ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ

Επ' αφορμή της διάσπασης του ΣΥΝ μερικές σκέψεις για τους οργανωτικούς σχηματισμούς της αριστεράς Τα παρακάτω δεν είναι και δεν πρέπει να εκληφθούν σαν μια σχηματισμένη άποψη που παρουσιάζεται συγκροτημένη και ολοκληρωμένη. Είναι στην ουσία αποσπάσματα από συζητήσεις των τελευταίων μηνών, που θεωρώ πως είναι ίσως χρήσιμο να εκτεθούν δημόσια. Αν είναι ασαφείς είναι επειδή είναι αποτυπώσεις μιας αναζήτησης εν εξελίξει. Ας θεωρηθούν σαν μια σειρά ερωτημάτων και όχι θέσεων, και μια απόπειρα εισαγωγής κάποιων προβληματισμών που βρίσκονται τελείως έξω από την πραγματική σημερινή συζήτηση περί οργάνωσης και πολιτικής εκπροσώπησης, πολύ πέρα από τις περιπέτειες του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και του κόμματος παραγόντων... και τελικά πιστεύω πως είναι ευρύτερα από τα εσωτερικά της Ελληνικής αριστεράς. Πιθανολογώ πως μια παρόμοια συζήτηση, σε κάποια σημεία της αφορά όλους τους πολιτικούς χώρους, όλο το μοντέλο τελικά της πολιτικής εκπροσώπησης, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παντού. Στο βα

Μερικά κείμενα θέλουν μετάφραση διότι είναι γραμμένα έτσι ώστε να μην λένε αυτό που λένε ευθέως αλλά, επειδή απευθύνονται σε μια υποκουλτούρα για την οποία οι λέξεις και τα νοήματα έχουν μια μετατόπιση από το κοινώς εννοούμενο συχνά αστρονομικής κλίμακας, να το λένε κωδικοποιημένα ώστε να μην τα εννοεί ο αμύητος αναγνώστης. Σήμερα θα ασχοληθούμε με ένα άρθρο της κ. Μιράντας Ξαφά πρώην στελέχους του ΔΝΤ, στην Καθημερινή με τίτλο "Καταχρηστικά προνόμια και λαϊκισμός" του οποίου η μετάφραση στην καθομιλουμένη, όπως θα φανεί, είναι "Εργασιακά δικαιώματα και δημοκρατία, απαράδεκτοι αναχρονισμοί". Πρόκειται για ένα κείμενο γραμμένο στην αργκό μιας υπερεθνικής ελίτ, αποκομμένης από την πραγματικότητα άλλων ομάδων πληθυσμού, σε βαθμό ιδιάζοντα. Ακολουθούν περιορισμένα αποσπάσματα από το άρθρο (σε μαύρο φόντο), η απόδοση του πραγματικού τους νοήματος (σε κίτρινο φόντο) και ο πραγματολογικός σχολιασμός, πάνω σε ένα ωραίο κόκκινο φόντο... Οι τελικές προτάσεις της ΜΞ, ως