Διδασκαλία περί διδασκάλων

Προσπαθώ να γράψω κάποια πράγματα για την απεργία των δασκάλων από τότε που ξεκίνησε σχεδόν, αλλά κάτι οι δουλειές, κάτι που τα γράφουν και άλλοι, άργησα. Με την απεργία των δασκάλων στην 5η εβδομάδα όμως και με την κυβέρνηση να καλεί σε διάλογο, ας συνοψίσω κάποια από τα βασικά:

Περί δασκάλων λοιπόν: Ο thas έγραψε δύο εξαιρετικά κείμενα: το ένα για το θέμα της απεργίας των δασκάλων: Στο vita moderna: Οι ακριβές κιμωλίες της παιδείας και το άλλο στην Athens Voice για την Παιδεία και τον άριστο σχεδιασμό της: Πρωτοβρόχια στην Παιδεία. Δεν μπαίνω στον κόπο να αναφέρω τα πολλά σχετικά ποστ (ενδεικτικά εδώ). Αλλά η σχετική συζήτηση ήταν εκτενής και έντονη - ου μην και δαιμονοποιητική.

Επί του θέματος: Τα βασικά οικονομικά και όχι μόνο ζητήματα, τα έθεσε με την γνωστή του συστηματικότητα το Μαύρο Πρόβατο, καθώς και ο S_G στο Roosters, με τα συμπεράσματα του οποίου διαφωνώ (και με το γεγονός ότι τα βασικά μισθολογικά στοιχεία είναι του 2001, από τον οποίο χρόνο: οι μισθοί έμειναν στάσιμοι, το PPP ισοδύναμο στην Ελλάδα έχει μειωθεί μετά το Ευρώ και το ΑΕΠ έχει αυξηθεί πολύ πάνω από τις αυξήσεις των μισθών - αυτό πέρα από το απλό ότι η άλλη φτωχή χώρα της ΕΕ των 15, η Πορτογαλία, για να αντισταθμίσει την φτώχεια της, δίνει σημαντικά περισσότερα από το μέσο ΑΕΠ/κεφαλή σε δασκάλους), αλλά τα νούμερα είναι ενδιαφέροντα.

Υπάρχουν μόνο κάποια πράγματα που λέχθησαν και επαναλαμβάνονται στην συζήτηση, που θα ήθελα να θίξω:

- Προσωπικά το αν κάποιος υποαμείβεται στην δουλειά του στον ιδιωτικό τομέα με αφορά μόνο σαν κοινωνικό πρόβλημα. Στον βαθμό που όλοι μας καθόμαστε και μας πηδάνε οι εργοδότες χωρίς καμία προσπάθεια συλλογικής και ουσιαστικής διαπραγμάτευσης, είμαστε άξιοι της μοίρας μας - ή τέλος πάντων βιώνουμε ένα δράμα που αρνούμαστε να το δούμε ως συλλογικό αλλά υπό το καθεστώς του εκβιασμού ή του ναρκισσισμού το αντιλαμβανόμαστε ως προσωπικό - και που συνεπώς γίνεται όντως προσωπικό. Θέλω να πω, ότι αν κάνεις εξυπηρέτηση πελατών και σε πληρώνουν πενταροδεκάρες το θέμα σε καίει άμεσα εσένα, αλλά σε ότι με αφορά άμεσα, δεν μπορείς να μου το αναφέρεις ως επιχείρημα για το ότι οι δάσκαλοι παίρνουν "πολλά" συγκριτικά, καθώς μου είσαι απείρως λιγότερο σημαντικός από εκείνους που θα αναλάβουν την εκπαίδευση και την διαπαιδαγώγηση των παιδιών μου. Αν ζηλεύεις επειδή παίρνεις λιγότερα και θεωρείς ότι δουλεύεις σκλήρότερα από τους δασκάλους (που πιθανόν έτσι είναι - δεν αντιλέγω), μην μου το λες εμένα γιατί εγώ προσωπικά, σε ότι με αφορά αξιολογώ την δουλειά του δασκάλου ως 100 φορές πιο σημαντική και κρίσιμη από την δικιά σου, γιατί αφορά τα παιδιά μου (και γιατί θα σου πω οργανώσου και διεκδίκησε αντί να κλαίγεσαι και να επιδεικνύεις μια τόσο μικρόψυχη ζηλοφθονία). Εικάζω ότι κανένας από όσους προβάλλουν τέτοια επιχειρήματα δεν έχουν παιδιά. Γιατί η ιδέα ότι είσαι ΟΚ, με το γεγονός ότι ο δάσκαλος είναι *υποχρεωμένος* να δουλεύει ταξιτζής, σουβλατζής ή κομμώτρια για να τα βγάλει πέρα - ή να ζει υπό την πίεση των βασικών του αναγκών, καθόλου δεν με καθησυχάζει για την τελική επάρκεια και την αφιέρωση που απαιτώ από έναν δάσκαλο (ου μην και την προσέλκυση των πλέον ταλαντούχων στο επάγγελμα). Το αντεπειχείρημα ότι κάποιοι (πολλοί έστω) δάσκαλοι, ενδεχομένως να μην κάνουν σωστά την δουλειά τους, καθόλου δεν με πείθει: αν η πιθανότητα να βελτιωθούν οι συνθήκες στα δημοτικά με την αύξηση είναι μικρή, η πιθανότητα να μη χειροτερεύσουν χωρίς την αύξηση είναι ακόμα μικρότερη.

- Επιτρέψτε μου να αξιολογώ την σημασία της επαρκούς πληρωμής των δασκάλων π.χ. ως δραματικά σημαντικότερη προτεραιότητα από τις μίζες του υπουργείου άμυνας και από τις χιλιάδες μαύρες τρύπες του προϋπολογισμού που διοχετεύονται σε "ημέτερους" (συνήθως εργοδότες εκείνων που παίρνουν τα 800 τον μήνα). Γιατί αυτό που γνωρίζω καλά είναι πως εγώ με δύο παιδιά δεν θα ζούσα αξιοπρεπώς με 1400 Ευρώ μετά από 20 χρόνια δουλειάς, και για αυτό, όση κάβλα και να είχα (αν είχα) να διδάξω, δεν θα πήγαινα να δουλέψω στην παιδεία παρά σαν πάρεργο - που δεν θα το έκανα γιατί το θεωρώ ανέντιμο προς παιδιά και γονείς. Το γεγονός ότι άλλα κρίσιμα επαγγέλματα (π.χ. γιατροί του δημοσίου) υποαμείβονται, επίσης δεν λέει τίποτα για το αν θα πρέπει και οι δάσκαλοι να υποαμείβονται...

- Μια άλλη παράμετρος που δεν συζητείται, είναι πως οι "αργόσχολοι δημόσιοι" δάσκαλοι δεν συγκρίνονται με το προφανές μέτρο "μη-δημοσιοϋπαλληλικής" σύγκρισης - τους δασκάλους στα ιδιωτικά. Δεν γνωρίζω σχετικές έρευνες, αλλά κανένας δεν έχει προσφέρει στοιχεία που να δείχνουν ότι οι δάσκαλοι των ιδιωτικών υπερτερούν σε κάτι από τους αντίστοιχους του δημοσίου κατά μέσο όρο.

- Σχετική παράμετρος είναι πως ο τυπικός μισθός των ιδιωτικών εκπαιδευτικών είναι ίσος (διορθώστε με αν κάνω λάθος) με εκείνον του δημοσίου. Η ελεύθερη αγορά στην εκπαίδευση δεν μοιάζει να έχει, κατά μέσο όρο, καμία μεγάλη φαγούρα να προσελκύσει τους "καλύτερους". Επίσης η ΟΙΕΛΕ δεν μοιάζει να έχει πρόβλημα με τις διεκδικήσεις των δασκάλων, ίσα-ίσα τους συμπαρίσταται...

- Υπάρχει επίσης η ιδέα ότι οι δάσκαλοι δεν υποστηρίζονται από τους υπόλοιπους εργαζομένους και ειδικά από τους γονείς: αυτό δεν ισχύει.

- Ή η συμμετοχή στην απεργία είναι μόλις 18%, ή, όπως λέει ο darthiir, υπάρχει γενικό πρόβλημα στις Ελληνικές οικογένειες από την απεργία, αλλά όχι και τα δύο μαζί.

- Η (πραγματική) μείωση των μισθών (και των εργασιακών συνθηκών) σε κρίσιμους τομείς του δημοσίου, τι ακριβώς όφελος έχει για τους ιδιωτικά εργαζόμενους; Υποψιάζομαι ότι μια γενική ήττα του δημόσιου συνδικαλισμού, μόνο αρνητικές επιπτώσεις θα έχει στον (πρακτικά υπό διωγμόν ήδη) ιδιωτικό.

- Τέλος επειδή έγινε και συζήτηση για το πόσο σκληρά (δεν) δουλεύουν οι δάσκαλοι σε σύγκριση με άλλα επαγγέλματα: Αν το επιχείρημα είναι πως η εργασία πρέπει εν γένει να αμείβεται ανάλογα με το πόσο κοπιαστική και πόσο δυσάρεστη είναι *και μόνο*, θα συμφωνήσω γενικά με αυτήν την κομμουνιστική αντίληψη, αν συμπεριληφθούν στα κριτήρια και το πόση ευθύνη κουβαλάει κάθε εργασία. Σε ένα τέτοιο σχήμα όμως, δεν καταλαβαίνω γιατί θα έπρεπε να αρχίσει κανείς από τους δασκάλους, φερ' ειπείν, και όχι από τους πάσης φύσεως μανατζαραίους, συμβούλους και άλλους ων ουκ έστι αριθμός. Εν τοιαύτη περιπτώσει, ας συμφωνήσουμε όλοι ότι ο ανθρακωρύχος στην Μεγαλόπολη θα πρέπει να αμείβεται καλύτερα από τον Περιφερειάρχη (για να περιοριστώ μόνο στον ευρύτερο δημόσιο τομέα), ενώ τα 90% των εργαζομένων που γνωρίζω θα όφειλαν να αμείβονται περισσότερο από τους προϊσταμένους τους (στον ιδιωτικό). Σε αυτήν την ριζική και επαναστατική αναδιανομή του εθνικού εισοδήματος, αμφιβάλλω αν οι δάσκαλοι θα ήταν χαμένοι... Εγώ επί της αρχής συμφωνώ. Για όποιον διαφωνεί πάντως, το επιχείρημα περί σκληρά και σκληρότερα εργαζομένων, ως απαξιωτικό των δασκάλων πάει περίπατο.

Έχοντας πει τα παραπάνω, θα ήθελα, παρόλα αυτά, να σημειώσω ότι η μακρόχρονη, συνεχής διδακτική απεργία στα δημοτικά, δεν είναι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο αποτελεσματικότερος και ορθότερος τρόπος διεκδίκησης, καθώς ενέχει τον κίνδυνο περαιτέρω απαξίωσης της δμόσιας και ενίσχυσης της ιδιωτικής παιδείας - αλλά δεν είμαι σίγουρος αν στην στοιχειώδη παιδεία υπάρχει κάποιος άλλος προφανής τρόπος αντίδρασης από την ανά δεκαετία απεργία. Πιθανώς η αποχή από κάθε διοικητική δραστηριότητα ίσως...; Είμαι επιφυλακτικός απέναντι σε μεθόδους πάλης στον δημόσιο τομέα, που θα χρησιμοποιηθούν ως "μπαμπούλες" για την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων. Αν στόχος είναι η υπεράσπιση της δημόσιας παιδείας, χρειάζεται προσοχή...

Σχετικά με την Μέση Εκπαίδευση (που απεργεί και αυτή πλέον) πάντως, ο καθηγητής (και ποιητής) Γιάννης Πατίλης έχει μια ανάλογη πρόταση στην τελευταία Αυγή (σε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον, κριτικό και "αυτοκριτικό" για τον κλάδο του κείμενο):

Μία λοιπόν σθεναρή και καθολική απεργία ενός μηνός σωστά προετοιμασμένη, που ως αιχμή της θα έχει την ολική αποχή από την τερατώδη πιστοποιητική διαδικασία των εισαγωγικών εξετάσεων, στον αμαρτωλό εκείνο μήνα επί του οποίου και στον οποίο μία νοσούσα κοινωνία έχει αξιακώς επενδύσει και συρρικνώσει ολόκληρο το διδακτικό έτος, απαξιώνοντας κάθε τι άλλο της παιδείας, έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να είναι αποτελεσματική αλλά και καθαρκτική για την ίδια την νεοελληνική κοινωνία για τους εξής λόγους:
\1)\ Διότι το κράτος, θύμα το ίδιο του υπερβολικού συγκεντρωτισμού του, δεν έχει άλλον υποκατάστατο μηχανισμό για να πραγματοποιήσει τις συγκεκριμένες εξετάσεις.
\2)\ Διότι, επιπλέον, ο μηχανισμός αυτός είναι ο μοναδικός αδιάβλητος σε μια βυθισμένη στη διαπλοκή και την ρουσφετολογική συναλλαγή χώρα. Οποιαδήποτε παρέκκλιση από τις μέχρι στιγμής αυστηρές εξεταστικές προδιαγραφές (π.χ. να τοποθετηθούν ως επιτηρητές δημόσιοι υπάλληλοι άλλων κλάδων) λόγω του σφοδρού ανταγωνισμού των υποψηφίων θα οδηγήσει σε κατακλυσμό ενστάσεων ακυρωτικών της όλης διαδικασίας.
\3)\ Οι κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες και μόνο ενός μηνός αναβολής των εξετάσεων είναι για την άρρωστη κοινωνία μας ασυγκρίτως σπουδαιότερες και από τεσσάρων μηνών απεργία στην διάρκεια του διδακτικού έτους. Θα πρόκειται για ένα κοινωνικό τεκτονικό σεισμό. Όλος ο (σε σαθρά αντιπαιδαγωγικά θεμέλια) οικογενειακός προγραμματισμός δεκάδων χιλιάδων οικογενειών πάει περίπατο: θερινές διακοπές, μετεγγραφές, σχολές του εξωτερικού, καραδοκούντα κοράκια της ιδιωτικής εκπαίδευσης που δεκαετίες τώρα τρέφονται κάθε Σεπτέμβριο από τις σάπιες σάρκες του εκπαιδευτικού μας συστήματος θα περιέλθουν όλα σε πλήρη σύγχυση και αμηχανία, ενώ η ίδια η κοινωνία θα θεωρήσει επιτέλους και τελικώς ως αποκλειστικό υπεύθυνο τον βαθύτερα υπεύθυνο, το κράτος, διότι αυτό είναι ο μόνος και αποκλειστικός εγγυητής της πιστοποιητικής διαδικασίας, την ίδια στιγμή που οι εκπαιδευτικοί -όπως το οφείλουν προς την κοινωνία άλλωστε- δεν θα έχουν λείψει έως εκείνη τη στιγμή ούτε μία ώρα από τα μαθήματά τους.


Να σημειώσω επίσης ένα μεστό "κατηγορώ" από την καθηγήτρια Χαρά Τσουκαλά, για το χάλι της εκπαιδευτικής πραγματικότητας πέρα και πάνω από την μισθολογική συρρίκνωση. Π.χ:

Είναι ντροπή να έχει περάσει ένας μήνας από την έναρξη των μαθημάτων και ένας μεγάλος όγκος βιβλίων να μην έχει φτάσει στα Λύκεια (να σημειώσουμε ότι στα Λύκεια δεν είχαμε αλλαγές βιβλίων εκτός της κοινωνιολογίας, για το οποίο παρεπιπτόντως δεν είχαμε καμία ενημέρωση). Είναι δυνατόν οι μαθητές της Γ' Λυκείου να προετοιμάζονται για Πανελλήνιες και να μην έχουν έρθει ακόμη κάποια από τα βιβλία τους; Ας είναι καλά τα φροντιστήρια...
Είναι ντροπή να θεωρείται αυτονόητο πως κάθε σχολική χρονιά υπάρχουν ελλείψεις καθηγητών, διαφόρων ειδικοτήτων, με αποτέλεσμα οι διευθυντές να παρακαλάνε (λες και τους κάνουν προσωπική χάρη!) για "μισό" φιλόλογο, έναν μαθηματικό, "ενάμιση" φυσικό κ.λπ. (τι ορολογία κι αυτή!). Γνωρίζει η κοινωνία πόσες διδακτικές ώρες χάνονται κάθε χρόνο από αυτά τα κενά; Γνωρίζει πως οι μαθητές και οι καθηγητές δεν μπορούν να έχουν ένα σταθερό ωρολόγιο πρόγραμμα λόγω αυτών των κενών και την αναστάτωση που δημιουργείται στα σχολεία από αυτή την νοσηρή κατάσταση; Και επειδή μου είναι αδύνατον να πιστέψω πως οι δημοσιογράφοι δεν γνωρίζουν, γιατί ποτέ δεν αναφέρεται ή σχολιάζεται η παραπάνω κατάσταση ώς ιδιαιτέρως σημαντική, παρά περιμένουν πότε θα κάνουμε απεργία ώστε να μας ενοχοποιήσουν δημόσια πως τα παιδιά χάνουν τα μαθήματά τους. Τι υποκρισία!
Και βέβαια στο πλαίσιο της ανανέωσης της παιδείας μας, η κυβέρνηση και η υπουργός δια στόματος προϊσταμένων Γραφείων δεν ντρέπονται να λένε σε διευθυντές Γυμνασίων πως τα φιλολογικά κενά τους πρέπει να καλυφθούν από τους καθηγητές των αγγλικών, των γαλλικών και των θρησκευτικών! Μα τότε γιατί υποτίθεται ότι επιμορφώθηκαν από τον Μάρτιο όλοι οι φιλόλογοι στα νέα βιβλία και στη νέα διδακτική (με βάση τους ισχυρισμούς της κ. Γιαννάκου); Για να διδάξει π.χ. την Ιστορία κάποιος εκτός ειδικότητας και βέβαια χωρίς καμία επιμόρφωση;


Τέλος για τις καταλήψεις στα σχολεία (αλλά και στα πανεπιστήμια οσονούπω): Είμαι αναφανδόν υπέρ όσων κάνουν καταλήψεις και μένουν στο σχολείο, το υπερασπίζονται, οργανώνουν συζητήσεις, αντι-μαθήματα και άλλα πράγματα διεκδικητικά της επανοικειοποίησης ενός αλλοτριωμένου και αλλοτριωτικού χώρου. Όσοι ψηφίζουν καταλήψεις και τρέχουν μετά στο σπίτι, στο φροντιστήριο, στο play-station ή σε εκδρομές - τρέχουν δηλαδή στην θαλπωρή άλλων ιδιωτικών χώρων αλλοτρίωσης, κάνουν απλά καραγκιοζιλίκια.

Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΓΙΑ:
- να ζούμε με αξιοπρέπεια από το μισθό μας και μόνο. Για 1400 ευρώ καθαρό μισθό στο νεοδιόριστο. Για ενσωμάτωση όλων των επιδομάτων στο βασικό μισθό, για να μην υπάρξει σύνδεση μισθού - αξιολόγησης. Γνήσιες Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
- Γενναία αύξηση των δαπανών στο 5% του ΑΕΠ ή στο 15% του Γ.Κ.Π. Αντιστεκόμαστε στη συνεχιζόμενη υποχρηματοδότηση της Παιδείας.
- ενιαία δωδεκάχρονη δημόσια δωρεάν και υποχρεωτική εκπαίδευση και δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή. Για 20 μαθητές στην τάξη – 15 στο νηπιαγωγείο.
- πλήρη σύνταξη στα 30 χρόνια δουλειάς. για πραγματική δημόσια κοινωνική ασφάλιση.
- παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στα σχολεία. Για να πάψει ο αυταρχισμός και ο διοικητισμός να αποτελούν την «παιδαγωγική λογική» των κρατούντων. Για να μη γίνουμε ξανά μάρτυρες διώξεων συναδέλφων, που τολμούν να λένε την άποψή τους. Για να καταργηθεί το θεσμικό πλαίσιο της αξιολόγησης - χειραγώγησης - κατηγοριοποίησης.
- αναλυτικά προγράμματα και βιβλία, που θα ανταποκρίνονται στις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών μας και δε θα δημιουργούν νέα μορφωτικά ελλείμματα. Κατάργηση της Υπουργικής Απόφασης για την υποχρεωτική εφαρμογή της Ευέλικτης Ζώνης.
- σταθερή και μόνιμη εργασία για όλους. Για να καταργηθεί ο θεσμός της ωρομισθίας.
- μαζικούς διορισμούς στην εκπαίδευση, ώστε να μην υπάρχει κανένα κενό στα σχολεία μας.
- μείωση των ωρών εργασίας στο επίπεδο της Β/βαθμιας.
Λέμε όχι στο σχολείο της αγοράς και στους χορηγούς.
Λέμε ένα μεγάλο ΟΧΙ στη συνταγματική αναθεώρηση,
που ιδιωτικοποιεί την πανεπιστημιακή εκπαίδευση και καταργεί την μονιμότητα.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Για τις καταλήψεις μήπως δεν ξερουμε
οτι οι περισσότερες γίνονται
για το χαβαλέ;..

Εκτος απο μία που ακουσα
που ελεγαν όχι στην μετεγκατάσταση
του σχολείου

ΑΝ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΣΟ ΚΑΛΑ
ΑΝΤΙ-ΜΑΘΗΜΑΤΑ..ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ
ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ;;

καιρός για αυτο-οργάνωση...
:-)
Ο χρήστης Αθ. Αναγνωστoπουλος είπε…
Δύο τρία σχολιάκια:

-για την απεργία ως όπλο πάλης: η ουσία της απεργίας γενικώς βρίσκεται σε έναν εκβιασμό. Κανένα πρόβλημα με αυτό. Με την διαφορά ότι στον δημόσιο τομέα ο εκβιασμός δεν στρέφεται κατά του εργοδότη, αλλά κατά του πολίτη. Μεγάλο πρόβλημα με αυτό.

Το πιο ωραίο έχω ξεχάσει πού το διάβασα: αν ενδιαφέρονταν στα αλήθεια οι μπράτηδες και λοιποί για κάτι άλλο εκτός από τα θυλάκιά τους, θα είχαν το φιλότιμο να διδάξουν επί πέντε εβδομάδες απλήρωτοι. Και ποιος θα μπορούσε να τους αρνηθή τότε το οτιδήποτε;

-για τους μισθούς: χαίρομαι που αποδίδεις τόση σημασία στο διδασκαλικό λειτούργημα ώστε να δέχεσαι να πληρώσης αγόγγυστα τεράστιες αυξήσεις, ώστε να εισπράττη ο νεοδιόριστος 22χρονος δάσκαλος περισσότερα από άλλους άχρηστους κηφήνες, π.χ. τους λέκτορες του πανεπιστημίου, τους πρωτοδίκες, τους λοχαγούς κ.λπ. Θα ήθελα όμως στο μακροσκελές κείμενό σου να διάβαζα έστω μία φορά την λέξη "αξιολόγηση". Αντικείμενο του ενδιαφέροντός μας είναι σε τελευταία ανάλυση οι μαθητές και όχι οι δάσκαλοι, έτσι;

-για τις καταλήψεις: ανοιχτά μυαλά, ανοιχτά σχολεία.
Ο χρήστης Salah ad-Din είπε…
Καταρχήν να συγχαρώ το Ιστολόγιο για το κείμενο.
Ήμουν σίγουρος όμως ότι θα βρισκόταν κάποιος να εκφράσει τις αντιρρήσεις του Κύρτσου.
Αν δεν υπήρχαν οι καταλήψεις στα μεγάλα μαθητικά κινήματα, τώρα οι μαθητές θα φορούσαν ποδιές. Μάλλον δεν έχεις γνώση για το μαθητικό κίνημα των προηγούμενων δεκαετιών. Επίσης, αν δεν κλείναν τα πανεπιστήμια για δύο μήνες πιθανότατα η Μαριέτα να είχε περάσει το νόμο μέσα στο καλοκαίρι. Η κατάληψη είναι ένα δυναμικό μέσο διεκδίκησης. Και ας σε στεναχωρεί.

Λες:
για την απεργία ως όπλο πάλης: η ουσία της απεργίας γενικώς βρίσκεται σε έναν εκβιασμό. Κανένα πρόβλημα με αυτό. Με την διαφορά ότι στον δημόσιο τομέα ο εκβιασμός δεν στρέφεται κατά του εργοδότη, αλλά κατά του πολίτη. Μεγάλο πρόβλημα με αυτό.

Τί προτείνεις? Να απαγορέψουμε την απεργία? Μήπως να απαγορέψουμε και τις πορείες για να μπορείς να κατεβαίνεις με το αμάξι σου στο κέντρο της Αθήνας χωρίς πρόβλημα?

Όσο για το παραμύθι της "αξιολόγησης" για πες μας τις προτάσεις σου. Αλλά πρώτα πες μας πώς λειτουργεί η αξιολόγηση στον ιδιωτικό τομέα για να γελάσουμε.
Η αξιολόγηση είναι το όπλο της εργοδοσίας για να παίρνει τους φθηνότερους και πιο υποταγμένους. Αντέ και την ανιψιά του κυρ Μήτσου ως γραμματέα επειδή δε βρίσκει αλλού δουλειά.
Αλλά μάλλον εσύ φίλε μου ζεις σε ένα κοινωνικό παράδεισο, όπου δεν υπάρχουν εργαζόμενοι και εργοδότες, έχοντες και μη έχοντες, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι.
Ο χρήστης talos είπε…
Αθ. Αναγνωστόπουλος:

1. Γενικά όντως η απεργία στο δημόσιο είναι πιο προβληματική από τον ιδιωτικό τομέα. Αλλά εικάζω ότι θα πρέπει να υπάρχει κάποιος τρόπος να διεκδικούνται κάποια αιτήματα, μισθολογικά και άλλα. Δεν είναι δα ότι οι Δάσκαλοι κατεβαίνουν κάθε χρόνο σε απεργία.

2. Όσοι απεργούν, απεργούν αμισθί φυσικά. Σε διαβεβαιώ πως ξέρω περίπτωση απεργού δασκάλου που πάει στην τάξη του κάποιες ώρες ανεπίσημα (και χωρίς να αμείβεται φυσικά) για να μην μείνουν πίσω τα παιδιά του. Αυτό ως αντιπαράδειγμα στην καλλιέργεια στερεοτύπων.

3. Δέχομαι να πληρώσω αυτά που ήδη πληρώνω (και αν χρειαστεί και παραπάνω), αλλά απαιτώ να αναδιαταχθούν οι προτεραιότητες του προϋπολογισμού. Είναι προφανές ότι αν θες να έχεις σοβαρή παιδεία, δικαιοσύνη κοκ θα πρέπει να πληρώνεις τα στοιχειώδη. Θα ήθελα να δω τους πραγματικούς μισθούς μετά από όλα τα επιδόματα για να συγκρίνω, αλλά προφανώς μου είναι αυτονόητο πως με 950 Ευρώ δεν ζει κανείς αξιοπρεπώς. Και ας αφήσουμε τα περί "τεράστιας αύξησης". Διαπραγμάτευση κάνουν οι άνθρωποι, το μάξιμουμ θα ζητήσουν αρχικά.

4. Περί αξιολόγησης συμφωνώ με όσα γράφει ο Πατίλης. Γενικά κανένας δεν είναι εναντίον της αξιολόγησης, το θέμα είναι ποιας αξιολόγησης; Μπορείς να μου την περιγράψεις σε γενικές γραμμές; Γενικά είμαι υπέρ κάποιας αξιολόγησης, όχι μόνο των δασκάλων, αλλά και των υποδομών, των βιβλίων, της διδακτέας ύλης, του τελικού διδακτικού αποτελέσματος κοκ.
Ο χρήστης Αθ. Αναγνωστoπουλος είπε…
talos: εικάζω ότι θα πρέπει να υπάρχει κάποιος τρόπος να διεκδικούνται κάποια αιτήματα, μισθολογικά και άλλα.

Πρότεινα ένα τρόπο, αληθινά και όχι κατ' επίφασιν επαναστατικό: να κανουν απεργία μισθού, όχι διδασκαλίας. Πώς θα μπορούσαν να αποδείξουν περισσότερο τότε την αγάπη τους για τα παιδία και την αφοσίωσή τους στο σχολείο; Αλλά φέτος το μάθημα αρχίζει από το φ: φράγκα, φραπές, φίδιασμα...

talos: Όσοι απεργούν, απεργούν αμισθί φυσικά

Τουλάχιστον αυτοί έχουν αυτήν την στοιχειώδη γενναιότητα, σε αντίθεση με τους καθηγητές πανεπιστημίου ας πούμε...

talos: Γενικά κανένας δεν είναι εναντίον της αξιολόγησης, το θέμα είναι ποιας αξιολόγησης; Μπορείς να μου την περιγράψεις σε γενικές γραμμές; Γενικά είμαι υπέρ κάποιας αξιολόγησης, όχι μόνο των δασκάλων, αλλά και των υποδομών, των βιβλίων, της διδακτέας ύλης, του τελικού διδακτικού αποτελέσματος κοκ.

Φυσικά και είναι όλοι τους κατά της αξιολόγησης, γιατί η αξιολόγηση δεν γίνεται χάριν εαυτής, αλλά και για να απονεμηθούν τα καίσαρος τω καίσαρι. Δεν γνωρίζω πώς μπορεί να γίνη η αξιολόγηση, δεν είμαι ειδικός. Αφού την φοβούνται τόσο πολύ, σημαίνει μάλλον ότι είναι εφικτή. Και φυσικά δεν πρέπει να περιοριστή η αξιολόγηση μόνο στους εκπαιδευτικούς, αλλά να περιλάβη όλα αυτά που αναφέρεις.
Ο χρήστης Αθ. Αναγνωστoπουλος είπε…
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ο χρήστης talos είπε…
Αθ. Αναγνωστόπουλος:

Για να έχει διεκδικητικό χαρακτήρα μια ενέργεια θα πρέπει να αποτελεί κα΄ποιου είδους πίεση. Αυτό δεν θα συνέβαινε σε περίπτωση "μισθολογικής απεργίας" καθώς δεν βρίσκω το κίνητρο που θα οδηγούσε μια κυβέρνηση να ασχοληθεί με εργαζόμενους και μη πληρωνόμενους δασκάλους. Ίσα-ίσα θα έκανε και οικονομία.

Σε ότι αφορά την "στοιχειώδη γενναιότητα" - πέρα από όλα τα άλλα είναι και ενδεικτική μιας πεποίθησης δικαίου. Μπορώ να εκτιμήσω πως οι "κακοί" δάσκαλοι (αυτοί που ενδιαφέρονται μόνο για τον μισθό και την βολή τους π.χ.) δεν απεργούν, γιατί δεν έχουν λόγο να χάσουν την βολή τους αυτή. (Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι όσοι δεν απεργούν είναι "κακοί" - ότι και να σημαίνει αυτό, αλλά ότι δεν βρίσκω γιατί κάποιος που δεν ενδιαφέρεται για τίποτα άλλο από ένα σίγουρο μισθό θα θυσίαζε τον μισθό του για μια αμφίβολης αποτελεσματικότητας κινητοποίηση, τα ωφέλη της οποίας αν πετύχαινε θα τα καρπούταν ούτως ή άλλως).

Η ΔΟΕ μιλά για κάποιου είδους αξιολόγηση. Ο Πατίλης (στον οποίο σε παρέπεμψα) την απαιτεί. Εικάζω ότι μόνιμος φόβος είναι πως οι σχεδιαζόμενες "αξιολογήσεις", θα γίνουν αφορμή για διοικητικό έλγχο *των απόψεων και της συνδικαλιστικής δράσης* των δασκάλων (όπως ήταν στο παρεθόν), αλλά και για την "επιλογή" των οπαδών της εκάστοτε κυβέρνησης για ιεραρχική εξέλιξη. Αυτό δεν είναι αβάσιμη ανησυχία. Όπως δεν είναι καθόλου αβάσιμο και αυτό το σχόλιο στου darthiir...
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Καλά, το κείμενο θα μπορούσαμε να το εκτυπώσουμε και να το διανέμουμε στους δημοσιογράφους, στους γονείς και γενικότερα σε όλους τους πολίτες!
Ήταν όμως αναμενόμενο να ανασυρθεί κάποια στιγμή και το αντεπιχείρημα της αξιολόγησης. Είναι πολύ εύκολο να λέμε ότι οι εκπαιδευτικοί είναι εναντίον της αξιολόγησης έτσι γενικά και μάλιστα ότι είναι εναντίον της επειδή τη φοβούνται -προφανώς τη φοβούνται επειδή θα τους ξεμπροστιάσει...
Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και κάποια κείμενα εδώ αναφέρουν αρκετά ζητήματα σχετικά με την αξιολόγηση: με ποιους σκοπούς, από ποιους, πώς, το αντικείμενό της, χρήση της. Επιπλέον, αναφέρθηκε το ζήτημα της υλικοτεχνικής υποδομής που πρώτα θα πρέπει να υπάρξει και μετά να αξιολογηθεί το εκπαιδευτικό έργο. Δεν αναφέρθηκε όμως κάτι εξίσου σημαντικό που σχετίζεται ακόμα πιο άμεσα με το θέμα της επάρκειας των εκπαιδευτικών. Παρακάτω παραθέτω απόσπασμα από ένα κείμενο που ανέβασα σε ένα topic σχετικά με την ελληνική εκπαίδευση στο forum του www.musicheaven.gr. (δεν ξέρω πώς να το βάλω σε link εδώ).

"Έρχομαι στο θέμα των "κακών", αδιάφορων, αγράμματων, άχρηστων εκπαιδευτικών, και, συγκεκριμένα, επειδή δεν έχω εικόνα για τα Δημοτικά, των καθηγητών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Στα ελληνικά Γυμνάσια και Λύκεια έχουμε περίπου 20 ειδικότητες καθηγητών (χώρια όσους ανήκουν στην τεχνική εκπαίδευση). Ξέρετε τι ποσοστό από αυτούς έχει διδακτική και παιδαγωγική κατάρτιση στηριγμένη τόσο σε θεωρητικό οπλισμό όσο και σε πρακτική εξάσκηση κατά τη διάρκεια των σπουδών του; Με τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις, ένα 2%. Όλοι οι άλλοι δεν εκπαιδευόμαστε στο πανεπιστήμιο για να γίνουμε καθηγητές σε σχολεία, αλλά επιστήμονες: φιλόλογοι, θεολόγοι, μαθηματικοί, φυσικοί, χημικοί κτλ. Στο εξωτερικό, που τόσο επικαλούνται κάποιοι, δεν υπάρχει περίπτωση να διδάξεις σε σχολείο αν δεν προετοιμαστείς από το Πανεπιστήμιο ή κάποια άλλη σχολή για αυτό. Η προσωπική μου εμπειρία, αλλά και τόσων φίλων και γνωστών, είναι ότι περάσαμε 50 περίπου μαθήματα για να πάρουμε πτυχίο και όταν ορκιστήκαμε φιλόλογοι ή ό,τι άλλο -δηλαδή δυνάμει καθηγητές- δεν είχαμε παρακολουθήσει ούτε ένα μάθημα σχετικά με το πως πρέπει να φερθούμε σε μαθητές και παιδιά ή σχετικά με το πως θα τους διδάξουμε το αντικείμενο που είχαμε σπουδάσει (και πολλές φορές που ΔΕΝ είχαμε σπουδάσει). Το χειρότερο όμως ήταν ότι δεν είχαμε έρθει ούτε ένα δευτερόλεπτο σε επαφή με μαθητές...Μας είχαν προετοιμάσει, όπως έλεγαν ευθαρσώς κάποιοι καθηγητές στη Σχολή, για επιστήμονες! (τρομάρα τους!)
Σκεφτείτε να συνέβαινε κάτι τέτοιο στις ιατρικές σχολές! Να διορίζονταν οι γιατροί στα νοσοκομεία χωρίς ούτε μια ώρα πρακτικής εξάσκησης, χωρίς να τους πει κανείς πώς θα πρέπει να κόψουν κάπου ή να πώς να εξετάσουν έναν ασθενή! Είναι βέβαιο ότι θα ήταν ανεπαρκείς. Επίσης βέβαιο όμως είναι ότι δε θα μπορούσαμε να τους κατηγορήσουμε για την ανεπάρκειά τους. Θα μου πει βέβαια κάποιος: "Μα, και σήμερα με αυτό το χάλια σύστημα, υπάρχουν κάποιοι καλοί εκπαιδευτικοί. Γιατί δεν είναι όλοι σαν κι αυτούς;" Όντως υπάρχουν καταπληκτικοί εκπαιδευτικοί και μακάρι να τους έμοιαζαν όλοι, αλλά θα πρέπει να επαφιόμαστε μόνο στον πατριωτισμό και το φιλότιμο του καθενός για να έχουμε σωστή εκπαίδευση ή θα πρέπει να δημιουργήσουμε πρώτα ένα πλαίσιο στο οποίο κανείς δε θα "δικαιολογείται" να είναι κακός;"

Αυτούς τους εκπαιδευτικούς θέλετε να αξιολογήσουμε; Ως πότε οι εκπαιδευτικοί που λένε ανέκδοτα στην τάξη ή μιλούν στους μαθητές για την ερωτική τους ζωή θα αποτελούν όχημα για την εφαρμογή μιας αμφίβολης αξιολόγησης, όταν το πρόβλημα με αυτούς είναι απλά ότι -όπως και σε άλλους τομείς του Δημοσίου- δεν εφαρμόζεται ο υπάρχων δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας;
Ο χρήστης lazopolis είπε…
gazakas: Η αξιολόγηση είναι σαφώς ένα ευαίσθητο θέμα και είναι αμφίβολο αν ένας κρατικός μηχανισμός σαν αυτόν του υπουργείου παιδείας είναι σε θέση να αναλάβει κάτι παρόμοιο. Αλλά γιατί πρέπει να περιμένουμε πρώτα να βελτιωθεί η ΥΥ (Υλικοτεχνική Υποδομή) πριν αξιολογηθεί το εκπαιδευτικό έργο;

Προφανώς τυχόν ελλείψεις σε ΥΥ δυσχεραίνουν το έργο των εκπαιδευτικών και αυτό θα πρέπει να σταθμίζεται στην αξιολόγηση. Αυτό δε σημαίνει οτι δεν πρέπει να υπάρξει αξιολόγηση εως ότου επιτευχθεί υλικοτεχνική επάρκεια, ελπίζω.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
lazopolis: Γιατί έχω την αίσθηση ότι δε διαβάσατε το κείμενό μου προσεχτικά; Όταν ανάφερα το θέμα της υλικοτεχνικής επάρκειας στα ελληνικά σχολεία επαναδιατύπωνα κάτι που είχε γραφεί σε προηγούμενα σχόλια, αλλά δε νομίζω ότι από τα γραφόμενα μου δεν προκύπτει ότι θεωρώ μοναδικό εμπόδιο στην εφαρμογή της αξιολόγησης την υλικοτεχνική ανεπάρκεια. Το κείμενό μου εξάλλου επικέντρωσε στο θέμα της παραγωγής δυνάμει καθηγητών που δεν έχουν περάσει από μια εκπαιδευτική διαδικασία η οποία θα διασφάλιζε έστω τυπικά ότι είναι επαρκείς και κατέληγηε στο συμπέρασμα ότι δε μπορείς -πέρα από όλα τα άλλα- να αξιολογήσεις τις επιδόσεις κάποιου σε ένα αντικείμενο που δε φρόντισες εσύ ο ίδιος να το μάθει...
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Να διαγραφεί το "δεν" της τέταρτης σειράς.
Ο χρήστης lazopolis είπε…
"Γιατί έχω την αίσθηση ότι δε διαβάσατε το κείμενό μου προσεχτικά;"

Άγνωστο!

Το διάβασα και συμφωνώ με τα περισσότερα από όσα λέτε, αλλά διατηρώ το δικαίωμα να σχολιάζω στα σημεία στα οποία διαφωνώ. Η προβληματική ΥΥ δεν πρέπει να συναρτάται με το άν θα πρέπει να γίνεται αξιολόγηση, αλλά ίσως με το πώς πρέπει να γίνει αν και εφόσον συμφωνήσουν όλοι πως πρέπει να γίνει.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα πολλά πρόσωπα της ψηφιακής λογοκρισίας

Μετεκλογικά

Βαϊμάρη και αντιφασισμός, μια ιστορική σημείωση