Γράμμος, Βίτσι, Κερατέα

Στις 13 Απριλίου στο φύλλο της Wall Street Journal, δημοσιεύθηκε άρθρο του γνωστού δημοσιογράφου Τάκη Μίχα, με τίτλο “Athens Descends into Anarchy” («Η Αθήνα βυθίζεται στην Αναρχία»). Το άρθρο το υπογράφει ο συγγραφέας ως «Γραμματέας Διεθνών Σχέσεων του Κόμματος της Δημοκρατικής Συμμαχίας».
Πρόκειται για ένα χείμαρρο αντιαριστερών και αντικομμουνιστικών κινδυνολογιών και τερατολογιών, Πάγκαλος και Άδωνις μαζί, που διεκτραγωδεί την «ανομία» και τον «κομμουνιστικό κίνδυνο», ενώ ζητά την επιβολή του νόμου και της τάξης. Ο αναγνώστης της WSJ μαθαίνει πως οι Σταλινικοί του ΚΚΕ και οι «Αναρχοσταλινικοί» του ΣΥΡΙΖΑ (ο οποίος συναποτελείται από τις ομάδες Ρόζα, Οικοσοσιαλιστές και ΔΕΑ, αυτές μόνο τις συνιστώσες θεωρεί άξιες μνείας ο Τάκης Μίχας) «καταλαμβάνουν χωριά», παρενοχλούν πολίτες και καταστρέφουν δημόσια περιουσία ατιμωρητί, ενώ ο ακροαριστερός όχλος (“hard-left” -  όρο που χρησιμοποιεί ο αρθρογράφος για να περιγράψει το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ) έκαψε εσκεμμένα τρεις εργαζόμενους της τράπεζας Marfin επειδή δεν απεργούσαν.
Ο Τάκης Μίχας βεβαιώνει τους αναγνώστες του ότι όλα αυτά δεν οφείλονται στην κρίση, αλλά είναι «παράγωγα της απόπειρας της ολοκληρωτικής αριστεράς να εκμεταλλευτεί την οικονομική κρίση και να καταστρέψει τους υπάρχοντες δημοκρατικούς και οικονομικούς θεσμούς της χώρας» έτσι ώστε καταστρεφόμενη η Ελλάδα να μπορέσει να ακολουθήσει τον δρόμο που οδηγεί στο… Βορειοκορεατικό μοντέλο… Είναι η παθητικότητα, λέει ο Τάκης Μίχας, των κομμάτων που εκπροσωπούν τα ευρύτερα μεσαία στρώματα στην Ελλάδα, η οποία επιτρέπει την δράση αυτών των ολοκληρωτικών ομάδων - διότι πιστεύει κανείς πως αν ο ΣΥΡΙΖΑ ερχόταν στα πράγματα θα ανταπέδιδε την αποδοχή της λειτουργίας των κομμάτων αυτών;
Αυτά τα απίστευτα λέγονται δίχως ίχνος ειρωνείας. Είναι φαίνεται η στιγμή που η φιλελεύθερη κατ’ όνομα δεξιά ανακαλύπτει πάλι τις εμφυλιοπολεμικές της ρίζες, προκειμένου να βρει τρόπο να αντιπαρέλθει την χρεοκοπία της. Αν γράφονταν σε Ελληνικό έντυπο, θα επρόκειτο περί γραφικοτήτων, για άλλη μια ένδειξη της διολίσθησης ενός τμήματος της άρχουσας τάξης της χώρας στον αυταρχικό αντικομμουνισμό, σε μια νέα κομμουνιστοφαγία, κατάλληλα μόνο για χλευασμό.
Το ότι δημοσιεύεται όμως σε ένα έντυπο που διαβάζεται από το συντηρητικότερο τμήμα των βορειοαμερικανικών (και όχι μόνο) ελίτ αλλάζει τα πράγματα.
Εκτός από την υποβολή των διαπιστευτηρίων της Δημοκρατικής Συμμαχίας πέραν του Ατλαντικού, ως τμήμα μιας διαφαινόμενης συμμαχίας προθύμων για την υπεράσπιση των πολιτικών λιτότητας και άγριας αναδιανομής εισοδήματος, υπάρχει κάτι το ανησυχητικό στο κείμενο: Πρόκειται ουσιαστικά για κάλεσμα για την επιβολή κατάστασης έκτακτης ανάγκης, και για την ενημέρωση των «σοβαρών» κύκλων των ΗΠΑ περί της αναγκαιότητας μιας τέτοιας κίνησης. Η κατακλείδα του κειμένου τα λέει όλα:

...«Αν η πολιτική ελίτ της Ελλάδας δεν συνειδητοποιήσει την σοβαρότητα των όσων συμβαίνουν και δεν δράσει τώρα για να αποκαταστήσει την κυριαρχία του δημοκρατικού νόμου, οι προσπάθειες να αντιμετωπιστούν τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας θα αποδειχθούν μάταιες»...

Με δεδομένο το εξωπραγματικό των όσων καταγγέλλει (και το οποίο πρέπει να αντιλαμβάνεται και ο ίδιος) το όλο άρθρο μπορεί να εκληφθεί σαν μια πρόσκληση σε συνταγματική εκτροπή. Πίσω από τον πεφωτισμένο φιλελευθερισμό, ξεπροβάλλει η Μακρόνησος, ελάχιστα ανακαινισμένη…

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην Αυγή της 22/4/2011 . Το πλήρες άρθρο του κ. Μίχα στην WSJ αναπαράγεται εδώ