Αποκωδικοποιήσεις
Μερικά κείμενα θέλουν μετάφραση διότι είναι γραμμένα έτσι ώστε να μην λένε αυτό που λένε ευθέως αλλά, επειδή απευθύνονται σε μια υποκουλτούρα για την οποία οι λέξεις και τα νοήματα έχουν μια μετατόπιση από το κοινώς εννοούμενο συχνά αστρονομικής κλίμακας, να το λένε κωδικοποιημένα ώστε να μην τα εννοεί ο αμύητος αναγνώστης. Σήμερα θα ασχοληθούμε με ένα άρθρο της κ. Μιράντας Ξαφά πρώην στελέχους του ΔΝΤ, στην Καθημερινή με τίτλο "Καταχρηστικά προνόμια και λαϊκισμός" του οποίου η μετάφραση στην καθομιλουμένη, όπως θα φανεί, είναι "Εργασιακά δικαιώματα και δημοκρατία, απαράδεκτοι αναχρονισμοί". Πρόκειται για ένα κείμενο γραμμένο στην αργκό μιας υπερεθνικής ελίτ, αποκομμένης από την πραγματικότητα άλλων ομάδων πληθυσμού, σε βαθμό ιδιάζοντα.
Ακολουθούν περιορισμένα αποσπάσματα από το άρθρο (σε μαύρο φόντο), η απόδοση του πραγματικού τους νοήματος (σε κίτρινο φόντο) και ο πραγματολογικός σχολιασμός, πάνω σε ένα ωραίο κόκκινο φόντο... Οι τελικές προτάσεις της ΜΞ, ως πέρα από το μεταφράσιμο, θα σχολιαστούν απλά...
"Καμιά φορά αναρωτιέμαι αν η Ελλάδα θέλει να σωθεί"
'It became necessary to destroy the town to save it'
Αξίζει να σημειωθεί ο ανθρωπομορφισμός της Ελλάδας που "θέλει" να "σωθεί". Έτσι, αφού ανθρωπομορφοποιηθεί μια χώρα, στην συνέχεια διεκτραγωδείται η απροθυμία της, ουσιαστικά, να ορίσει την σωτηρία με τον ίδιο τρόπο που την ορίζει η ΜΞ. Μπορεί να την εγκαλέσει κανείς για ανηθικότητα και να στηθεί το πανηγύρι της ηθικολογίας που αφορά όχι την χώρα αλλά ανθρώπους που το βασικό τους ηθικό πρόβλημα από την σκοπιά της ελίτ είναι πως είναι και φτωχοί και παραπονιούνται για αυτό...
"Η κρίση που περνάμε είναι μία χρυσή ευκαιρία να μπουν οι βάσεις για μία υγιή οικονομία, βασισμένη στην ανταγωνιστικότητα και όχι στην κατανάλωση με δανεικά."
Η κρίση που περνάμε είναι μία χρυσή ευκαιρία να μπουν οι βάσεις για μία υγιή οικονομία, βασισμένη στα εργασιακά πρότυπα της Κίνας και σε ακόμα περισσότερα κέρδη για τους ανθρώπους της τάξης μου.
Η Ελλάδα έχει από τα χαμηλότερα επίπεδα ιδιωτικού δανεισμού στην ΕΕ, και συνολικό χρέος (δημόσιο + ιδιωτικό) πολύ μικρότερο από χώρες κατά την σχετική μυθολογία "υγιέστερες" όπως π.χ. οι ΗΠΑ και η Γερμανία. Είναι εξαιρετικά απίθανο η οικονομολόγος ΜΞ να μην το γνωρίζει αυτό. Απλά στην αφήγηση που παράγεται ποτέ τα πραγματικά στοιχεία δεν θα πρέπει να έχουν προτεραιότητα απέναντι στα ηθικολογικά. Αν πρέπει κάποιοι να είναι μανιώδεις καταναλωτές κατά μέσο όρο, για να βγει το επιχείρημα, τότε το αν όντως είναι, συγκριτικά μιλώντας, μανιώδες καταναλωτές, είναι δευτερεύον
"Αυτόν τον στόχο εξυπηρετούν τα αναπτυξιακά μέτρα που περιλαμβάνονται στους όρους του δανείου ΔΝΤ - Ε.Ε. Τα μέτρα αυτά στοχεύουν στη μείωση του κόστους παραγωγής και στην ενίσχυση της παραγωγικότητας, μειώνοντας τον ρόλο του κράτους στην οικονομία και απελευθερώνοντας τις δυνάμεις της αγοράς."
Αυτόν τον στόχο εξυπηρετούν τα σχέδια εξαθλίωσης μεγάλου μέρους του ελληνικού εργατικού δυναμικού που περιλαμβάνονται στους όρους του δανείου ΔΝΤ-ΕΕ. Τα μέτρα αυτά έχουν σαν στόχο να δουλεύουν και οι Έλληνες όπως οι Κινέζοι για ένα μπολάκι ρύζι ή το διατροφικό ισοδύναμο του, μειώνοντας τις ήδη ελάχιστες κρατικές παρεμβάσεις όπως κανονισμοί εργασίας, εργατικά δικαιώματα και απελευθερώνοντας έτσι την νέα φεουδαρχία για να παίξει τον ανανεωμένο ρόλο της στο σχέδιο του αναδυόμενου αντιδιαφωτισμού.
Η παραγωγικότητα ανέβαινε αλματωδώς μέχρι την κρίση. Για το ότι δεν ανεβαίνει πλέον δεν φταίνε τα άθλια μεροκάματα και οι μισθοί της πλάκας στην Ελλάδα... οι δυνάμεις της αγοράς δε, βασικά ενδιαφέρονταν για τα κρατικά λεφτά καθώς ο Έλληνας επιχειρηματίας που παίρνει ρίσκα ή καινοτομεί είναι δαχτυλοδεικτούμενος και η εξαίρεση. Παρόλα αυτά το μοναδιαίο κόστος εργασίας, με το οποίο μας έχουν ζαλίσει τον έρωτα *έπεσε* στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια σε σύγκριση με τον μ.ο. της ΕΕ. Δεν έπεσε μόνο σε σχέση με την Γερμανία, κάτι που είναι και ο λόγος που μας δείχνουν μόνο αυτό το συγκριτικό γράφημα.
"[Τα μέτρα] Περιλαμβάνουν μεταρρυθμίσεις για μια πιο ευέλικτη αγορά εργασίας, πιο ανταγωνιστικές αγορές αγαθών και υπηρεσιών, πιο ευνοϊκό επιχειρηματικό περιβάλλον. "
"[Τα μέτρα] Περιλαμβάνουν μεταρρυθμίσεις που θα νομιμοποιούν περιπτώσεις Κούνεβα, θα επιτρέπουν να σε πετάει ο εργοδότης στο δρόμο αν δεν του κάθεσαι, δεν αγγίζουν τα καρτέλ και καταστρέφουν δεκάδες χιλιάδες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, με ρυθμό τέτοιο που μέχρι να συμπληρώσω αυτή την πρόταση μάλλον έχει κλείσει άλλη μία. Επίσης θα καταργούν δημοκρατικές υπερβολές όπως οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, και οι διαπραγματεύσεις, ωράρια εργασίας, συνδικαλισμό κοκ. Αντ' αυτών θα υπάρχει μπουφές στις επιχειρήσεις με το μπολάκι ρύζι που λέγαμε, κι όποιος γουστάρει.
Πού τις είδε τις ανταγωνιστικές αγορές που ευνοούνται από τις μεταρρυθμίσεις θα ρωτούσα, αλλά η βασική ερώτηση συνειδητοποιώ είναι τι θα πει "πιο ανταγωνιστικές", μια και συνήθως σημαίνει μείωση αμοιβών, και αύξηση των κερδών
"Αυτές οι αλλαγές, που συζητάμε εδώ και χρόνια αλλά δεν αποτολμάμε, έχουν μετατραπεί σε επιτακτική ανάγκη τώρα που η χώρα βρίσκεται σε βαθιά ύφεση και η ανεργία αυξάνεται. Το ερώτημα είναι αν θα εφαρμοστούν ή θα επικρατήσει και πάλι η λογική του πολιτικού κόστους."
"Αυτές οι αλλαγές, είναι αλλαγές που ζητάνε οι φίλοι μου στον ΣΕΒ εδώ και χρόνια και δεν τους κάνετε το χατήρι. Έχουν μετατραπεί σε επιτακτική ευκαιρία καθώς η χώρα βρίσκεται σε βαθιά ύφεση και η ανεργία αυξάνεται οπότε θα βρεθούν πολλοί που θα δουλέψουν για το μπολάκι που είπαμε. Το ερώτημα είναι αν θα εφαρμοστούν ή θα εξακολουθήσει να ισχύει αυτή η απαράδεκτη δημοκρατική αρχή της πλειοψηφίας, την οποία εγώ σαν οπαδός της παγκόσμιας και της τοπικής ελίτ δεν γουστάρω."
Τα μέτρα θα βαθύνουν την ύφεση και θα αυξήσουν την ανεργία. Αυτό το λέει και το ΔΝΤ. Δηλαδή τα μέτρα δεν έρχονται να αναστρέψουν την ύφεση, ούτε βεβαίως να μειώσουν την ανεργία. Έρχονται διακηρυγμένα να κάνουν το αντίθετο (όπως το έκαναν στην μετασοβιετική Λετονία που λέγαμε) με την (ήδη διαψευσμένη) υπόθεση εργασίας ότι όλα τα υπόλοιπα στον κόσμο και την ΕΕ θα πάνε ρόδινα
"Η προσπάθεια για μια πιο ανταγωνιστική Ελλάδα προσκρούει σε ομάδες συμφερόντων που επιμένουν στη διατήρηση καταχρηστικών προνομίων εις βάρος του γενικού συμφέροντος. "
"Η προσπάθεια για μια πιο ανταγωνιστική Ελλάδα προσκρούει στην δημοκρατική αγανάκτηση που δίνει προτεραιότητα στο συμφέρον των εργαζομένων εις βάρος των καταχρηστικών προνομίων της άρχουσας ελίτ."
Στα καταχρηστικά προνόμια των εργαζομένων περιλαμβάνονται απίθανα πράγματα όπως μισθοί που συντηρούν οικογένειες σε επίπεδα απαράδεκτα υψηλότερα από εκείνα του μαρτυρικού Κονγκό και γενικά συμφέροντα όπως οι Ελβετικοί λογαριασμοί των πατριωτών αρχόντων της οικονομίας μας...
Αλλά στα σοβαρά τώρα...
Αν δεν συμμορφωθούμε με τους όρους του δανείου που μας χορήγησαν Ε.Ε. και ΔΝΤ, η εκταμίευση των δόσεων θα σταματήσει και θα μπούμε σε καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας.
Συμμορφωνόμαστε και οδηγούμαστε σε καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας ούτως ή άλλως
Το υπόλοιπο του δανείου των 110 δισ. ευρώ θα χρησιμοποιηθεί για να αποζημιώσει με κάποιο ποσοστό (π. χ. 60 cents στο ευρώ) τις ευρωπαϊκές τράπεζες που έχουν στην κατοχή τους ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου. Αντί, δηλαδή, να εισπράξουμε εμείς το δάνειο, θα το εισπράξουν οι πιστωτές μας.
Μα ήδη το εισπράττουν, και θα το εισπράττουν οι πιστωτές μας στο κύριό του μέρος. Αυτός είναι και ο κύριος σκοπός του. Εκτός και αν έχει δει η ΜΞ χρήμα από το δάνειο αυτό να κυκλοφορεί στην αγορά, ή να κτίζει σχολεία
Τα πολιτικά κόμματα δεν μοιάζουν να έχουν αντιληφθεί τη σοβαρότητα αυτών που συμβαίνουν γύρω μας. Η Αριστερά ζει σε άλλον πλανήτη, αρνούμενη να πιστέψει ότι η κατάρρευση της οικονομίας οφείλεται στον άκρατο κομματισμό και στην αναξιοκρατία, που γιγαντώθηκαν τη δεκαετία του 1980 και συνεχίζουν να βασιλεύουν, εκτρέφοντας τη διαφθορά.
Ο άκρατος κομματισμός και, όπως θεαματικά προκύπτει τελευταία βεβαίως, η διαφθορά, προήλθε από την άκρατη διαφθορά των δύο κομμάτων-υπαλλήλων των τοπικών ελίτ στην Ελλάδα και όχι από την αριστερά, η οποία υπενθυμίζω δεν κυβέρνησε. Παρόλα αυτά βεβαίως, η κατάρρευση της οικονομίας δεν προήλθε βασικά από (υπαρκτές) εσωτερικές αδυναμίες (η ΜΞ πουθενά δεν αναφέρεται στην διαπλοκή σημειώνω), αλλά από την παγκόσμια κρίση. Αλλιώς α. η Ελλάδα θα ήταν η μόνη χώρα που έχει πρόβλημα και για την οποία ετοιμάζονται παράλογα μέτρα λιτότητας, κάτι που δεν ισχύει, μέχρι και στην Γερμανία ετοιμάζουν τον ζουρλομανδύα της λιτότητας οι αριθμολάγνοι του νεοχουβερισμού και β. η κατάρρευση θα έπρεπε να ήταν προβλέψιμη, π.χ. από το ΔΝΤ, το οποίο όμως το 2006 π.χ. επαινούσε την Ελληνική οικονομία
Αντίθετα, πιστεύει ότι η κατάρρευση της οικονομίας οφείλεται σε κρίση του καπιταλισμού, αδυνατώντας όμως να εξηγήσει γιατί η μετα-σοβιετική οικονομία της Ελλάδας είναι η μόνη στην Ε.Ε. –αν όχι στον κόσμο– που έχει χάσει την πρόσβαση στις διεθνείς κεφαλαιαγορές.
Μετασοβιετική οικονομία - καλό αυτό: την τελευταία δεκαετία όλο και περισσότερα περιουσιακά στοιχεία του Ελληνικού δημοσίου εκποιήθηκαν και η συμμετοχή του δημοσίου στο ΑΕΠ της χώρας ήταν κάτω και από εκείνη χωρών όπως η Βρετανία. Η πραγματική μετασοβιετική οικονομία της Λετονίας, η οποία είχε περάσει όλα τα νεοφιλελεύθερα μέτρα που της ζητήθηκαν στον μετασοβιετικό της ζήλο, επίσης δεν έχει πρόσβαση στις αγορές, επίσης έχει υποστεί την ηλιθιότητα των προδιαγραφών του ΔΝΤ, έχει υποστεί συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά >20% (αυτό για το που οδηγούν τα μέτρα). Επίσης μια ματιά στις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ, θα έδειχνε ότι ο περιορισμός της πρόσβασης στις χρηματαγορές, δεν ακριβώς αποκλειστικά Ελληνικό φαινόμενο... Αυτό αδυνατεί να το εξηγήσει η ΜΞ, με την "εσωτερική" θεωρία περί κατάρρευσης...
Πριν από λίγες μέρες, σε μια εκδήλωση στο Μέγαρο Μουσικής, ο υπουργός Αμυνας κ. Βενιζέλος δήλωσε ότι τα τριάντα χρόνια της μεταπολίτευσης ήταν περίοδος μεγάλης ευημερίας για την Ελλάδα. Δεν εξήγησε γιατί αυτή η λαμπρή περίοδος κατέληξε στη χρεοκοπία.
Αυτή η λογική είναι ενδιαφέρουσα, δεν είναι παράλογη, αλλά μεταφέρεται αυτούσια και σε άλλα παραδείγματα: η περίοδος της απελευθέρωσης του κεφαλαίου ανά τον κόσμο από το 1975 και μετά, παρά τα όσα περί ευημερίας ισχυρίζονται οι υποστηρικτές της (ψευδώς αλλά αυτό είναι άλλη παράλληλη κουβέντα) για τον πλούτο που δημιούργησε οδήγησε στο παγκόσμιο κραχ και την Μεγάλη Ύφεση... Ακόμα περαιτέρω βέβαια, αυτή η λογική καταδικάζει κάθε σύστημα και κάθε πολιτική στην παγκόσμια ιστορία, μια και πάντα όλα αυτά τα ανθρώπινα τα τρώει κάποια κρίση
Η Ελλάδα μπορεί να βγει από την κρίση, αλλά για να γίνει αυτό πρέπει η κοινωνία να ξυπνήσει και να στρατεύσει ικανούς ανθρώπους, σαν τον Στέφανο Μάνο, που μπορούν να φέρουν εις πέρας την αποστολή.
No comment. Το κείμενο αυτοπαρωδείται, ή γίνεται αθέμιτη διαφήμιση (ή μήπως δυσφήμιση;) σε αυτό το σημείο
Αν η χώρα πτωχεύσει, αν αναγκαστεί να φύγει από την Ευρωζώνη, θα υποστούμε τις συνέπειες όλοι εμείς και οι επόμενες γενεές.
Για σας δεν ξέρω. Συνέπειες ανάλογες με εκείνες που θα υποστούμε όλοι εμείς και τα παιδιά μας από τα ήδη εφαρμοζόμενα μέτρα, πάντως δεν θα υποστείτε είμαι σίγουρος
Μια τελευταία μετάφραση:
Το μεταπολιτευτικό μοντέλο του άκρατου λαϊκισμού και της κομματοκρατίας έχει χρεοκοπήσει και μαζί του τα κρατικοδίαιτα κόμματα. Αυτό που χρειαζόμαστε τώρα είναι λιγότερα λόγια και περισσότερη δράση.
Το μεταπολιτευτικό μοντέλο της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας έχει χρεοκοπήσει. Αυτό που χρειαζόμαστε τώρα είναι ένα επιχειρηματικό πραξικόπημα για να γίνουμε επιτέλους Κίνα, Λετονία, Πακιστάν.
Σχόλια
(Δεν αντέχω να μην το θυμίζω όποτε αναφέρονται στις ...ικανότητες του Μάνου :-) )
Πολύ καλή η ανάρτηση.
Όχι;
Σύντομα ΣΚΑΪ στην TV σας....
Οι πρώτες παράγραφοι μετάφρασης έχουν δόσεις αλήθειας. Με τη διαφορά ότι τα πιο δρακόντεια μέτρα έχουν ληφθεί πάνω στους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα. Για τις επιπτώσεις του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού, πχ, στις τύχες των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα έχει γράψει ο Ματσαγγάνης...
vasvas
Το ότι γράφω πως η κρίση είναι απότοκο της παγκόσμιας δεν το κάνει αλήθεια όντως. Αλλά αν κάναμε το νοητικό πείραμα και φανταζόμασταν πως δεν είχε συμβεί η παγκόσμια χρ/κη κρίση του 08 ακόμα, ειλικρινά πιστεύεις πως τώρα η Ελλάδα θα ήταν στο ΔΝΤ; Δεν υπάρχουν άλλες χώρες που παίρνουν μέτρα λιτότητας; Είναι σύμπτωση; Το ότι το σαθρό ανέκδοτο της ισχυρής Ελλάδας δεν θα είχε καλό τέλος, ούτως ή άλλως, δεν το αμφισβητώ, απλά αυτό που συμβαίνει είναι το χειρότερο τέλος και το πληρώνουν *όχι αυτοί που πλούτισαν* την συγκεκριμένη περίοδο...
Για τον δημόσιο τομέα. Προς το παρόν έχεις μάλλον δίκιο, αν και περιβάλλομαι από ανθρώπους που ήδη έχουν δεχθεί ή μειώσεις στους μισθούς τους, ή συζητήσεις για μειώσεις στους μισθούς τους, ή απλά έχουν απλά χάσει την ή τις δουλειές τους - αν συνυπολογίσεις τους τελευταίους οι απώλειες στους μισθούς του ιδιωτικού τόμεα συνολικά πρέπει να είναι συγκρίσιμες με εκείνες του δημοσίου. Και είμαστε ακόμα στην αρχή...
Αλλά ίσως θα έχεις δει το εργασιακό που φέρνει ο Λοβέρδος (που κανείς δεν μου έχει εξηγήσει πώς οδηγεί σε έξοδο από την κρίση και όχι στο βάθαιμά της); Την "απελευθέρωση" των απολύσεων κττ; Σε δόσεις, λένε. Σε αυτό αναφέρομαι.
Τέλος τι θα πει κρατικοδίαιτος συνδικαλισμός; Ο συνδικαλισμός στον ιδιωτικό τομέα γίνεται (όπου γίνεται πραγματικά) ήδη με όρους επαγγελματικού (και όχι μόνο βεβαίως) κινδύνου για τους συνδικαλιζόμενους και δεν έχει καμία υποστήριξη από το κράτος. Τουναντίον. Οι τύποι στην ΓΣΕΕ, αν εννοείς αυτούς, είναι ΠΑΣΟΚ, ΟΚ, αλλά αλλάζει αυτό... Δεν είμαι σίγουρος πάντως ότι κατάλαβα τι λέει ο ΜΜ, βάζεις το λινκ να καταλάβω;
BTW ενδέχεται να είμαστε προ εξελίξεων αναδιαπραγμάτευσης χρέους διαβάζω... Θα φανεί σε λίγο καιρό.
@όλοι
Πολύ σωστό, ή ίσως καλύτερα "οχι κυρίως αυτοί που πλούτισαν" Αλλά δε νομίζω ότι συμφωνούμε για το ποιοί πλούτισαν. Οι 10-15 οικογένειες που συχνά αναφέρονται ΔΕΝ έβγαλαν αρκετά για να δικαιολογούν την τρύπα που δημιουργήθηκε. Ούτε οι κυρίως ωφελημένοι από την ελληνική "κατάσταση" τόσα χρόνια ήταν όλα τα μέλη του ΣΕΒ ή του ΕΒΕΑ. Δεκάδες και ίσως λίγες εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι πλούτισαν στην πλάτη εκατομμυρίων -- και δυστυχώς υπάρχει δυστοκία στην Αριστερά να το παραδεχθεί, ώστε να υπερασπιστεί τα εκατομμύρια αυτά πιο αποτελεσματικά. Δεν είναι όλοι αδικημένοι, αυτός που έγραφε 20 χρόνια ψεύτικες/πλασματικές υπερωρίες (και είναι δεκάδες χιλιάδες) τόσα χρόνια έκλεβε, δεν ειναι αδικημένος που τους τις κόβουνε.
Κρατικοδίαιτος συνδικαλισμός είναι ο συνδικαλισμός της ΑΔΕΔΥ, και των ΔΕΚΟ που κυριαρχούν στη ΓΣΕΕ, ο συνδικαλισμός των συντεχνιών.
vasvas
http://manosmatsaganis.blogspot.com/2010/06/blog-post.html
το ασφαλιστικό που υπερασπίζεται (ακόμη και τώρα!) η ηγεσία του υπουργείου εργασίας είναι το πιο άδικο και πιο χρεωκοπημένο της Ευρώπης. Ότι τα μέτρα που πρότεινε η τρόικα (και υποτίθεται ότι υιοθέτησε η κυβέρνηση) είναι παραλλαγές των μέτρων που προτείνουν εδώ και τουλάχιστον δύο δεκαετίες όσοι σοβαροί άνθρωποι μπήκαν στον κόπο να ρίξουν μια ματιά στην εν Ελλάδι ζούγκλα των συντάξεων. Ότι με ιστορικούς όρους, τα μέτρα του μνημονίου φέρνουν το ασφαλιστικό από τον 19ο στον 21ο αιώνα. Και ότι με πολιτικούς όρους, τα μέτρα του ΔΝΤ είναι πιο αριστερά από το ισχύον ασφαλιστικό (και από την απέλπιδα απόπειρα των Λοβέρδου-Κουτρουμάνη να διασώσουν το πνεύμα του). Εκτός και αν αριστερά σημαίνει πελατειακές εξυπηρετήσεις προς εγωιστικές συντεχνίες που κάνουν φασαρία, αντί για ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη
http://manosmatsaganis.blogspot.com/2009/02/blog-post.html
Σε τελευταία ανάλυση έχουμε ένα κλασσικό πρόβλημα «πολιτικής οικονομίας». Οι πολιτικές και συνδικαλιστικές ελίτ, ακόμη και στον χώρο της ευρύτερης αριστεράς, τροφοδοτούνται κυρίως από το προστατευμένο τμήμα της αγοράς εργασίας. Τα μέλη και κυρίως τα στελέχη τους προέρχονται από το Δημόσιο, τις ΔΕΚΟ ή τις Τράπεζες – όταν δεν είναι γιατροί, δικηγόροι ή μηχανικοί. Όμως, ο κορμός της απασχόλησης (και ειδικά της γυναικείας απασχόλησης) δουλεύει στον υπόλοιπο ιδιωτικό τομέα, συνήθως σε κακοπληρωμένες δουλειές, συχνά δουλειές του ποδαριού, με λίγα ή καθόλου ένσημα, με ανεπαρκή ή καθόλου ασφάλιση για ασθένεια, μητρότητα κτλ.
Αυτή η ασυμμετρία εκπροσώπησης είναι – μέχρι ενός σημείου – αναπόφευκτη. Όταν, όμως, η δημόσια συζήτηση μονοπωλείται από την πολιτική agenda των εργασιακών σχέσεων στον πιο προστατευμένο τομέα της αγοράς εργασίας, αγνοώντας τα απείρως οξύτερα προβλήματα εκεί που ο «εργασιακός μεσαίωνας» έχει επικρατήσει στα αλήθεια, τότε δικαιούται κανείς να αναρωτηθεί σε τι χρησιμεύουν τα κόμματα και τα συνδικάτα της ευρύτερης αριστεράς.
Συγγνώμη για τα σεντόνια, αλλά ρώτησες :)
vasvas
1. Καμία δυστοκία: Δεκάδες και ίσως λίγες εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι *όντως* πλούτισαν στην πλάτη εκατομμυρίων. Δεν είμαστε στο 1800, οι ελίτ είναι διαστρωματωμένες και πολυάριθμες. Ένα σύμπλεγμα γραφειοκρατίας, εργολάβων-φοροφυγάδων, πιθανόν 5% ίσως παραπάνω, του πληθυσμού ασύμμετρα μαζεμένοι στα δύο μεγάλα αστικά κέντρα, και ένας κύκλος "μικρών" που έτρωγαν γύρω από τα τραπέζια τους. Δεν μιλάει κανείς για 10 οικογένειες μόνο, αν και αυτές πλούτισαν μεγαλοπρεσπέστατα και ήταν στο κέντρο αυτού του πλούτου, αλλά όλο το σύμπλεγμα που πλαγίως πλούτισε. Η ΜΞ μιλάει ως εκπρόσωπος των οικονομικών ελίτ θεωρώντας πως όλοι αυτοί (που θεωρώ πιθανόν να είναι λίγο-πολύ ο βασικός κύκλος των ανθρώπων που γνωρίζει) είναι ο μέσος Έλληνας. Και η κατεύθυνση την οποία επικροτεί είναι κατεύθυνση ακόμα μεγαλύτερης ανισότητας και αδικίας...
2. Ο Ματσαγγάνης έχει μάλλον δίκιο για το άδικο του ασφαλιστικού. Το έχω ξαναπεί. Μάλλον δίκιο έχει και για τον λόγο που η αριστερά (του ΣΥΝ π.χ.) δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην διατήρηση των σχετικά υψηλών συντάξεων ("σχετικά" με την έννοια ότι δεν ζει και κανείς πλουσιοπάροχα από τις περισσότερες από αυτές), όχι μόνο λόγω στελεχών, αλλά μέχρι πρότινος και ψηφοφόρων. Δεν είμαι σίγουρος ότι αυτό ισχύει όμως για το ΚΚΕ.
3. Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι ο λόγος ριζοσπαστικοποίησης π.χ. του ΣΥΡΙΖΑ έχει μεγάλη σχέση με την είσοδο σε αυτόν των πραγματικών θυμάτων του εργασιακού μεσαίωνα. Ότι μεγάλα τμήματα των πρωτοβάθμιων σωματίων της επισφάλειας έχουν αναρχική ή αριστερίστικη εκπροσώπηση. Ότι είναι οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του δικομματισμού που απορρίπτουν την διεύρυνση της ΓΣΕΕ με τον κόσμο αυτόν, όχι της αριστεράς, που προσπαθεί τουλάχιστον να τα φέρει στο προσκήνιο (βλ. τις σχετικές καμπάνιες για τους "αόρατους", την εκπροσώπηση ξένων εργατών από το ΚΚΕ κτλ). Έχει μείνει δηλαδή ο ΜΜ πίσω από την πραγματικότητα, στο έτος 2000 περίπου και δεν είμαι σίγουρος αν θα του αρέσει η μαχητικότητα των αποκλεισμένων!
4. Δεν είμαι σίγουρος τι προβλέπει το ασφαλιστικό του ΔΝΤ. Η εικόνα που έχω είναι ότι οδηγεί ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό των συνταξιούχων στην φτώχεια, που ήδη καλπάζει εδώ και χρόνια στις ηλικίες αυτές. Μπορεί και να κάνω λάθος αλλά δεν είδα κανέναν να λέει ότι οι φωχοί συνταξιούχοι θα γίνουν λιγότερο φτωχοί με το συνταξιοδοτικό αυτό - ούτε αναφέρεται το πόσοι θα συμπληρώσουν 40ετία με σταθερά υψηλή (και σε λίγο ιλλιγγιώδη) ανεργία, πώς θα δουλεύουν μέχρι τα 65 οι νταλικέρηδες, οι εναερίτες και οι χτίστες...