογική ευθύνη της ΕΕ, στα πλαίσια της εφαρμογής της συνθήκης της Γενεύης για τους πρόσφυγες (την οποία έχουν γραμμένη όλοι πλην Σουηδίας, φαίνεται) αποκτά ιδιαίτερη σημασία μπροστά στην ιρακινή καταστροφή. Αλλά επαναλαμβάνω πως η απόφαση της Ελληνικής κυβέρνησης να απορρίψει την αίτηση ασύλου των δυστυχών ιρακινών, συμβαδίζει απόλυτα με την στάση της ΕΕ συνολικά επί του θέματος.